ความต้องการอันสูงส่งของแวมไพร์
จุดเริ่มต้น
การต่อสู้ของแวมไพร์ได้เริ่มต้น
ยาบาโตะ
หึ คิดว่าของพันธุ์นี้จะทำอะไรข้าได้งั้นหรอ//แสยะยิ้ม
ยาบาโตะ
"ไม่ต้องลงมือก็ตายแล้ว"
อิโคย(ตัวร้าย)
5555เป็นไงล่ะไอ้เปี๊ยก
อิโคย(ตัวร้าย)
ฝีมือยังตํ่าไปนะ
อิโคย(ตัวร้าย)
เป็นไรบ่ะฝีมือของข้า
อิโคย(ตัวร้าย)
จงเกรงกลัวไว้
ยาบาโตะ
หูยๆๆ เก่งจังเลยนะครับเนี่ย
ยาบาโตะ
"แทงโดนแขนผมแค่นิดเดียว ทำเป็นได้ใจเป็นเลยนะครับ"
อิโคย(ตัวร้าย)
เจ้าหมายความว่าไง!
ยาบาโตะ
นึกว่าจะเล่นให้สนุกกว่านี้"ช่างน่าเบื่อ"
อิโคย(ตัวร้าย)
ฮึก//เลือดไหล
อิโคย(ตัวร้าย)
หนอยเจ้า...
ยาบาโตะ
มีกำลังแค่นี้ก็อย่ามาคิดจะสู้กับข้า
ยาบาโตะ
เจ้าสมควรตายก็ถูกแล้ว//ยิ้ม
บ้านใหม่
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่ๆ ตื่นได้แล้วนะ//สั่นกลัว
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่...
บายูมะ(น้องนางเอง)
ใครก็ได้ช่วยด้วย!
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่ไม่ขยับเลย
ซาโกะ
เสียงดังโวยวายอะไรกัน...
บายูมะ(น้องนางเอง)
ทะ..ท่านพี่ตื่นแล้วหรอเพคะ//สั่นกลัว
ซาโกะ
"หืม เรามีน้องด้วยหรอวะ"
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่ ท่านพี่จะนอนไม่ได้นะเพคะ!
บายูมะ(น้องนางเอง)
สายแล้ว
ซาโกะ
นี้มันไม่ใช่ฝันหรอกหรอ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ทะ...ท่านพี่ทำอะไรน่ะเพคะ😰
ซาโกะ
นี่มันไม่ใช่ฝันจริงๆหนิ
ซาโกะ
แล้วเรามาอยู่ในร่างใคร....
ซาโกะ
นี่ฉันมาอยู่ในร่างซาโกะตัวร้ายของนิยายหนิ!
ซาโกะ
ดูแล้วประวัติของซาโกะไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย//ครุ่นคิด
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่เป็นอะไรไปหรือเพคะ//ก้มหน้า
ซาโกะ
อ๋อ (บายูมะน้องสาวของซาโกะสินะ)ไม่มีอะไรหรอกเดี๋ยวพี่ไปอาบนํ้าแต่งตัวก่อนนะเจ้าไม่ต้องห่วง//ยิ้มให้
บายูมะ(น้องนางเอง)
ทำไมท่านพี่ดูแปลกๆ
บายูมะ(น้องนางเอง)
หรือเราคิดไปเอง
ซาโกะ
ห้องอาบนํ้าหรูไม่เบาเลย
ซาโกะ
นํ้าเย็นดีจัง สบายยย
ซาโกะ
ว่าแต่...เรามาอยู่ที่นี่ได้ไง
ซาโกะ
จำได้ว่ะเมื่อคืนนอนกับม๊าดีๆหนิ
ซาโกะ
ช่างเถอะๆ ยังไงก็อยู่ที่นี่แล้วฉันจะต้องเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างอยู่
อาบเสร็จ/เปิดประตูห้องนํ้า
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่อาบนํ้าเสร็จแล้วหรอเพคะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านแม่เตรียมชุดไว้ให้ใส่เพคะ
ซาโกะ
วันนี้ออกนอกเมืองหรอ?
บายูมะ(น้องนางเอง)
ชะ..ใช่เพคะ
ซาโกะ
ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่เป็นอะไรรึป่าวคะเนี่ย วันนี้มาแปลก!
ซาโกะ
ข้าพูดจริงนะ//ยิ้มให้
บายูมะ(น้องนางเอง)
เงียบ..
ซาโกะ
งั้นข้าไปแต่งตัวก่อนนะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
"ท่านพี่น่ารักมากเลย"//หลุดปากชม
บายูมะ(น้องนางเอง)
(ท่านพี่แปลกไปจริงๆด้วย)
บายูมะ(น้องนางเอง)
ดะ..ดะ เดี๋ยวสิท่า..
ซาโกะ
ไม่มีเวลาแล้ว ไปหาท่านแม่กันเถอะ
อาซามะ(แม่นางเอก)
เอะอะโวยวายเสียงดังอะไรกัน
บายูมะ(น้องนางเอง)
ขอประทานโทษค่ะท่านแม่//ก้มหัว
อาซามะ(แม่นางเอก)
วันนี้เจ้ามาแปลกหรอซาโกะ
อาซามะ(แม่นางเอก)
ปกติเจ้าไม่ทำความเคารพข้าหนิ
ซาโกะ
(จริงด้วยปกติซาโกะจะเดินหนีท่านแม่ตลอดหนิ)
ซาโกะ
ข้าแค่อยากทำความเคารพท่านแม่ก็เท่านั้นเอง
อาซามะ(แม่นางเอก)
ยิ้มให้//เด็กคนนี้มาแปลก
คนรับใช้
ท่านอาซามะคะ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมเพคะ
อาซามะ(แม่นางเอก)
ไม่เป็นอะไร ไปกันเถอะ
ซาโกะ
ไปกันเถอะบายูมะ ท่านแม่เรียกแล้ว//จูงมือบายูมะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
พะ..เพคะท่านพี่
เข้าเมือง
อาซามะ(แม่นางเอก)
ถึงแล้วล่ะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านแม่เชิญลงก่อนเลยเพคะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ขอบคุณค่ะท่านพี่//ยิ้ม
อาซามะ(แม่นางเอก)
แอบยิ้ม//
ซาโกะ
ไม่คิดเลยว่าในเมืองจะกว้างขวางเหมือนกันนะเนี่ย
ซาโกะ
มีทั้งแม่ค้าในตลาด แล้วก็คนเยอะไม่เบาเลย
อาซามะ(แม่นางเอก)
เป็นยังไงบ้างล่ะซาโกะ
อาซามะ(แม่นางเอก)
ปกติเจ้าไม่เคยเข้าเมืองแบบนี้ บ่นว่าเกลียดคนชั้นตํ่าหนิ ลูกชินแล้วรึ?
ซาโกะ
(ลืมไปเลยว่าซาโกะเกลียดคนขั้นตํ่า)
ซาโกะ
ลูกต้องขออภัยด้วยที่พูดไปอย่างนั้น
ซาโกะ
ลูกก็ไม่ได้เกลียดผู้คนเหล่านั้นหรอกเพคะท่านแม่
ซาโกะ
ตอนนั้นลูกแค่พูดด้วยความโกรธท่านแม่เท่านั้นเพคะ
อาซามะ(แม่นางเอก)
ครุ่นคิด//อย่างนี้สินะ
คนรับใช้
ท่านคะเราควรให้เด็กๆเขาเดินเล่นกันหน่อยนะเพคะ
คนรับใช้
ไหนๆจะได้ออกนอกเมืองทั้งที
บายูมะ(น้องนางเอง)
คะ ท่านแม่
อาซามะ(แม่นางเอก)
ลูกสองคนไปเดินเล่นด้วยกันเถอะ ฝากซาโกะด้วยล่ะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ค่ะท่านแม่
บายูมะ(น้องนางเอง)
คะ ท่านพี่
ซาโกะ
นี่ก็ใกล้วันเกิดน้องรักของพี่แล้วสิ อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม
บายูมะ(น้องนางเอง)
จริงด้วย! ลืมเรื่องนั้นไปซะสนิทเลยสิ
บายูมะ(น้องนางเอง)
น้องก็ไม่ได้อยากได้อะไรเป็นพิเศษหรอก อยากจะให้ท่านพี่อยู่กับน้องคนนี้ไปนานๆเพคะ
ซาโกะ
บายูมะน่ารักที่สุด//เข้าไปกอด
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่ น้องหายใจไม่ออก ปล่อยก่อนเถอะค่ะ มันจะไม่งามเอา
ซาโกะ
ก็ข้าชอบบายูมะหนิเวลาโดนแกล้งน่ารักจะตายยย
ยาบาโตะ
ดูเหมือนจะมีลูกแมวที่ไหนเดินไม่ดูทางมาชนเข้าแล้วล่ะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่!!!
บายูมะ(น้องนางเอง)
//สั่นกลัว
ซาโกะ
บายูมะน้องพี่ เจ้าเป็นอะไรไป?!
ยาบาโตะ
รีบขอโทษซะเรื่องจะได้จบๆ
ซาโกะ
ก้มหัวขอโทษ//ดิฉันต้องขออภัยด้วยที่ดิฉันนั้นไม่ระมัดระวังตัวเองให้ดีกว่านี้
ยาบาโตะ
ถือว่าข้าใจดีให้อภัยเจ้าในครั้งนี้แล้วกัน...
ซาโกะ
(คิดในใจ:เป็นใครก็ไม่รู้ ทำเป็นมาใหญ่จากไหนวะ แถมตอนชนก็ยืนไม่เป็นที่เองหนิ ถ้าจะตายก็ไม่สงสัยเล๊ย คนแบบนี้#/฿+&+@/&"-*!)
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่ไปกันเถอะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านแม่ต้องตามหาพวกเราแล้วแน่ๆ
ซาโกะ
ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะเพคะ
คุณหญิงใหญ่เรียกเข้าพบแล้ว
ยาบาโตะ
//มองไปทางซาโกะ และน้อง
ยาบาโตะ
หาประวัติคนเมื่อกี้ที่เดินชนกับข้าให้ด้วย
องครักษ์
น้อมรับบัญชา พะยะค่ะฝ่าบาท
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
