วันสุดท้ายของการสอบ เสียงแก๊งค์เพื่อนพูดคุยกัน คืนนี้เราจะไปฉลองที่ไหนกันดี เมเบลเราไปกินชาบูหน้ามอกันตอนนี้ เดี๋ยวตอนเย็นค่อยกลับหอเตรียมตัวไปคลับ B รังสิตกัน เสียงสมหญิงเพื่อนสาวคนสนิทของฉันเอ่ยขึ้น เอ่อ.. ขอโทษนะ ฉันคงไปกับพวกแกไม่ได้แล้วอ่ะ ต้องรีบกลับบ้าน พรุ่งนี้ต้องให้ป๊ากับม๊าช่วยปลุกไปกดบัตรคอนที่สยามน่ะ หูยย! ฉันลืมไปเลยอ่ะแก ขอแต้มบุญที่ฉันมีส่งผลไปถึงเมเบลคนสวยให้กดบัตรคอนของพี่ลู่ซานได้ทันด้วยเถอะ สมหญิงนางรู้อยู่แล้วว่าฉันคลั่งรักลู่ซานมากแค่ไหน นางเลยปล่อยให้ฉันกลับบ้านได้

ถึงบ้านสักที มึงแม้ระยะทางไม่ได้ไกลมาก แต่มันเป็นการนั่งอยู่บนรถที่นานสุดๆไปเลย ปัญหารถติดช่วงเย็นแล้วยิ่งเป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์นี่ต้องใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมงเต็มๆ ดังนั้นทำให้ฉันต้องเช่าหออยู่ใกล้ๆมหาลัยเพื่อสะดวกต่อการไปเรียนและเพื่อชีวิตวัยรุ่นของฉันด้วย

ครอบครัวฉันมีกัน 4 คน มีป๊า ม๊า พี่ชาย และตัวฉันเอง พี่ชายฉันชื่อไบร์ท จะบอกว่าชื่อไม่เหมือนฉันเลยใช่มั้ยล่ะ งั้นขอเล่าให้ฟังสักหน่อยละกัน ม๊าฉันชื่อบี เลยตั้งชื่อลูกชายคนแรกให้พยัญชนะคล้องจองกับตัวเอง พอมีฉันป๊าเมฆก็อยากให้ลูกชื่อคล้องจองกับตัวเองบ้างเลยตั้งชื่อฉันว่า น้องเม แต่ม๊านี่สิไม่ยอมเพราะให้เหตุผลว่าพี่น้องชื่อต้องไปทางเดียวกันเลยตั้งชื่อให้ฉันว่าเบล เถียงกันไปมาจนต้องเอาสองชื่อมารวมกัน ก็ได้เมเบล ที่แปลว่าคนสวยอย่างทุกวันนี้นี่ล่ะค่ะ  กลับเข้ามา พี่ไบร์ทอายุห่างจากฉันแค่ 2 ปีเป็นนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 5 เรียนอยู่คนละมหาลัยกับฉัน ฉันเรียนหลักสูตร 4 ปี พี่ชายฉันเรียน 6 ปี ซึ่งจะทำให้เราทั้งสองคนจบพร้อมกัน 

ตอนนี้ก็เป็นเวลา 19:00 น. ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันบนโต๊ะอาหาร เมื่อทานข้าวเสร็จก็เริ่มคุยกันตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันนาน เพราะฉันและพี่ชายก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านกัน จะกลับมาช่วงปิดเทอมหรือเทศกาลสำคัญหรือวันเกิดป๊าม๊าเท่านั้น ม๊าถามฉันก่อนว่าเปิดเทอมเมื่อไหร่ ฉันก็บอกม๊าไปว่าปิดเทอมหนึ่ง เป็นเทอมเล็กจะปิดแค่ 1 เดือน ถ้าเทอมสองถึงจะปิดนาน ส่วนผู้เป็นพี่ชายก็ตอบว่าครั้งนี้ปิดนานหน่อยครับ 2 อาทิตย์เทอมหน้าคงปิดแค่อาทิตย์เดียว พอขึ้นปี 6 เป็น Extern คงไม่มีปิดเทอมแล้ว หมอนี่เรียนหนักจริงๆพี่ชายฉันหล่อซะขนาดนี้ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน ฉันเองก็เหมือนกัน

เมื่อพูดคุยถามข่าวสารทุกข์สุขดิบกันเสร็จเรียบร้อย ฉันก็ไม่รอช้าที่จะพูดเข้าประเด็นหลักเลย ว่าฉันจะขออนุญาตไปดูคอนเสิร์ตของลู่ซานที่ประเทศจีน ทุกคนพอจะรู้บ้างว่าลู่ซานคือใครเพราะฉันนั้นเป็นติ่งลู่ซานมา 5 ปีแล้ว ตั้งแต่อายุ 15 จนตอนนี้อายุ 20 ฉันไม่เคยมีแฟนเลยเพราะชีวิตติ่งอย่างฉันสเปคสูงสุดๆ ครอบครัวฉันฐานะปานกลางไม่ได้ร่ำรวยอะไรพอมีพอกินไม่ลำบาก การไปดูคอนครั้งนี้และค่าใช้จ่ายทั้งหมดก็เป็นเงินเก็บจากการเป็นอินฟลูเอนเซอร์ ครอบครัวฉันก็อนุญาตถึงจะเป็นห่วงมากเพราะต้องเดินทางไปดูที่จีนและเป็นครั้งแรกกับการไปเที่ยวต่างประเทศของฉัน แต่ทุกคนก็เคารพการตัดสินสินใจของฉัน

 การกดบัตรคอนนี่ค่อนข้างยากเพราะต้องจองผ่านเว็บไซต์ต่างประเทศและต้องสู้กับแฟนคลับจีนที่สามารถไปกดหน้าเคาน์เตอร์ได้  ฉันเตรียมการมาอย่างดีฉันต้องกดได้ไม่พลาดแน่นอน พรุ่งนี้ฉันให้ม๊าปลุกฉันตี 5 เพื่อไปรอกดบัตรคอน 12:00 น. (เวลาไทย) ฉันไม่ได้กดเองที่บ้านนะเพราะอุปกรณ์ไอทีไม่เพียงพอ ฉันมีพี่ที่รู้จักเปิดร้านเกมมิ่งอยู่ที่สยาม และฉันได้คุยกันไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะใช้คอมที่สเปคแรงและเครือข่ายอินเทอร์เน็ตที่เร็วที่สุดถึง 20 เครื่องช่วยฉันจองในครั้งนี้ ฉันจะไม่ยอมเสียเงินเพื่อไปซื้อบัตรอัพเด็ดขาด ฉันรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย 

กริ๊งงงงงง! เสียงนาฬิกาปลุกดังอยู่ร่วม 10 นาที เป็นไปตามคาดฉันมันเด็กนอนขี้เซา ไม่ยอมตื่นจริงๆด้วย ผู้เป็นแม่เดินเข้ามาปลุกฉันต่อ ฉันไม่ได้ล็อคประตูห้องเพราะหวังว่าม๊าจะได้เข้ามาปลุกฉันให้ตื่น ม๊าปลุกฉันอยู่เกือบ 20 นาที ปิดแอร์ เปิดม่านออก ในที่สุดลูกคนนี้ก็ตื่นสักที ถ้าไฟไหม้บ้านจะทำยังไงให้ตื่นได้นะ เสียงผู้เป็นแม่บ่นด้วยความเอือม ฉันเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวและแอบหลับในห้องน้ำต่ออีกพักหนึ่ง กว่าจะเสร็จก็ปาไป 8 โมง เมื่อเดินลงมาชั้นล่างเห็นหน้าพี่ไบร์ทผู้เป็นพี่ชายตัวเองทำหน้าบูดบึ้ง ก็ต้องถามออกไปว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ม๊านะสิมาปลุกพี่ตั้งแต่ตี 5:30 น. บอกให้ขับรถพาแกไปสยาม พี่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จมานั่งรอแกตั้งแต่ 6:30 น.แล้วยัยเมเบล.

บ่นเป็นคนแก่ไปได้พี่ไบร์ท เร็วๆรีบไปเดี๋ยวไม่ทัน แกจะรีบไปไหนนี่มันพึ่ง 8 โมง สยามเปิด 10 โมงนู้น รีบมากขึ้น BTS ไปเองละกัน ก็เบลจะไปมูเตลูนิดหน่อย พาไปไหว้ขอพรที่เซนทรัลก่อน จะไปไหว้พระพิฆเนศ กับ พระตรีมูรติ แล้วค่อยเข้าไปหาไปหาพี่เจย์ (เจ้าของร้านเกมมิ่ง) ที่สยามพารากอนกัน เสียงถอนหายใจด้วยความท้อใจดังมาจากผู้เป็นพี่ แต่สุดท้ายก็รีบหยิบกุญแจรถแล้วเดินไปขึ้นรถทันที

8:45 น. เดินทางมาถึงเซนทรัลเวิลด์แล้ว หาที่จอดรถเสร็จก็เดินไปหน้าห้างอิเซตัน ซื้อธูป เทียน ดอกไม้สด ไปไหว้ขอพรพระพิฆเนศก่อนเป็นอันดับแรก เพื่อให้ลูกช้างกดบัตรคอนได้สำเร็จ ได้โซนที่ชอบด้วยเถิด

พระพิฆเนศ เป็นเทพในศาสนาฮินดู มีความเชื่อที่ว่าทรงเป็นเทพแห่งความสำเร็จ ทรงภูมิปัญญายิ่งใหญ่ ผู้ขจัดอุปสรรคและอำนวยความสำเร็จในทุกสิ่ง

เมื่อไหว้เสร็จแล้วเดินต่อไปไม่ไกลนักก็จะเจอ พระตรีมูรติ เทพแห่งความรัก ตามความเชื่อ พระตรีมูรติ หรือ เทพทัตตาเตรยะ ถือว่าเป็นเทพเจ้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู เป็นการรวมกันของมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ถึง 3 พระองค์เข้าด้วยกัน ซึ่งก็คือ พระพรหม พระวิษณุ และพระศิวะ และขึ้นชื่อว่าเทพเจ้าแห่งความรัก คนส่วนใหญ่ก็มักจะไปขอให้สมหวังในความรักกันค่ะ พอมาถึงก็ไปซื้อดอกกุหลาบ 9 ดอกหรือพวงมาลัยกุหลาบ 1 พวงมาไหว้ดังเดิม ของไหว้จะเน้นไปทางสีแดง ธูปเทียนสีแดง ผลไม้สีแดงเป็นต้น ครั้งนี้พี่ไบร์ทก็มาไหว้พร้อมกับเราด้วย โดยให้เหตุผลว่าคนเยอะ ไม่รู้จะไปยืนรอตรงไหน

9:45 น. พวกเราเลือกที่จะเดินไปสยามเลยเพราะห่างไม่มากเดินสะพานเชื่อม ประมาณ 10 นาทีก็ถึง พอเดินมาถึงที่ ก็แอบหอบเหมือนกันนะเพราะเริ่มสายแล้วแดดก็ค่อนข้างแรง เมื่อได้เข้ามาในห้างก็บรรเทาความร้อนลงได้มาก รีบเดินตรงดิ่งไปหาพี่เจย์ทันที ตอนนี้ก็มีเวลาอีก 2 ชั่วโมง กว่าระบบจะเปิดให้จองตอนเที่ยงตรงเวลาไทย ฉันก็บอกรายละเอียดพี่เจย์ไป เอาแผนผังคอนออกมาให้ดูว่าโซนไหนที่เราต้องการ ถ้าไม่ได้โซน A ที่นั่งนี้ก็มีโซนสำรองให้พี่เขากดตามลำดับ พี่เจย์ก็พูดติดตลกว่ากดไปหลายๆใบเลย เอาไปขายอัพราคา รวยเละ คนแย่งกันซื้อแน่นอน ซึ่งมันเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่ไม่เอาหรอก คงมีแฟนคลับจริงๆที่รักลู่ซานตั้งหน้าตั้งตาคอยกดกันด้วยตัวเองแน่นอน

หลังคุยกันเสร็จพี่เจย์ก็บอกให้ฉันกับพี่ไบร์ทไปทานข้าวก่อนได้เพราะมีเวลาเหลืออีกชั่วโมงกว่า นั่งรอเฉยๆก็ไม่ได้อะไร ฉันเลยบอกให้พี่ไบร์ทไปกินก่อนฉันยังไม่หิว อยากกดบัตรคอนให้ได้ชัวร์ก่อนจะได้ไปกินฉลองทีเดียวแบบสบายใจ

ในที่สุดเวลาที่รอคอยก็มาถึง นับถอยหลัง 5-4-3-2-1 กดปุ่ม enter คอมทุกเครื่องพร้อมกันเวลาเที่ยงตรง เข้าเว็บกำลังเลือกที่นั่งได้ไม่ถึง 1 นาที เว็บล่ม งานเข้าจริงๆไม่คิดว่าเว็บไซต์ต่างประเทศที่ใหญ่ขนาดนี้จะล่มได้ คงมีผู้คนเข้าใช้งานพร้อมกันมากจริงๆถึงทำให้เว็บล่มได้ อยู่ๆพี่เจย์ก็พูดขึ้นว่า เว็บล่มเองหรือมีคนพยายามแฮกเว็บกันแน่ ซึ่งมีโอกาสได้สูงที่คนมีเงินหรือพวกที่ทำธุรกิจจะซื้อโปรแกรมมาเพื่อแฮคเว็บในการกดบัตรครั้งนี้ เพราะฉันเองเลื่อนทวิตก็เห็นมีร้านรับกดบัตร ที่คิดค่ากดแสนแพง คอนเฟิร์มว่าตัวเองสามารถกดบัตรได้แน่นอน และคงมีอีกหลายๆร้านที่กดบัตรไปก่อนเพื่อที่จะเอาบัตรไปขายอัพราคาทำกำไร คนพวกนี้ชั่งเห็นแก่ตัวจริงๆ ถ้าเอาไปบวกกำไรนิดหน่อยก็พอเข้าใจได้ว่าเป็นการทำธุรกิจหารายได้ แต่นี่เล่นเอาไปขายเพิ่มราคาถึง 2-3 เท่าจากราคาเดิม ฉันไม่มีทางสนับสนุนคนจำพวกนี้แน่นอน ถ้ากดไม่ได้จริงๆก็ไม่ไป 

ใบหน้าฉันเริ่มแดงกล่ำ น้ำตาคลอ เพราะผ่านไปเกือบ 10 นาทีแล้วเว็บก็ยังเข้าใช้งานไม่ได้ แต่ในเมื่อเว็บมันล่มแบบนี้หน้าเคาน์เตอร์ก็ต้องกดไม่ได้อยู่ดี ฉันเริ่มภาวนา วันนี้ก็ขอพรมาแล้ว แต่ก็ยังสวดมนต์ขอพรในใจตลอด มือก็เริ่มจิ้มไปที่โทรศัพท์มือถือของตัวเอง รีหน้าเว็บอยู่หลายครั้ง อยู่ดีๆโทรศัพท์ฉันก็เข้าเว็บจองบัตรได้ซะงั้น ทั้งๆที่คอมที่อยู่ตรงหน้าฉันเกือบ 20 เครื่องระบบยังล่มอยู่เลย ฉันอยากร้องกรี๊ดออกมาดังๆแต่ก็ต้องข่มอารมณ์ตัวเองเพราะยังไม่ถึงขั้นตอนชำระเงิน บัตรคอนใบนี้ยังไม่ได้เป็นของฉัน มีโอกาสที่เว็บจะล่มอีกเมื่อไหร่ก็ได้ ฉันค่อยๆดำเนินการตามขั้นตอน ในที่สุดบัตรคอนลู่ซานก็ตกมาเป็นของฉันแล้ว 1 ใบ ได้โซนที่หวังไว้ด้วย ดีใจสุดๆจนน้ำตาไหลออกมาเลย แต่ก็ไม่สามารถกรี๊ดเสียงดังออกไปได้เพราะผู้คนเริ่มมาเดินห้างกันเยอะแล้ว ตอนที่ฉันเข้าเว็บได้ที่นั่งแต่ละที่มีคนกดไปบ้างแล้ว และที่สำคัญได้โซนติดกันเลย ทั้งๆที่ 1 ไอดีสามารถกดได้ไม่เกิน 4 ใบ แต่ก็อาจจะบังเอิญกดใกล้ๆกันกับคนที่ไม่รู้จักแหละ เดี๋ยวฉันค่อยไปหาส่องดูตามโซเชียลว่าใครได้บัตรมาขายอัพราคากันเยอะๆ แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ปล่อยผ่านไป

ตอนนี้ท้องของฉันมันร้องดัง โฮก ฮาก ฉันเลยชวนพี่ไบร์ทกับพี่เจย์ไปกินชาบูกัน ฉันลืมบอกว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยมัธยม พอขึ้นมหาลัยก็แยกย้ายกันไปเรียน แต่ก็ติดต่อกันตลอดทำให้ยังสนิทกันเหมือนเดิม พี่เจย์เรียนจบคอมพิวเตอร์มาก็มาเปิดร้านเลยได้ 1 ปีแล้ว พี่เจย์นี่ก็หน้าตาดีใช่ย่อยนะ มีสาวๆมารุมจีบเยอะเหมือนกัน แต่ไม่เห็นมีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขาสักที 

วันนี้ฉันเดินควงผู้ชาย 2 คนมากินชาบู ผู้หญิงหลายๆคนถึงกับมองในความหล่อของสองคนนี้ คนนอกที่ไม่รู้จักคงคิดว่าหนึ่งในสองคนนี้ต้องมีใครสักคนเป็นแฟนฉันแน่นอน เพราะพวกเราค่อนข้างสนิทกัน และอายุก็ไล่เลี่ยกัน พอเข้ามาในร้านก็ได้ที่นั่งเลยแบบไม่ต้องรอคิวให้เสียเวลา ฉันกับพี่ไบร์ทนั่งฝั่งเดียวกัน ส่วนพี่เจย์นั่งฝั่งตรงข้ามกับพี่ไบร์ท ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ ต่อให้ฉันหิวแค่ไหนชีวิตอินฟลูเอนเซอร์อย่างฉันก็ต้องถ่ายรูป อัพลงสตอรี่ก่อนเสมอ และฉันก็ไม่ลืมที่จะถ่ายรูปคู่กับหนุ่มหล่อทั้งสอง ส่งไปอวดเพื่อนในไลน์กรุ๊ปเพื่อนมหาลัย ที่มีเพื่อนกลุ่มเดียวกันอยู่ 5 คนรวมตัวฉัน สมหญิง แวมไพร์ แป้ง ก้อย เป็นไปตามคาดสมหญิงที่เป็นเพื่อนที่สนิทของฉันมันโวยวายเสียงดังว่าทำไมไม่ชวนเพราะนางชอบพี่ชายฉันมากๆ ส่วนพี่เจย์ก็มีคนแซวเยอะเหมือนกันเพราะเพื่อนในกลุ่มไม่รู้จัก และคิดว่าเป็นแฟนฉันซะงั้น ฉันเลยรีบอธิบาย แวมไพร์กับก้อยก็เลยขอไอจีกันไปเพื่อหวังจะจีบ ส่วนแป้งนางเป็นแม่ชี เรียนเก่ง แต่ดันเป็นคนแรกและคนเดียวในกลุ่มที่มีแฟนแล้ว

เมื่อฉันละสายตาจากโทรศัพท์ก็เห็นอาหารเต็มจานตัวเองเลย พี่ไบร์ทพี่ชายแสนดีของฉันเป็นคนตักมาไว้ให้ฉันเอง ส่วนพี่เจย์ยื่นจานกุ้งที่แกะแล้วอยู่เต็มจานมาให้ฉัน เพราะรู้ว่าฉันชอบกินกุ้งมากๆ รู้ใจฉันสุดๆไปเลย ถ้าไม่ติดว่าพี่เจย์เจ้าชู้เบลคงจับพี่ทำแฟนไปแล้วละเนี่ย ฉันเอ่ยแซวขึ้นทันทีที่ได้รับอาหารจานโปรด ใครบอกพี่เจ้าชู้ พี่รอเบลเปิดใจมาตลอดเลยนะ พี่เจย์พูดทีเล่นทีจริง จนพี่ไบร์ทต้องตักหมูให้คนทั้งสองคนเพื่อเป็นคำพูดให้หยุดคุยกันสักทีแล้วมากินก่อน

เมื่อกินกันเสร็จแล้วฉันก็บอกพี่ไบร์ทให้พาไปทำพาสปอร์ตรอไว้เลย ฉันไม่มีพาสปอร์ตเพราะไม่เคยขึ้นเครื่องบินเลยสักครั้ง นี่ก็บ่าย 3 แล้วกลับบ้านกันเถอะ ง่วงนอน เดี๋ยวรถติดอีก ถ้าจะทำไปจองออนไลน์ไว้ก่อน ไปหาอ่านอากู๋ก่อน เดี๋ยววันหลังค่อยพามาทำ พี่ไบร์ทบ่นฉันอีกชุดใหญ่ หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกับพี่เจย์ที่ห้างเลย พอออกจากห้างมาเจอแดดประเทศไทยก็แทบจะเป็นลมทันที ฉันลืมไปเลยว่าเราจอดรถไว้ที่อีกห้างหนึ่ง ตอนนี้หนังท้องตึง หนังตาก็เริ่มหย่อนแล้ว ไม่อยากทำอะไรเลย อยากกลับบ้านไปนอน แต่ก็ช่วยไม่ได้ ต้องเดินจากสยามไปเซนทรัลเพื่อกลับไปเอารถ 

ระหว่างทางกลับบ้านก็ไม่วายให้พี่ไบร์ทจอดแวะนู้นแวะนี่เพื่อซื้อขนมกลับไปกินที่บ้าน ทำไมไม่ซื้อจากที่ห้างมาเลย มีร้านอาหารและขนมตั้งหลายร้าน ซื้อทีเดียวได้เลยไม่ต้องแวะหลายที่ เสียงพี่ไบร์ทบ่นจนหูชาแต่ก็จอดให้ทุกร้าน ในที่สุดก็หอบสังขารมาถึงบ้านเกือบ 6 โมงเย็น เพราะร้านเครปร้านสุดท้ายรอขนมเป็นชั่วโมงเลย ถึงบ้านแล้วก็อาบน้ำแต่งตัว ลงมากินข้าวกับป๊าม๊าแล้วก็พี่ไบร์ท ฉันก็เลยต้องบอกแพลนการเดินทางต่อครอบครัว ฉันจะเดินทางวันที่ 14 ธันวา ซึ่งห่างจากวันนี้อาทิตย์หนึ่งเต็มๆช่วงนี้ฉันก็ต้องศึกษาเตรียมตัวเพื่อไม่ให้เกิดข้อผิดพลาดใดๆขึ้น ฉันไปก่อนล่วงหน้า 1 วัน คอนเสิร์ตลู่ซานได้จัดแสดงขึ้นวันที่ 15 ธันวา หลังจากจบคอนแล้วฉันจะอยู่ต่อจนถึงวันที่ 22 เพราะตั้งใจว่ามาทั้งที่ขอเที่ยวต่อและตามเก็บภาพบรรยากาศที่ลู่ซานเคยไปถ่ายรูปด้วย พอพูดคุยรายละเอียดกับครอบครัวเสร็จฉันก็ขึ้นห้องไปนอนเลย วันนี้หมดแรงจริงๆ

ผ่านมา 2ep. แล้วพระเอกยังไม่ออกมาเปิดตัวเลย อย่าพึ่งเทกันนะ เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์เลยแต่งขึ้นเพื่อสานฝันตัวเอง รี๊ดคอมเมนท์ติชมกันได้นะคะ 

สปอยอีพีหน้าพระเอกของเราจะปรากฏตัวแล้ว กดเข้าชั้นหนังสือปูเสื่อรอกันได้เลย

7 วันถัดมา... 

เป็นการนั่งเครื่องบินครั้งแรกในชีวิตเลย ฉันมาคนเดียว จองตั๋วออนไลน์เอาไว้แล้วล่วงหน้าไป-กลับ ทั้งหมด 9 วัน งานคอนลู่ซานมีแค่วันเดียว แต่ฉันตั้งใจว่าจะอยู่เที่ยวด้วย อุตส่าตั้งใจเก็บเงินมา ขอซื้อความสุขให้ตัวเองสักหน่อย กะว่าจะใช้ที่มีให้หมดเลยแหละ ฮ่า ฮ่า เดี๋ยวพอกลับไทยไปค่อยไปตัดต่อวิดีโอลง vlog การมาจีนครั้งแรกของฉัน อินฟลูโนเนมอย่างฉันถึงจะไม่ได้ดังมากแต่ก็มีโฆษณาเข้ามาหลายตัวให้รีวิวสินค้าแบรนด์ต่างๆทำให้หาเงินได้ค่อนข้างมากกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันในมหาลัย เหตุการณ์ที่สนามบิน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถึงแม้จะเป็นครั้งแรกของฉัน แต่ก็ได้เสิร์ชอากู๋ก่อนมาเรียบร้อย แลกตั๋วพร้อมบินกันเลยยย

ณ กวางโจว ประเทศจีน

โอ้ย. เมาเครื่อง มึนมาก อยากนอนจังเลย ฉันรีบเรียกรถ เพื่อไปส่งที่พักที่ได้จองเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว บอกแล้วว่าฉันเตรียมการมาอย่างดี แถมโรงแรมที่พัก เป็นโรงแรมเดียวกับที่จัดคอนลู่ซานเลย เย้ ถึงที่พักสักที วางกระเป๋าแล้วล้มตัวลงนอน …

เฮ้อ! นอนเท่าไหร่ก็ไม่หลับเพราะไม่คุ้นสถานที่ เลยอยากออกไปนั่งดื่มให้เมานิดๆ จะได้หลับง่าย ว่าแล้วก็อาบน้ำแต่งตัว ฉันใส่เป็นชุดเดรสสีดำ เว้าหลังนิดหน่อย และมัดผมสูงๆ ปล่อยเป็นหางม้าลงมา ดูเซ็กซี่มีเสน่ห์เป็นอย่างมาก

ณ ผับ xxx

หามุมที่มืดๆ ไม่ค่อยมีคน มานั่งดื่ม ดื่มไปจนปวดหัวนิดๆ ก็นึกขึ้นได้ตั้งแต่ลงเครื่องมายังไม่ได้กินอะไรเลย งั้นออกไปหาข้าวกินข้างนอกดีกว่า ช่วงกำลังลุกขึ้นยืน ปึกก! คิดในใจใครวะเดินไม่มองเลย เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นเท่านั้น ลู่ซาน ต่อให้แต่งตัวมิดชิดใส่หมวกมองเห็นแค่ตาฉันก็รู้แล้วว่าเป็นเขา ไม่ทันได้พูดอะไรฉันก็เป็นลมไปเลย ไม่รู้ว่าเมเบลเป็นลมเพราะไม่ได้กินข้าวหรือช็อคเพราะได้เห็นลู่ซานกันแน่

Talk ลู่ซาน

วันนี้ผมอารมณ์ไม่ค่อยดีถึงขั้นสุด หงุดหงิดเอามากๆ เพราะป๊ากับม๊าผมถามอีกแล้วเมื่อไหร่ผมจะมีแฟน ผมจะแต่งงาน มีหลานให้ท่านซักที ถึงตอนนี้ผมจะอายุ 30 ปี ซึ่งถึงวัยที่จะต้องแต่งงานมีลูกแล้วก็เถอะ ผมได้แต่ตอบคำพูดเดิมๆ ไปว่าถ้าผมมีแฟนตอนนี้ผมก็ตกงานสิ แต่ตอนนี้ผมก็มีเงินเก็บมากพอที่จะเลี้ยงครอบครัวให้สบายไปทั้งชาติแล้ว แต่ที่ผมยังไม่อยากมีแฟนเพราะผมยังรักในอาชีพการแสดง และยังแคร์แฟนคลับของผมเอามากๆ เลยไม่ได้คิดเรื่องการมีแฟนเลย

ผมจึงโทรหาผู้จัดการของผมให้ช่วยจัดการนักข่าวกับแฟนคลับให้หน่อย ผมจะไปดื่มแก้เซ็งที่ผับ xxx เข้ามาถึงผับคนก็เริ่มน้อยลงและไม่ค่อยมีใครสังเกตุผม แต่เพื่อความปลอดภัยผมก็ต้องหามุมที่มืดที่สุดเพื่อเซฟตัวเอง ผมเดินเข้าไปก็ดันไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้า เธอเงยหน้ามองผมสักพักแล้วก็วูบไปเลย มันมืดมากเธอคงมองไม่ออกว่าผมคือใครแน่ๆ ที่เป็นลมไปแบบนั้นคงเพราะดื่มจนเมาหนักมากแน่ๆ เลย ทำไงได้ล่ะ ผมจึงพยุงเธอออกมานอกร้านเพื่อให้คนช่วยส่งเธอไปโรงพยาบาล แต่เมื่อแสงส่องจนเห็นหน้าของเธอ ผมก็รู้ทันทีว่าเธอไม่ใช่คนจีนแน่ๆ เธอตากลมโต หน้าคมเหมือนแขก แต่เธอขาวและสูงมากๆ ตอนนั้นผมก็ไม่อยากยืนตรงนั้นนานกลัวใครจะมาเห็น ผมรีบพาเธอไปที่รถผมและขับพาเธอไปโรงพยาบาล

Talk เมเบล

ลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องสีขาว ตรงหน้ามีผู้ชายใส่ชุดกราวน์ยืนอยู่ และหันไปข้างเตียงก็เจอเข้ากับลู่ซาน นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย ไม่สิ ไม่ใช่ความฝันแน่ๆ เพราะก่อนฉันจะหมดสติไปจำได้ว่าเจอเขาที่ผับ นี่เขาพาฉันมาส่งโรงพยาบาลหรอเนี่ย ฉันคิดในใจ แล้วคุณหมอตรงหน้าก็พูดภาษาจีนกับฉัน ฉันฟังออกนะแต่ตอนนั้นยังไม่ได้สติ คุณหมอเลยถามฉันเป็นภาษาอังกฤษ ถามประวัติส่วนตัวทั่วไป ฉันก็ตอบทันที ชื่อเมเบลเป็นคนไทย อายุ 20 ปี เมื่อฉันพูดอายุชายข้างเตียงถึงกับกระแอมในลำคอ ในตอนนั้นฉันคิดว่าคงบังเอิญแหละเขาคงไม่ได้มีปัญหาอะไรกับอายุของฉัน คุณหมอถามต่อว่า มีโรคประจำตัวหรือมีการแพ้ยาอะไรมั้ย ฉันก็ตอบไปว่าไม่มี ฉันก็ให้ข้อมูลคุณหมอไปจนคุณหมอสรุปได้ความว่าหลังจากลงเครื่องมาไม่ได้พักผ่อนไม่ได้ทานข้าวแต่ไปดื่มสุรา จนทำให้ไม่มีแรงจนเป็นลมไป คุณหมอบอกว่าจะให้น้ำเกลือและนอนพักที่โรงพยาบาล 1 คืน ฉันรีบปฏิเสธเพราะฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว คุณหมอก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่จัดยาให้และบอกให้ทานข้าวก่อนแล้วกินยาตาม จากนั้นฉันก็กำลังจะเดินไปจ่ายยาแล้วกลับที่พัก แต่ก็เหลือบไปเห็นคนข้างเตียง ฉันรีบพูดขอบคุณที่พาฉันมาส่งโรงพยาบาล เราสนทนากันเป็นภาษาอังกฤษเพราะฉันรู้อยู่แล้วว่าเมนฉันคนนี้จบอินเตอร์มา สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้ดีมากๆ

ฉันขอไปจ่ายค่ายาก่อน คุณรอฉันตรงนี้สักครู่นะคะ ลู่ซานไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้าตอบ ฉันไม่อยากให้เขาตามออกมาเพราะต้องไปต่อคิวรับยาและจ่ายเงิน ซึ่งตรงนั้นมีคนเยอะมากๆ ต้องมีคนจำเขาได้แน่นอน

Talk ลู่ซาน

หลังจากได้ยินผู้หญิงตรงหน้าบอกคุณหมอว่าตัวเองอายุ 20 ปี ผมถึงกับสำลักน้ำลายตัวเองเลย เธอห่างกับผมตั้ง 10 ปี หน้าตาเธอไม่ได้แก่นะครับ เธอดูโต และเหมือนรุ่นราวคราวเดียวกับผม แต่ผมเองก็เหมือนคนอายุ 20 ต้นๆ เหมือนกัน ช่วงที่เธอไปรอรับยาผมก็ได้แต่คิดว่าทำไมเธอมาจีนคนเดียวแถมยังไปนั่งเมาร้านเหล้าอีก เธออกหักมาหรือเปล่า เอ่อ อ อ นี่ผมจะคิดเรื่องยัยเด็กนี่ทำไมเยอะแนะเนี่ย

Talk เมเบล

คุณคะ เรียบร้อยแล้วค่ะ เราจะแยกกันที่นี่เลยมั้ยคะ เมเบลเอ่ยถาม เมื่อคนตรงหน้าตอบมา ทำฉันตกใจเอามากๆ ผมพาคุณไปทานข้าวก่อนดีกว่าครับ ผมชื่อลู่ซาน อายุ 30 ปีครับ ค่ะ ฉันชื่อเมเบล อายุ 20 ปีค่ะพี่ซาน พี่ซานได้ขับรถพาฉันไปทานข้าว ระหว่างทางที่อยู่บนรถฉันเขินมากๆ ก็ศิลปินที่ตัวเองชื่นชอบกำลังพาเธอไปกินข้าวหนิ พี่ซานคงเห็นบรรยายกาศในรถเงียบสงบจึงเอ่ยถามฉันว่า มาจีนครั้งแรกหรอ มาทำอะไรล่ะ ฉันก็ตอบไป ใช่ค่ะมาจีนเป็นครั้งแรกมาเที่ยวค่ะอยู่ 9 วัน ฉันไม่กล้าบอกเขาว่าฉันมาคอนของเขา เพราะถ้าเขารู้ว่าฉันเป็นแฟนคลับ เขาคงปฏิบัติกับฉันไม่เหมือนเดิมแน่ ที่เขาดีกับฉันขนาดนี้คงเพราะคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเขาคือคนดัง เขาคงมองว่าฉันเป็นนักท่องเที่ยวเลยช่วยเหลือฉัน

ขับรถมาจอดที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ภายในโรงแรมก็มีร้านอาหาร ก่อนลงรถเขาบอกฉันว่า ที่นี่เป็นร้านอาหารของเพื่อนเขาเองพึ่งเปิดได้ไม่นาน ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วร้านอาหารข้างล่างปิดแล้วแต่สามารถสั่งขึ้นไปทานบนห้องได้ เราไปเชคอินก่อน เข้าห้องแล้วค่อยโทรสั่งอาหารขึ้นมาทาน ฉันนึกในใจ อะไรวะเนี่ยเขาพึ่งรู้จักฉัน เขาพาฉันมาเปิดห้อง แฟนนิยายอย่างฉันคิดดีไม่ได้เลยจริงๆ ฉันพยักหน้าและตามเขาลงจากรถไป ระหว่างทางเดินฉันได้แต่คิดว่าทำไมเขาถึงทำอะไรแบบนี้ได้นะ ฉันเข้าใจมาตลอดว่าเขาไม่ค่อยมีชีวิตส่วนตัว คิดว่าจะอยู่แต่ที่พักไม่สามารถออกไปไหนคนเดียวได้ซะอีก

ณ ห้องพัก โรงแรม xxx

ฉันอยู่โรมแรมที่เป็นห้องพักส่วนตัว ชั้น 26 เป็นแบบห้องนอนกว้าง มีมุมนั่งทานข้าว เขายื่นเมนูอาหารให้ฉันสั่งว่าจะทานอะไร เห็นแค่รูปอาหารบนเมนูก็ทำเอาท้องฉันร้องมาอย่างน่าอาย ก็ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่หน่า ฉันสั่งสเต็ก เฟรนฟราย ขนมและของหวาน อาหารพื้นฐานที่ฉันเคยกิน ไม่กล้าสั่งอาหารจีนกลัวจะไม่ถูกปาก เขาถามฉันต่อว่าเอาเครื่องดื่มอะไร ฉันหันไปมองรอบๆ ห้องตกแต่งหรูมาก ฉันเลยบอกเขาว่าเอาไวน์อะไรก็ได้ค่ะ ฉันคิดในใจมุมนั้นถ่ายรูปคู่กับไวน์น่าจะสวย เขากระตุกยิ้มมุมปาก พร้อมกับโทรสั่งอาหาร ที่ฉันบอกไปพร้อมกับสลัดผักของเขาและตกท้ายด้วยไวน์xx 1 ขวด เอิ่ม! ฉันกินตั้งเยอะเขากินแค่สลัด แล้วไวน์สั่งให้ฉันแก้วเดียวก็พอแล้วนี่สั่งเป็นขวดเลยหรอ ฉันคิดในใจ ไม่ได้พูดออกไป

ไม่นานอาหารก็มาส่ง ฉันลืมว่าจะถ่ายรูปไปเลย เพราะตอนนั้นฉันหิวมากๆ ฉันค่อยๆ กินเพื่อรักษามารยาท และค่อยๆ จิบไวน์ ตัดภาพไปที่เขาแทบจะไม่ได้กินสลัดที่สั่งมาเลย เอาแต่จิบไวน์อย่างเดียว จนฉันสังเกตว่าหูเขาเริ่มแดง ฉันก็นึกขึ้นได้จากสัมภาษณ์ลู่ซานเป็นคนที่คออ่อนมากดื่มแอลกอฮอล์นิดหน่อยก็เมาแล้ว ฉันคิดในใจ จะถือโอกาสตอนที่เขาเมาข่มขืนเขาดีมั้ย บ้านะ ฉันเป็นผู้หญิงนะเว้ย