“ท่านไม่มีสิทธิ์จะกักขังข้าเองไว้ในคฤหาสน์แห่งนี้!!!”
ใบหน้าที่งดงามของสตรีสูงศักดิ์ดูเจ็บปวด…เธอมองไปที่ร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านหน้าเธอด้วยดวงตาที่รื้นไปด้วยน้ำตา
“…เหตุใดจะทำไม่ได้!!..ในเมื่อเจ้าคือภรรยาของข้า!!!”
“ท่านแต่งงานกับข้าเพราะถูกบังคับ ท่านมิได้รักข้าเลยแกริค!!..ท่านรักเพียงสตรีผู้นั้น!!..แล้วท่านมาแต่งงานกับข้าทำไม!!”
แกริคถอนหายใจ
“เพราะว่าเจ้าคือตัวเลือกที่ดีที่สุด…ในตอนนั้น”
ใบหน้าที่งดงามของท่านหญิงฮันน่าบิดเบี้ยวเมื่อได้ยินคำกล่าวสารภาพของสามี…
เรื่องราวดราม่าเรียกน้ำตานี้…เป็นเรื่องราวของตระกลูแลนเดอร์
เบลล่าเลือกจะเดินออกมาด้านนอกเพื่อสงบสติอารมณ์…ท่านพ่อและท่านแม่ทะเลาะกันอย่างหนักมาโดยตลอด
ท่านแม่คือท่านหญิงฮันน่า เป็นบุตรสาวตระกูลแกรนด์ดยุคที่สูงส่ง ส่วนท่านพ่อเป็นแค่บารอนผู้ต่ำต้อย ท่านแม่หลงรักท่านพ่อตั้งแต่แรกเห็น จึงได้กล่าวขอแก่ท่านตาและท่านยาย ในครั้งแรกก็เกิดการคัดค้านอย่างหนัก แต่ท่านแม่ยืนยันว่ายังไงก็จะแต่งงานกับท่านพ่อให้ได้
ท่านตาและท่านยายโกรธจนมอบสินทรัพย์ส่วนหนึ่งติดตัวท่านแม่ก่อนที่จะประกาศตัดท่านแม่ออกจากตระกูลเมเบโล่ที่ยิ่งใหญ่
ในตอนนั้นท่านแม่คือสตรีที่บูชาความรักยิ่งกว่าชีวิต เพราะท่านแม่คิดว่าท่านพ่อก็รู้สึกเช่นเดียวกัน
แต่ว่าไม่เลย ท่านพ่อแต่งงานกับท่านแม่เพราะท่านแม่คือ เมเบโล่ เพราะท่านพ่อต้องการเงินทอง และ อำนาจ
ความจริงเริ่มปรากฏก็ตอนที่ท่านแม่ท้อง ท่านพ่อพาผู้หญิงอีกคนเข้ามาในคฤหาสน์ โดยที่เธอจูงเด็กชายวัยสามขวบมาด้วย เพียงแค่นั้นก็ทำให้ท่านแม่รู้ทุกอย่างว่าท่านพ่อมีครอบครัวอยู่แล้ว และที่ตกลงแต่งงานกันเป็นเพราะท่านพ่อต้องการอำนาจทั้งหมดที่ท่านแม่มี
เบลล่าถอนหายใจ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้เรื่องราวพวกนี้มาแล้วแต่พอมาเจอจริงๆ มันก็ยอมรับได้ยากเย็นเหมือนกัน!
มีแต่ต้องทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่หย่ากันเท่านั้น เธอจะได้พาท่านแม่ไปจากที่นี่ และมีชีวิตรอดจากการถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏ
ที่เธอรู้เรื่องราวทั้งหมดก็เพราะว่าเธอนั้นได้ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายดราม่าเรียกน้ำตาคนอ่าน ในเรื่อง ปีกแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์
เป็นเรื่องราวระหว่างนางเอกที่เป็นเลดี้ผู้สูงส่งกับพระเอกที่เป็นนักบุญศักดิ์สิทธิ์ เรื่องนี้เธออ่านไปได้เพียงแค่ครึ่งเรื่องเท่านั้นเพราะทนความดราม่าไม่ไหวเลยไม่ได้ชอบอ่านต่อ
แต่ก็พอจำเรื่องราวคร่าวๆ ได้อย่างแม่นยำ
ตัวปัญหาก็คือ ซีโน่ พี่ชายต่างมารดาของเธอ เขาไปชอบนางเอกก็เลยวางแผนจะแย่งชิงตัวโจลี่มา เพื่อจะบังคับให้นางมาเป็นภรรยาของตัวเอง ตัวปัญหาหนักกว่านั้นคือดยุคโอเว่นหัวหน้าของซีโน่ เพราะว่าเขาหลอกใช้พี่ชายของเธอเพื่อก่อการร้าย
ด้วยความโง่ของซีโน่เขาก็ทำแผนการนี้ไม่สำเร็จ และถูกจับในที่สุด ดยุคโอเว่นก็โยนความผิดให้ซีโน่อย่างเดียว ตระกูลแลนเดอร์ก็มีอันต้องขิตยกตระกูล..
เธอเข้ามาอยู่ในร่างของเบลล่าตั้งแต่อายุเก้าขวบ ตระกูลแลนเดอร์นั้นไม่มีอะไรเลย พ่อของเธอถือว่าล้มเหลวขั้นสุดในการปกครองตระกูล ที่อยู่รอดทุกวันนี้ก็เพราะร้านตัดชุดของท่านแม่ มันกลายเป็นท่านแม่ต้องทำงานคนเดียวเลี้ยงทั้งตระกูล รวมไปถึงภรรยาของท่านพ่อและพี่ชายเฮงซวยของเธอด้วย
เอาล่ะ!!..ตอนนี้เธออายุสิบหกแล้วมันถึงเวลาที่จะต้องดำเนินการตามแผนเพื่อให้ท่านแม่และท่านพ่อหย่ากันสักที!!
“มานั่งทำอะไร!!”
ซีโน่เดินเข้ามาพร้อมขวดเหล้าในมือเขาเดินมานั่งข้างเบลล่า
“เรื่องของข้า!.”
“เหอะ!!.นี่ข้าจะบอกอะไรให้ ท่านพ่อกำลังจะขายเจ้าให้เคาน์ริชแมนล่ะ ยินดีด้วยที่จะได้ไปเป็นเมียน้อย”
เบลล่าถอนหายใจ เธอรู้อยู่แล้วโว้ย!
“ขอบคุณละกัน…จะไปไหนก็ไปเถอะไป”
“เจ้ากล้าไล่ข้างั้นเรอะ!!”
เบลล่ามองที่ซีโน่ก่อนเธอจะคิดอะไรบางอย่างได้
“นี่!..ข้าจะบอกอะไรให้นะ ว่าท่านพ่อแอบมีสตรีอีกคนหนึ่งอยู่ที่บ่อน ท่านพ่อกำลังจะพานางมาอยู่ที่นี่ด้วย ข้ากับท่านแม่ห้ามแล้วแต่ท่านพ่อก็ไม่ฟัง ท่านพี่ควรจะไปบอกท่านแม่รอง ให้ท่านแม่รองช่วยพูดนะ”
“ชิ!..เหตุใดต้องทำเช่นนั้น ท่านพ่อจะมีภรรยาเพิ่มก็ช่างปะไร”
“แต่หากมีคนเข้ามาเพิ่ม รายจ่ายของคฤหาสน์ก็จะเพิ่มขึ้นนะ เงินที่ท่านพี่จะใช้ดื่มเหล้าหรือเอาไปบ่อนก็จะน้อยลงด้วย”
ซีโน่คิดอยู่พักหนึ่ง
“ที่เจ้าพูดมาก็มีเหตุผล เห็นทีข้าจะต้องไปคุยกับท่านแม่เพื่อหาทางแก้แล้ว!!”
นั่นแหละดีมาก ในเมื่อทุกอย่างเริ่มจะเป็นไปตามแผน เบลล่าก็เดินทางไปที่บ่อนทันที
“นี่คือเงินค่าจ้างของท่านค่ะ!”
สตรีผู้หนึ่งรับเงินจากเบลล่าพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ
“วางใจ ทุกอย่างจะเรียบร้อยขอเวลาข้าไม่เกินสามวันค่ะเลดี้!”
เบลล่ายกยิ้มอย่างดีใจ เท่านี้เธอก็จะพาท่านแม่เดินออกมาจากที่นั่นได้สักที!!
“ความรัก…กำลังเดินทางมาหาเลดี้นะคะ!”
เบลล่ามองไปข้างหลังแต่ทว่าก็ไม่มีใคร เธอจึงยกมือชี้ที่ตัวเอง
“ท่านพูดกับข้างั้นหรือคะ?”
“ใช่..ความรักจะเดินทางเข้ามาหาท่านพร้อมๆ กันถึงสามคนเลยทีเดียว”
เธอส่งยิ้มแห้งๆ ให้ยิปซีผู้นั้น
“เรื่องความรัก ช่างมันเถอะค่ะ!!..ข้าอยากรู้ว่าในอนาคตข้าจะเป็นเศรษฐีรึเปล่าคะ ข้าอยากจะมีเงินเยอะๆ มากกว่าแฮะๆ”
“เช่นนั้นเชิญเลดี้มาทางนี้ คำถามละสามเหรียญทองเท่านั้น…”
เบลล่าชะงักก่อนจะมองไปที่ยิปซีผู้นั้น
“นี่มันนักต้มตุ๋นชัดๆ…”
เธอกล่าวก่อนจะเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
“เฮ้!!..เดี๋ยวก่อนสิ!!..ความรักกำลังเดินทางมาหาเจ้าจริงๆ นะ คำถามละสองเหรียญทองก็ได้!!!”
ยังจะมีหน้ามาเสียงตะโกนเรียกเธออีก!! บ้าบอชะมัดพวกนักต้มตุ๋นเนี่ย!!
เบลล่าเดินทางกลับไปที่คฤหาสน์แต่ทว่าเธอก็ต้องชะงัก เพราะตอนนี้มีชายราวสามคนกำลังล้อมเธอเอาไว้
“มะ..มีอะไรรึเปล่าคะ?”
“เจ้าเป็นน้องสาวของซีโน่รึเปล่า?”
อ่า..ไอ้เวรนั่นคงจะติดหนี้พนันที่ไหนสักแห่งเอาไว้อีกล่ะสิ
“ขออภัยท่านอัศวินสุดหล่อทั้งสามด้วยนะคะ ข้าไม่รู้จักคนที่ชื่อซีโน่เลย อีกทั้งข้ายังเป็นลูกคนเดียว”
ชายร่างยักษ์ผู้หนึ่งยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้ก่อนที่เขาจะลอบยกยิ้ม
สตรีผู้นี้เรียกนักเลงอย่างเขาว่าอัศวิน อีกทั้งยังสุดหล่อด้วยงั้นเหรอ!!
“ถึงอย่างนั้น..พวกข้าก็ต้องจับตัวเจ้าไปก่อน…”
เบลล่าส่งยิ้มให้กับช่างร่างยักษ์ผู้นั้น เมื่อครู่เธอเห็นนะเฟ้ยว่าเขาแอบยิ้ม!!
“ท่านอัศวินคะ..ข้าไม่รู้จักคนที่ชื่อซีโน่จริงๆ..แต่ว่า..หากเป็นไปได้ ข้าอยากจะรู้จักท่านอัศวินแทนนะคะ ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไรคะ?”
สิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้และเบลล่าไม่คิดจะปฏิเสธก็คือใบนี้งดงามมากจริงๆ ในตอนที่เธอตื่นมาเธอก็ตกใจใบหน้าที่งดงามและอ่อนหวานของตัวเอง แต่พอเห็นใบหน้าของท่านแม่แล้วเธอก็พอจะเข้าใจได้ทันที
โชคดีจริงๆ ที่เธอหน้าเหมือนท่านแม่ ไม่เหมือนท่านพ่อสักนิด
“ขะ..ข้าชื่อเซ็ดดริก”
“อ่า..ท่านอัศวินเซ็ดดริก ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน เอาไว้วันหน้าเรานัดทานข้าวกันสักมื้อดีไหมคะ”
ใบหน้าของเซ็ดดริกขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ เขามองเธอค่อยๆ เดินจากไปอย่างไม่กล้าจะรั้งเธอไว้ ส่วนลูกน้องอีกสองคนของเขาก็กำลังมองใบหน้าของเธออย่างหลงใหล
เบลล่ากำลังข่มใจตัวเองว่าอย่าวิ่ง ใช่แล้วเธอควรจะเดินช้าๆ ใจเย็นอย่ามีพิรุธเด็ดขาด
“ตุบ!!”
“โอ๊ย!!”
หน้าของเธอนั้นชนกันอกของชายผู้หนึ่งที่เขาพึ่งเดินออกมาจากซอยข้างหน้า เบลล่ารีบยกมือขึ้นมาจับที่จมูกของเธอเพราะว่ามันเจ็บมากๆ
“เซ็ดดริก..กลับไปทำโทษตัวเองเดี๋ยวนี้..เจ้ากล้าปล่อยคนที่ข้าสั่งให้ไปพาตัวมาได้ยังไง!”
เบลล่าค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของชายที่อยู่เบื้องหน้าเธอ…ก่อนที่เธอจะตั้งท่าเตรียมวิ่งหนีแต่ทว่าเขาก็จับแขนของเธอเอาไว้ก่อน
“เอาล่ะ…เบลล่า แลนเดอร์ พี่เจ้าทำงานให้ข้าไม่สำเร็จ เจ้าจะชดใช้ให้ข้ายังไง!!”
ซีโน่ทำงานไม่สำเร็จแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอวะ!!..ก็ไปตามกระทืบมันเองสิโว้ย!!! ถึงอยากจะพูดออกไปเช่นนั้นแต่ด้วยกลิ่นอายน่าเกรงขามที่แผ่ออกมาทำให้เบลล่าทำได้แค่ส่งยิ้มให้เขา
“นี่อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน…”
“รถม้าเตรียมเรียบร้อยแล้วครับท่านดยุค”
ดยุค? …ดยุคอะไร? …ดยุคคนไหน!!
“ไปเถอะ..หากยังไม่รู้ว่าจะชดใช้ยังไงก็ไปอยู่ที่คฤหาสน์โอเว่นสักคืน!!”
ไม่มีทาง ไม่เด็ดขาด!!! เขาคือดยุคโอเว่นที่เป็นคนหลอกใช้ซีโน่ไปก่อกบฏ เขาเป็นตัวอันตรายตัวร้ายของเรื่องนี้เลยก็ว่าได้
เบลล่าพยายามขัดขืนอย่างหนักแต่เธอก็ไม่สามารถจะสู้แรงของเขาได้เลย
“ช่วยด้วย!!!.ช่วยด้วยค่ะ!!!”
เบลล่าภาวนาให้มีใครสักคนเดินผ่านที่นี่!! ทว่าในตรอกวินเฮ้าส์ตอนกลางคืนไม่ค่อยมีใครเดินผ่านมา หากว่ามีคนเดินผ่านก็คงไม่มีใครกล้ายื่นมือมาช่วยเธออยู่ดีเพราะอีกฝ่ายเป็นถึงผู้มีอิทธิพลอย่างดยุคโอเว่น ถึงอย่างนั้นเบลล่าก็คิดว่าเธอยังมีความหวัง หวังว่าใครสักคนจะช่วยเธอ
อ้างอิงจากนิยายที่เธอเคยอ่าน ตอนที่นางเอกจะถูกจับตัวไป พระเอกก็จะโผล่มาช่วยแบบทันเวลา
ใช่..แบบนั้นแหละ
แล้วทำไมมันไม่มีใครคิดจะมาช่วยเธอเลยฟะ!! ตอนนี้เธอนั่งอยู่ที่ห้องรับรองของคฤหาสน์โอเว่น
เบื้องหน้าของเธอคือชายผู้มืดมน ส่วนอีกฝั่งคือหญิงสูงวัยที่มีท่าทางใจดี
“ลูกไม่ควรจะจับตัวเด็กสาวมาเช่นนี้นะ เลโอ ดูสินางหวาดกลัวไปหมดแล้ว!!”
“ลูกมีธุระกับพี่ชายนางครับ ลูกคิดว่าอีกไม่นานเขาน่าจะมาช่วยนาง”
ไม่จ่ะ ไม่มีทางที่ไอ้พี่เฮงซวยจะมาช่วยเธอ ถ้าหากซีโน่รู้ว่าเธอหายตัวไปเขาอาจจะดื่มฉลองสามวันสามคืนเลยก็ได้
แกรนด์ดัชเชสถอนหายใจ
“เช่นนั้นก็คุยกันดีๆ แล้วกัน”
เบลส่งยิ้มแห้งๆ ให้แกรนด์ดัชเชสที่กำลังลุกขึ้นไป..เดี๋ยวสิคะท่านแกรนด์ดัชเชสจะรีบไปไหน
หลังจากนั้นดยุคโอเว่นก็ฉุดกระชากลากเธอขึ้นมาบนห้องนอนของเขา
“คือข้าคิดว่าท่านกระทำเช่นนี้มีส่วนไม่เหมาะสมอยู่บ้าง…”
“เหตุใดคนเช่นข้าต้องคำนึงถึงความเหมาะสม?”
“ข้าเป็นสตรีที่ยังไม่ได้แต่งงานมาอยู่ในห้องกับท่านดยุคสองคนเช่นนี้ หากว่าข่าวลือแพร่ออกไป ข้าอาจจะไม่ได้แต่งงานอีกเลยตลอดชีวิต”
“เจ้ากำลังเรียกร้องให้ข้ารับผิดชอบเจ้าอยู่รึไง?”
“ข้าไม่ได้ให้ท่านดยุครับผิดชอบ คือ…แค่ท่านให้ข้าไปพักที่ห้องอื่นเท่านั้นก็พอแล้วค่ะ…”
เขาเดินเข้ามาใกล้เธอก่อนจะยกมือขึ้นมาจับที่เส้นผมของเบลล่า
“ข้าเป็นคนชอบล่าสัตว์..ข้ารู้สึกดีทุกครั้งที่ได้เห็นเหยื่อของข้ากำลังกระเสือกกระสนวิ่งหนีเพื่อจะมีชีวิตรอดจากคมดาบของข้า…”
“….”
เธอสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่มหาศาลจากสายตาของเขา
“ข้าจะให้โอกาสเจ้าสักครั้งเพราะข้ารู้สึกถูกใจในสายตาเช่นนั้น..เจ้าลองบอกประโยชน์ของเจ้ามาสิ….”
เลโอผละออกจากเบลล่าเขานั่งลงบนโซฟาก่อนจะกอดอกมองเธออย่างสนุกสนาน
“ข้าเป็นสตรีที่โง่เขลาไม่มีประโยชน์อะไรเลยค่ะ และข้าก็ไม่คู่ควรให้ท่านดยุคมาเสียเวลาด้วยเลย”
…ดูจากที่เธอสามารถพูดให้เซ็ดดริกคล้อยตามได้ นั่นก็เพียงพอแล้วว่าสตรีผู้นี้ฉลาดแค่ไหน
เลโอโยนถุงทองให้เบลล่า
“หากว่าเจ้ามาทำงานให้ข้า สามพันเหรียญทองต่อการสืบข่าวหนึ่งครั้ง”
เบลล่ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก สามพันเหรียญทองนี่สามารถซื้อที่ดินแปลงใหญ่ได้เลยนะ แต่ทว่าการทำงานกับดยุคโอเว่นนั้นอันตรายมาก อีกอย่างหากว่าเธอทำพลาดเขาก็จะโยนความผิดให้เธอทั้งหมด
เบลล่าส่ายหน้า
“ข้าไม่คิดจะทำงานร่วมกับท่านดยุคหรอกค่ะ ไม่ว่าท่านจะให้เงินข้ามากขนาดไหนข้าก็ไม่มีทางทำ…”
“ห้าพันเหรียญทอง”
หะ..ห้าพันเหรียญทองนี่ซื้อคฤหาสน์สวยๆ ในเมืองหลวงได้เลยนะ!!
ไม่ได้เบลล่าไม่ได้เด็ดขาด!! เธออาจจะขิตได้ทุกเมื่อหากทำงานกับเขา
“ไม่ค่ะ..ข้าไม่ได้เห็นแก่เงินเช่นนั้น”
“หนึ่งหมื่นเหรียญทอง..”
เลโอแสยะยิ้มเพราะเขาเห็นแววตาที่สั่นไหวของเธอ…เป็นอย่างนี้ทุกคนสินะ พอเห็นเงินก็ไม่มีใครสามารถปฏิเสธเขาได้สักคน
ท่ามกลางค่ำคืนที่เงียบสงบ เบลล่าเงยหน้าขึ้นมามองที่ใบหน้าของดยุคโอเว่น
เธอถอนหายใจก่อนจะยกยิ้มให้เขา
“ไม่ค่ะ ต่อให้ท่านจะให้ข้าหนึ่งแสนเหรียญทองข้าก็ไม่คิดจะทำงานร่วมกับท่าน”
ในตอนที่กล่าวไปเช่นนั้น หัวใจของเธอมันไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าหากเขายอมจ่ายให้ถึงแสนเหรียญทองจริงๆ เธอจะปฏิเสธเขาได้ไหม
เพราะตอนที่พูดออกไปเธอก็แค่พูดให้มันดูเท่ๆ เท่านั้นเอง
เลโอหัวเราะ..เขามองไปที่ใบหน้างดงามของเบลล่าก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
ไม่สำเร็จงั้นหรือ? คนเช่นเขาไม่มีสิ่งที่อยากได้แล้วเอามาไม่ได้หรอกนะ
เธอคิดจะเอาชนะผิดคนแล้วสาวน้อย
“หากเงินที่ข้ามีมันไม่สามารถเหนี่ยวรั้งเจ้าเอาไว้ได้เช่นนั้นข้าจะปล่อยเจ้าไป…”
“ขอบคุณค่ะ…..”
“แต่ไม่ใช่วันนี้ คืนนี้เจ้าต้องนอนที่นี่กับข้า…ในห้องนี้”
คราวนี้เป็นเบลล่าที่กำมือแน่นด้วยความโมโห ชายผู้นี้จะกวนโมโหเธอไปถึงไหนกัน!!
เลโอโน้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างอารมณ์ดี เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มแล้วหลับตาลง
เบลล่ายังคงยืนอยู่หน้าประตูเช่นนั้น เพราะเธอยังไม่สามารถจะไว้วางใจการกระทำของเขาได้
ผ่านไปสักพักเธอก็ได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเขา เธอจึงลองขยับลูกบิดประตูดู
มันล็อก!!! หน้าตาของลูกบิดประตูเช่นนี้เธอไม่คุ้นตาเลย แล้วมันต้องเปิดยังไงกัน!!
“หากว่าข้าได้ยินเสียงอะไรที่มันเป็นการรบกวนการนอนของข้าอีก ข้าสัญญาเลยเบลล่าว่าจะลากเจ้ามานอนบนเตียงพร้อมทั้งฉีกเสื้อผ้าของเจ้าออกเป็นชิ้นๆ…”
เธอยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ เดินไปนอนที่โซฟา
ก็แค่อดทนให้ถึงตอนเช้าก็พอ เท่านั้นเธอก็จะได้กลับบ้าน!!
การไม่นอนนั้นเป็นเรื่องง่ายสำหรับเบลล่ามาเพราะเธอเคยช่วยท่านแม่เย็บผ้าโต้รุ่งบ่อยๆ…เราสองแม่ลูกได้แต่หวังว่าจะได้ออกไปจากตระกูลแลนเดอร์นี้ไวๆ ก็เลยพยายามทำงานอย่างหนักเพื่อเก็บเงินเอาไว้จ่ายค่าหย่า เธอหวังว่าชีวิตของท่านแม่จะไม่ต้องทำงานหนักเช่นนี้อีก เพราะเธอจะเป็นคนทำงานพวกนั้นเอง ท่านแม่ควรจะได้ใช้ชีวิตในฐานะท่านหญิงที่สูงส่งหากว่าไม่มาเจอท่านพ่อ!
เบลล่าถอนหายใจ ถึงแม้เธอจะทนกับการไม่นอนได้ แต่ว่าเธอทนกับอากาศที่หนาวเช่นนี้ไม่ค่อยไหว!!
เธอยกมือขึ้นมากระชับเสื้อคลุมตัวบางของตัวเองเอาไว้แน่น ได้แต่ล้มตัวนอนขดบนโซฟา เพราะใกล้จะเข้าหน้าหนาวแล้วอากาศในตอนกลางคืนก็เลยหนาวเย็นมากๆ
ไม่ไหว!! เบลล่าคิดว่าตัวเองนั้นสู้อากาศหนาวเช่นนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว ในห้องนี้มันควรจะมีผ้าห่มอีกสักผืนใช่ไหมนะ
เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของท่านดยุคด้วยเสียงที่แผ่วเบา ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าคำที่เขากล่าวออกมาเป็นคำขู่หรือว่าคำเตือนแต่เธอก็ไม่คิดจะเอาชีวิตไปเสี่ยงกับคำกล่าวของเขาหรอกนะ..
เลโอยกยิ้มเมื่อเขาได้ยินเสียงเดินของเธอ เพราะอากาศยามค่ำคืนมันหนาวมากสินะ เธอคงจะไม่สามารถนอนบนโซฟาโดยไร้ผ้าห่มได้
ในตู้เสื้อผ้าของท่านดยุคนั้นไม่มีผ้าห่มสักผืน แต่โชคดีที่ยังมีผ้าคลุมขนจิ้งจอก เธอดึงมันลงมาจากขอที่แขวนอยู่ น้ำหนักของมันนั้นค่อนข้างจะเยอะพอสมควร
“โครม!!”
เบลล่าเดินไปชนนาฬิกาที่ตั้งอยู่ด้านหลังจนมันตกลงมา เธอรีบเก็บนาฬิกานั้นขึ้นไปวางบนโต๊ะเช่นเดิม ก่อนจะค่อยๆ มองไปที่เตียง….
เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพราะตอนนี้ท่านดยุคโอเว่นกำลังนั่งบนเตียงและกอดอกมองเธออยู่ด้วยใบหน้าที่น่ากลัวสุดๆ
“ดูเหมือนเจ้านะเมินเฉยต่อคำเตือนของข้า”
“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ไม่ใช่แบบนั้นแน่นอน อากาศในค่ำคืนนี้ช่างหนาวเย็น ข้าไม่อยากจะรบกวนท่านดยุคก็เลยพยายามที่จะหาผ้าห่มด้วยตัวเอง…ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ท่านตื่น..ขึ้นมาเลย…”
เบลล่าก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
“มานอนบนนี้…”
ท่านดยุคโอเว่นตบลงบนที่นอนข้างๆ เขา
“นั่นมัน!!..ดูจะไม่เหมาะสม…”
“ข้าไม่ชอบพูดซ้ำเป็นครั้งที่สาม เบลล่ามานอนบนนี้!!!”
ให้ตายเถอะเธอไม่ชอบความรู้สึกที่มองหน้าเขาแล้วราวกับเธอจะถูกฆ่าปิดปากเช่นนี้เลย!! เธอเดินเข้าไปหาเขาก่อนจะนั่งลงที่พื้น
“ข้าไม่อาจจะทำตัวเสมอท่านดยุคที่สูงส่งได้ ให้ข้านอนบนพื้นนี่น่าจะเหมาะสมกว่า…”
เลโอมองที่ใบหน้าหวาดกลัวของเบลล่าด้วยความรู้สึกขบขัน เขาไม่คิดว่าเธอจะหวาดกลัวเขาถึงเพียงนี้
“จะขึ้นมานอนดีๆ หรือจะให้ข้าถอดเสื้อผ้าของเจ้าก่อน?”
เธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของท่านดยุค แววตาของเขามันไม่ได้บอกว่าเขาล้อเล่นเลยจริงๆ เธอลุกขึ้นก่อนจะนั่งลงที่ขอบเตียง
“นอนสิ!”
เบลล่าล้มตัวนอนลงเธอพยายามรักษาระยะห่างจากเขาให้มากที่สุด โชคดีที่เตียงนี้ค่อนข้างจะใหญ่เราก็เลยไม่ต้องทนนอนเบียดกัน
“ทำไม? ..ถึงเลือกจะวางแผนการหย่าให้พ่อกับแม่ของเจ้า”
“ท่านรู้งั้นหรือคะ?”
“อย่าดูถูกสายข่าวของโอเว่นสิ…ข้าถามเจ้าก็ตอบแค่นั้น!”
แล้วจะตอบได้ไงว่าอยากหย่าเพราะท่านจะโยนความผิดว่าเป็นกบฏให้ซีโน่ หากตอบไปเช่นนั้นเขาคงจะฆ่าเธอตอนนี้เลยละมั้ง
“ข้าเพียงอยากให้ท่านแม่สบายมากกว่านี้ ตอนนี้มันเหมือนกับว่าท่านแม่ต้องทำงานเลี้ยงทุกคนที่แลนเดอร์ มันหนักหนาเกินไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ เช่นท่านแม่ของข้า”
เลโอหลับตาลง เรื่องราวของตระกูลแลนเดอร์เขาก็พอรู้มาบ้าง เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงว่าน้องสาวที่ซีโน่พร่ำบอกเขานั้น…จะงดงามถึงเพียงนี้
“แผนการหย่าที่เจ้าวางเอาไว้น่าสนุกดีนะ…ข้าชอบ แต่เจ้าต้องคิดเรื่องราวหลังจากนั้นให้ดี เพราะทรัพย์สินทั้งหมดเป็นนามของแลนเดอร์ หากว่าหย่าสำเร็จเจ้ากับแม่ของจะเดินออกมาโดยที่ไม่มีเงินลงทุนสักเหรียญ”
“เรื่องนั้นข้าคิดเอาไว้แล้วค่ะ ขอบคุณท่านดยุคที่เป็นห่วง”
เป็นห่วงงั้นหรือ? เธอมองโลกในแง่ดีไปแล้วสาวน้อย
“เหตุใดถึงไม่ยอมรับข้อเสนอของข้า ทั้งๆ ที่เจ้าก็ต้องการใช้เงิน”
เบลล่าถอนหายใจ
“เพราะงานที่ท่านจะสั่งให้ข้าทำล้วนแล้วแต่อันตราย ข้าอยากอยู่กับท่านแม่มากกว่าที่จะเอาชีวิตไปเสี่ยง”
“เจ้าก็แค่แฝงตัวไปสืบข่าวเท่านั้น งานอันตรายข้ามีคนทำให้แล้ว”
“แล้วหากว่าข้าถูกจับได้…”
“ข้าจะส่งคนไปช่วยเจ้าเอง”
“ไม่มีหลักฐานหรือหลักประกันอะไรที่ท่านจะไปช่วยข้านี่คะ หากว่าข้าถูกจับได้จริงๆ ท่านก็แต่ทำเป็นมองไม่เห็นก็ได้!”
เลโอลุกขึ้นมา ก่อนจะส่งตราประจำตระกูลโอเว่นให้เบลล่า
“เท่านี้พอรึเปล่า หลักประกันที่ข้าจะไปช่วยเจ้า…”
เบลล่าลุกขึ้นมา เธอมองตราประจำตระกูลโอเว่นที่เขากำลังส่งให้ด้วยหัวใจที่ลังเล…
หากว่าเธอยื่นมือไปรับตรานี่ ชีวิตของเธอจะต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล…
“ข้าจะช่วยเรื่องการหย่าของแม่เจ้าให้เอง….ทันทีที่เจ้าตกลงข้าจะยกคฤหาสน์เมบิลให้เจ้าได้ใช้ชีวิตอยู่กับแม่ของนับจากนี้ นั่นถือเป็นค่าสัญญาที่เราตกลงกันเอาไว้”
เธอเงยหน้าขึ้นมองที่ใบหน้าของเลโอ
มีอะไรให้ลังเลอีกล่ะเบลล่า รีบตกลงไปซะสิ!!
……..
เบลล่ามองตราประจำตระกูลโอเว่นในมือด้วยหัวใจที่เต้นแรง สุดท้ายก็เป็นเธอเองที่พ่ายแพ้ต่ออำนาจเงิน
เธอล้มตัวนอนลงบนเตียงก่อนจะหลับตาลง
ได้แต่หวังว่าหลังจากนี้ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี
“กรี๊ด!! ท่านจะพาสตรีอื่นเข้ามาในบ้านอีกไม่ได้!! ข้าไม่ยอม!!”
เบลล่าที่กำลังจะหลับก็ลุกพรวดขึ้นมาทันที เสียงแหลมเช่นนั้นไม่ต้องเดาก็รู้ว่านั่นคือแม่รองอย่างแน่นอน แสดงว่าแผนการของเธอคงจะเริ่มขึ้นแล้วสินะ
“ฟังก่อนวัลด้า สตรีที่ข้าจะพาเข้ามาเธอคือลูกสาวของท่านเคาน์ เธอรักข้าสุดหัวใจ อีกทั้งบ้านของเธอยังรวยมากๆ เราจะสบายกันแล้ว!!”
ใบหน้าที่ไม่พอใจของวัลด้าเริ่มจะผ่อนคลายลง
“เช่นนั้นท่านจะทำยังไงกับฮันน่า?”
“นางขอให้ข้าหย่ามาตั้งนานแล้ว อีกทั้งตอนนี้นางก็เหลือเพียงแค่ตัวเท่านั้น หากว่านางหย่ากับข้าร้านเสื้อผ้านั้นก็ยังอยู่ในมือเราเพราะถือเป็นสมบัติของแลนเดอร์ ข้าคืดว่าการหย่ากับฮันน่า นั่นคือทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้”
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของวัลด้า
“แต่หากว่าท่านหย่ากับฮันน่าแล้วเรื่องที่จะขายเบลล่าให้ท่านเคาน์ริชแมนล่ะ”
“โถ่!!..ที่รักเราจะมาห่วงอะไรกับเงินไม่กี่ร้อยเหรียญของค่าตัวเบลล่ากัน ปล่อยนางกับแม่ของนางไปเถิด ตอนนี้เราควรจะเตรียมตัวสบายเพราะทรัพย์สินของเคาน์เตอร์เบสกันเถอะน่า!!”
เบลล่าส่ายหน้าให้กับความคิดของสองผัวเมียนี่จริงๆ ชายผู้นั้นไม่มีเกียรติให้เธอจะเรียกว่าพ่อด้วยซ้ำ ทว่าพอเธอหันไปมองด้านหลังก็พบกับท่านแม่ที่ยังฟังอยู่เช่นกัน เบลล่าจูงมือให้ท่านแม่เดินตามเธอเข้าไปในห้อง
“หากว่าท่านแม่เสียใจ….”
“ไม่เลยเบลล่า แม่นั้นหมดรักพ่อของเจ้าตั้งแต่ที่เขาพาวัลด้าเข้ามาแล้ว แม่ทนทุกข์มายาวนานถึงสิบหกปี มันถึงเวลาแล้วที่เราจะออกไปจากนรกแห่งนี้สักที”
ท่านแม่ยกมือขึ้นมากุมหน้าของเบลล่า ก่อนจะดึงเธอไปกอด…นี่คือเหตุผลเดียวที่ฮันน่าทำงานอย่างหนัก มือของเธอนั้นแข็งกระด้างเพราะการทำงานที่มากเกินพอดี
เธอได้แต่หวังว่าลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอจะไม่มีชีวิตที่แสนจะเศร้าเช่นเธอ…เพราะว่าเธอในตอนนั้นบูชาความรักเหนือสิ่งใด มันทำให้เธอต้องทนเจ็บปวดยาวนานหลายสิบปีเช่นนี้
เบลล่าจับมือท่านแม่ตอนนี้เราทั้งสองคนถือเพียงกระเป๋าเสื้อผ้าเดินออกมาจากคฤหาสน์แลนเดอร์ ท่านพ่อยอมหย่าให้อย่างง่ายดายตามแผนการที่เธอวางเอาไว้ เพราะท่านพ่อเป็นคนเห็นแก่เงินมาก เบลล่าจึงจ้างโสเภณีไปปลอมตัวเป็นชนชั้นสูงที่ดูร่ำรวย ให้สตรีผู้นั้นหลอกท่านพ่อโดยวิธีเดียวกันกับที่ท่านพ่อหลอกท่านแม่ แต่มันคงจะแย่หน่อยที่สตรีที่ท่านพ่อตั้งใจหวังทรัพย์สินของเธอไม่ใช่ลูกสาวท่านเคาน์อย่างที่ท่านพ่อคิด
ถึงอยากจะเห็นหน้าตอนที่ท่านพ่อและท่านแม่รองรู้ว่าสตรีที่พวกเขาหวังเอาไว้ไม่เป็นอย่างที่หวัง แต่การรีบออกมาจากคฤหาสน์หลังนั้นก็ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
ในมือของท่านแม่คือใบหย่าและอีกใบคือท่านแม่ให้ท่านพ่อเซ็นรับรองว่าท่านแม่มีสิทธิ์ในตัวของเบลล่าเพียงคนเดียวท่านพ่อจะไม่มีสิทธิ์ใดๆ ในตัวของลูกสาวเลย
ท่านแม่นั้นคือสตรีที่เฉลียวฉลาดจริงๆ ที่คิดเผื่อเอาไว้ถึงเรื่องที่มันอาจจะเกิดขึ้นในอนาคต
“แม่พอจะมีเงินเก็บเอาไว้บ้าง น่าจะพอซื้อบ้านหลังเล็กๆ สักหลัง”
เบลล่าจูงมือท่านแม่ขึ้นรถม้า
“ข้าเตรียมบ้านเอาไว้สำหรับให้เราอยู่หลังจากนี้เอาไว้แล้วค่ะ…นับจากนี้ไปข้าจะเป็นคนทำงาน..ส่วนท่านแม่มีหน้าที่อยู่ที่คฤหาสน์เฉยๆ และไปงานเลี้ยงน้ำชาบ้างในบางครั้ง”
ฮันน่ามองหน้าลูกสาวอย่างตกใจ
“เบลล่าลูกห้ามไปทำอะไรที่มันไม่ดีเด็ดขาดนะ!!”
“วางใจเถอะค่ะท่านแม่ ข้าเพียงทำงานเป็นสายข่าวเท่านั้น นับจากนี้ไปข้าจะไม่ทำให้ท่านแม่ต้องลำบากอีกแล้ว!!”
เบลล่ายกยิ้ม เธอจัดการปัญหาทางบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้เธอก็จะต้องเริ่มทำงานให้ท่านดยุคแล้วละสิ!!
คฤหาสน์เมบิลเป็นคฤหาสน์หลังเล็กๆ ที่มีสองชั้น สามห้องนอน ส่วนด้านล่างเป็นห้องโถงรับแขกและห้องรับรอง ด้านหลังคือห้องครัวและห้องคนรับใช้ขนาดเล็กสามห้อง
ในใจของเบลล่ารู้สึกถูกใจมากๆ เพราะสถานการณ์เรื่องการเงินของเธอในตอนนี้ยังไม่มั่นคงพอที่จะจ่ายให้กับค่าดูแลคฤหาสน์ที่ใหญ่เกินไป
เธอมีเงินเก็บราวสองพันเหรียญทองจากการทำงานนอกสถานที่
เบลล่านั้นคือคนที่ฉลาดเรื่องการเรียนมากๆ เธอจึงรับจ้างสอนหนังสือตั้งแต่ชนชั้นสูงยันชาวบ้านที่มีคนจ้าง ทำให้มีเงินจำนวนนี้ให้เก็บเอาไว้ใช้ในยามจำเป็น ส่วนท่านแม่มีเงินเก็บในธนาคารราวห้าหมื่นเหรียญทอง เงินจำนวนนี้คือเงินที่ท่านยายให้ไว้ตั้งแต่สิบหกปีที่แล้ว ท่านแม่ไม่เคยนำมันออกมาใช้เลย และท่านแม่ก็ซุกซ่อนบัญชีนี้เอาไว้ไม่ให้ท่านพ่อรู้เรื่อง
ส่วนที่ตัวของท่านแม่มีเงินราวห้าพันเหรียญทอง
เราสองแม่ลูกเริ่มชีวิตในบ้านหลังใหม่ด้วยการไปตลาดเพื่อซื้อของมาเลี้ยงฉลองให้แก่ชีวิตใหม่
“ข้าคิดว่าจะไปที่ตลาดค้าทาสค่ะ เราอาจจะต้องการคนงานสองถึงสามคนในการดูแลคฤหาสน์”
“แม่คิดว่าเพียงงานดูแลคฤหาสน์ แม่สามารถทำงานทั้งหมดได้…”
เบลล่ายื่นมือไปจับมือของท่านแม่เอาไว้
“ข้าบอกแล้วไงคะ ว่าท่านแม่ในตอนนี้คือเคาน์เตสเมบิล..ท่านมิใช่บารอนเนสแลนเดอร์ที่ต้องทำงานหนักเช่นเดิมอีกแล้ว”
“หากว่าการที่แม่สบาย ทำให้ลูกลำบาก…”
เบลล่าส่ายหน้า
“ท่านแม่คะ เป้าหมายของข้าในตอนนี้คือการที่ข้าจะพาท่านแม่กลับไปคืนสู่ยศแกรนด์ดัชเชส ถึงมันอาจจะไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับการเป็นแกรนด์ดัชเชสเมเบโล่ แต่ข้าจะพาท่านแม่ไปยืนในจุดที่ท่านแม่จะไม่อับอายใครอีกแล้ว ข้าจะพาท่านแม่กลับไปหาท่านปู่ท่านย่า เราจะยืนในเมเบโล่อย่างสมเกียรติ และไม่มีใครมาดูถูกเราได้อีก…”
น้ำตารินไหลลงมาจากใบหน้าที่งดงามของฮันน่าเธอยกมือขึ้นมาลูบใบหน้าของเบลล่า
ลูกสาวที่เป็นดุจนางฟ้าตัวน้อยๆ ของเธอ ลูกสาวที่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเธอให้ต่อสู้กับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ในวันนี้เด็กน้อยคนนั้นเติบโตและกางแขนปกป้องเธอได้แล้ว
ฮันน่ารู้ดีว่าการที่แกริคยอมหย่าง่ายดายเช่นนั้นมันจะต้องเป็นแผนการของเบลล่าแน่นอน
ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณที่ส่งนางฟ้าตัวน้อยมาให้เธอ
เบลล่ายกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ท่านแม่
“กินเนื้อย่างกันเถอะค่ะ!! ท่านแม่ชอบกินเนื้อย่างมากๆ เช่นนั้นต่อไปนี้ข้าจะซื้อเนื้อย่างให้ท่านแม่ทานทุกวันเลยดีไหมคะ!!”
“ใจคอลูกจะให้แม่คนนี้กินแต่เนื้อย่างรึไง!!…ร่างกายจะดีเราต้องทานผักด้วย อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้ว่าวันนี้เจ้าตั้งใจซื้อผักมาน้อยๆ เพราะเจ้าไม่ชอบทานผักนะ!!!”
“เอาน่า!! ไหนๆ วันนี้ก็ถือเป็นการเริ่มต้นใหม่ของเรา ข้าขอไม่กินผักสักวันนะคะ ท่านแม่”
ค่ำคืนที่เงียบสงบมีเพียงเสียงหัวเราะของสองแม่ลูกที่ดังออกมาจากคฤหาสน์เมบิลเท่านั้น
“นางไปที่ตลาดเพื่อซื้อเนื้อย่างไปฉลองกับเคาน์เตสเมบิลแล้วครับ”
เลโอพยักหน้า เขาแทบไม่ได้ลงมือช่วยเรื่องการหย่าของบารอนแลนเดอร์เลยด้วยซ้ำ ที่ทุกอย่างมันสำเร็จก็เพราะแผนการที่เธอวางเอาไว้อย่างดีต่างหาก
เบลล่าถือเป็นคนฉลาดที่จะมีประโยชน์ต่อเขามากๆ ในวันข้างหน้า
การลงทุนมองคฤหาสน์เมบิลให้เธอไปถือว่าคุ้มค่าสุดๆ ไปเลย หากจะเทียบกับสิ่งที่เขาจะได้จากเธอในอนาคต
รอคอยวันพรุ่งนี้ไม่ไหวแล้วละสิ!!!
……
เบลล่าเดินทางมาที่คฤหาสน์โอเว่นตั้งแต่เช้าตรู่ เธอเข้ามานั่งรอเลโอในห้องทำงานของเขา
“สวัสดีครับ ข้าชื่อเซ็ดดริก อะ..เอ่อ คิดว่าท่านคงจะรู้อยู่แล้ว”
เบลล่าส่งยิ้มให้ชายร่างยักษ์ผิวสีแทนที่ดูน่ากลัว แต่เธอรับรู้ได้เลยว่าจิตใจของเขามันไม่ได้เลวร้ายเช่นหน้าตาที่น่ากลัวของเขา
“จำได้สิ ที่บอกว่าอยากทานข้าวกับท่านสักมื้อนั้นข้ามิได้โกหกเลยนะคะ”
“..คะ..ครับ!!”
เบลล่าหัวเราะเสียงใส ซึ่งเพียงแค่เสียงหัวเราะของเธอมันดันไปตราตรึงในใจของเซ็ดดริกจนหัวใจของเขาเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก
เลโอที่เดินเข้ามาได้ยินเสียงหัวเราะของเบลล่าเขามองไปที่เซ็ดดริกก็พบว่าอัศวินข้างขายของเขานั้นกำลังหน้าแดงด้วยความเขินอาย
ทว่าพอเบลล่าเห็นท่านดยุคเดินเข้ามาเธอก็รีบลุกขึ้นเพื่อทำความเคารพ
“รู้จักกันแล้วสินะ ต่อจากนี้เซ็ดดริกจะเป็นคนปกป้องเจ้าจากการทำภารกิจต่างๆ…งานแรกของเจ้าก็คือเจ้าจะต้องเข้าไปในงานบรรลุนิติภาวะของคฤหาสน์เคนเนดี้ พยายามเข้าถึงตัวของคิร่า เจ้าของงานวันนั้น”
“เรื่องเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของข้า?”
“ข้าคิดว่าเจ้าเปิดเผยตัวตนก็ได้นะหากว่าเจ้าสะดวกใจ เพราะงานนี้อาจจะใช้เวลาค่อนข้างนาน เจ้าจะต้องทำยังไงก็ได้ให้เลดี้คิร่าแต่งงานกับดยุคแม็คซิมัส”
หือ!! มันยากเกินไปมั๊ย!! สำหรับงานแรก!!
“ค่าตอบแทนงานนี้คือหนึ่งแสนเหรียญทอง…มารับไปได้ทันทีที่เคนเนดี้ตอบรับจดหมายขอแต่งงานของแม็คซิมัส”
อืม!!..อันที่จริงก็มองดูไม่ค่อยยากเท่าไหร่ เธอทำได้อยู่แล้วน่า!!
“ข้าได้จัดการสร้างสถานะของเมบิลขึ้นมานานแล้ว เจ้าแค่บอกเพียงเจ้าคือเลดี้ที่มาจากเมบิลเท่านั้น ทุกคนก็จะไม่สงสัย ส่วนเรื่องบัตรงานเลี้ยงหรือค่าใช้จ่ายเรื่องชุดเครื่องประดับ รถม้า คนรับใช้ รายจ่ายทุกอย่างที่เกี่ยวกับการสร้างตัวตนของเมบิล เจ้าสามารถให้เซ็ดดริกมาเบิกที่พ่อบ้านได้เลย”
อ่า..นั่นมันดีสุดๆ เลยไม่ใช่รึไง!! นี่มันเท่ากับรายจ่ายทั้งหมดที่คฤหาสน์เมบิลสามารถมาเก็บที่เขาได้เลย!!
รู้สึกว่าได้กลิ่นหอมของเงินหนึ่งแสนเหรียญทองขึ้นมาเลยแฮะ
“นี่เป็นบัตรเชิญ…จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยภายในสามวัน ข้อมูลของเลดี้คาร่าจะถูกส่งไปที่เมบิลในวันพรุ่งนี้”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
“มันอาจจะดูง่าย แต่เจ้ามีโอกาสทำความรู้จักกับเลดี้คาร่าเพียงแค่ในงานบรรลุนิติภาวะครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น เพราะนางไม่ชอบออกงานสังคมใดๆ อีกทั้งนางยังเป็นสตรีที่มีโลกส่วนตัวสูงมาก…ข้าคาดหวังกับการทำงานครั้งแรกของเจ้ามากนะเบลล่า ทำให้มันสำเร็จให้คุ้มค่ากับเงินที่ข้ายอมจ่ายให้เจ้าด้วย!”
เบลล่ากลืนน้ำลายลงคอก่อนจะมองไปที่ท่านดยุค
“ข้าจะทำให้เต็มที่ให้สมกับที่ท่านดยุคคาดหวังค่ะ!!”
“ดี!!..ออกไปได้แล้ว!!”
เบลล่าเดินออกมาพร้อมกับเซ็ดดริก
“ท่านเซ็ดดริกมีงานอะไรที่ต้องไปทำอีกรึเปล่าคะ?”
“ไม่มีแล้วครับ..งานของข้าต่อไปนี้คือตามปกป้องท่าน….”
“อ่า..ดีเลยข้าตั้งใจว่าจะไปที่ตลาดค้าทาส หากมีท่านไปด้วยก็คงจะดี!!”
“ครับ ข้าจะไปเตรียมรถม้า”
เบลล่าส่งยิ้มให้เซ็ดดริกก่อนที่เธอจะเดินตามเขาออกไป
“ได้พบกันอีกครั้งแล้วสาวน้อย”
เบลล่าส่งยิ้มให้ท่านแกรนด์ดัชเชส เธอก้มหน้าทำความเคารพก่อนจะเดินไปหาสตรีสูงวัย
“ท่านแกรนด์ดัชเชสกำลังทำอะไรอยู่งั้นหรือคะ?”
หญิงชรายกยิ้ม
“นี่เป็นแป้งสำหรับทำคุกกี้…ข้าตั้งใจจะอบให้ทุกคนในคฤหาสน์เพราะใกล้จะสิ้นปีแล้ว”
“อ่า..น่าเสียดายนะคะที่ข้าไม่ใช้คนในคฤหาสน์ก็เลยอดชิมฝีมือของท่านแกรนด์ดัชเชสเลย”
“เจ้ามาทำงานให้เลโอก็เหมือนเป็นคนในคฤหาสน์นั่นแหละ!!..เดี๋ยวข้าจะฝากเซ็ดดริกไปให้นะ”
เบลล่าส่งยิ้มให้ท่านแกรนด์ดัชเชส
“ขอบคุณมากนะคะ ท่าทางมันจะต้องอร่อยมากแน่ๆ เลยค่ะ”
แกรนด์ดัชเชสยกมือขึ้นมาลูบผมของเบลล่าอย่างเอ็นดู
“เจ้าช่างเป็นเด็กหญิงที่งดงามเจิดจ้า จนสามารถสะกดสายตาได้เลยทีเดียว ข้าพอจะรู้เรื่องราวของตระกูลแลนเดอร์มาบ้าง ได้แต่ขอบคุณพระเจ้าที่เด็กหญิงงดงามเช่นเจ้าเดินออกมาจากตระกูลที่เลวร้ายเช่นนั้นได้…”
“หากว่าท่านแกรนด์ดัชเชสรู้สึกสงสารข้า ท่านก็เพิ่มคุกกี้ให้ข้าสักสองกล่องนะคะ”
หญิงชราหัวเราะ เธอนั้นรู้สึกถูกใจเด็กคนนี้จริงๆ
“รถม้าพร้อมแล้วครับ”
เบลล่าส่งยิ้มพร้อมทั้งโบกมือลาให้แกรนด์ดัชเชส
“ทั้งๆ ที่ท่านแกรนด์ดัชเชสก็ดูอ่อนโยนและใจดีเช่นนั้น เหตุใดท่านดยุคถึงได้ทำตัวน่ากลัวจังคะ?”
เซ็ดดริกส่งยิ้มให้เบลล่า
“เดิมทีท่านดยุคก็เป็นคนอ่อนโยนครับ แต่สถานการณ์รอบๆ ข้างมันบีบบังคับให้ท่านต้องแข็งแกร่งเพื่อจะได้ปกป้องรอยยิ้มของท่านแกรนด์ดัชเชส ท่านดยุคอาจจะเห็นดวงตาของท่านเบลล่าที่ต้องการปกป้องแม่ของตัวเอง ว่าเหมือนกับดวงตาของตัวเองในตอนนั้น ก็เลยยื่นมือเข้าช่วยท่านเบลล่ายังไงล่ะครับ”
เบลล่ายกยิ้มจางๆ ในหนังสือที่เธออ่านไม่ได้บรรยายเรื่องของร้ายละเอียดมากนักหรือว่าเธอยังอ่านไม่ถึงก็ไม่รู้เพราะเธอดันอ่านนิยายไม่จบนี่แหละ!!
แต่ช่างมันเถอะ เธอตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะทำงานให้ท่านดยุคแค่พอมีเงินในการซื้อที่ดินบนภูเขาเออร์เกร์เท่านั้น เพราะที่นั่นจะขุดเจอเพชรในอีกสามปีหลังจากนี้
แต่เธอได้ลักลอบเข้าไปขุดที่แห่งนั้นดูเธอก็พบเพชรจำนวนมากอยู่ในดิน….นั่นหมายความว่าหากเธอซื้อที่ดินตรงนั้นเธอก็จะได้เป็นเจ้าของเหมืองเพชรแทนพระเอก ถึงจะดูเลวร้ายไปหน่อยแต่ว่านี่ก็นิยายดราม่าอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ!!
เธอไปสืบราคาที่ดินทั้งหมดจำนวนห้าร้อยไร่ ราคา สามสิบล้านเหรียญ และเธอมีเวลาราวสองปีกับอีกหกเดือนในการเก็บเงินสามสิบล้านเหรียญ
หากว่าเธอเป็นเจ้าของที่ดินนั้นและสร้างเหมืองเพชรได้ ชีวิตของเบลล่าก็จะคอมพลีททันที เธอจะร่ำรวยที่สุดในราชอาณาจักรนี้
เธอและท่านแม่จะไม่ต้องทำงานและใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปทั้งชาติ!!!
“กำลังคิดเรื่องอะไรอยู่งั้นหรือครับ?”
เบลล่าหัวเราะเบาๆ ให้กับเซ็ดดริก
“ข้าเพียงคิดว่าชีวิตของข้ามันกำลังจะต้องดีขึ้นแน่นอนค่ะ”
เราใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาถึงตลาดค้าทาส
“ท่านเบลล่าอยากได้ทาสแบบไหนครับ?”
“อืม..ข้าอยากได้แม่บ้านสักคนสอง ส่วนอีกสองคนอยากได้เป็นคนสวนและพ่อบ้านค่ะ”
เซ็ดดริกหายไปสักพักก็กลับมาพร้อมกับทาสผู้หญิงสี่คน และทาสผู้ชายสามคน
“เชิญท่านเบลล่าเลือกได้เลยครับ”
เธอมองไปที่ทาสผู้หญิงสามคนที่ดูท่าทางหวาดกลัว…อาจจะเป็นเพราะใบหน้าของเซ็ดดริกที่ทำให้ทุกคนหวั่นใจ
เบลล่าเดินไปที่สตรีร่างท้วมผู้หนึ่ง
“เจ้าทำงานบ้านได้รึเปล่า?”
“ทำได้ค่ะ…ข้า น้องสาวและท่านลุงถูกขายมาจากคฤหาสน์เทอร์กรีสที่ล่มสลาย พวกเราเคยรับใช้ท่านดยุคมากก่อนเราจะรับใช้เลดี้อย่างสุดความสามารถเลยค่ะ ขอเพียงเลดี้พาท่านลุงคนนั้นไปด้วย ข้าจะทำงานเพิ่มเป็นสองเท่าในส่วนของเขาเอง..”
เบลล่ามองไปที่ยังชายชราที่สตรีร่างท้วมชี้มา เธอเดินตรงไปหาชายชราที่นั่งหายใจหอบเหนื่อย ตลาดค้าทาสนั้นดูจะโหดร้ายมากทีเดียว หน้าตาของชายชราผู้นี้นั้นดูราวกับขาดน้ำอย่างรุนแรง
“ท่านรู้หนังสือไหมคะ?”
“…ครับ ข้าเคยเป็นพ่อบ้านมาก่อน..สามารถอ่านออกและเขียนได้”
“อืม!!..เซ็ดดริกพาสามคนนี้ไปจ่ายเงินที่ด้านนั้นเลย เดี๋ยวอีกคนข้าจะเลือกเอง!!”
“การซื้อทาสที่ชราไม่ใช่ความคิดที่ดีสักเท่าไหร่นะครับ”
“พาพวกเขาไปเถอะน่า..แล้วอย่าลืมหาน้ำและอาหารให้พวกเขาด้วยนะ..”
เซ็ดดริกถอนหายใจ แต่ทว่าเขาก็รีบพาทาสทั้งสามไปจ่ายเงินให้กับนายหน้าทาส
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
