อดีตที่แสนเจ็บปวด
.1
พิม
/ลากนางเอกออกจากที่ตรงนั้น\
คิม่อน
เราจะได้เจอกันอีกไหม
พิม
เราตัดขาดกับที่นี่แล้วไม่ต้องไปสนใจหรอก
พิม
/ลากนางเอกออกมาจากที่ตรงนั้น\
พราวมุก
สุขสันต์วันแม่นะคะ
แพรว
ลูกแม่นี่น่ารักสุดๆไปเลยย
พิม
วันนี้พี่วีเค้าเข้าแทน
พิม
พี่เองก็เกรงใจพี่วีเค้านะ
พราวมุก
หนูขอกินได้ไหมค๊าา
แพรว
นี่ก็ใกล้ข้าวเย็นแล้วนะ
พิม
ถึงยังไงพี่ก็ซื้อมาให้พราวกินอยู่แล้ว
แพรว
ก็พี่อ่ะตามใจหลานตลอดเลย
พราวมุก
หนูขอกินนะ/กระพริบตาปิปๆ\
แพรว
เมื่อกี้คุยถึงไหนแล้วนะ
แพรว
พี่ก็ลองชวนเค้ามาบ้านสิคะ
พิม
แต่ถ้าเค้าเจอพลอยเค้าจะรู้สึกยังไงหล่ะเนี่ย
แพรว
ลองชวนพี่วีของพี่มาสิ
พิม
พรุ่งนี้หัวหน้าให้ลาเพื่อพักผ่อนแหละ
แพรว
ลองโทรหาพี่วีของพี่ดูสิ
แพรว
เหนื่อยใจกับพี่จริงๆ/มองบน\
พิม
/หยิบโทรศัพท์ให้นางเอก\
พิม
ถ้าโทรศัพท์พี่พังขึ้นมานะ
พิม
พรุ่งนี้พี่วีว่างไหมคะ?
พิม
พิมอยากจะชวนพี่มาบ้านหน่ะค่ะ
วี
พี่เองก็อยากไปบ้านเราเหมือนกัน
วี
อยากเห็นหลานสาวที่เราชอบพูดถึงบ่อยๆ
พิม
พิมส่งโลเคชั่นไปให้นะคะ
แพรว
เหนื่อยใจกับพี่ตัวเอง
พราวมุก
คุณป้าเค้าเป็นอะไรคะ
แพรว
พรุ่งนี้จะมีคนมาบ้านหน่ะจ้า
แพรว
ป้าเค้าก็เลยแฮปปี้เป็นพิเศษ
แพรว
คงจะเป็นคนในใจคุณป้าเค้าแหละ
พราวมุก
คนสามารถเข้าไปอยู่ในหัวใจเราก็ได้หรอคะ?
พราวมุก
คนเราก็ตัวออกจะใหญ่
พราวมุก
หัวใจไม่แตกก่อนหรอคะ
แพรว
แม่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นจะ
พราวมุก
แล้วหมายถึงแบบไหนคะ?
แพรว
กินขนมไปอิ่มหรือยังเนี่ยยย
พราวมุก
แม่อย่าถามเยอะได้ไหมคะ
พราวมุก
ท้องหนูเรียกหาอาหารแล้วค่า
.2
แพรว
เดี๊ยวดูก็รู้ว่ามีอะไรน่ากินบ้าง
แพรว
ขอบอกเลยมีแต่ของอร่อยๆ
แพรว
คอยดูเลยว่าวันนี้ทำอะไรให้กินบ้าง
พิม
ทำไมทำเยอะขนาดนี้เนี่ย
พิม
ยิ้มอะไรของแก?/ถามด้วยความงง\
พราวมุก
ฮะชึบ/ปีนขึ้นเก้าอี้\
พราวมุก
มีแกงเขียวหวานของโปรดป้าด้วยค่า
พิม
เก่งนะเนี่ยรู้ด้วยว่าป้าชอบอะไร/ยิ้มให้พราว\
นิลิน
/เดินเข้ามาในห้องทำงานพระเอก\
นิลิน
/เข้าไปนั่งตักพระเอก\
นิลิน
วันนี้คุณไปส่งลินที่บ้านนะ
นิลิน
พี่เลิฟเค้าไม่อยู่หน่ะสิ
นิลิน
คิมของลินน่ารักที่สุดเลอ
นิลิน
ลินเริ่มจะหิวซะแล้วสิ
คิมหันต์
งั้นออกไปหาไรกินกัน
.3
แพรว
ถ้าเกิดพราวอยากจะเจอพ่อเค้าขึ้นมา
แพรว
แต่แพรวก็ไม่รู้ว่าถ้าเค้าอยากรู้ว่าพ่อเค้าเป็นใคร
พิม
อย่าไปสนเรื่องของอดีตเลย
แพรว
แพรวไม่ได้อยากจะสนมันเลย
พิม
ตอนนี้แพรวไม่ได้อยู่คนเดียว
แพรว
พราวสำคัญมากสำหรับแพรว
พิม
ถ้าเห็นแม่ตัวเองทำหน้ามู่ทู่อยู่ตลอดเวลา
พิม
/พูดในใจ\ไม่ว่าแกจะผ่านไปกี่ปีหรือจะมีลูกแกก็ยังเป็นน้องที่น่ารักของพี่อยู่ดี
พิม
คำที่พี่คอยบอกเราเสมอเมื่อตอนเด็กคืออะไร
แพรว
เราจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น
พิม
หากเราทำสุดความสามารถแล้ว
พราวมุก
แม่ลืมเล่านิทานให้หนูค่ะ
พิม
ป้าว่าแม่ไม่ว่างหรอกจ่ะ
พิม
คุณแม่เค้ายังไม่อาบน้ำเลย
แพรว
แม่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย
พิม
ป้าเล่าสนุกกว่าคุณแม่เยอะเลย
พราวมุก
พราวอยากฟังนิทานแล้ว
พราวมุก
/วิ่ง+ขึ้นเตียงพิม\
หลังจากนางเอกเดินออกจากห้องพิม
พลอย
เปิดประตูที../ตะโกน+ทุบประตู\
ระหว่างที่นางเอกกำลังถอนหายใจก็ได้มีคนตะโกนขึ้น"เปิดประตู"
นางเอกมองน้องสาวที่กำลังตะโกนให้เปิดประตูพร้อมกับทุบประตูไปด้วย
แพรว
กว่าจะกลับบ้านมาได้นะ
คิมหันต์
/วิ่งเข้ามาในบ้าน\
แม่บ้าน
คุณหนูเค้าโกรธหน่ะค่ะ
คิมหันต์
โกรธเรื่อง/คิ้วขมวด\
แม่บ้าน
คุณนายเค้าเอาตุ๊กตาตัวโปรดคุณหนูไปทิ้งหน่ะค่ะ
คิมหันต์
เดี๊ยวผมจัดการเอง
แม่บ้าน
แม่นมขอลากลับบ้านที่ต่างจังหวัดหน่ะค่ะ
แม่บ้าน
คุณผู้ชายบอกว่าจะนอนที่บริษัทหน่ะค่ะ
เสียงตะโกนของพระเอกทำให้บรรยากาศในบ้านดูอึมครึมและเด็กตัวเล็กที่กำลังโกรธอยู่ตรงหน้าตกใจและก็ได้เงียบลง
พระเอกตกใจกับสิ่งที่ตัวเค้านั้นได้ทำลงไปเพราะมันทำให้เด็กตัวเล็กๆที่เคยโกรธแต่ตอนนี้เด็กคนนั้นกำลังร้องให้
คิมหันต์
/เดินเข้าไปหาหลานสาว\
พระเอกวิ่งตามหลานสาวที่ได้วิ่งเข้าไปอยู่หลังโซฟา
นีน่า
/ร้องให้+นั่งกอดเข่า\
คิมหันต์
นีน่าอาขอโทษจริงๆน้า
คิมหันต์
อาไม่ได้ตั้งใจจะตะโกนใส่นีน่าเลย
นีน่า
ฮืออๆ คุณอาไม่รักนีน่าแล้ว
คิมหันต์
ไม่ใช่อย่างนั้นนะ
คิมหันต์
อาไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ
คิมหันต์
/เอามือเช็ดน้ำตานีน่า\
คิมหันต์
วันนี้ไปนอนบ้านอาไหม
คิมหันต์
ถ้าไม่ไปก็ไม่เป็นไรนะ
คิมหันต์
แต่บ้านอาไม่มีชุดสำหรับนีน่าเลยหน่ะสิ
คิมหันต์
ถึงเวลาแล้วสินะที่เจ้าหญิงตัวน้อยของอา
คิมหันต์
จะได้เวลาเลือกชุดไปเที่ยวบ้านอา
นีน่า
งั้นนีน่าไปเลือกชุดดีกว่า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
