เริ่มต้นเรื่องราว
"คุณหนูไอรีนคะเราไปขอค่าขนมจากท่านชายดีๆไหมคะ"
"ไม่ค่ะ"
เมื่อวันก่อน
"เฮ้อ~" เสียงถอนหายใจของลูกสาวเศรษฐีประจำเมืองดังขึ้น เรียกความสนใจให้บุคคลรอบข้างเป็นอย่างมาก "คุณหนูไอรีนคะมีอะไรรึปล่าว" สาวใช้ประจำตัวเดินเข้ามา
"เปล่าหรอกค่ะ แค่เครียดนิดหน่อย"
สวัสดีค่ะ ฉันได้เข้ามาอยู่ในร่างของคุณหนู ไอรีน อีแวนสัน ได้2วันแล้วค่ะคุณหนูไอรีนเป็นหนึ่งในตัวหลักของเรื่อง 'รักสุดท้าย' วันแรกที่เข้ามาก็ตกใจมาเลยละค่ะ ก็แหม่ดันหลงมาอยู่ในนิยายแถมเป็นนิยายที่เคยอ่านแค่หน้าเดียวอีกนี่สิ
"เฮ้อ..พี่สาวใช้ปกติแล้วเรามีค่าขนมเท่าไหร่"
"2 เหรียญเงินค่ะ"
ทำยังไงดีล่ะฉันอยากได้เงินเยอะๆจะได้หนีไปไกลๆจากองค์หญิงโซเฟีย ฉันรู้ตอนจบของคุณหนูไอรีนที่ต้องตายในตอนจบเพราะองค์หญิงโซเฟีย ดังนั้นครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมให้คุณหนูไอรีนตายเด็ดขาด
ว่าแต่จะต้องทำยังไงล่ะ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ลอตเตอรี่!"
ในชาติก่อนมีสิ่งที่เรียกว่าลอตเตอรี่อยู่นี่นาหรือสั้นๆว่าหวยนั้นแหละ แต่ว่าในโลกนี้มีรึป่าวนะ
"พี่สาวใช้ที่โลกนี้มีลอตเตอรี่รึปล่าวคะ แล้วราคาประมาณเท่าไหร่"
"ก็มีนะคะส่วนราคาก็2เหรียญเงินราคาเท่ากับค่าขนมคุณหนูเลยค่ะไม่ขาดไม่เกินแน่นอน"
แพงโคตร! เอาเถอะเพื่อเงินเพื่อชีวิตของคุณหนูไอรีนและชีวิตของฉัน "พี่สาวใช้พรุ่งนี้ไปในเมืองกัน"
ปัจจุบัน
ร้านขายลอตเตอรี่
"พี่สาวใช้เอาเลขอะไรดีคะ ว่าแต่การเสี่ยงดวงลอตเตอรี่มันต้องทำยังไง"
"เออเราจะต้องซื้อลอตเตอรี่มาแล้วก็ ไปหมุนวงล้อตรงนั้น" สาวใช้ชี้ไปที่วงล้อด้านข้างๆกับคนขาย นี่มันการเสี่ยงดวงในคราบเสี่ยงดวงอีกที น่าสนใจจริงๆ
"เอาล่ะมาเริ่มกันเลย"
ไอรีนได้เลือกลอตเตอรี่มาใบหนึ่งแล้วเดินไปทางวงล้อ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะความตื่นเต้น 'ทั้งชีวิตไม่เคยชื้อเลยนิเนาะน่าจะตื่นเต้นเป็นธรรมดาแหละ' ไอรีนจับไปที่วงล้อแล้วหมุนพร้อมกับหลับตาลง ในมือมีเลขลอตเตอรี่อยู่ก็คือ025738 เอาล่ะมาลุ้นกันหวังว่าฉันจะยังมีโชคเหลืออยู่นะ
0 2 5 7 3 8
ไอรีนลืมตาขึ้นมาก็พบเจอกับตัวเลขบนวงล้อที่ตรงกับเลขลอตเตอรี่ที่อยู่ในมือ บรรยากาศรอบข้างนิ่งเงียบบุคคลรอบข้างตกตลึง นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่มีคนถูกลอตเตอรี่
แปะ! แปะ!
"คุณหนูยินดีด้วยนะคะ"
สาวใช้ปรบมืออสดงความยินดีให้กับคุณหนูของเธอ คนรอบข้างที่เห็นการกระทำของสาวใช้นั้นก็ได้ปรบมือแสดงความยินดีเป็นเพื่อนสาวใช้ แต่ก็มีบ้างคนที่ดูไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่กับการที่มีคนถูกลอตเตอรี่ทำให้เงินรางวัลทั้งหมดนั้นตกไปอยู่กับไอรีน อีแวนสัน ที่ร่ำรวยอยู่แล้ว
'เท่านี้ฉันก็สามารถหนีออกจากอานาจักรนี้ได้แล้ว เยส'
"คุณหนู?" แล้วคุณหนูจะเต้นทำไมคะเนี่ย!
ทางด้านพระราชวัง
"สุดยอดไปเลยนะคะเนี่ย" เสียงของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นจากการที่มีคนถูกลอตเตอรี่
"น่าสนใจมากๆเลยนะคะ อยากทราบซะแล้วว่าคนคนนั้นมีนามว่าอะไรพอรู้บ้างไหมคะ"
"ตามที่กระหม่อมได้สืบค้นมา คนคนนั้นมีนามว่า'ไอรีน อีแวนสัน' เป็นสามัญชนธรรมดาพะยะค่ะ"
"อีแวนสัน ไม่ใช่ตระกูลของขุนนางหรอกหรอแบบนี้ยิ่งทำให้น่าสนใจมากกว่าเดิมซะอีก จริงด้วยช่วยส่งการ์ดเชิญงานเลี้ยงน้ำชาของฉันไปให้ทีนะคะ"
"รับทราบพะยะค่ะ องค์หญิงโซเฟีย "
ทางด้านไอรีน
"ไอรีน ลูกไปก่อเรื่องอะไรมาเนี่ย" หลังจากไอรีนลงมาจากรถม้าก็ถูกบิดาเข้ามาสวมกอดพร้อมกับตรวจเช็คสภาพของไอรีนว่าปกติดีหรือไม่"ไอรีนลูกไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม แล้วไปก่อเรื่องอะไรไว้รึปล่าว"
"ไม่นะคะลูกแค่ไปเดินเล่นในเมืองเฉยไปค่ะ ถ้าไม่เชื่อถามพี่สาวใช้ได้ค่ะ"
"จริงสิคะลูกถูกลอตเตอรี่มาด้วยละค่ะ ถ้าเป็นแบบนี้แล้วลูกขอออกไปใช้ชีวิตที่อาณาจักรใกล้เคียงได้ไหมคะ"
"ไม่ได้ ไอรีนลูกรู้ไหมว่าหน้าที่ของผู้ให้กำเนิดลูกคืออะไร"
'ทำไงดีฉันไม่รู้จักนิสัยคุณอีแวนสันเลย' ไอรีนได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับบุคคลที่อยู่ด้านหน้าเลยซักนิด 'คุณอีแวนสันเป็นพวกห่วงลูกหรอ หรือเป็นพวกดุมากๆ ทำไมคุณอีแวนสันต้องมองมาด้วยสายตาแบบนั้นด้วย'
แหมะ แหมะ
'เอะทำไมน้ำตามันถึงไหลออกมาล่ะ'
"อะ ไอรีนลูกพ่อขอโทษนะ อึบๆ"
"ละ ลูกเข้าใจแล้วค่ะ อึก เพราะหน้าที่ของคุณพ่อคือการปกป้องลูกสินะคะ ลูกเข้าใจแล้วค่ะ อึก ขอโทษนะคะที่วู่วามเกินไป"
"อื้อ พ่อขอโทษนะไอรีนที่ดูลูกไปแต่ก็ขอบคุณที่เข้าใจพ่อนะ เรื่องนี้น่ะพ่อให้ไปไม่ได้จริงๆ"
ผู้เป็นพ่อเอ่ยจบก็เข้าไปสวมกอดลูกสาวคนเดียวของตนด้วยความห่วงใยพร้อมกับเช็ดน้ำตาของลูกสาวคนนี้อย่างอ่อนโยน
ภายในห้องขอวไอรีน
"ถ้าเราไม่สามารถออกไปนอกอาณาจักรได้ทำยังไงดีล่ะ เอะ!" ไอรีนสังเกตเห็นว่ามีหนังสือพิมพ์วางอยู่ที่บริเวณโต๊ะของเธอ ไอรีนนำหนังสือพิมพ์เล่มนั้นขึ้นมาอ่าน
"โรงเรียนเปิดใหม่ พร้อมความสะดวกสบายมากมาย ....มันน่าสนใจมากเลยนินา!! โรงเรียนนี้แหละจะเป็นหนทางที่ฉันจะหนีจากความตายและองค์หญิงโซเฟีย!!"
ไอรีนหยิบหนังสือพิมพ์เล่มนั้นแล้ววิ่งออกไปจากห้องนอนของเธอเพื่อไปหาคุณพ่อของเธอด้วยความรู้สึกตื่นเต้น
ห้องทำงานของคุณชายอีแวนสัน
"คุณพ่อคะ! ดูนี่สิๆ! โรงเรียนเปิดใหม่น่ะค่ะน่าสนใจมากใช่ไหมคะ"
"เออ"
ไม่กี่นาทีก่อน
"เราควรจะทำยังไงดีล่ะ อยู่ดีๆไอรีนก็เปลี่ยนไป"
"นั้นสินะครับ คุณหนูไอรีนดูจะใจร้อนขึ้นมาก็นะครับ ลองถามเจ้าตัวดีไหมครับ"
ปั้ง!
"คุณพ่อคะ!!"
ปัจจุบัน
"ดีใช่ไหมคะๆ"ไอรีนได้เปิดประตูเข้ามาพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มน่ารักพร้อมเดินตรงเข้ามาหาผู้เป็นพ่อด้วยแววตาเป็นประกายออดอ้อนน่ารักอย่างรู้หน้าที่
"ก็ดีอยู่นะ งั้นพ่ออนุญาตนะถ้าลูกอยากจะไป"
"งั้นไปแล้วนะคะ"
"ห้ะ!"
"ดูเหมือนว่าคุณหนูจะสมัครไว้ก่อนแล้วนะครับ ที่จริงแล้วหนังสือพิมพ์มันเขียนว่าบูรณะสถานศึกษาใหม่นะครับ คุณหนูน่าจะอ่านตกหลน"
"เห้อ"
ก็อก! ก็อก!
"มีจดหมายจากพระราชวังมาถึงคุณหนูไอรีนค่ะ" สาวใช้ด้านนอกได้นำจดหมายจากพระราชวังไปวางไว้บนโต๊ะทำงานคุณชายอีแวนสันแล้วขตัวออกไป
"ไม่ต้องเอาไปให้ไอรีนหรอก แล้วก็อย่าไปยุ่งกับมัน"
ด้านนอกตอนนี้เกิดความชุลมุนวุ่นวายที่อยู่ๆดีคุณหนูไอรีนบอกว่าจะไปเรียนที่สถานศึกษา ทั้งๆที่ชีวิตนี้คุณหนูไอรีนน่าจะไม่สนใจเรื่องแบบนี้แท้ๆ สาวใช้ในคฤหาสน์ก็พากันมาอำลาคุณหนูเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่คุณหนูไอรีนจะไปเรียนที่สถานศึกษา
ณ สถานศึกษา
"โซเฟียเรามีนักเรียนมาใหม่พาเธอไปทัวร์สถานศึกษาแห่งนี้หน่อยสิหน่อยสิ"
"คะ? ใครหรือคะ"
"ไอรีน อีแวนสันน่ะไปสิอย่าให้เธอรอนาน"
"ค่ะ"
ทางด้านไอรีน
"คุณหนูไอรีน อีแวนสัน ใช่ไหมคะ" มีหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาทักทายกับไอรีนด้วยท่าทางยิ้มแย้ม
"ชะ ใช่ค่ะมีอะไรรึปล่าวคะ"
"ฉันโซเฟีย มิลเลอร์เป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนนี้เองคะ แล้วก็ตอนนี้ฉันมีหน้าที่พาคุณหนูไอรีนไปทัวร์ชมสถานศึกษาแห่งนี้ค่ะ"
'เดี๋ยวนะไม่ใช่ว่าราชวงศ์จะต้องเรียนในวังหรอกหรอ ละ แล้วทำไมต้องเป็นองค์หญิงโซเฟียด้วยเนี่ย!'
.
เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย
คุณหนูไอรีนเราเนี่ยมันคนที่ชอบอ่านตัวหนังสือตกหล่นนะคะ แล้วก็ชอบอ่านหนังสือสือผิดๆถูกๆอีกด้วย
eternal love รักครั้งนี้ฉันจะไม่ลืมเธอ.
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!