"การออกแบบใช้ได้เลยเฮะต้องทดลองสักหน่อยแล้วละ"
แสงสีขาวส่องดวงตาปากฎร่างชายชุดจีนโบราณที่กำลังถือหนังสือจองมาที่ฉัน
"เอะนี้คงจะเป็นท่านอ๋องผู้น่าเกรงขามสินะ"ยิ้มแบบพึ่งพอใจ
"..."จองด้วยสายตาเย้นชา
"ว้าวนี้ท่านอ๋องท่านหล่อมาก(สมกับที่ลงทุนสร้างเกมเลยจริงๆ)ฉันยืนมือไปจับแก้มเขาอย่างมีความสุข
"ทำอะไรของเจ้านะ"เขาจับมือฉันไว้
(เอะรู้สึกแปลกๆเฮะออกจากเกมก่อนดีกว่า)ลูบตัว(เอะนะนี้มันเหมือนชีวิตจริงเลยเฮะ!!)
"ตกลงจะไม่ตอบข้าใช่ไหมว่าเจ้าทำอะไรอยู่"เอาหน้าเข้ามาใกล้
"อะเออ🍅(ตึกตักตึกตัก..ใกล้เกินไปแล้ว)"เอาตัวออกห่าง
"ท่านอ๋องดูนั้นสิ"วิ่งออกจากห้อง
(อะไรกันเนี่ยไม่ใช้ว่าฉันฝันอยู่หรอ)กุมขมับ
ฉันพยายามตั้งสติก่อนที่จะรู้ว่าไม่สามารถออกจากเกมได้แล้วแต่คิดไปคิดมาออกจากเกมไม่ได้ก็ดีเหมือนกันนะที่จริงฉันอายุ18ปีการเรียนแย่สุดๆยกเว้นการเรียนแพทฉันโดนกดดันจากครอบครัวก็เลยต้องหาที่ระบายก็คือการเล่นเกมจนกลายเป็นแบบนี้..เอาละฉันจะปล่อยผ่านอดีตไปที่จริงฉันควรจะคิดก่อนว่าปัจจุบันต้องใช้ชีวิตยังไงตัวละครที่ฉันอยู่เป็นลูกขุนนางที่ได้หมั้นหมายและกำลังจะเเต่งต่างกับท่านอ๋องสุดน่ากลัว(เอาจริงๆก็หล่อสุดๆไปเลยนะ)ฉันล้มตัวลงนอนแล้วเวลาก็ผ่านไปจนช่วงดึกฉันรู้สึกนอนไม่หลับเลยออกมาเดินเล่นจนเดินไปนอกตำหนัก
"เอะที่นี้มีน้ำพุด้วยหรอลงไปแช่สักหน่อยจะเป็นไรไหมนะ"ถอดเสื้อคลุมไหลออกแล้วลงไปแช่ในน้ำ
"เอะศพหรอ ไม่ต้องใจเย็นๆ"เดินไปดู
"นั้นมันท่านอ๋องบ้านั้นนิ"ตรวจชีพจร
"เหมือนจะมีแผลนะ"ลากขึ้นมาจากน้ำถอดเสื้อออก
"(กล้ามแน่นมาก🍅ไม่ๆตั้งสติหน่อยสิ)ประถมพยาบาลซีกชุดออกมาผันแผล
"..."ค่อยๆลืมตา
"ยังไม่ทันได้แต่งงานก็ถอดชุดข้าเลยหรอ?"จอง
"นี้ข้าอุสาช่วยมาพูดจาแบบนี้กับผู้มีพระคุณได้ยังไง"ทำหน้าบึ้ง
"หรือข้าต้องตอบแทนเจ้าอย่างนั้นหรอ"ยิ้มแบบมีลับลมคมใน
"แล้วถ้าใช้"
"ข้าก็จะ..."ขยับเขามาใกล้"ให้เจ้าถอดชุดข้าอีกสักรอบเป็นไง
"ไอ้ท่านอ๋องบ้านี้🍅"หน้าแดง
"(นะ..น่ารัก)"ความคิดของท่านอ๋องพร้อมกับมองหน้า
"มะ..มองอะไร"เดินหนี
:ตัดภาพมาที่ตำหนักของท่านอ๋อง
"พวกเราจัดการคนที่มาลอบสังหารท่านอ๋องเรียบร้อยแล้วครับ"
"อืม..ดี"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
