ระบบสร้างพระเจ้า
ก้าวแรกสู่การเป็นพระเจ้า
โรงเรียนชื่อดังแห่งนึง ณ.เมืองเล็กๆ
เพื่อนอันธพาล
เอาไงดีว่ะ.. พวกเราลืมกระเป๋าอะดิ
นักเรียนชายม.ปลายกลุ่มนึง
กำลังนั่งเครียด
อันธพาลประจำโรงเรียน
เห้ย.. มึงไปเอากระเป๋าพวกกูมาดิ
อันธพาลประจำโรงเรียน
อะไร.. ทำเป็นงงไอ้เซ่อ ไปเอามาให้พวกกูหน่อย
ชายตัวหัวโจก บีบบังคบจนนักเรียนท่าทางซุ่มซ่ามคนนั้น
รีบวิ่งขึ้นไปเอากระเป๋าให้พวกคนกลุ่มนั้น
เพื่อนอันธพาล
ฮ่าๆๆ ว่านอนสอนง่ายดีแท้..
อันธพาลประจำโรงเรียน
ก็กูสอนมาเอง ไอ้นี่กว่าจะใช้ได้ เจอไปหลายหมัดเลยล่ะ
เพื่อนอันธพาล
มึงนี่มันเชี่ยจริงๆ
อันธพาลประจำโรงเรียน
ขอบคุณที่ชม.. ฮ่าๆๆๆ
ชายตัวหัวโจกหัวเราะชอบใจ พร้อมทุกคนในกลุ่ม
ตรงที่นั่งริมหน้าต่าง.. ชายคนนึงก็มองมาทางคนพวกนี้ อย่างเอือมระอา
ไคน์
นี่แหละคือกิจวัตรประจำวันของผม.. เฝ้ามองโลกด้านลบในทุกวัน
ชายที่นั่งริมหน้าต่างจ้องมองอย่างเคยชิน
เขาไม่เข้าไปยุ่งหรือยืนมือเข้าไปช่วย เขาแค่เฝ้ามองอย่างห่างๆ ในทุกวัน
ไคน์
ผมชื่อไคน์.. เป็นลูกชายคนโตของบ้าน.. จนตอนนี้อายุ18แล้ว.. ใช้ชีวิตมาเรื่อยเหมือนคนธรรมดา ไม่ได้มีอะไรหวือหวา หรือพิเศษ..
ไคน์
อ่อจริงสิ.. เอาเป็นว่า ผมเป็นคนช่างสังเกตกว่าคนทั่วไปนิดนึงแล้วกัน..
หน้าจอสเตตัสโผล่ขึ้นมาตรงหน้าไคน์
เขาดูไม่ตกใจ.. และดูเหมือนคนอื่น ก็จะมองไม่เห็นมันด้วย
ไคน์
เรื่องราวทั้งหมด.. ต้องย้อนกลับไปเมื่อวานก่อน..
พ่อไคน์
ลูก.. วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง
แม่ไคน์
เรียนเข้าใจใช่ไหมลูก..
ไคน์ตอบกลับเรียบๆ ขณะนั่งร่วมโต๊ะกับพ่อและแม่
เขามีครอบครัวที่อบอุ่น มีฐานะทั่วไปเป็นครอบครัวธรรมดา
ไคน์
ว่าแต่.. เคล เป็นไงบ้างครับ
แม่ไคน์
น้องของลูกน่ะหรอ.. เห็นติดต่อมาว่าสบายดีนะ
เคล คือน้องสาวของไคน์ เธอเข้าเรียนในโรงเรียนประจำ
ดูเหมือนพ่อและแม่ จะคาดหวังในตัวน้องสาวมากกว่าไคน์
ไคน์แต่งตัวออกจากบ้านอย่างเงียบๆ
เขามองจอโทรศัพท์ ที่กำลังเปิดGPS
ไคน์
ผมมีงานอดิเรกบางอย่างที่ไม่มีใครรู้..
ไคน์
มันคือการตามหาเศษอุกกาบาตที่ตกลงมาเมื่อสองปีก่อน
เศษซากของอุกกาบาตกระจายไปทั่วโลก
ว่ากันว่า.. มันจะทำให้ผู้ที่ได้พบมีพลังพิเศษ เหมือนทั้ง91คนนั้น พวกเขาคือกลุ่มคนที่ได้รับพลังพิเศษ จากการพุ่งชนของอุกกาบาต
และถูกขนานนามว่า ฮีโร่
ไคน์
ใครต่อใครต่างอิจฉา.. และอยากมีพลังเหมือนพวกเขา
แน่นอน ผมคือหนึ่งในนั้น..
ไคน์ได้เดินทางมาด้วยจักรยานยนต์คู่ใจ คราวนี้เขาไปที่ภูเขาลูกนึง ที่ห่างออกไปสามสิบห้ากิโลจากบ้าน
ไคน์พึมพำพร้อมเริ่มเดินสำรวจ
ที่นี่มีลักษณะเป็นโพรงถ้ำขนาดใหญ่.. ซึ่งจากข้อมูลในเน็ตที่ไึคน์รวบรวมมา ชี้ชัดว่าที่นี่ต้องมีบางอย่างซ่อนอยู่..
ไคน์เดินเข้ามาช้าๆ พร้อมไฟฉาย..
เขาไม่พบร่องรอยอะไรที่น่าจะให้พลังเขาได้เลย..
ไคน์
รอบนี้.. ก็ล้มเหลวหรอ
ไคน์บ่นออกมาแบบเริ่มท้อ เขาใช้เวลาเกือบปีเพื่อใฝ่หาพลัง ทว่า.. ดูจะล้มเหลวสิ้นเชิง..
ไคน์
เอาเวลาไปหาแฟนดีกว่ามั้งเรา..
ไคน์บ่นอย่างถอดใจ เขาคงจะพอแล้วสำหรับการใฝ่หาพลัง
จนกระทั่ง..
ไคน์พึมพำเมื่อเห็น แสงสีฟ้าส่องออกมาจากซอกแคบๆ
ไคน์รีบวิ่งไปส่องดู..
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกแสบตาอย่างแรง
ไคน์บ่นอย่างเจ็บปวด
เขารีบวิ่งออกมาจากถ้ำ
ดูท่า.. แสงสีฟ้านั่นจะเข้าไปในตาเขาแล้ว..
ไคน์
นั่นแหละคือครั้งแรกที่ผมเจอกับมัน..
รุ่งเช้าของวันใหม่..
ไคน์ตื่นมาอย่างช็อค
เขามองเห็นข้อความสีฟ้าลอยอยู่ตรงหน้า..
ยินดีต้อนรับสู่ ระบบสร้างพระเจ้า..
ต้องการลงทะเบียนหรือไม่?
นักเรียนผู้ถูกรังแก
นะนี่กระเป๋าพวกนาย
อันธพาลประจำโรงเรียน
โอ้.. ขอบใจว่ะ
เพื่อนอันธพาล
หมาตัวนี้ว่าง่ายแฮะ ฮ่าๆๆ
นักเรียนชายกลุ่มนั้น หัวเราะชอบใจ..
โดยไม่ได้สนใจ ไคน์ที่กำนั่งเช็คระบบอยู่เลย
ไคน์
ผมพยายามทำความเข้าใจกับระบบ..
จนเริ่มเข้าใจในอะไรหลายอย่าง.. ตัวระบบจะมีอยู่สามโหมด
ไคน์
คือหนึ่ง การฝึกฝน
มันจะเพิ่มพลังกายของผมให้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
ไคน์
สอง ความสามารถ
มันคือภารกิจพิเศษ ที่หากทำสำเร็จ ผมจะมีสิทธิ์ลุ้นรับสกิลผ่านเงื่อนไขพิเศษต่างๆ
ไคน์
และสาม สิ่งประดิษฐ์
ในข้อนี้ ผมจะได้รับต่อเมื่อเลเวลอัพ ผมจะได้รับเงื่อนไขพิเศษ เพื่อได้รับสิ่งประดิษฐ์แปลกๆมา
ไคน์
ทว่า.. ที่ผมกังวลคือข้อสอง.. ภารกิจความสามารถพิเศษ
ไคน์เผยสีหน้าลังเล.. เพราะภารกิจที่ว่านั่นคือ
- จงฆ่ามนุษย์หนึ่งคนด้วยไม้ -
ไคน์
นี่ฉันต้องฆ่าคนเพื่อได้รับพลังหรอ.. ไม่อยากจะเชื่อ
ไคน์เผยสีหน้าคิดหนัก นี่คือสาเหตุที่ปัจจุบันเขายังไม่ทันได้ใช้ระบบ เพราะภารกิจที่มันให้มา ทั้งโหดเหี้ยมและไร้มนุษยธรรม
ไคน์จ้องมองไปที่กลุ่มนักเรียนชายขี้แกล้ง กลุ่มนั้น
เขาเผยแววตายากจะคาดเดา..
อันธพาลประจำโรงเรียน
วันหลัง.. เอาตังมาด้วยน่ะเว้ย!
เพื่อนอันธพาล
ใช่ๆ อย่าหนีล่ะ
อันธพาลประจำโรงเรียน
แกตายแน่!
เหล่านักเรียนอันธพาลกล่าวกับ นักเรียนท่าทางซุ่มซ่ามคนนั้น เขาถูกกลั่นแกล้งไม่เว้นวัน
เขาเดินกลับบ้านอย่างบอบช้ำ พร้อมน้ำตาที่ไหลริน แต่กลับไร้เสียงร้องไห้..
ไคน์ก็เดินตามหลังนักเรียนนั้นไปห่างๆ ทั้งสองกลับบ้านทางเดียวกัน.. จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
ไคน์
ผมเห็นใจหมอนั่นน่ะ.. สงสารเลยล่ะ
ไคน์มองนักเรียนคนนั้น อย่างเห็นใจ.. ก่อนจะเปิดจอสเตตัสขึ้นมาเช็ค..
-จงฆ่ามนุษย์หนึ่งคนด้วยไม้-
ไคน์มองข้อความสีฟ้าอย่างครุ่นคิด
ก่อนจะปิดมัน และเดินไปหานักเรียนคนนั้น..
ไคน์
นี่.. วันนี้เป็นอะไรมากไหม
นักเรียนผู้ถูกรังแก
เอ๊ะ? ไคน์?
นักเรียนคนนั้น หันกลับมามอง
ก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาและยิ้มให้
นักเรียนผู้ถูกรังแก
ไม่เป็นไรหรอก.. ผมชินแล้วล่ะ
ไคน์
ไม่เอาน่า แบบนั้นมันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาน่ะ
นักเรียนผู้ถูกรังแก
ก็ช่วยไม่ได้นี่น่า ผมสู้พวกนั้นไม่ได้..
นักเรียนคนนั้นพูดพร้อมสีหน้าซึม
เขาเดินกลับบ้านไปพร้อมกับไคน์
จนกระทั่งทั้งสอง มาถึงป่ารกทึบ
ไคน์
นายอยากให้ฉันช่วยไหม..
นักเรียนผู้ถูกรังแก
เอ๊ะ? ช่วยอะไรหรอ..
ไคน์
ช่วยให้นายไม่ต้องทุกข์ทรมานอีก..
ไคน์ใช้ไม้เบสบอลที่ซ่อนไว้ ฟาดเข้าที่หัวของนักเรียนคนนั้น เขาลงไปนอนดิ้น! เขาโดนฟาดจนเลือดอาบ!
นักเรียนผู้ถูกรังแก
เดี๋ยวสินี่มั- อัก!!!!
นักเรียนชายคนนั้นยังคงดิ้น เนื่องจากเป็นไม้ ทำให้ตายยากกว่าที่ไคน์คิดไว้มาก
นักเรียนผู้ถูกรังแก
โอ้ย!! พอแล้ว!! ขอร้องล่ะ!!? อัก!!!
ตุบ!! ตุบ!! ตุบ!!! ตุบ!!!
ร่างของนักเรียนชายคนนั้นแน่นิ่ง หัวของเขาแบะออก เนื้อและสมองสาดกระจาย!
ทว่า.. ไคน์ก็ยังคงฟาดไม่หยุด!!
ไคน์
ไม่ต้องห่วง.. ฉันจะใช้พลังที่ได้มาเปลี่ยนโลกให้เอง.. นายจะไม่ตายเสียเปล่า!
เขาฟาดจนกว่า จะแน่ใจ.. และสุดท้าย เมื่อเห็นว่าตายแล้ว
ไคน์ก็ทิ้งไม้ และทรุดตัวลงนั่งหอบอย่างหมดแรง..
ไคน์
นี่ฉัน.. พึ่งจะฆ่าคนหรอ..
ไคน์ที่แม้จะจำได้ แต่ก็ไม่อยากเชื่อ
วันนี้เขาได้มือเปื้อนเลือดไปแล้ว
จอสเตตัสได้แจ้งเตือน..
ไคน์มองข้อความตรงหน้าจอ..
-ภารกิจสำเร็จ-
คุณได้รับความสามารถหนึ่งอย่าง..
โปรดเลือก
-รับจากกาชา-
-รับจากภารกิจต่อเนื่อง-
-ซื้อจากร้านค้า-
-กำลังพัฒนา- โปรดรอ
ไคน์มองตัวเลือกที่เด้งขึ้นมา..
เขามองมันอย่างพิจารณา ตอนนี้เขากำลังจะมีพลังพิเศษ..
ไคน์
ผมไม่ใช่ตัวร้าย ผมไม่ใช่อะไรที่สำคัญเลย..
ไคน์
ก็แค่... คนธรรมดาทั่วไป คนธรรมดาที่ก็อยากมีพลัง..
เส้นทางแห่งกลิ่นคาวเลือด ได้เริ่มขึ้น
การหายสาปสูญที่เป็นปกติ
ไคน์กำลังขุดหลุมฝังศพของนักเรียนชายที่เขาฆ่า เขาขุดมาได้ซักระยะแล้ว เวลาเข้าสู่ช่วงค่ำ ปากหลุมใหญ่พอแล้วในตอนนี้
ไคน์ผลักร่างนักเรียนคนนั้นลงไป เขายืนนิ่งอยู่ซักพัก ก่อนจะเรียกสเตตัส
-ภารกิจสำเร็จ-
คุณได้รับความสามารถหนึ่งอย่าง..
โปรดเลือก
-รับจากกาชา-
-รับจากภารกิจต่อเนื่อง-
-ซื้อจากร้านค้า-
-กำลังพัฒนา- โปรดรอ
ไคน์
ดูเหมือนหน้าจอจะยังค้างอยู่หน้าเดิม แปลว่าเลือกทีหลังไม่ได้สิน่ะ ระบบต้องเลือกก่อนถึงจะไปต่อได้
ไคน์ครุ่นคิดอย่างพิจารณา
เขาจำเป็นต้องเลือกความสามารถหนึ่งอย่าง ไม่เช่นนั้นระบบจะไม่ไปต่อ จนกว่าเขาจะเลือก
ไคน์
ในฐานะมือใหม่ที่ลองครั้งแรก ควรเลือกพลังที่น่าจะทำให้เราสบายได้เลยจะดีกว่า.. การเสี่ยงดวงในครั้งแรก
ก่อนจะจิ้มไปที่-รับจากกาชา-
เขาเลือกจะเสี่ยงดวงในครั้งแรก
ไม่แน่เขาอาจได้พลังสุดโกงมาก็ได้
-ระบบได้เลือกสรรให้คุณแล้ว-
ข้อความเด้งขึ้นมาที่หน้าจอ
ไคน์เปิดไปที่ข้อความ เขาพบกับพลังที่เขาได้รับ..
ไคน์
นี่มัน? ดีสิน่ะ.. รึเปล่า?
-คุณได้รับความสามารถ-
เชี่ยวชาญการฟาด
ไคน์
คงจะมาจากเนื้อหาภารกิจสิน่ะ.. งั้นคำสั่งของระบบ ก็น่าจะเป็นคำใบ้ถึงพลังที่จะได้เหมือนกัน บางทีเราอาจใช้ประโยชน์จากข้อมูลนี้ได้
ไคน์เริ่มได้ไอเดียมากมายในการใช้ระบบ เขาดูจะสนุกกับมัน ทว่าตอนนี้.. เขาคงต้องเก็บงานก่อน
ไคน์เปิดประตูเข้ามาในบ้านเบาๆ
เขาสวมเสื้อกันหนาวปกปิดคราบเลือด โดยนำไม้เบสบอลหักสองท่อน แล้วยัดเอาไว้ในเสื้อ
เสียงของแม่ไคน์ดังขึ้น
ไคน์หันมองอย่างกังวล
ก่อนที่แม่ไคน์จะเดินเข้ามา
แม่ไคน์
แม่ถามว่า.. ลูกไปไหนมา!
ไคน์
เอ่อ.. คือผม ไปบ้านแฟนมาน่ะครับ!
แม่ไคน์
ลูกไม่เห็นเคยบอกแม่เลยล่ะ?
แม่ไคน์
แม่ก็พอเข้าใจน่ะ เพราะลูกแม่ก็หล่อพอตัว ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวแม่ไม่ยุ่งก็ได้
แม่ไคน์
แล้วทำไมไม่บอกแม่ก่อนล่ะหะ! ว่าจะกลับค่ำ!
ไคน์
เอ่อ.. มือถือผมวางทิ้งไว้น่ะครับ ผมลืมหยิบมาด้วย
ไคน์พยายามแก้ต่าง
แม่ของไคน์ยืนหน้าบึ้ง ก่อนที่เสียงใครคนนึงจะดังขึ้น
พ่อไคน์
ทั้งสองคน.. ไปนอนเถอะ
พ่อของไคน์เดินออกมาเรียกภรรยาและลูก
ไคน์มองพ่ออย่างปลาบปลื้ม ดูเหมือนพ่อของเขาจะอยากช่วยเขาในวันนี้
แม่ไคน์
นี่คุณ.. แต่ดูลูกเราสิ!
พ่อไคน์
เถอะน่า.. เขาคงมีธุระแหละ คงสำคัญมากสำหรับลูก
พ่อและแม่สบตากัน ก่อนที่หลังจากนั้น ทุกคนก็เข้านอน
ไคน์เก็บหลักฐานการฆาตกรรมทุกอย่างใส่กระเป๋า
เตรียมเอาไปทิ้ง..
โดยตอนนี้เขาก็กำลังนอนเช็คจอระบบอยู่บนเตียง
-การฝึกฝน-
ไคน์มองข้อความอย่างพิจารณา
บางทีตอนนี้ เขาควรลองเสริมกายภาพดู
ไคน์กดไปที่โหมดฝึกฝน ก่อนจะมีระดับขึ้นมาให้ไคน์เลือก
ตั้งแต่ ง่ายมาก-ไปจนถึง-ยากมาก
ไคน์กดไปที่ระดับง่าย สำหรับเขาครั้งแรกเอาแค่ระดับนี้ก็เพียงพอ
-ระยะเวลาสามวัน-
วิทพื้น 1,000 ครั้ง
ซิทอัพ1,000ครั้ง
กระโดดตบ1,000ครั้ง
วิ่ง1,000เมตร
หากครบเวลากำหนด แล้วคุณยังทำไม่สำเร็จ ชีพจรของคุณจะหยุดเต้น..
ไคน์ได้แต่มองหน้าจออย่างตกใจ
นี่เขาพึ่งจะรับภารกิจ ที่จะทำให้เขาเสี่ยงตาย
ไคน์
ก่อนอื่นทำเจ้านี่ก่อนดีกว่า..
ไคน์มองไปยังเหล็กพับที่ยาวเกือบเมตร เขาคิดจะทำอะไรบ้างอย่างกับมัน..
ไคน์แต่งตัวไปเรียนตามปกติ เขาจำเป็นต้องทำตัวปกติ
เพราะข่าวการหายตัวไปของนักเรียนคนนั้น น่าจะดังระดับนึงแล้ว
นักเรียนหญิง
นี่ๆ ได้ข่าวรึเปล่า?
นักเรียนหญิง
จริงหรอ.. น่ากลัวจัง!
นักเรียนหญิง
เห็นมีข่าวลือว่าเป็นมอนสเตอร์น่ะ
เสียงผู้คนซุบซิบคุยกันดังขึ้นตลอดทาง ไคน์ได้แต่เดินผ่านไปนิ่งๆ ไม่แสดงพิรุธใดๆ
ไคน์เดินมาจนถึงห้อง เขาเปิดประตูเข้ามา
พบว่าในตอนนี้ นักเรียนแทบทั้งห้อง ต่างถอยหนีและจ้องมองชายหัวโจก ที่ชอบรังแกเด็กหนุ่มที่หายไป
อันธพาลประจำโรงเรียน
อะไรว่ะ!? พวกแกหาเรื่องรึไง!!
ชายหัวโจกกระแทกเสียง เขาอยู่ตัวคนเดียว เพราะลูกน้องของเขาไม่มาโรงเรียน
อันธพาลประจำโรงเรียน
เห้ย!!? นี่พวกแก!
ชายหัวโจกพยายามข่มทุกคนแต่ไม่เป็นผล ชายหัวโจกเริ่มนิ่ง สั่นๆ ทุกคนต่างมองเขาและซุบซิบ
เขากำลังโดนกล่าวหาว่าเป็นฆาตกรที่ฆ่านักเรียนคนนั้น
ไคน์
ทุกอย่าง.. เป็นตามที่คิดล่ะน่ะ
ไคน์เดินไปนั่งที่โดยไม่สนใคร เขาไม่พูดอะไร แค่ไปนั่งที่เงียบๆ ก่อนจะเผยสีหน้าโล่งอก
ไคน์
ถ้าเจ้าหมอนั่นหายหรือตายไป ผู้ต้องสงสัยก็คือไอ้หมอนี่ ฉันไม่ใช่ผู้ต้องสงสัย.. ที่เลือกฆ่าหมอนั่นเพราะเขาอ่อนแอ และไอ้อันธพาลนี่ จะตกเป็นแพะ..
ไคน์ครุ่นคิดพร้อมนั่งอ่านหนังสือชิวๆ เขาแค่ทำตัวตามปกติ.. แบบธรรมดาที่ทำเป็นประจำ
การฝึกฝน
-ระยะเวลาเหลือ2วัน-
-โปรดระวัง หากคุณทำไม่สำเร็จคุณจะตาย-
ความผิดพลาดครั้งใหญ่
นักเรียนหญิง
ไปหาไรทำกันเถอะ..
นักเรียนหญิง
เอ๋ แต่มีข่าวคนหายตัวไปอยู่น่ะ ไม่กลัวหรอ
นักเรียนหญิง
โอ้ย.. ถ้าฉันเจอน่ะ ฉันจะอัดมันให้
นักเรียนหญิงสองคนพูดคุยกัน ขณะกลับบ้าน ก่อนจะหันไปเห็น ตำรวจกำลังสอบสวนนักเรียนคนนึง
นักเรียนหญิง
อ๋อ.. เจ้านั่นไงล่ะ คนที่ได้ยินมาว่าชอบแกล้งเด็กที่หายตัวไปน่ะ เห็นหลายคนบอกว่า.. หมอนั่นแหละคือตัวการ
สองสาวจ้องมองไปยัง นักเรียนที่ถูกตำรวจสอบปากคำ
โดยไม่สนใจ ชายคนนึงที่พึ่งเดินผ่านพวกเธอไป..
ไคน์
หวังว่า.. จะไม่มีใครสงสัยเราน่ะ
ไคน์ครุ่นคิดในใจ ระหว่างเดินเตรียมออกจากโรงเรียน เขามองไปที่ นักเรียนชายที่กำลังถูกสอบปากคำ
จากคำให้การของนักเรียนหลายคน ทำให้ตอนนี้หัวโจกขี้แกล้งคนนั้น ตกเป็นผู้ต้องสงสัย..
อันธพาลประจำโรงเรียน
นี่ผมไม่รู้เรื่องจริงๆน่ะ
นายตำรวจ
เรื่องนั้นไว้ทีหลัง.. เธอแค่บอกเราทุกอย่างที่เธอรู้มา โอเครไหม
อันธพาลประจำโรงเรียน
ครับ.. ผมเข้าใจ
ตำรวจหนุ่มสองคน กำลังสืบสวนนักเรียนคนนี้ ก่อนที่นายตำรวจอีกคน จะมองไปเห็นนักเรียนคนนึง..
ไคน์อุทานตกใจ เขาถึงกับสะดุ้ง
เมื่อตำรวจคนนึงเดินเข้ามาหาเขา
ไคน์
แย่ล่ะสิ.. หวังว่าความจะไม่แตกน่ะ
ไคน์ครุ่นคิดในใจ ก่อนจะปั้นหน้ายิ้มตอบกลับ
ไคน์
มีธุระอะไรหรอครับ คุณตำรวจ..
คุณตำรวจ
คือ.. อยากถามว่ารู้จักคนที่หายตัวไปรึเปล่าน่ะครับ
ไคน์
เอ่อ ผมอยู่ห้องเดียวกันกับเขาน่ะ แต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากหรอกครับ
คุณตำรวจ
งั้นหรอ.. แล้วคนที่หายตัวไปตอนนี้ เขามีศัตรูรึเปล่า
ไคน์
เท่าที่รู้มาก็ไม่น่ะครับ.. ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่..
ไคน์พูดพร้อมชำเลืองมองนักเรียนชายขี้แกล้ง
นายตำรวจพยักหน้าเข้าใจ เขาแค่มาถามเพื่อหาข้อมูล ทว่า.. เขากลับรู้สึกสงสัยไคน์ ยังไงชอบกล..
คุณตำรวจ
ขอบคุณที่สละเวลา กลับบ้านระวังด้วยน่ะ
ไคน์ตอบกลับ พร้อมเดินจากไปอย่างรนราน และดูท่า.. ตำรวจคนที่เข้ามาถามเขาตะกี้ ก็จะสังเกตุเห็นพิรุธซ่ะด้วย
ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามา พบกับโน็ตที่พ่อและแม่ทิ้งเอาไว้
พ่อกับแม่จะไปทำธุระ ซัก2-3วัน
มีอะไรโทรมาน่ะลูก อย่าลืมกินข้าวล่ะ
ไคน์อ่านข้อความในกระดาษ พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์-อาทิตย์ เขาจะมีเวลาว่างในวันหยุด โดยการอยู่ตัวคนเดียว..
ไคน์พูดพร้อมรอยยิ้มสมใจ
เขาจะได้ลองระบบ โดยไม่ต้องหลบซ่อนซักที
ไคน์
ก่อนอื่น.. อาบน้ำกินข้าวก่อนดีกว่า..
ไคน์ได้นำเหล็กที่เขาเตรียมไว้ออกมาจากกระเป๋า มันเป็นท่อนเหล็กที่สามารถพับเก็บได้
ก่อนที่ไคน์จะหยิบขึ้นมาพร้อมเปิดสเตตัส
ผู้ใช้งาน-ไคน์
เลเวล-1
ระดับ-มนุษย์
ความสามารถ-เชี่ยวชาญการฟาด
ไอเทม-เปิดกระเป๋า
ภารกิจ-ยังไม่มี
เควสฝึกฝน-เหลือเวลา2วัน
ร้านค้า-ยังไม่มีสิทธ์เข้าถึง
กาชา-ยังไม่มีสิทธ์เข้าถึง
ไคน์มองหน้าจอสเตตัสอย่างพิจารณา ก่อนที่เขาจะมองไปที่หน้าความสามารถ
ไคน์
เชี่ยวชาญการฟาดหรอ.. ดูสิ จะทำได้ซักแค่ไหน..
ไคน์พึมพำ ก่อนจะออกไปหลังบ้าน
เขากำเหล็กในมือแน่น พร้อมมองไปที่ต้นไม้ขนาดไม่ใหญ่มาก ถึงเวลาแล้วที่เขาจะทดสอบความสามารถ
ไคน์ฟาดเขาไปที่ต้นไม้เต็มแรง
เขารู้สึกได้ทันที.. ถึงบางอย่าง
ไคน์
นี่เรา.. คุ้นเคยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ไคน์พึมพำอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองเชี่ยวชาญการฟาด ตามชื่อความสามารถจริงๆ
แม้แรงจากการฟาดจะแทบไม่ต่างจากคนธรรมดา
ทว่า แขนและวงสวิงของไคน์ กลับทำได้อย่างรวดเร็ว ราวกับว่า.. เขาเคยฝึกฟาดมาเป็นแสนครั้ง จนชำนาญ..
ไคน์
เข้าใจแล้วล่ะ.. เชี่ยวชาญการฟาด คือแบบนี้เองสิน่ะ
ไคน์พึมพำพร้อมมองอาวุธเหล็กในมือ
ตอนนี้เขารู้วิธีต่อสู้แล้ว เขายังแทบไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเอง.. จะได้รับพลังมาแล้ว
ไคน์
การตายของนาย.. จะทำให้ฉันแกร่งขึ้น
ไคน์พึมพำพร้อมหวนนึกถึง ชายที่เขาฆ่าไปเมื่อวาน หน้าตาและเสียงของหมอนั่น ยังตามหลอกหลอนไคน์
ทว่า.. ไคน์ก็ต้องเดินหน้าต่อเขาจะมาหยุดตรงนี้ไม่ได้
ไคน์
เอาล่ะ.. ต่อไปก็การฝึกฝนสิน่ะ
ไคน์มองไปที่ภารกิจฝึกฝน ที่เหลือเพียงสองวัน.. เขาจะต้องทำมันให้สำเร็จ ถ้าไม่อยากตาย..
ไคน์
สองร้อยยี่สิบ.. สองร้อยยี่สิบเอ็ด เฮ้อ!
เขาฝึกฝนมาได้หลายชั่วโมงแล้ว
ก่อนที่ชายหนุ่มจะเปิดสเตตัสเช็ค
-ระยะเวลาสามวัน-
-เหลือสองวัน-
วิทพื้น 450/1,000 ครั้ง
ซิทอัพ 222/1,000ครั้ง
กระโดดตบ 650/1,000ครั้ง
วิ่ง 300/1,000เมตร
ไคน์
นี่มัน.. แค่ระดับง่ายจริงดิ
ไคน์พึมพำอย่างอ่อนแรง เขาหมดแรงแล้วเรียบร้อย ดูท่าการฝึกกำลังกาย จะโหดหินกว่าที่เขาคิดเอาไว้
ไคน์
กินข้าวอีกสักจานดีกว่า..
ไคน์พึมพำอย่างหมดแรง
ก่อนจะเดินไปทำอาหาร ในช่วงกลางดึก
โดยไม่ได้สนใจด้านนอกเลยแม้แต่น้อย.. ไคน์หารู้ไม่ว่าตอนนี้.. ได้มีรถคันนึงมาจอดที่ตรงข้ามบ้านเขา
ในรถมีชายสองคน.. จับตามองมายังบ้านไคน์
นายตำรวจ
เด็กคนนี้...คงไม่เกี่ยวหรอกมั้ง
คุณตำรวจ
ไม่หรอก.. สัญชาตญาณของฉัน.. บอกว่าเขาต้องมีอะไรแน่ๆ
นายตำรวจ
สัญชาตญาณของนายเนี่ย.. คงจะไม่พาเราตกงานน่ะ
นายตำรวจทั้งสองมองตรงมาบ้านไคน์ คือโดยคนนำคือคุณตำรวจที่เข้ามาสอบถามไคน์ในวันนี้ เขาสังเกตเห็นพิรุธ เลยแวะตามมาดูไคน์
โดยหารู้ไม่.. ว่านั่นคือความผิดพลาดอันใหญ่หลวง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
