ข้าก็แค่อยากใช้ชีวิตโดยมีสาวงามห้อมล้อมเท่านั้น!?
ตอน 1
ร่างกายถูกกดทับโดยชายปริศนา
หวังเฟย
ใครกัน? เปิดปิดตาให้ข้าเดี๋ยวนี้นะ!
ริมฝีปากถูกบดขยี้อย่างหิวกระหาย
หวังเฟย
ข้าเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะ!
ท่อนทรงกระบอกร้อนผ่าวได้บุกเข้าไปหน้าประตู
เสียงของเนื้อกระทบกันไปมา
หวังเฟย
ข้าหวังเฟยเป็นผู้กลับชาติมาเกิดใหม่
หวังเฟย
ชีวิตครั้งก่อนเป็นเพียงคนที่มีวิญญาณยุทธ์กากๆ
หวังเฟย
แถมยังต้องมาป่วยตายเพราะสุขภาพไม่แข็งแรงเสียนี้
หวังเฟย
แต่ครานี้เกิดใหม่ในตระกูลหอแก้วเจ็ดสมบัติที่เลื่องลือ
หวังเฟย
ไม่คิดไม่ฝันจะได้เป็นลูกของเจ้าสำนัก
หวังเฟย
ข้ามีน้องสาวที่คลานตามข้าออกมาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น
นิ่งหรงหรง
พี่ถ้ายังมัวชักช้าแบบนี้ห้องพักก็ได้เต็มหมดก่อนพอดี
หวังเฟย
ข้ามีวิญญาณยุทธ์คู่คือหอแก้วเจ็ดสมบัติและขลุ่ยเก้าหงส์สถิตย์
หวังเฟย
ข้าหน้าตางดงามราวกับสตรีและหรงหรงมักจะจับข้าแต่งตัวเป็นผู้หญิง
หวังเฟย
เธอบอกว่าอยากมีพี่สาวข้าจึงเห็นแก่นางและแต่งเชนานั้น
หวังเฟย
แม้ผู้ใหญ่ในตระกูลจะไม่เห็นดีเห็นงามแต่ก็ไม่ได้ต่อว่า
ตอนที่ 2
ในขณะที่พักแรมอยู่ที่โรงเตี๊ยม
หวังเฟย
ได้เวลาออกไปเปิดโลกเสียหน่อย
หวังเฟย
แม้จะรู้สึกผิดที่ปล่อยหรงหรงนอนพักผ่อนอยู่คนเดียวก็ตามที
หวังเฟย
ต้องเข้าไปลองสักครั้งนึงในชีวิตให้ได้
ในขณะที่ดื่มสุราและดูสาวงามไปด้วย
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเมาไม่ได้สติแล้วหรืออย่างไร
ในตอนที่มีการเล่นดนตรีกลับขัดหูยิ่ง
หวังเฟย
เอาล่ะๆ ข้าจะเล่นให้ทุกท่านฟังเอง
หวังเฟย
♩ ♫ ♪ ♬ //เป่าขลุ่ย
ชาวบ้าน
ไพเราะอะไรขนาดนี้//ปรบมือ
ชาวบ้าน
นั่นเป็นเด็กใหม่ของทางร้านงั้นเหรอ?
ชาวบ้าน
ไม่รู้สิ แต่ว่าหน้าตางดงามยิ่ง
ทุกบทสนทนาล้วนพูดถึงแต่เขา
？？？
ได้โปรดเชิญท่านมาต่อที่ห้องของข้าเถิด
？？？
ข้าน้อยอยากฟังการเป่าขลุ่ยที่ไพเราะเช่นนี้อีกครั้ง
หวังเฟย
ฮะฮ่ะ- ถือว่าเจ้ามีวาสนาแล้วที่ข้านั้นอารมณ์ดี
หวังเฟย
เอาสิ ข้าจะไป- //สลบไปเพราะฤทธิ์เหล้า
มือของใครบางคนลูบไล้ไปตามใบหน้าของของเขาอย่างแผ่วเบา
มืออีกข้างค่อยๆลูบไปที่เอวที่เปลือยเปล่า
ตรงซอกคอได้มีอะไรบางอย่างไซร้ไปมา
หวังเฟยได้รู้สึกตัวแต่ก็พบว่าดวงตาของตัวเองนั้นถูกพันธนาการไปด้วยผ้าปิดทึบผืนหนึ่ง
หวังเฟยถูกเชือกมัดข้อมือไขว้ไปด้านหลังไม่สามารถขัดขืนได้
คนปริศนาได้ประโคมจูมอย่างขมักขเม้น
แหวกขาของหวังเฟยออกก่อนที่จะสอดใสนิ้วเข้าไปในจุดสำคัญ
หวังเฟย
แม่นาง.. ได้โปรดเถอะ ข้าเป็นชายให้ข้าเป็นคนนำจะดีกว่าหรือไม่
หวังเฟยได้พูดแกมหยั่งเชิงฝ่ายตรงข้ามเพื่อให้ปลดพันธนการ
แต่ก็ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาคาดเดาฝ่ายตรงข้ามนั้นผิดมหันต์
ท่อนกระบอกได้เข้ามาทาบอยู่ตรงปากทางเข้าของเขา ทำให้หวังเฟ่ยขนลุกชูชัน
หวังเฟย
ข้าเป็นผู้ชายนะ! ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ไอ้เวร!! //พยายามขัดขืน
แต่เพราะท่าที่ถูกจัดวางเอาไว้ทำให้หวังเฟ่ยไม่สามารถขยับเขยือนได้เลยแม้สักนิด
ท่อนกระบอกอุ่นได้ทะลวงเข้าไปอย่างดุดัน ทำให้หวังเฟยถูกกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ช่วงล่างของเขาราวกับถูกผ่าเป็นสองซีก
ฝ่ายตรงข้ามค่อยๆขยับช้าและเร็ว แต่ดุดันอยู่ตลอด
นานเข้าจากความเจ็บปวดกลายเป็นความฟินอย่างคาดไม่ถึง
？？？
เจ้าชอบที่ข้ากระแทกเจ้าที่จุดนี้สินะ
เสียงท่อนเนื้อกระทบกัน ได้ดังสนั่นไม่มีทีท่าฝ่ายตรงข้ามจะหยุด
ไม่นานเขาได้ประกบริมฝีปากของหวังเฟยก่อนจะเร่งความเร็ว
และไม่นานของเหลวร้อนๆก็ได้ปะทุอยู่ภายในของหวังเฟย
หวังเฟยได้ปลดเชือกที่มัดแขนตนนั้นได้ ก่อนจะหันไปกัดที่ไหล่ของฝ่ายตรงข้ามอย่างแรง
กลิ่นคาวเลือดได้ไหลออกมาเข้าปากของหวังเฟยก่อนที่คนผู้นั้นจะสะบัดออกและจากไปในทันที
หวังเฟย
ชิ- ข้ายังไม่ทันได้เห็นหน้าไอเวรนั้นเลย
ตอน 3
หวังเฟย
ขาข้าแถบไม่มีแรงเลย
หวังเฟยได้ฝืนร่างกายที่อ่อนแรงกลับไปที่โรงเตี๊ยม
และได้นอนหลับสนิทที่สุดที่เคยทำมา
นิ่งหรงหรง
นี่มันเทั่ยงแล้วนะท่านยังไม่ยอมลุกจากเตียงอีก!!
หวังเฟย
พอดีข้ารู้สึกไม่ค่อยสบาย..
นิ่งหรงหรง
พี่ตัวร้อนมากเลย
นิ่งหรงหรง
ข้าว่าเราควรพักต่ออีกสักคืน
หวังเฟย
เจ้าบอกเองนิว่าโรงเรียนสื่อไหล่เค่อค่อนข้างเข็มงวด
ณ หน้าโรงเรียนสื่อไหลเค่อ
เด็กและผู้ใหญ่ยืนต่อแถวเรียงกันยาวเหยียด
นิ่งหรงหรง
แม้โรงเรียนจะอยู่ไกลและดูชนบท
นิ่งหรงหรง
แต่ก็มีผู้คนมากมายกว่าที่ข้าคิดเสียอีก
หวังเฟย
จริงอย่างที่เจ้าว่า
ถังซาน
เจ้าไม่เป็นอะไรนะ!//คว้าเอาไว้ได้
หวังเฟย
ไม่เลยๆ ต้องขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยเหลือ
นิ่งหรงหรง
ข้าก็บอกแล้วไง ว่าท่านควรพักต่ออีกคืน
ถังซาน
ไม่ทราบว่าเจ้าชื่อ..
หวังเฟย
ข้าหวังเฟย.. นี่น้องสาวข้านิ่งหรงหรง
เสี่ยวอู่
ส่วนข้าเสี่ยวอู่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
