'ที่นี้มันที่ไหน'สึนะได้คิดในใจหลังจากฟื้นขึ้นมา

'อึดอัดแฮะ'สึนะได้ลุกขึ้นและมองไปรอบๆก็เห็นแม่ของเขากำลังกอดเขาพร้อมน้ำตาแม่ของเขา ซาวาดะ นานะ ตอนนี้คนเป็นแม่กำลังกอดลูกชายที่ฟื้นจากความตายมาได้อย่างปาฏิหาริย์

'แม่ร้องไห้ทำไม'สึนะได้คิดในใจอีกครั้งก่อนจะมองไปรอบๆอีกทีเพราะเมื่อกี้สายตาดันพลามัวทำให้มองอะไรไม่ค่อยเห็นมากนัก

ก่อนนัยตาของสึนะจะเบิกโพล่งขึ้นมาเมื่อรู้ว่าตนอยู่ที่ไหน

และใช่เขาอยู่ในห้องดับจิตของโรงพยาบาลที่มีศพมากมายอยู่

"สึคุง..สึคุง..สึคุงฟื้นแล้ว..หมอ..ใช่ต้องเรียกหมอ!"อยู่ๆ ซาวาดะ นานะ หรือแม่ของสึนะก็โพล่งขึ้นมาอย่างรีบร้อน

"ยูจิคุงดูแลพี่ของลูกหน่อยนะ"ก่อนจะหันมาสั่งกับเด็กชายอายุน่าจะประมาณ 9 ขวบ

เด็กชายที่ชื่อยูจิมองผู้เป็นพี่ด้วยสายตาไม่สบอารมณ์นักเพราะว่าเขานั้นเกลียดสึนะที่อ่อนแอยังไงล่ะ

"ใครอยากจะไปดูแลไอ้พี่ห่วยๆนี้กันครับ"เด็กชายที่ชื่อยูจิโพล่งออกมาด้วยความโมโหก่อนจะสบัดผมเดินออกไป

แต่ได้หารู้ไหมว่าสึนะตอนนี้ไม่มีอาการอะไรเลยตั้งแต่ตอนที่เบิกตาโพล่งตอนนั้นก็ไม่แสดงอารมณ์เลยไม่ทำหน้าเศร้าที่โดนน้องต่อว่าอย่างกับคนไร้วิญญาณที่ทำอะไรไปเพราะมันคือหน้าที่กับคำสั่ง

"ยูจิคุงกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"คนเป็นแม่ได้แต่ร้องห้ามไม่ให้อีกคนเดินออกไปแต่เด็กชายวัย 9 ขวบสนสะที่ไหนเดินออกไปพร้อมหันมามองสึนะด้วยท่าทางไร้มารยาท

อีกด้านหหนึ่งในอิตาลี

เคร้ง ตู้ม!!! เคร้ง!!! ตู้ม

เสียงปะทะกันระหว่างคนสองคนที่กำลังต่อสู้กันอย่างเมามัน(?)

"คุฟุฟุฟุฟุ ผมไม่มีเวลาว่างมาต่อสู้กับคุณหรอกนะครับ"ใช้ตรีศูลสร้างภาพมายากันระเบิด

"แกเป็นใครเข้ามาได้ยังไงห้ะ"อีกคนดูเหมือนจะฟังไม่รู้เรื่องก็ยังคงปาระเบิดต่อไปเรื่อยๆ

"คุณผู้พิทักษ์วายุผมบอกแล้วนะครับว่าผมไม่มีเวลามาสู้กับคุณนะ โกคุเดระ ฮายาโตะ คุฟุฟุฟุฟุ"อีกคนก็พยายามไม่ทำให้ผู้พิทักษ์วายุ โกคุเดระ ฮายาโตะ ไม่เจ็บหนักมาก

"ตอนนี้ท้องฟ้ากำลังรอเราอยู่นะครับเลิกทำอะไรไร้สาระได้แล้ว คุฟุฟุฟุฟุ"อีกคนสบถออกมาอย่างอารมณ์เสียเพราะตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับผู้พิทักษ์ที่คอยสนับสนุนท้องฟ้าของเขา

"คุฟุฟุฟุฟุ ตกลงคุณจะรับไหมครับเนี้ย"อีกคนไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นผู้พิทักษ์สายหมอกของนภา โรคุโด มุคุโร่ นั้นเองที่กำลังสู้กับผู้ทักษ์วายุของนภาเช่นเดียวกัน

มุคุโร่ล่วงเข้าไปในเสื้อแล้วหยิบกล่องขนาดปานกลางที่ตรงกลางหน้ากล่องนั้นเป็นรูปตัวอักษร X ติดอยู่และมุคุโร่รู้ดีว่ากล่องนี้มันคืออะไร

และใช่มันคือว่องโกเล่เกียร์แห่งวายุที่ถูกดัดแปลงจากแหวนว่องโกเล่ร่วมกับสัตว์กล่องของโกคุเดระบวกกับอาวุธกล่องด้วยจนมันกลายเป็นเข็มกลัดธาตุวายุที่เป็นรูปแมวที่มันกำลังขู่(?)อยู่แถมมีหัวกะโหลกอยู่ใต้ร่างแมวด้วยและก็มีสัญลักษณ์ว่องโกเล่ติดตรงมุมนิดหน่อยและตรงกลางแมวคืออัญมณีสีแดงส่วนของเขาเป็นตุ้มหูนกหูกที่แบบว่าถือตรีศูลอยู่และมีสัญลักษณ์ว่องโกเล่ติดตรงด้านหน้าตุ้มหูสักเล็กน้อยพองามและตรงที่ห้อยเป็นอัญมณีสีครามสวย

จนการต่อสู้มันเริ่มเลยเถิดเข้าไปใหญ่เมื่อโกคุเดระผู้พิทักษ์วายุคนนี้ไม่ฟังเขาเลยสักนิดเดียวแถมยังจะกำจัดเขาด้วย

มุคุโร่ไม่มีทางเลือกนอกจากจะต่อสู้กับโกคุเดระจนจบลงสรุปมุคุโร่ชนะหลังจากนั้นจึงเดินไปหาโกคุเดระที่จับเอวตัวเองที่ตอนนี้มีเลือดโชกอยู่

"คุณจะรับไปไหมครับ คุฟุฟุฟุฟุ"มุคุโร่หัวเราะออกมาพร้อมยื่นกล่องไปให้ผู้พิทักษ์วายุของนภ

นั้นทำให้โกคุเดระหงุดหงิดขึ้นมาทันทีก่อนที่จะรับกล่องมาเปิดดูและพบว่ามันคือเข็มกลัดรูปแมวที่กำลังขู่เขาอยู่และตรงกลางมีอัญมณีสีแดงโกคุเดระรับรองเลยว่ามันเป็นทัมทิบแน่ๆแต่มันดูแดงเกินกว่าจะเป็นทับทิมแลละมันก็ดูแพงด้วย

นั้นจึงทำให้โกคุเดระงงหนักมากกว่าเดิม'ที่สู้กันมาเนี้ยเพื่อมาให้เข็มกลัดแมวที่กำลังขู่เขางั้นหรอ'โกคุเดระคิดในใจแต่ที่น่าแปลกใจคือโกคุเดระดูคุ้นชินกับเข็มกลัดนั้นแปลกๆ

นั้นทำให้มุคุโร่ระบายยิ้มออกมาได้บ้างถึงจะเจ็บตัวไปหน่อยก็เถอะก่อนจะสั่งโกคุเดระให้ใส่มันซะ

"คุณโกคุเดระได้โปรดใส่มันไว้กับตัวด้วยครับ"

นั้นจึงทำให้โกคุเดระสบถในใจและหยิบเข็มกลัดแมวมาจากกล่องสีแดงที่ตรงกลางกล่องมีอักษรเขียนว่า X แค่ตัวเดียวมาสวมใส่และหันไปถามมุคุโร่

"พอใจแกยัง..อึก"ก่อนจะเกิดบางอย่างขึ้นในหัวของโกคุเดระมีความทรงจำแปลกประหลาดเข้ามาในตัวเขา

"ก..แก..ไอ้หัวสับปะรด"โกคุเดระโพล่งออกมาอย่างตกใจ

"คุฟุฟุฟุฟุ จำได้สักที่นะครับ โกคุเดระ ฮายาโตะ"เขายิ้มออกมาเมื่อมันได้ผล

"จริงสิ..แล้วรุ่นที่10ล่ะ"โกคุเดระโพล่งออกมาเมื่อตนจำความทรงจำทั้งหมดได้

...✌✌✌...

...✂️✂️✂️...

ตัดกลับมาทางด้านนภา

'เกิดอะไรขึ้นผมอยู่ที่ไหน'สึนะได้คิดในใจ

'ผมมาทำอะไรที่นี้'สึนะได้คิดในใจอีกครั้ง

"....."

'แม่ แม่ แม่ครับ'สึนะได้ลองพูดออกไปแต่ไม่มีเสียงและยังคงสีหน้าไร้อารมณ์ต่อไป

ยูจิที่สังเกตุอาการผิดปกติของสึนะก็ได้พูดว่า"เป็นอะไรไปเจ้าห่วยสึนะ"แต่สีหน้าแอบแฝงไปด้วยความโกรธเกรี้ยวที่แม่ให้ตนมาเฝ้าสึนะ

สึนะเองก็ยังคงทำหน้าไร้อารมณไร้วิญญาณอยู่แต่ในใจกลับไม่ใช่ในใจของของตอนนี้กำลังเรียกผู้เป็นแม่และตั้งคำถามในใจว่าเด็กอายุราวๆ 9 ขวบคนนี้เป็นใคร

เวลาผ่านมา 5 ปี

สึนะ อายุ 17

ยูจิ อายุ 16

หลังจากเขาได้เรียบเรียงเหตุการณ์ใหม่อยู่เขาก็พบว่าตัวเองได้ตายแล้วแถมยังเกิดใหม่ในพาราเรลเวิลนี้อีกด้วยโดยการถูกส่งข้ามมิติมาซึ่งในพาราเรลเวิลนี้เองสึนะก็ยังเป็นสึนะอยู่ดีแต่ที่ผิดก็คือในพาราเรลเวิลนี้สึนะดันมีน้องชายอายุต่างกันแค่ 1 ปีอีกด้วยซึ้งก็คือ ซาวาดะ อิเอยูจิ นั้นเองเป็นเด็กที่มีผมฟูเหมือนสึนะแต่สีผมกับเป็นสีเหลืองสว่างอมน้ำตาลนิดๆไม่ให้มีสีเหลืองมากเกินไป

ซึ้งสึนะเองทั้งด้านการเรียนก็ไม่ได้แย่เพราะโดนรีบอร์นเขี้ยวเข็นซะเกือบปางตายทุกครั้งที่เรียนกันกีฬาเองก็ไปได้สวยเพราะโดนรีบอร์นฝึกแทบทุกวันก็มีพวกนักเลงมาหาเรื่องอยู่บ้างแต่ก็โดนสึนะโต้กลับแทบจะทันทีเพราะโดนรีบอร์นฝึกศิลปะการต่อสู้มาทุกแขนงเลยและก็ได้ฉายาใหม่จากเจ้าห่วยสึนะมาเป็นสึนะไร้วิญญาณแทน

เพราะสึนะนั้นเวลาทำอะไรก็ดูเหมือนไร้วิญญาณไปซะหมด

กลับกันยูจิดันได้รับฉายาเจ้าบ้ายูจิแทนหรือเจ้ขขาห่วยยูจิถึงยูจิจะรู้สึกแปลกใจกับการเปลี่ยนไปของสึนะ(มาก)นิดหน่อยก็เถอะ

วันนี้เป็นวันที่อากาศสดใสวันนี้สึนะตื่นแต่เช้ามาช่วยแม่เตรียมอาหารเช้ากันอยู่

ยูจิตื่นขึ้นมาพร้อมลงมาข้างล่าง"ยูจิคุง มาช่วยแม่ล้างผักหน่อยสิ"แม่ของสึนะและยูจิเรียกยูจิเอาไว้แล้วยูจิก็เหลือบไปเห็นสึนะอยู่ช่วยในครัวก็ตะโกนขึ้นมาว่า"ก็ให้ไอ้พี่ไร้วิญญาณทำไปดิ"เท่านั้นและพอแม่ของสึนะและยูจิที่บอกว่าพี่ไร้วิญญาณนานะ(ขอเรียกแบบนี้เพราะถ้าเขียนเป็นแบบแม่ของสึนเและยูจิมันจะยาวเกินไป)ก็ตรงเข้ามาหายูจิพร้อมถือตะหลิวไปด้วยและเขกหัวของยูจิไปทีและบอกว่า"อย่าว่าพี่เขาแบบนั้นนะยูจิคุง"ส่วนสึนะที่อยู่ในครัวก็เดินออกมาพร้อมขนมปังปิ้งที่งับเอาไว้และข้าวกล่องของสึนะเอง

"อ้าวจะไปแล้วหรอจ้ะ สึคุง"สึนะก็ได้แต่พยักหน้าเท่านั้น

"งั้นไปดีมาดีนะจ้ะ"นานะได้โบกมือลาลูกชายของตนแล้วหันมาว่าลูกชายอีกคนว่าไปได้แล้ว

ที่ว่าไปนี้หมายถึงไปโรงเรียนนะ

ณ โรงเรียนนามิโมริ

สึนะได้วิ่งมาโรงเรียนแต่เช้าและได้ขึ้นห้องเรียนเรียบร้อยชีวิตก็มีแค่นี้ เรียน กิน กลับบ้าน นอน ไม่ได้มีชีวิตวุ่นวายเหมือนตอนอยู่พาราเรลเวิลเก่าที่มีทั้ง การฝึก การเรียน การพูด(ภาษา) การกิน การเจรจา การฆ่า การนอน ชีวิตวุ่นวายมากๆเลยล่ะ

'อ่าคิดแล้วอยากจะร้องไห้ชะมัด คิดถึงจังเลยนะทุกคน'สึนะได้คิดในใจ

"อ่ะฮ่าๆๆๆๆ คนแรกล่ะ"อยู่ๆประตูห้องเรียนก็ถูกเปิดออกพร้อมกับหนุ่มนิสัยร่าเริงคนหนึ่งเดินเข้ามาและใช่คนคนนี้คือผู้พิทักษ์พิรุทของสึนะ ยามาโมโตะ ทาเคชิ ที่ตอนนี้ยังจำเรื่องราวไม่ได้

"โอ๊ะ ฉันไม่ใช่คนแรกหรอกหรอเนี้ย"ยามาโมโตะเกาหัวตัวเอง

"โย่ สวัสดีสึนะ"สึนะได้แต่พยักหน้าและกลับไปมองที่หน้าต่างดังเดิมสายตาเหมอลอยมากๆจนยามาโมโตะเกรงแทบจะทันที

"เออมีอะไรรึป่าว"ยามาโมโตะถามอีกครั้งแต่สึนะยังคงไร้การตอบสนองแต่อย่างใด

ยามาโมโตะเห็นดังนั้นก็หยักไหล่และไปนั่งที่ตัวเอง

ตอนนี้บรรยากาศอึมครึมมากสึนะยังคงมองไปที่หน้าต่างด้วยสายตาเหมอลอยถ้าถามว่าทำไมสึนะถึงอยู่ห้องเดียวกับยามาโมโตะแถมต้องมาเรียนกับยามาโมโตะอีกก็คงเพราะต้องรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนะสิ 1 ปีเพราะต้องทำการตรวจร่างกายเพราะว่าสึนะในโลกนี้นะได้ตายไปแล้วและอยู่สึนะก็ฟื้นขึ้นมาเป็นหมอก็ต้องตกใจกันบ้างล่ะนั้นจึงเป็นเหตุให้สึนะไม่มาโรงเรียนตอนอายุ16ที่โรงเรียนนามิโมริทำให้พอยูจิอายุ16และสึนะอายุ17สึนะต้องเรียนซ้ำชั้นนั้นจึงเป็นเหตุให้สึนะต้องอยู่ห้องเดียวกับยูจิและยามาโมโตะและเรียนพร้อมกับยูจิและยามาโมโตะทันที

...✌✌✌✂️✂️✂️...

...จบ...

สึนะก็นั่งเรียนตามปกติถึงใบหน้าจะไร้อารมณ์และเหม่อมองออกไปที่หน้าต่างก็ตามที

ถึงสึนะจะอยากพูดมากแค่ไหนก็พูดไม่ได้ถึงอยากจะเขียนบอกความจริงก็ทำไม่ได้แม้แต่โทรศัพท์ก็พกไม่ได้

วันๆมีแค่ เหม่อ เรียน กิน ออกกำลังกาย นอน แค่นี้

ตัดไปวันพรุ่งนี้

สึนะก็ยังคงตื่นเช้ามาช่วยนานะทำอาหารอยู่และนานะก็ขอตัวไปรับจดหมายและจะขอไปปลุกยูจิด้วย

สึนะก็ยังคงสีหน้าไร้อารมณ์ต่อไปได้แต่พยักหน้าเท่านั้น

จนนานะออกไป

นานะเดินไปรับจดหมายและเดินขึ้นห้องยูจิเหมือนอย่างเคยเพราะถ้าให้สึนะไปปลุกเจ้าตัวคงโกรธเขาและ

ตัดมาทางฝั่งนานะ

"ยูจิคุง..ยูจิคุง..ตื่นสิ..ให้ตายสิ"นานะเรียกลูกชายของตัวเอง

"หื้ม"นานะไปเห็นผลการสอบของยูจิเข้า

"ซาวาดะ อิเอยูจิ ผลสอบวิชาเลขได้ 10 คะแนน"หลังนานะพูดจบก็ดูปฏิกิริยาขอยูจิ

"ว้ากกกกกกก..ครับ"และอย่างที่นานะคาดไว้ยูจินั้นได้ทำกาารตื่นขึ้นมาแบบสดุ้งตื่น

"แม่"ก่อนที่ยูจิจะเรียกแม่ของตน

"เหวอ..เอามานี้เลยนะครับแม่"ก่อนที่จะทำการแย่งผลสอบของตนมา

และนานะก็เอาใบอะไรสักอย่างให้ดู

"นี้มันอะไรกันครับ"ยูจิได้พูดขขึ้นมา

นานะก็ได้แต่ยิ้มตอบและบอกว่า"เขาบอกวว่าจะมาเป็นครูสอนพิเศษครับ ถ้ามีที่อยู่ที่กินก็จะสอนฟรีให้เลยครับ เขาว่าแบบนี้เพราะฉะนั้นแม่ก็เลยติดต่อไปหาเขาให้เขามาสอนยูจิคุงยังไงล่ะ"แต่ยูจิก็พูดสวนกลับไปว่า"ทำไมไม่ไปให้ไอ้พี่ไร้วิญญาณล่ะ"นานะที่ได้ยินดังนั้น็ทำการเขกหัวยูจิไปทีหนึ่งก่อนจะพูดว่า"อย่าเรียกพี่เขาอย่างนั้นสิ..อีกอย่างสึคุงเขาผลการเรียนดีไม่ต้องห่วงจะห่วงก็แต่ลูกเนี้ยและ"นานะพูดจบก็เดินออกจากห้องปล่อยให้ยูจินั่งเอ๋ออยู่ในห้องคนเดียว

ก่อนยูจิจะดึงสติกลับมาได้และตะโกนออกมาว่า"แม่!!!!"ก่อนยูจิจะบ่นถึงครูพิเศษที่ตนต้องเจอว่า"ดูยังไงก็พวกมิฉาชีพชัดๆ ให้ตายสิแม่นะแม่"และเสต็บเดิมคือลื่นล้มตกบันได

และก็มีเด็กทารกห้อยจุกนมและใส่ชุดสูทยืนอยู่ตรงหน้ายูจิและเข้ามาทักยูจิว่า"ดีจ้า"

ยูจิจึงได้สงสัยว่านี้ใครไม่ใช่ว่าแม่เขาไปอุปการะเด็กมาหรอกนะ

เด็กคนนั้นจึงได้พูดต่อว่า"ฉันคือครูพิเศษของนาย รีบอร์นยังไงล่ะ"

นั้นจึงทำให้ยูจิหลุดขำออกมา"ฮ่าๆๆๆๆ อะไรนะหนูน้อย"และก็โดนรีบอร์นแตะเสยคางเป็นที่ระลึกซะด้วย

"โอ้ย!!!"ยูจิถึงขั้นร้องเสียงหลงเลย

"จ..เจ็บนะ..ทำอะไรนะ"ยูจิถามเสียงสั่น

"นี้ถือเป็นนการทักทาย"รีบอร์นกดเสียงต่ำให้ดูน่ากลัวและมันก็ได้ผลเมื่อยูจิเริ่มตัวสั่นเพราะความกลัว

"อ้าว..เกิดอะไรขึ้นหรอจ้ะยูจิคุง"นานะที่ได้ยินยูจิร้องเสียงหลงเดินออกมาจากห้องครัวตามด้วยสึนะที่เดินออกมาพร้อมข้าวกล่องของตัวเอง

สึนะเดินออกมาตรงหน้ารีบอร์นก่อนน้ำตาจะเริ่มไหลนานะกับยูจิที่เห็นดังนั้นก็ตกใจเป็นอย่างมากเพราะตั้ง5ปีได้แล้วที่พวกเขาไม่ได้เห็นสึนะแสดงอารมณ์แบบนี้สึนะที่เห็นน้ำตาของตัวเองก็รีบเช็ดน้ำตาทันทีพร้อมเดินไปใส่รองเท้าเตรียมไปโรงเรียน

นานะที่ได้สติก็บอกสึนะว่า"จะไปแล้วหรอจ้ะ..สึคุง"สึนะได้แต่พยักหน้าไปให้

นานะก็ยิ้มตอบและสึนะก็เดินออกไปนานะก็หันไปสั่งยูจิทันทีว่าไปได้แล้วและระหว่างทางไปโรงเรียนยูจิก็โดนรีบอร์นแฉเรื่องของตัวเองเหมือนที่สึนะโดนเมื่ออยู่พาราเรลเวิลเดิมและยูจิก็ได้เจอเคียวโกะและดูเหมือนยูจิจะแอบชอบเคียวโกะอยู่เหมือนกันและก็ตามพล็อตเรื่องเดิมยูจิได้โดนกระสุนดับเครื่องชนและได้คิดในใจว่า'นี้ฉันจะได้แล้วหรออย่างน้อยระหว่างตายอยากจะสารภาพรักกับเคียวโกะจังดูบ้างจังเลยนะ'และยูจิก็แก้ผ้าเข้าสูสภาพดับเครื่องชนและร้องตะโกนออกมาว่า"ย้าาาาา ฉันจะต้องสารภาพรักกับเคียวโกะจังให้ได้เลย"

...✌✌✌✂️✂️✂️...