...คำเตือน!!...

เรื่องนี้เป็น Yaoi สำหรับชาว goge (โกะเกะ) หรือ gojo x geto แต่ชาว เกะโกะ ก็อ่านได้เช่นกัน

มีการเปลี่ยนเนื้อเรื่องจากในอนิเมะและมังงะ / มีการเสริมเนื้อเรื่อง / นิสัยตัวละครอาจจะไม่ตรงตามคาร์เป๊ะๆ / มีการเปลี่ยนนิสัยตัวละคร / มีเนื้อเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้อง

สื่อถึงความรุนแรง เลือด การฆาตกรรม คำหยาบ การฆ่าตัวตาบ

มีฉากเลิฟซีน( น้อย ) NC ( ในอนาคตมีแน่ )

การรักร่วมเพศ LGBTQ+

อาจจะมีอัพเดทเพิ่มในภายหลัง ใครรับไม่ได้ ใจไม่ถึง กดออกแล้วอ่านเรื่องอื่นค่ะ ทิ้งเรื่องนี้ไว้ได้เลย ไรท์มีจุดประสงค์เพียงอย่างเดียวในการแต่งคือ สนองนีท ตัวเองเท่านั้นค่ะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

ความยาวตอนไม่ได้ยาวมากเหมือนเรื่องอื่น แต่เน้นแต่งเรื่อยๆ ลงเรื่อยๆ ค่ะ หลังว่าจะไม่มีมาม่าเรื่องตอนสั้นนะคะ ไรท์จะพยายามลงถี่ๆ บ่อยๆ เพื่อทดแทนเรื่องตอนสั้นค่ะ

————————————————————————

...PROLOGUE Geto's New Life...

ฉัน เกะโท สุงุรุ อุดมการณ์ของฉันทำให้ความสัมพันธ์แตกแยก อุดมการณ์ของฉันทำให้ฉันตาย มันผิดพลาดตั้งแต่ตรงไหน ฉันละทิ้งทุกอย่างเพื่ออุดมการณ์ แต่ฉันกลับไม่ได้รับสิ่งตอบแทน ไม่ยุติธรรมเลย..

ในวันนี้ฉันกลายเป็นเพียงกายหยาบไร้วิญญาณ ภาพสุดท้ายคืออดีตเพื่อนสนิทมากที่สุดที่ไม่อยากจะเห็น อดีตเพื่อนที่ได้มาเจอกันในวาระสุดท้ายของชีวิต

หมอนั่น..ร้องไห้ ภาพสุดท้ายก่อนสติจะดับลง น้ำตาจากความเศร้าโศกของเพื่อนคนสำคัญ ทั้งที่เป็นคนที่ไม่ว่าอะไรก็ไม่เคยจะเห็นมันร้องออกมาแบบนั้น

กลายเป็นคนขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่?

สุดท้ายนี้ฉันที่วิ่งไล่ตามอุดมการณ์จนสิ้นใจ ฉันที่ทำผิดพลาดตั้งแต่ต้น ต่อไปนี้ฉันคงต้องไปเริ่มต้นใหม่ในนรกแล้วสิ.. ลาก่อน—

.

.

.

.

พรึบ—!

หา??.. อะไร?

มาถึงนรกแล้ว?? เดี๋ยวสิ ทำไมนรกถึงได้เหมือนกับบ้านฉันขนาดนี้?

กายลุกพรวดออกจากเตียง แต่ก็ต้องล้มหน้าคมำเพราะดูเหมือนขาที่เคยยาวเหยียดกลับหดสั้นลงเหมือนถูกตัด ร่างกายส่วนอื่นก็สั้นลง และเล็กลงจนทุกอย่างสมส่วน นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?

ได้แต่มองตัวเองในกระจก เหงื่อแตกพลั่กๆ นี่น่าจะเป็นตัวเขาในวัย 15 ปี ที่กำลังจะเตรียมเข้าโรงเรียนไสยเวทย์ และที่สำคัญคือที่นี่ไม่ใช่นรก..

แต่ฉันย้อนกลับมาในวัย 15 ปี..

สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก มองตัวเองในกระจกอย่างกล้ำกลืน

จู่ๆ ก็ได้โอกาสใช้ชีวิตใหม่มาอย่าง งงๆ..

^^^— PROLOGUE END —^^^

...New Life...

ราวกับสวรรค์ประทานพรมาให้ โอกาสเริ่มชีวิตใหม่ที่ได้มาแบบงงๆ จนตอนนี้เกะโทนั่งอยู่หน้ากระจกมานานเกินชั่วโมงแล้วยังคง งงอยู่ ในหัวสมองขาวโพลนไม่ต่างกันหน้ากระดาษาเปล่าๆ

*นึกคิดอะไรไม่ได้เลย*..

เพี๊ยะ!

ยกฝ่ามือที่หดเล็กลงตบเข้าที่แก้มของตนเองจนเกิดเสียงดัง เจ็บ—ความรู้สึกนี้ มันลงบอกว่านี่ไม่ใช่ความฝัน นี่คือความจริง ความจริงที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น บ้าจริง..

“ สุงุรุ แต่งตัวเสร็จหรือยัง ไปโรงเรียนได้แล้ว สายแล้วนะ! ”

เสียงของหญิงสาวปริศหนาที่คุ้นเคยดังขึ้น ฉุดฉันออกจากภวัง ไปโรงเรียน?? นี่มันวันอะไรกันน่ะ..

เกะโทหันไปมองปฏิทิน วันนี้ดูเหมือนว่าจะยังไม่ใช่วันปิดเทอมของโรงเรียนเก่า ซึ่งมันก็หมายความว่าเขายังคงต้องไปเรียนอยู่ นั่นเป็นเรื่องดี เพราะเขาจะได้มีเวลาคิดเรื่องใช้ชีวิตในโรงเรียนไสยเวทย์โดยไม่ทำให้ผิดพลาดและซ้ำรอยเดิม

“ ครับ..กำลังไปแล้ว ”

*ฉันขานตอบกลับไป และรีบไปแต่งตัวในชุดที่ถูกเตรียมไว้*

*เมื่อก่อนถ้าจำไม่ผิดฉันแลดูเป็นคนขยันมากเลยนี่หน่า*..

*ทำไมปัจจุบันถึงดู อะไรก็ช่าง ได้แบบนั้นนะ...กาลเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนสินะ*

ระหว่างทางไปโรงเรียนเกะโทก็คิดอะไรมากมายเต็มหัวไปหมดจนไม่ได้สนใจสิ่งแวดล้อมรอบตัวของเขาเลย..จนกระทั่ง มีบางคนที่ดูเหมือนจะไม่สนโลกยิ่งกว่ากำลังจะเดินชนเขา

เขาเอนตัว 45 องศาหลบอย่างฉิวเฉียด แน่นอนว่าตอนนี้เขาก็ยังคงไม่หลุดออกจากภวัง เขายังคงเดินหน้าต่อเพื่อไปโรงเรียน โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาอันคมกริบคู่หนึ่งจ้องมองเขาอยู่..

.

.

.

.

พอมาถึงที่ห้องเรียน การเริ่มเรียน พัก เลิกเรียนต่างก็ผ่านไปราวกับเร่งเวลาได้เมื่อตัวเขาไม่ได้จดจ่ออยู่กับมัน เขาอาจจะหมกมุ่นกับเรื่องการใช้ชีวิตมากเกินไปจนเขารู้สึกเครียด และการเครียดลงกระเพาะเป็นเรื่องที่เลวร้ายมาก

*ปวดท้อง*. .

*เฮ้อ. .ถึงเวลานั้น ฉันค่อยคิดแล้วกัน คิดตอนนี้คงมีแต่จะเครียดเปล่าๆ*

แม้จะคิดแบบนั้นแต่ในใจของเขาก็ได้มุ่งมั่นกับตัวเองไว้อย่างหนึ่ง ในอดีตเขากับเพื่อนสนิทล้วนมีสายสัมพันธ์ที่ยากจะตัดขาดแม้ต้องแยกทางกันจนถึงขั้นเป็นศัตรูกัน สายสัมพันธ์บ้าบอนั่นก็ไม่ขาดไปเสียที

*เพราะฉะนั้นชาตินี้ฉันจะไม่ผูกสายสัมพันธ์กับใคร โดยเฉพาะ โกโจ ซาโตรุ*..

^^^TO BE CONTINUED ^^^

...GOJO SATORU...

ในวันถัดมา ที่บ้านนั้นดูเป็นระเบียบมากยิ่งกว่าวันอื่น เห็นว่าจะมีแขกคนสำคัญมาเยือน แน่นอนว่ามันได้เกี่ยวกับฉันเลย แต่แม่ฉันกลับให้ฉันหยุดเรียนเพื่อการนี้ คิดแล้วก็หงุดหงิด อะไรมันจะสำคัญขนาดนั้น..

เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ในอดีตที่เลือนรางจนแทบจำไม่ได้แล้วว่าวัยเด็กนั้นเป็นอย่างไร มีอะไรเกิดขึ้นบ้างเพราะโดยรวมเกะโทและครอบครัวไม่ได้สนิทสนมกันขนาดนั้น เวลามีแขกก็แค่ออกมาปั้นหน้าว่ารักกันดี แต่แท้จริงมีแต่ตีกันตาย หากไม่ใช่เพราะเกะโทมีพลังไสยเวทย์ที่เก่งกาจคงถูกตัดหางปล่อยวัดไปแล้ว

ถือว่าเป็นข้อดีที่เล็กน้อย และข้อเสียอันใหญ่หลวงล่ะมั้งนะ

ฉันที่โตมาด้วยการมีตาที่พิเศษกว่าคนอื่น มองเห็นสิ่งประหลาดตั้งแต่ขนาดเล็กไปจนถึงพวกขนาดใหญ่ พวกมันเหล่านั้นถูกเรียกว่าคำสาป และนั่นเป็นเหตุที่ทำให้ ยากะ มาซามิจิ เป็นคนมาหาฉันด้วยตัวเอง เป็นคน..ประหลาด มั้ง

เกะโทส่ายศีรษะเบาๆ สะบัดความคิดต่างๆ ออกจากสมองและเคลื่อนตัวออกจากห้องเพื่อไปรับแขกที่เดินทางมา ดูเหมือนจะเป็นคนที่มีอิทธิพลในด้านไสยเวทย์

เรียกได้ว่าในวงการนี้ไม่มีใครไม่รู้จักเขา ส่วนน้อยที่จะไม่รู้จัก

และหนึ่งในคนที่ไม่รู้จักเขา คือฉันเอง หึ..

เกะโทยืนอยู่ด้านข้างขวาสุดเหมือนพวกนอกคอก โค้งทักทายกันและกันกับแขกผู้มาเยือน จากนั้นก็เงยขึ้นเพื่อกล่าวทักทาย และยินดีที่ตอนรับ..แต่ทว่าคนตรงหน้าทำเอาเขาแทบเงิบ

โกโจ ซาโตรุ..โผล่มาได้ยังไง!?

อะไรกัน..นี่มันอะไร!?

ทำไมหมอนี่ถึงโผล่มาที่นี่ในฐานะแขกได้? ทำไมจระกูลโกโจถึงโผล่มาได้!?

ไปรู้จักครอบครัวฉันตอนไหน! สับสนไปหมดแล้ว!

“ สวัสดีเกะโท, ฉัน โกโจ ซาโตรุ ”

โกโจเดินออกมาจากข้างหลังชายที่คล้ายบอดี้การ์ด มาหยุดตรงหน้าของเกะโทที่กำลังสตั้น เกะโทกล้ำกลืนอย่างบอกไม่ถูก พูดไม่ออก คิดไม่ได้ อยากจะร้องไห้เพราะสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ข้องแวะกับโกโจอีกเป็นอันขาด สุดท้ายมันก็มีลมพัดลมเพให้มาเจอกัน

“ เกะโท สุงุรุ ”

เกะโทยังคงรักษาท่าทางอันสงบนิ่งไว้แม้ในใจจะตีกันรัวไปหมดก็ตาม เสียงหัวใจดังตูมตามแทบจะทะลุออกหู

“ ไปสวนหลังบ้านด้วยกันหน่อยสิ ปล่อยให้พวกผู้ใหญ่เขาคุยกันไปเถอะ ”

แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้างไหม..เลือกไม่ไปได้ไหม

“ เอาสิ ตามมา ”

มันก็ต้องไม่ได้อยู่แล้ว..

สายตาอันรุนแรงของคุณแม่คุณพ่อและคนอื่นๆ ที่จับจ้องมาราวกับอยากจะเห็นสองหนุ่มสนิทสนมกันเพราะในอนาคตอันใกล้ก็ต้องเจอกันในโรงเรียนไสยเวทย์ หากสนิทกันไว้จะได้พึ่งพากันได้

ช่างเป็นสายตาที่..ปฏิเสธได้ยากเหลือเกิน

หวังว่าเจ้านี่จะไม่มาตีสนิทด้วยนะ

^^^TO BE CONTINUED ^^^