ตอนที่1

ผมมีชื่อว่าสึคาสะ นากิ เป็นนักเรียนธรรมดาแต่ที่ไม่ทำธรรมดาคือโลกใบนี้น่ะมี"เวทมนตร์" ยังไงล่ะ ผมเหม่อล่อนออกไปที่หน้าต่าง *นี่ๆ สึคาสะได้ยินไหม เห้ออ สึคาสะ!!! * *เจ้าบ้าหนวกหูเฟ้ย* *นายไม่ได้ยินนิ*

ส่วนเจ้านี้ชื่อว่า มิดาชู ชูโตะ (มิดาชู) เห็นฉันได้ยินมาว่าวันนี้อาจารย์ไกด์จะเป็นที่ปรึกษาห้องเราล่ะ (สึคาสะ)งั้นหรอ.. (มิดาชู)นายนี่เนอะ เห้ยๆ นี่ๆหายเห็นมั้ยผู้หญิงคนนั้นน่ะ เหมือนกันนายเลยน่ะ.. (สึคาสะ)เงียบไปเลยอย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกันเธอสิ มันเสียมารยาท"

(มิดาชู)ฮ่าๆโทษทีๆ" [เหมือนกันงั้นหรอ (]มิดาชู) นายยิ้มอะไรของนายน่ะ

ป..เปล่า..นิ!! ชั่งเถอะ เอาล่ะนักเรียนนั่งที่ได้แล้ว นับตั้งแต่วันนี้อาจารย์เป็นที่ปรึกษาของห้องนี้ *ว้าวหล่อจัง นี่ๆเขายังไม่มีแฟนใช่ไหม" ชิ!ก็งั้นๆแหละ" (สึคาสะ)เป็นเหมือนจะมีคนชอบและเกียจไปพร้อมกันสิน่ะ" ผมนั้นได้ไปเหลือบมองผู้หญิงคนนั้น เธอมีผมสีน้ำเงินตาสีแดงเหมือนกันดวงดาว [เธอไม่สนใจคนอื่นเลยรึไงเนี้ย ชั่งเถอะไม่ใช่ปัญหาของฉันอยู่แล้ว] แล้วจู่ๆก็มีเสียงขึ้น เอาล่ะๆวันนี้เรามีนักเรียนมาใหม่นะ ชิคงเป็นพวกผู้ชายอีกแล้วแหงๆ เดือนก่อนก็เป็นแบบนี้ทุกทีล่ะน่ะ เสียงเปิดประตูดังขี้นมา ผมนั้นที่ได้เห็นเธอ ผมสีทองดวงตาสีเหมือนดั่งดวงจันทร์ **สวัสดีค่ะ ฉันมีชื่อว่า ยูกิ อาสึโกะ ** อ..โอ..โอ้ววววเธอเป็นผู้หญิงล่ะ อืมๆ น่ารักมากเลยล่ะ(คาสึสะ) [เธอคงเป็นพวก ชั่งมันเถอะ] พอเรียนจนถึงคาบวิชาสอนเวทจบลง อ่าาาเหนื่อยชะมัดเลยว่าไหม คาสึสะ นั้นสินะ (มิดาชู) แต่ว่าอาจารย์ให้จับคู่ชายหญิงนี่สิ (คาสึสะ)แล้วมันยังไงล่ะ..? (มิโดชู) พวกผู้ชายไปร้อมรอบยูกิเยอะเลยล่ะ คงอยากจะคู่เธอ..

นายหมายความว่ายังไงล่ะ (มิโดชู)ก็หมายถึงนายไม่สนใจไปคู่กับเธอเลยรึไง *ไม่ล่ะ!!*(มิโดชู) แล้วฝั่งนายเป็นไงบ้างล่ะ? (คาสึสะ)ก็ไปได้ดีนะ

แต่เธอคนข้างที่จะ.. นี่ๆพวกเธอสองคน;เสียงแบบนั้นเหมือนกับวันที่นักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา พวกเราสองคนหันไปมองคนที่ยืนอยู่คือ.. ยูกิ อาสึโกะ

ยูกิ อาสึโกะ : ''เธอมาทำอะไรที่นี่งั้นหรอ'' ฉันแค่บังเอิญผ่านมาแถวนี่น่ะ'" ชูโตะพูดขึ้น ที่นี่ไม่มีใครมาเดินเล่นแถวนี่หรอกนอกซ่ะจาก ''มอสเตอร์'' ตายจริงพูดอะไรของนายน่ะฉันไม่ใช่มอสเตอร์ส่ะหน่อย '"ผมรู้คุณไม่ใช่แล้วมีธุระอะไรล่ะ'' อีกสองวันข้างหน้าจะมีการออกสำรวจดันเจี้ยน ''แล้วมันยังไงล่ะ'' มันจะมีคนทรยศ [ผมที่กำลังนั่งฟังอยู่นั้นดวงตาของผมก็ได้เบิกโตขึ้นทรยศหรอ.. ใครกันล่ะ]

''เอาเป็นว่า''ไว้เจอกันนะพรุ่งนี้น่ะ ด.เดี๋ยวก่อนสิ!! เห้อออย่าไปฟังเลยคาสึสะเธอคงหลอกให้เรากลัวล่ะนะ

[หลอกหรอ แต่ว่า {เปิดใช้งานสกิลดวงตาแห่งโลก} ]

คาสึสะ เห้ย! คาสึสะเป็นอะไรรึเปล่า!! นี้ฟังอยู่รึเปล่า คาสึสะ ''จะเสียงดังทำอะไรฟ่ะ หนวกหูเฟ้ย'' (ซูโตะ) ค่อยยังชั่ว ''?เกิดอะไรขึ้นหรอ?'' ฉันต่างหากที่ต้องถามนาย จู่ๆนายก็พูดอะไรสักอย่างแล้วก็หมดสติไปมานาของนายก็ลดลงไปอย่างมากเลย'' ผมนั้นที่กำลังนึกว่ามันเกิดอะไรขึัน ที่จำได้แค่ ยูกิเธอเดินออกไปเราก็หมดสติไป เอาล่ะมันก็เย็นแล้วกลับกันเถอะ พวกเราสองคนได้ไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อไปซื้อไก่แล้วก็แยกทางกันกลับบ้าน พอถึงบ้านผมได้เอาหัวไปซุกไว้กับหมอน

''วันนี้เกิดเรื่องขึ้นเยอะเลยน่ะ'' ตาของผมค่อยปิดลง..

*

*

เอาล่ะนักเรียนพรุ่งนี้พวกเราจะได้ไปสำรวจดันเจี้ยนชั้นที่สามกันนะ* ชั้นที่สามงั้นหรอ "หึๆ" ''หมอนั้น'' พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางกันนะ เสียงออดดังขึ้นนักเรียนทุกคนเดินออกจากห้องเพื่อไปรับประทานอาหาร แต่มีคนนึงที่ไม่ได้ไปกับเขา ''นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่งั้นหรอ "รินกะ" เธอไม่ไปกินข้าวกับคนอื่นๆหรอ?'' ''ไม่ล่ะขอบคุณ''

เธอนั้นได้สวนทางผมแล้วเดินออกจากห้องไป อะไรเนี้ยแค่ถามเองนะ ''โย่วว! นายนะคงได้คุยกับเธอแล้วสินะ'' ''นายหมายถึงใคร'' ''ก็หมายถึงรินกะจังยังไงล่ะ''

''มันก็ไม่ได่เกี่ยวกับะวกนายส่ะหน่อยนิ'' ผมไม่ได้เลือกที่จะตอยคำถามของพวกนั้น แต่ยังไงซ่ะมันก็ดูแหม่งๆ

*

*

พอถึงตอนกลับบ้าน ผมนั้นได้นึกถึงเรื่องของยูกิขึ้นมา

แล้วก็พวกเรกขึ้นมา (จะมีคนทรยศ นายคงไม่รู้เรื่องสินะ ) ''บ้าเอ้ยถึงจะนึกไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา''จู่ๆผมนั้นก็นึกถึงเรื่องเมื่อวาน (จู่ๆนายก็พูดอะไรนี้แหละแล้วก็สหลบลงไปเลย ) ผมได้เปิดเวทออกมาดูว่าสกิลมีอะไรบ้าง

[อาชีพ:ไม่สามารถเข้าถึงได้]lv.??[ดวงตาแห่งโลก]le.1 [ไฟ] lv5

''ดวงแต่แห่งโลกงั้นหรอ'' เอาล่ะ ผมได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า ''สกิลดวงตาแห่งโลก'' ตูบบบ จู่ๆผมก็สหลบไปอีกครั้ง..

''แย่แล้วๆ'' ผมนั้นได้รีบแต่งตัวแล้วรีบไปลงไปข้างล่าง จู๋ได้มีเสียงขึ้นมาว่า นากิอย่าวิ่งในบ้านสิ ค้าบๆ แล้วใจแล้วน้าา วันนี้ผมลืมไปว่าจะออกเดินทางไปดันเจี้ยน

บ้าเอ้ย!! นากิ!! ค้าบบบบ

*

*

ณ โรงเรียน ''สึคาสะ นายสายมากนะ รู้เฟ้ย! เอาล่ะมาคบกันแล้วใช่มั้ย )หัวห้องหัว) ครับ ฝากนายจัดการด้วย

ครับ นี่ๆเจ้าหมอนี่ ทำไมล่ะ ทั้งเก่ง ทั้งมีสกิลเท่ๆอีกด้วย

แถมอาชีพก็เปิดใช้งานได้อีกด้วยสมแล้วละนะ'' (ยูกิ อาสึโกะ) ปกป้องฉันด้วยได้ไหม ''ราฟ'' ได้สิ'' หมอนี่(ราฟ ไรเอ้อร์) เก่งทุกด้านแถบยังเป็นศูนย์รวมของห้องอีกด้วยสมแล้วล่ะนะ บ้าเอ้ยเจ้าหมอนี่(เสียงตัวประกอบ)น่าอิจฉาเป็นบ้าา (แถมมีเสน่ห์อักด้วย)

ุอาชีพงั้นหรอ ผมที่กำลังหลีตาอยู่ความผิดปกติก็เกิดขึ้น [ราฟ อาชีพ: ผู้กล้า] [ด.เดี๋ยวสิ!] นี้เป็นอะไรไปงั้นหรอ[ซูโตะ อาชีพ:จอมปราชญ์] ผมได้หันไปหารินกะ

[รินกะ ชิเอล อาชีพ:..] ใช่แล้วล่ะผมหมดสติไปอีกแล้ว

เห้ยคาสึสะ! ที่นี่ที่ไหน? ห้องพยาบาลไงล่ะ คุณคือ? ฉันเป็นพยาบาลของที่นี่นะ เอ๋.. โอ้วตื่นแล้วงั้นหรอคาสึสะ ซูโตะ.. ''ไงดีจ้า'' ยูกิ ''เอาใจหายไปเลยนะ ราฟ.. เอาล่ะถ้าดีขึ้นแล้วก็.. ไม่เป็นไรครับผมสบายดี ผมนั้นได้เดินออกจากห้องพยาบาล ''สบายดีหรอเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันนะ..'' นี่นะหรอดันเจี้ยนใหญ่เป็นบ้าเลย

ว้าวสุดยอดเลย เอาล่ะนักเรียนพร้อมกันรึ เข้าไปชั้นที่หนึ่งได้ ครับ/ค่ะ [นี้นะหรอดันเจี้ยน] พวกเรากำลังเข้าไปจู่อาจารย์ไกด์ก็บอกให้ทุกคนหยุด(ยูกิ) มีอะไรหรอคะ?? ป.เปล่าหรอกแค่รู้สึกว่ามีรางแหม่งๆ เอาละไปกันเถอะ

*

''ค่อนข้างมืดเลยทีเดียว'' ''นั้นก็เพราะว่ามันคือดันเจี้ยนที่ถูกเคลียร์ยังไงล่ะ'' ผมได้ถามอาจารย์ไปว่า เซนเซย์ในดันเจี้ยนมีกี่ชั้นงั้นหรอ'' ''เป็นคำถามที่ดีคาสึสะ ในดันเจี้ยนนี้มีทั้งหมดเก้าสิบเก้าชั้น'' (ราฟ)สุดยอดเลยนะยูกิ

(ยูกิ)อืมตั้งเก้ากิบเก้าชั้นนะ (เรก)เห้ยๆดูสิตรงนี้มีรูอะไรด้วย เรกได้เอามีดสั้นที่เขาพกว่าพวกไปงัดรูนั้น จู่ๆ ตาสีแดงก็ร้อมรอบพวกนักเรียนไปสะแล้ว (คาสึสะ) เกิดอะไรขึ้นฟ่ะเนั้ย!?