เรื่องราวของ ลีโอ ชายหนุ่มที่ถูกส่งไปต่างโลกโดยที่ได้รับภารกิจจากบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ว่า…

“ได้โปรด ช่วยดูแลเหล่ามังกรพวกนี้ด้วย”

พวกมันทุกตัวต่างเชื่องและเป็นมิตรกับเขาเอามากๆ พวกมันเป็นมังกรที่น่ารักและไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง

ลีโอดูแลพวกมันมาตลอดจนเวลาได้ล่วงเลยมากว่า 2,000 ปี และในที่สุดพวกมันก็ต้องออกไปใช้ชีวิตในแบบของมัน

และทุกๆ 100 ปี พวกมันจะกลับมาหาเขา…

แต่ตัวของลีโอนั้นไม่รู้เลยว่า…

มังกรทุกๆตัวที่เขาได้ดูแลมาโดยตลอดนั้น…

มันคือเหล่าหายนะของโลก ที่แม้แต่พระเจ้ายังไม่อยากจะยุ่งกับพวกมัน

“ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยที่พาเจ้ามายังที่แห่งนี้”

“เอ่อคือว่า….”

“ที่นี่มันที่ไหนงั้นหรอครับ?”

สวัสดีครับผม ลีโอ เป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆคนหนึ่งที่มีชีวิตแบบคนปกติทั่วไปไม่ได้มีความสามารถโดดเด่นอะไรมากมาย

แต่แล้วในวันที่ผมกำลังกลับจากที่ทำงาน จู่ๆผมก็ภาพตัดแล้วก็มาอยู่ในห้องสีขาวพร้อมกับมีชายแก่ใส่ชุดขาวยืนอยู่ตรงหน้าผม

“จะบอกว่าเป็นมิติเอกเทศของข้าก็คงจะได้มั้ง”

“แล้วคุณคือ…”

ดูจากสภาพและอะไรต่างๆที่มันไม่ควรจะเป็นเรื่องจริงได้แบบนี้ มันทำให้ผมนึกไปถึงพวกความเชื่อต่างๆ โดยเฉพาะกับคนแก่ๆใส่ชุดขาวที่ชอบมาโผล่หาคนแบบนี้ หรือว่าจะเป็น…

“โอ๊ะๆ! ข้าไม่ใช่พระเจ้าอะไรแบบนั้นหรอกนะ”

“อ่าว? ไม่ใช่อย่างงั้นหรอครับ?”

“ข้าไม่ใช่ตัวตนแบบนั้นหรอก เอาเป็นว่าที่ข้าดึงตัวเจ้ามาที่แบบนี้เพราะมีเรื่องที่อยากจะให้เจ้าช่วยอะไรสักหน่อยนะ”

“ให้ผมช่วย?”

ผมได้แต่ชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างไม่เข้าใจ ทำไมถึงต้องเป็นผม? มีอะไรที่ทำให้ชายแก่คนนั้นดลใจเลือกคนอย่างผม?

“เพราะข้าเห็นว่าชีวิตของเจ้ามันไร้สีสันมากจนเกินไปยังไงละ”

“อ่านใจผมได้จริงๆสินะครับ”

“แน่นอน”

ดูท่าว่าจะเป็นตัวตนที่อยู่เหนือจินตนาการของผมจริงๆสินะ ไม่ใช่พวกรายการแบบ ‘โกหกจ้า!! ขอบคุณที่ร่วมรายการนะ!’ อะไรแบบนั้น

“แล้วถ้าหากผมหายตัวไปแบบนี้มันจะ-”

“ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวข้าจัดการให้ เจ้าไปมีความสุขกับโลกใบนั้นดีกว่านะ”

มันอาจจะจริงอย่างที่เขาพูด ผมในโลกนี้จะบอกว่ามีชีวิตที่มีความสุขก็พูดไม่ได้เต็มปากด้วย เพราะชีวิตของผมวันๆมันก็มีแต่เรื่องเดิมๆ ไร้คนรัก ไร้ครอบครัว…

‘มันว่างเปล่า’

“คุณ- ไม่สิ ท่านคิดว่าผมจะมีความสุขในโลกใบนั้นได้หรอ?”

“มาลองดูด้วยตัวเองสิ”

อย่างน้อยๆผมก็อยากที่จะลองมีความสุขในแบบที่คนอื่นเขามีกันบ้าง

“เข้ามาใกล้ๆข้าสิ”

ผมได้เดินเข้าไปหาชายแก่คนนั้น เขานำมือมาวางไว้ที่บนหัวของผมก่อนที่จะมีแสงสว่างปรากฏออกมาจากมือของเขา

“ข้าได้มอบสิ่งที่จะมีประโยชน์กับเจ้าในโลกใบนั้น”

“ขอบคุณมากครับ”

“และคำขอสุดท้ายจากข้า เจ้าสามารถช่วยเหลือข้าได้หรือไม่เมื่อไปถึงโลกใบนั้น”

“บอกผมมาได้เลยครับ”

“ได้โปรด ช่วยดูแลเหล่ามังกรพวกนี้ด้วย”

“มังกรงั้นหรอครับ?”

“พอเจ้าไปถึง เจ้าจะได้รู้เอง”

ว่าแล้วสติของผมก็ค่อยๆดับวูบลงไป

.

.

.

.

.

.

.

.

“อืม…ที่นี่ที่ไหน?”

ผมได้ตื่นขึ้นมาในทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง ที่ด้านหลังของผมนั้นมีบ้านไม้ขนาดไม่ใหญ่มาก มีสวนไว้ปลูกพวกพืชผัก และถ้ามองออกไปไกลๆจะเห็นทะเลสาบขนาดใหญ่อยู่อีกด้วย

“ว้าว…”

ผมกำลังทึ่งกับทิวทัศน์ที่อยู่ตรงหน้าผม มันเป็นภาพที่ผมไม่คิดว่าชีวิตนี้ผมจะได้มาเห็นอะไรที่มันสวยงามขนาดนี้มาก่อน

“กรร…”

“หืม?”

ผมที่กำลังชื่นชมทิวทัศน์อยู่นั้นเอง ก็ได้มีบางสิ่งเข้ามาคลอเคลียที่ขาของผม พอผมได้ก้มมองลงไป ก็ได้พบกับเจ้ามังกรน้อยตัวสีดำกำลังทำตาบ้องแบ๊วมาที่ผม

‘…น่ารัก’

ถึงผมจะกลัวๆอยู่หน่อย แต่เพราะด้วยความน่ารักของมัน จึงทำให้ผมเผลอตัวอุ้มมันขึ้นมา ตัวมันขนาดพอๆกับหมาตัวนึง มีเกล็ดสีดำที่แข็งเอามากๆ และมีปีกสีดำขนาดเล็กกว่าตัวของมันจึงทำให้มันยิ่งดูน่ารักเข้าไปอีก

“เจ้าตัวเล็กนี่นะหรอที่ท่านผู้นั้นบอกให้เราเลี้ยง”

‘ติ๊ง!’

จู่ๆก็มีหน้าต่างสีฟ้าปรากฏอยู่ตรงหน้าของผม นี่คงจะเป็นความสามารถที่ท่านผู้นั้นได้มอบไว้ให้กับผมอย่างนั้นสินะ

\==========

ชื่อ: ฟาตาริส

เผ่า: มังกรโบราณ

อายุ: 1 วัน

ธาตุ: ไฟ

\==========

“อืม…เป็นแบบนี้เองสินะ”

ตอนนี้ผมกำลังศึกษาเกี่ยวกับความสามารถที่ผมได้รับมาจากท่านผู้นั้น โดยเจ้าระบบนี้จะมีคร่าวๆก็คือ…

[อัพเกรดพื้นที่]

[อัพเกรดบ้าน]

[อัพเกรดสวน]

[ร้านค้า]

[สุ่มความสามารถ]

“เหมือนผมกำลังเล่นเกมปลูกผักอยู่เลยแฮะ”

ถึงผมจะไม่เคยปลูกผักมาก่อน แต่อย่างน้อยๆมันก็มีอะไรให้ผมทำในระหว่างที่คอยเลี้ยงดูเจ้าตัวเล็กนี่ไปด้วย

ผมที่สงสัยในระบบตรงนี้จึงได้ลองเข้าไปที่หมวดหมู่ร้านค้าดู พอผมเปิดออกมา ก็ได้พบกับข้าวของเครื่องใช้มากมายตั้งแต่ของธรรมดาๆสามัญทั่วไป ไปจนถึงของที่อยู่นอกเหนือจินตนาการของผมอย่างเช่น [น้ำยาเร่งผล] ที่จะทำให้ผลผลิตของเราสามารถเติบโตได้โดยทันทีพร้อมเก็บเกี่ยว

แน่นอนว่ามันเองก็ต้องใช้แต้มในการแลกมา และตัวของผมในตอนนี้มีแต้มอยู่เพียงแค่ 200 แต้มเท่านั้น ในขณะที่ข้าวของส่วนใหญ่จะมีราคาอยู่ที่ 300 แต้มเป็นหลัก

จะมีก็แต่พวกเมล็ดพืช และพวกของกินต่างๆที่ราคาจะอยู่ที่ 10 แต้ม ไปจนถึง 50 แต้มเท่านั้น

‘ไหนลองดูที่หมวดหมู่ [สุ่มความสามารถ] ดีกว่า’

การสุ่มความสามารถนั้นจะใช้แต้ม 200 แต้มในการสุ่มหนึ่งครั้ง โดยความสามารถจะเบ่งออกเป็น 6 ระดับ โดยไล่ระดับความหายากเป็น

ระดับ D (ทั่วไป)

ระดับ C (ปานกลาง)

ระดับ B (สูง)

ระดับ A (ยอดเยี่ยม)

ระดับ S (แรร์)

ระดับ SS (ตำนาน)

แน่นอนว่าโอกาสออกย่อมต่างกันไปตามเปอร์เซ็นต์ของชนิดนั้นๆ ซึ่งผมคงยังไม่เอาแต้มที่ผมมีอยู่ตอนนี้ไปลงกับพวกกาชาในตอนนี้หรอกนะ

“ซื้อพวกเมล็ดพืชมา 3 ชนิด อย่างละ 3 ถุงก่อนละกัน แล้วก็ปุ๋ย 2 ถุง”

ราคารวมของพวกนี้อยู่ที่ 130 แต้ม ก็ถือได้ว่าไม่แพงสักเท่าไหร่

“ต่อไปก็พวกอาหารมังกร”

ผมได้ลองไล่ดูอาหารของพวกมันแล้ว แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีอาหารเฉพาะของพวกมัน ผมจึงได้ซื้อเนื้อมาแทน ซึ่งราคาเนื้อจะอยู่ที่ 30 แต้มต่อ 1 แพ็ค ผมจึงเลือกซื้อมา 2 แพ็ค

พอกดซื้อเสร็จ ก็ได้มีกล่องสีน้ำตาลปรากฏอยู่ที่หน้าบ้าน ผมได้ลุกเดินไปดูก็เห็นว่าเป็นของที่ผมได้สั่งซื้อไป โดยถุงเมล็ดพืช 1 ถุงสามารถปลูกพืชได้ประมาณ 1x1 ตารางเมตร หรือประมาณ 6 ต้น

ปุ๋ยเองก็มาพอที่จะใส่ให้กับพืชทั้ง 3 ชนิดที่ผมซื้อมา และเนื้อ 1 แพ็ค ก็ได้เนื้อมา 5 ชิ้น

ถึงจะดูน้อย แต่ผมก็คิดว่าน่าจะพออยู่ได้ ถ้าแบ่งกับเจ้าตัวเล็กนี่ก็ไม่น่าจะมีปัญหาสักเท่าไหร่

“ง้าว!!”

ตอนนี้เจ้าฟาตาริสได้มาร้องง้าวๆที่ขาของผมแล้ว มันอาจจะหิวหรือไม่ก็อยากจะหาคนเล่นด้วย ถึงจะเป็นมังกร แต่สิ่งที่ผมเห็นอยู่นั้น มันไม่ต่างอะไรไปจากแมวน้อยตัวนึงเลย

“เข้าบ้านกันเถอะ”

ภายในบ้านไม้แห่งนี้ถูกจัดแบ่งพื้นที่เอาไว้เป็น 4 ส่วน โดยจะมีห้องนั่งเล่น ห้องครัว และห้องน้ำอยู่ที่ชั้น 1 ส่วนชั้น 2 นั้นจะเป็นห้องนอน 1 ห้อง

ในห้องครัวนั้นมีอุปกรณ์สำหรับทำครัวเตรียมไว้ให้เรียบร้อย แถมยังมีตู้เย็นไว้ให้พร้อมอีกด้วย ผมเองก็แปลกใจอยู่เหมือนกันนะ ทั้งๆที่ไม่มีไฟฟ้าใช้ แต่ผมกลับสามารถใช้ของพวกนี้ได้

“เอาของไปเก็บก่อนจะดีกว่า”

ผมได้เริ่มทำการจัดเก็บข้าวของที่พึ่งซื้อมาเข้าครัว หลังจากนั้นผมไปเดินสำรวจบ้านอีกสักเล็กน้อยก่อนที่จะออกไปดูที่สวนหลังบ้าน

“ยังไม่มีอะไรจริงๆแฮะ”

พื้นที่สวนหลังบ้านยังคงเป็นแค่พื้นดินเปล่าๆไม่มีอะไร ผมที่เห็นแบบนั้นก็ตั้งใจว่าจะลงมือปลูกพวกมันทันที

“แต่ก่อนอื่นต้อง…”

ผมได้หันไปมองเจ้าตัวเล็กที่เอาแต่จ้องมองมาที่ผม ดูท่าว่าเจ้านี่น่าจะหิวแล้ว มันถึงได้เดินตามหลังผมมาอยู่แบบนี้

“ไปหาอะไรกินกันดีกว่า”

“ง้าว!”

ผมได้เดินกลับเข้าไปที่ครัวแล้วเริ่มทำอาหารทันที เนื้อที่ผมซื้อมาก็ได้หั่นแบ่งเอาให้จำนวนหนึ่งก่อนที่จะเอามันไปทำเป็นอาหาร

ส่วนของเจ้ามังกรตัวน้อยนี่ก็ต้องเอาเป็นเนื้อชิ้นใหญ่ๆเอาไว้ ส่วนของผมก็หันเป็นชิ้นเล็กๆก่อนที่จะเริ่มเอามันไปย่าง เพราะเนื่องจากว่าตอนนี้ส่วนผสมอื่นๆผมยังไม่ค่อยมี จึงทำได้แค่ปิ๊งเนื้ออย่างเดียว

“หวังว่าจะถูกปากแกนะ”

หลังจากที่ผมกับเจ้าฟาตาริสทานอาหารกับเสร็จเรียบร้อย ผมก็เริ่มเอาเมล็ดที่ผมได้ซื้อจากระบบร้านค้าไปปลูกทันที

โดยเมล็ดที่ผมซื้อมานั้นจะมี แตงกวา พริก และ ผักบุ้ง แน่นอนว่าเพราะยังไม่มีอุปกรณ์ระดับสูงผมจึงต้องใช้ของที่มีอยู่ไปก่อน และเวลาไปรดน้ำผมก็เอาน้ำจากทะเลสาบมาใช้

วันแรกของการมาอยู่โลกใบใหม่ของผมก็ไม่มีอะไรมาก ผมใช้เวลาไปกับการจัดการสวนหลังบ้านจนมืดค่ำ

ผมก็ได้ทำกับข้าวในมันกินก่อนที่ผมจะพามันเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำด้วยกัน โดยห้องน้ำที่นี่จะเป็นฝักบัวเหมือนในชีวิตเก่าของผม ชุดสุขภัณฑ์ต่างๆเองก็มาจากโลกเก่าของผม จึงทำให้การใช้ชีวิตของผมนั้นง่ายหน่อย

พอถึงเวลานอน แน่นอนว่าผมเองก็ต้องพาเจ้าฟาตาริสเข้าไปนอนด้วย มันเป็นเตียงนอนสำหรับหนึ่งคน โดยผมได้เอาเจ้าฟาตาริสไปนอนกอดเป็นหมอนข้างตัวเอง

“อ๊า~~ ราตรีสวัสดิ์นะฟาตาริส”

“ง่าว~~”

.

.

.

.

.

.

.

.

เช้าวันต่อมา…

“ฟาตาริส!! มากินข้าวได้แล้ว!!”

เจ้ามังกรน้อยได้รีบวิ่งมาหาผมอย่างรวดเร็ว วันที่ 2 ของการมาอยู่โลกใบใหม่ของผมยังคงปกติดีไม่มีปัญหาอะไร ที่จะแตกต่างจากโลกใบเก่าของผมก็คือ ผมมีความสุขนิดหน่อยที่ได้มีเจ้าตัวเล็กนี่คอยอยู่เป็นเพื่อน

‘ครืดๆ’

“หืม?”

แต่ก่อนที่ผมจะได้ทานข้าว ก็มีเสียงบางอย่างกำลังขูดกับประตูบ้านอยู่ ผมที่เห็นแบบนั้นจึงได้เดินออกไปเปิดประตูดู

‘แอ๊ด…’

ผมได้เปิดประตูออกไปดูก็ได้พบกับสิ่งมีชีวิตอีกตัวที่มายืนรอผมอยู่ที่หน้าประตู

“เอ๊ะ!?”

มันเป็นมังกรดำเหมือนกับเจ้าฟาตาริส แต่มันมีปากที่คล้ายกับนกและมีเกล็ดที่สีออกม่วงๆหน่อย ในขณะที่ฟาตาริสนั้นจะออกไปทางสีฟ้า

“มังกรตัวใหม่อย่างงั้นหรอ?”

‘ติ๊ง!’

\==========

ชื่อ: อราเทออน

เผ่า: มังกรโบราณ

อายุ: 1 วัน

ธาตุ: ไฟ ,ไฟฟ้า ,น้ำ ,น้ำแข็ง

\==========

“ง้าว!!”

ดูเหมือนว่าผมจะได้ครอบครัวเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งตัวแล้วละครับ