ชาตินี้ขอพักบ้างเถอะ
ตอน 1
เรียกว่ายาจกจะดูรันทดไปมั้ยนะ
เธอเป็นแค่ขอทานที่อาศัยอยู่ตามซ่อง
พอจะกินข้าวก็ไปลักเล็กขโมยน้อย
ถ้าวันไหนขโมยไม่ได้ก็ต้องไปรองน้ำฝนกิน
เธอใช้ชีวิตวนอยู่แบบนั้นมาตลอดจนอายุ13ปี
เธอได้ไปเจอกับนักเวทย์กลุ่มนึงที่กำลังเดินลาดตะเวนอยู่
นักเวทย์คนนึงเข้ามาคุยและถามชื่อกับเธอ
แต่เธอเป็นเพียงเด็กที่เกิดมาและยังไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่ด้วยซ้ำ
หรือแม้กระทั่งชื่อเธอก็ไม่มี
นักเวทย์คนนั้นได้ลอง“หยั่งเชิง”พลังเวทย์ที่อยู่ในตัวเธอขึ้นมา
มันน่าประหลาดใจมากเลยล่ะที่เด็กขอทานคนนึงมีพลังเวทย์มากกว่าผู้อวุโสของหอคอยเวทมนต์ซะอีก
เธอได้ถูกพาตัวไปที่หอคอยเวทมนต์และถูกสั่งสอนโดย “ไฮม์” ผู้อวุโสของหอคอยเวทมนต์ที่เก่งกาจที่สุด ไฮม์มีสถานะเป็นอาจารย์ของ “เซริน”
ใช่ “เซริน” คือชื่อของขอทานที่ถูกพาตัวมา
สักยภาพของเธอไม่ได้มีดีแค่พลังเวทย์อันมหาศาลนั่นแค่อย่างเดียว
แม้แต่ทักษะดาบของเธอนั้น ไม่ว่าจะทหารรับจ้างหรือองครักษ์ขององค์จักรพรรดิที่ขึ้นชื่อว่าไร้พ่ายยังต้องแพ้ให้กับเธอ
เธอมีอาจารย์เป็นผู้อวุโสของหอคอยเวทมนต์และแน่นอนว่าเธอต้องรับสืบทอดต่อจากอาจารย์ของเธอ
เธอได้ขึ้นเป็น“จอมเวทย์”ที่แข็งแกร่งและอายุยืนมากกว่าจอมเวทย์คนไหนๆในประวัติศาสตร์
เธอมีอายุราวๆ1,000กว่าปีได้
จนในที่สุดอายุไขของเธอก็ถึงจุดสิ้นสุด
เธอได้ตายลงและสลายกลายเป็น“เวทมนต์ประทาน”ให้แก่ราษฎรทุกคน
ตอน 2
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ท่านพี่ครับ!
เอลล์ลิน(นอ.)
มีอะไร?//นั่งอ่านหนังสืออยู่
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ผมจะเริ่มเรียนฟันดาบแล้วละครับ!✨
เอลล์ลิน(นอ.)
แล้วมันทำไมล่ะ?
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ท่านพี่~~//เข้าไปอ้อน
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ไปดูผมเรียนได้มั้ยครับ🥺✨
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
นะคร้าบบบ🥺✨
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
เย้~!!
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
รักท่านพี่ที่สุดเลยครับ!
สาวใช้
คุณชายคะ//เดินเข้ามา+โค้ง
สาวใช้
ได้เวลาคาบเรียนดาบแล้วค่ะ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ครับ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ไปกันเถอะครับท่านพี่//เดินไป
เอลล์ลิน(นอ.)
อืม//ลุกขึ้นยืน+เดินตามเมลล์ไป
ถ้าจะอธิบายสั้นๆก็คือมาเกิดใหม่หลังจากผ่านไป500ปี
ก็ไม่ค่อยรู้เท่าไหร่หรอกว่ามาเกิดใหม่ได้ยังไง
เอลล์ลิน(นอ.)
//หยุดตรงหน้าต่าง+มองออกไปนอกหน้าต่าง
ตอนที่เป็นนักเวทย์ยังมีอะไรให้ทำบ้าง
แต่พอมาเกิดใหม่ เริ่มต้นชีวิตใหม่
มันก็รู้สึกน่ารำคาญและน่าเบื่อในเวลาเดียวกัน
ไม่ว่าจะเรียนด้านสังคม ด้านมารยาท หรือด้านอะไรก็ชั่ง
มันน่าเบื่อจนจะชักตายอยู่แล้ว
อยากล้มตัวลงนอนบนที่นอนนิ่มๆ ผ้าห่มนุ่มๆ หมอนที่อัดแน่นไปด้วยนุ่นนุ่มๆจังแหะตอนนี้..
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ท่านพี่! เร็วๆสิครับ!
เอลล์ลิน(นอ.)
รู้แล้วน่า…//เดินไป
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
สวัสดีครับนายน้อย~😏//โค้ง
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ส..สวัสดีครับ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
อาใช่! นี่พี่สาวผมครับ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ท่านพี่ครับ…
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
คุณหนูนี่ดูโตสมคำร่ำลือจริงๆนะครับ
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
แต่ท่านดยุคคงจะยังไม่ได้จ้างครูสอนมารยาทมาสินะครับเนี่ย
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
ก็อย่างว่าแหละครับ
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
ท่านดยุคเป็นคนที่งานยุ่งมากๆใครๆก็ทราบเรื่องนี้ดีครับ😏
ความหมายแฝง : ท่านดยุคคงจะยังไม่ได้หาครูสอนมารยาทให้คุณหนูถึงได้ไรมารยาทแบบนี้สินะครับ
เอลล์ลิน(นอ.)
…😒(ง่วงชะมัด..)
ตอน 3
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
เอาล่ะครับนายน้อย
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
เรามาเริ่มเรียนกันเลยดีมั้ยครับ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ค..ครับ
เอลล์ลิน(นอ.)
//เดินไปนั่งที่เก้าอี้
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
ถ้าเจ็บตัวขึ้นมาอย่ามาร้องนะครับ
เอลล์ลิน(นอ.)
(พูดซะเหมือนตัวเองเก่งมาก…)
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
เริ่มได้ครับ!//พุ่งเข้าไปโจมตี
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
อึก..!//เอาดาบบังไว้
เอลล์ลิน(นอ.)
(นี่มัน…กากสุดๆ)
เอลล์ลิน(นอ.)
(หมายังเก่งกว่าเลยมั้งนั่น)
เอลล์ลิน(นอ.)
(แต่ว่าการตอบสนองของเมลล์ก็ดีพอในระดับที่เด็กทั่วไปเค้าทำได้ล่ะนะ)
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
//ฟันไปข้างเอว
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
อึก…!
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
//ล้ม+หลบทัน
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
แฮ่ก..แฮ่ก
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
พักก่อนแล้วกันนะครับ
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
//เดินไปนั่ง
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ท่านพี่ครับ…😞//เดินหงอยๆมา
เอลล์ลิน(นอ.)
เก่งมาก//ลูบหัว
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
จ..จริงเหรอครับ?!✨
เอลล์ลิน(นอ.)
อืม แค่ฝึกร่างกายอีกสักหน่อย(?)ก็ได้แล้วล่ะ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
แต่ว่า…😞
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ก้าวขาเหรอครับ?
เอลล์ลิน(นอ.)
…ครูคนนั้นมักจะมีนิสัยติดตัวเวลาก้าวเท้า
เอลล์ลิน(นอ.)
ตอนนั้นจะเป็นตอนที่ช่องโหว่เยอะที่สุด
เอลล์ลิน(นอ.)
เล็งไปที่เอวแล้วฟันซะ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ท..ท่านพี่
เอลล์ลิน(นอ.)
ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
เชื่อครับ!
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ผม..เชื่อ!
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
เอาล่ะครับ หมดเวลาพักแล้วล่ะครับนายน้อย
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
//เดินออกไปด้วยความมั่นใจ
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
โอ้? ได้กำลังใจมาจากพี่สาวเหรอครับเนี่ย
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
ดูมั่นใจขึ้นเยอะเลยนะครับ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
….//ตั้งท่า
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
หึ!//พุ่งโจมตี
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
อ้ะ..!(เจ็บข้อมือจัง..)
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
//ฟันไปข้างๆเอว
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
ทำแบบนั้นไม่ดีนะครับนายน้อย//เอาดาบกันไว้
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
ต้องหัดเรียนรู้จากผมไปบ้างสิครับ!//ก้าวเท้าผิดจังหวะ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
(นั่นไง..!)
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
//ฟาดดาบไม้ไปตรงเอว
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
อ้ากกก!!!//ล้มกองกับพื้น
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ท่านพี่! ผมทำได้แล้วครับ!😆//วิ่งมาหาเอลล์ลิน
เอลล์ลิน(นอ.)
อืม เห็นแล้ว
เอลล์ลิน(นอ.)
ถ้างั้นก็คงไม่ต้องเรียนอะไรอีกแล้วล่ะ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ครับ…?
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
เดี๋ยวสิ..?!
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
เมื่อกี้น่ะ….//ลุกขึ้นยืน
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
มันก็แค่พลาดเท่านั้นแหละครับ?!!
ฟ็องค์(อาจารย์สอนดาบเมลล์วิน)
มาสู้กันใหม่อีกรอบ?!!//จับดาบ
เมลล์วิน(น้องชาย นอ.)
ท่านพี่…//จับมือเอลล์ลิน
เอลล์ลิน(นอ.)
//หันไปมองเมลล์วิน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
