ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดขึ้นตอนไหนแต่ดวงตาแดงฉานราวกับเลือดฟันที่คมดุจดั่งมีดร่างกายที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วนี่สินะแวมไพร์

ขอแนะนำตัวสักนิดผมชื่อคิวเป็นนักฆ่าของโลกมนุษย์ผมก็รับงานของผมตามปกติของทุกวันจนกระทั่ง "คนอย่างแกตายไปซะก็ดี"ชายหนุ่มนักฆ่าได้สังหารคนอย่างไร้ความปราณีจนกระทั่งมีร่างกายมึงโพล่มาโดยไม่ตั้งตัว"ไง"เสียงอันเยือกเย็นราวกับภูเขาน้ำแข็ง "ใคร"คิวเอ่ยปาก"อยากรู้หรอครับ"ชายปริศนาในเงามืดเอ่ยขึ้น "ถ้าไม่บอกผมไปแล้วนะ"ร่างบางเอ่ยอย่างไม่พอใจนักกับการกระทำของบุคคลปริศนา"เดี๋ยวสิ"เพียงเสี้ยววินาทีมืออันเย็นเฉียบได้สัมผัสลงบนแขนของร่างบาง"ทำอะไรของนายปล่อยนะ"ร่างบางพยายามแกะมือที่สัมผัสออก"ผมชื่อDamon ทันใดนั้นเองร่างสีขาวราวหิมะได้ก้าวออกมา" ไม่จริงน่า..ผู้ที่ได้ชื่อว่าราชาแวมไพร์งั้นหรอ"ร่างบางตัวสั่นด้วยความกลัว"หึ..เจ้ากลัวข้าหรอ"เดม่อนขึ้น"เปล่าซะหน่อย"ร่างบางตอบกลับ"แล้วชื่อของเจ้าล่ะ"เดม่อนถาม"ข้าชื่อคิว"ร่างบางตอบกลับแม้ในใจจะสั่นด้วยความกลัวว่าชายตรงหน้าจะดูดดื่มโลหิตของตนหรือไม่"นักฆ่าอันดับ1สินะ น่าสนใจจริงๆ"เดม่อนเอ่ยก่อนที่จะจูบมือของร่างบางก่อนจะหายไป"ไว้เจอกันใหม่นะคุณนักฆ่า"ร่างบางได้นิ่งไปสักพักก่อนที่จะกลับบ้านของตน

คิวโรเซล่าบุตรคนที่3ของผู้นำเผ่ามนุษย์

เดม่อน แดรคคูล่าลูกชายเพียงคนเดียวของจักรพรรดิ์แห่งเผ่าแวมไพร์

"ดูเหมือนวันนี้จะเป็นวันดีสินะ" เบเลทีสพี่สาวต่างแม่ของคิวเอ่ยขึ้น "นั้นสินะบุตรชายสุดที่รักของท่านพ่อเก่งในทุกด้านแต่ไม่ต้องการแย่งชิงบัลลังก์"สเตฟานพี่ชายต่างแม่เอ่ยขึ้น

"วันนี้คงเป็นวันดีสินะ"อาเทอร์ท่านพ่อของทั้ง3เอ่ยขึ้น "นั้นสินะ เหมาะแก่การรับประทานอาหารพร้อมหน้ากัน"มาเรียมารดาของคิวเอ่ย "นั้นสินะครับวันนี้เป็นวันที่ดี"คิวเอ่ยแล้วทั้ง7คนก็ได้รับประทานอาหารพร้อมกับในรอบหลายปีหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ "ท่านพ่อ"คิวเอ่ย"ว่าไงลูกรัก"อาเทอร์กล่าวตอบบุตรชายสุดที่รัก"ดูเหมือนว่ามันใกล้เข้ามา"คิวกล่าว

"อย่าบอกนะว่า ลูกไม่อยู่อนาจักรเราเพื่อดูแล ราษฏร์ห่างๆเลยทำให้จบเจอกับ*"ท่านพ่อคิวกล่าวอย่าตกใจ "ประมาณนั้นขอรับ แต่ว่าแวมไพร์ที่เจอ..เขาคือราชาแวมไพร์" คิวกล่าวอย่างหวาดกลัวกับสิ่งที่เจอในครั้งนั้น

"อีก14วันจะมีการประชุมระหว่างเผ่าพันธุ์ ทั้งมนุษย์ แฟรี่ แวมไพร์ แวร์วูฟ ระวังตัวดีๆล่ะ"แม่ของคิวกล่าวอย่างมีอะไรในใจที่ไม่สามารถเอ่ยออกมาได้ "ข้าจะไปแทนน้อง3เอง" สเฟานกล่าวขึ้น "ถึงอย่างไรเจ้าก็ยังเป็นน้องชายข้าเสมอ"ก่อนที่จะตบไหล่แล้วเดินไป

หน้าร้อนผ่านไปฤดูหนาวมาเยือนหิมะขาวโปรยปรายลูกชายของข้าข้าไม่ยอม

14 วันผ่านไป

"ข้ารู้ว่าท่านกังวลข้าสัญญาว่าข้าจะต้องกลับมา"คิวกล่าวก่อนที่จะกอดพี่ทั้งสองและท่านแม่ด้วยความอบอุ่น ก่อนที่จะขึ้นรถม้าไปกับท่านพ่อ "มาครานี้ไม่รู้จะพบกับสิ่งใดอีกแม้มันจะลำบากพวกเราก็ต้องผ่านไปให้ได้"ท่านพ่อกล่าว"นั้นสินะ"คิวกล่าวอย่างกังวลใจ ณ งานประชุมขอเชิญ เลออนราชาแวร์วูฟ ฟีเรน่าจักรพรรดินีเผ่าแฟรี่

อาเทอร์และบุตรชายคนรองคิวโรเซร่าเผ่ามนุษย์ และท้ายที่สุด

ราชาเเวมไพร์ชายผู้ยากในการต่อกร ในภายไม่กี่วินทีชายหนุ่มผมขาวเดินเข้ามาที่ประชุมในตาแดงก่ำประดุจโลหิตเสียงที่เยือกเย็นเอ่ยถามร่างบางขึ้น"ในที่สุดเราก็ได้เจอกันอีกแล้วนะ"ทันใดนั้นเองเข้าก็ได้จูบไปที่มืออันอ่อนนุ่ม"นี่! นายปล่อยนะ"ร่างบางสะบัดมือออก

"พอล่ะมาเข้าเรื่องกันดีกว่าที่พวกเจ้านัดเรามามีประสงค์สิ่งใด"

อาเทอร์เอ่ยขึ้น"อะไรกัน? พวกเราแค่อยากมาประชุมในความสัมพันธ์อันดีระหว่างพี่น้องของเรา" damonกล่าวขึ้น"มีอะไรก็พูดมาเถิดอย่าได้ชักช้ารีรอ"อาเทอร์ตอบ "ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรมากข้าแค่จะขอ....

บุตรชายคนรองของท่าน"damonกล่าวขึ้นพร้อมยกมุมปากเล็กน้อย

ไม่ทันที่จะได้ตอบdamonก็พูดขึ้นว่า"ท่านคงไม่อยากให้ความสัมพันธ์พี่น้องเราพังลงหรอก" เมื่ออาเทอร์ได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับไปว่า"ข้าขอปรึกษากับบุตรชายก่อน

ต่อให้ต้องเจ็บปวดหรืออะไรก็ตามแต่ถ้าเพื่อครอบครัวคนที่ตนรักแล้วข้ายอม

สองพ่อลูกได้ออกไปปรึกษาหารือกัน"ท่านพ่อให้ลูกไปเถอะ"คิวกล่าวขึ้นทันควัน"แต่มันอันตรายมากเลยนะถ้าเจ้าเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ"

อาเทอร์กล่าวขึ้นด้วยความเป็นห่วงลูกชาย "ท่านพ่อข้ารู้ดีเพื่อความ

ปลอดภัยของบ้านเมืองและความสุขของราษฎรปวดประชาการ

เสียสละของข้าย่อมเป็นเรื่องที่ดี"คิวกล่าวตอบท่านพ่อด้วยความมั่นใจ

แม้ลึกๆจะยังกังวล "หากเป็นเจตจำนงของเจ้าพ่อก็จะไม่ขัด"อาเทอร์กล่าวลึกๆคนเป็นพ่อย่อมห่วงลูกอย่างหาสิ่งใดเปรียบ ทั้งคู่ได้เดินกลับเข้าที่ประชุม "สรุปแล้วท่านยินดีหรือไม่"demonกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น "ข้ายินดี"อาเทอร์กล่าวขึ้น "แต่ ข้อแรกเจ้าห้ามทำร้ายลูกข้า ข้อสองเจ้าห้ามมารุกรานพื้นที่เรา ส่วนข้อสุดท้ายข้าไม่ขออะไรเจ้ามากลูกแลบุตรชายของข้าให้ดีก็พอ"อาเทอร์ได้กล่าวข้อตกลงขึ้น

"ได้สิ"demonกล่าวตอบ "ครั้งนี้คงไม่มีอะไรแล้วสินะ"เลออนกล่าว

"คงไม่มีล่ะ งั้นพวกเราขอตัว" ฟีเรน่ากล่าว "ถ้าอย่างงั้นข้าขอกลับก่อน"อาเทอร์ทุกออกไป "ท่านพ่อ"คิวเรียกและเดินตามผู้เป็นบิดาไป

"ครานี้ข้าไม่ได้กลับกับท่านท่านดูแลตัวเองดีๆข้าขอให้พวกท่านมีความสุข"คิวกล่าวอำลา "เจ้าก็เช่นกัน"อาเทอร์กล่าวก่อนขึ้นรถม้าไป

"อำลาเสร็จแล้วหรอ"demonกล่าว "อืม ทำไม"คิวพูดตอบอย่างประชด "ใยเจ้าจึงอยากประชดประชันข้าขนาดนั้น"demonกว่าขึ้น"แล้วมันจะทำไม!"คิวพูดอย่างหัวเสีย "เอาเถอะ"demonกล่าวแล้วพาคิวไป ปราสาท"นี่ แล้วห้องข้าล่ะ"คิวเอยถาม ร่างหนาก็ได้ตอบกลับว่า"เจ้าก็นอนกับข้าไง" ร่างบางลองเดินเข้าไปดูห้อง"สวยจัง"ร่างบางเอย "เจ้าชอบหรือ"ร่างหนาเอยถาม"ชอบสิ ม..หมายถึงห้องนะมันสวย"ร่างบางตอบ"เจ้าก็สวยนะ"ร่างหนากล่าวแหละโน้มตัวเข้าหา"ใกล้ไปแล้วนะ"ร่างบางกล่าวด้วยใบหน้าแดงระเรื่อทันใดนั้นเองร่างหนาก็ดึกร่างบางเข้ามาประกบปากก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปร่างบางได้เพียงตกใจร่างกายของเขาไม่สามารถขัดขืนอะไรได้เลยทำได้เพียงยอมให้เขากระทำ"ปากของเจ้านุ่มดีนะ"ร่างหนาเอยก่อนลุกขึ้น