เช้าของทุกๆวันเป็นเวลาที่ไม่อยากที่จะลุกจากที่นอนซะเลย
"นิรา ตื่นได้แล้วลูก นี่ลูกอายุ 21 แล้วนะ ขี้เกียจอยู่ได้" นิราตอบกลับด้วยน้ำเสียงงัวเงียแม้เธอจะไม่อยากตื่นแต่ก็ต้องนำร่างกายของเธอไปในห้องน้ำ
"วันนี้หนูกลับช้าหน่อยนะคะ" เธอต้องกลับช้าในทุกๆวันแต่วันนี้ต้องกลับช้ากว่าเดิม ถึงบ้านของเธอนั้นอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยไม่มากเท่าไหร่ แต่แม่ของเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้ หลังจากที่นิราออกจากบ้านได้ไม่นานก็มีเสียง "กริ้งๆ" เสียงกดกริงที่หน้าบ้าน
"สวัสดีค่ะ คุณเป็นคุณแม่ของนิราใช่มั้ยคะ" แม่นิราทำได้เพียงสงสัยว่าคนตรงหน้าเป็นใครกันแน่ เธอถามเด็กหญิงคนนั้น "หนูเป็นอะไรกับนิราหรอจ๊ะ" เด็กหญิงตอบไปว่าเพียงเพื่อนของนิรา และเพียงแค่เอาของมาให้นิราเท่านั้น เธอยื่นกล่องพัสดุมอบให้แม่ของนิรา
"นิราพึ่งออกไปเมื่อกี้ งั้นเดี๋ยวแม่เอาเก็บไว้ให้นิรานะ"
เด็กหญิงขอบคุณแม่ของนิราอย่างอ่อนโยน "เด็กคนนี้ช่างน่ารักจริงๆ" แม่นิราชื่นชมเด็กหญิงคนนั้น
...****************...
"วันนี้ปอยไม่มาหรอ" นิราถามเมฆา แต่เขาดูเหมือนไม่ชอบนิราเอาซะเลย นิราถามเขาอีกครั้ง แต่ก็ได้ยินเพียงเสียงลมที่พัดผ่านมาเท่านั้น "ฉันถามนายอยู่นะ นี่นายทำเป็นไม่ได้ยินหรือว่าไม่อยากตอบฉันกันแน่" นิราอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก
"เธออยากได้คำตอบจากฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ อีกอย่างนะ เธอก็เป็นเพื่อนสนิทปอยไม่ใช่หรอ? ทำไมเธอไม่ถามเองล่ะ" เมฆาสุดจะทนเลยตะคอกนิราไปยกใหญ่
"ก็ถ้าฉันรู้ ฉันจะไปถามนายทำไมล่ะ ทำไมต้องขึ้นเสียงใส่ฉันด้วย" เธอน้ำตาคลอเพราะถึงแม้ว่าเมฆาเขาไม่ชอบขี้หน้านิราแต่เขาก็ไม่เคยตะคอกใส่นิรามาก่อน
"ขอโทษ" เขาพูดคำขอโทษด้วยเสียงแผ่วเบา
"ห่ะ นี่นายพูดใหม่หน่อยดิ เมื่อกี้มันเบาไป"
"ฉันไม่พูดซ้ำหรอกนะ" เมฆาก็ยังไม่ยอมอ่อนข้อให้นิราเป็นอันขาด เขารีบเดินไปที่อื่นทันที่เขาพูดจบ
......................
...(เที่ยงวัน)...
"นี่เธอ เพื่อนที่เธอรักนักรักหนาไปไหนแล้วล่ะ"
ช่างเป็นเรื่องที่น่าเบื่อที่ต้องมีคนมาคอยหาเรื่องอยู่ตลอดแต่ช่างเถอะนิราเธอไม่ใช่คนที่อ่อนไหวกับการถูกรังแกขนาดนั้น
"ขอโทษนะ หยุดหาเรื่องกันสักวันมันจะได้มั้ย? นี่เธอเหนื่อยไม่เป็นหรือไงที่คอยหาเรื่องฉันตลอด ถามจริงๆนะ เธอไม่อายบ้างหรอห่ะ" นิราพูดคำในใจออกมา แต่เธอก็ยังเป็นห่วงความรู้สึกผู้ที่ได้ฟังแม้ว่าคนๆนั้นจะคอยหาเรื่องเธอเสมอ......
...********(จบตอนที่1)********...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
