ยัยผีน้อย
บทนำ
......
มาเจอพี่ที่คอนโดหน่อยสิ...
.....
ได้ค่า พี่ //ยิ้มแย้ม
......
มานี่สิ พี่มีเซอร์ไพรส์
......
วันนี้พี่จะชวนเรามาดินเนอร์ ไงค้าบที่รัก
//จูบแก้ม
.....
หืม..แฟนใครเนี่ยน่ารักที่สุดเลย
.....
//ล้มลงไปนอนกับพื้นอย่างแรง
.....
อึก! พ..พี่ อึก! ท...ทำ อ..อะไรหนู
เมฆา{แฟนเก่านอ.}
ช่วยสงเคราะห์ให้ตายไปเร็วๆไงครับ ที่รัก
ไดม่อน
เป็นไงบ้างคะ ที่รัก😈
เมฆา{แฟนเก่านอ.}
เรียบร้อยแล้วละ อีกแปบก็ตายแล้ว
ไดม่อน
หึ! เงินทั้งหมดเป็นของพวกเราละ ฮ่าๆ
ฉันตายโดยน้ำมือคนรักที่หักหลังเนี่ยนะ
สักวัน...ฉันจะแก้แค้นพวกมันให้สาสม
ธัญ{พอ.}
มึงไปจับพวกผีเรร่อนมาครบไหม
ภาคิน
เหอะ! เยอะจนกูจำไม่ได้555
ธัญ{พอ.}
มึงเอาพวกมันไปเผาซ่ะ จะได้รีบๆไปเกิด
ในงานศพตัวเอง ฉันต้องเห็นพวกมันมางานฉันอีกหรอ.... ฮึก!
เมฆา{แฟนเก่านอ.}
ฮึก! ผมไม่คิดเลยว่ารินทร์จะไปเร็วขนาดนี้
//เสแสร้ง
ไดม่อน
ใช่ค่ะ พี่รินทร์ทำไมจากไปเร็วขนาดนี้ ฮือๆ
ต่อหน้าทุกคน พวกมันช่างเสเเสร้งว่ารักฉัน ทั้งที่พวกมันหักหลังฉัน...
แขกในงาน
เอาหล่ะๆ ป้าเข้าใจนะ ว่าน้องไม่ควรจากไปเร็วขนาดนี้//ปลอบ
วารินทร์{นอ.}
พวกเขาเป็นคนฆ่าฉันตั้งหากละ ฮึก!
ไม่มีใครได้ยินฉันหรอก...แต่ฉันรักทุกคนนะ
ออกไปจากที่นี่ดีกว่า มันน่าอึดอัดเสียจริง
วิญญาณเรร่อน
บรรยากาศอันมืดครึ้มและเงียบสงัดราวกับว่าที่นี่ไร้ผู้คน มีเพียงทางเดินเพื่อตรงไปยังแสงสว่างที่ปลายทาง
วารินทร์{นอ.}
ที่นี่ที่ไหนกัน...
ฉันเดินตามทางนั้นไปยังแสงสว่างที่อยู่ตรงหน้า
ความเงียบสงัดนี้ทำให้ฉันกลัว รู้สึกเหมือนกับมีคนเดินตามฉันมา...
ฉันมาหยุดตรงแสงสว่างตรงหน้า มีชายร่างใหญ่มืดสนิท ปรากฏตัวขึ้น
เจ้าชื่ออะไร
แล้วตายเพราะอะไร
วารินทร์{นอ.}
หนู...ชื่อ วารินทร์ค่ะ
วารินทร์{นอ.}
ตายเพราะ...โดนวางยา
นี่ยังไม่ถึงเวลาตายของเจ้า
วารินทร์{นอ.}
แล้วจะให้ฉันทำยังไงหล่ะคะ
ข้าจะส่งเจ้ากลับไปยังโลกเดิม
ไปจัดการสิ่งที่ติดค้างในชีวิตเจ้าซ่ะ
เป็นถนนที่ไม่มีผู้คนพลุกพล่านมากนัก
วารินทร์{นอ.}
นี่ฉัน...กลับมาอยู่ที่โลกเดิมแล้ว
ฉันแปลกใจและสับสนเป็นอย่างมาก
วารินทร์{นอ.}
แต่นี่ก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาสับสนอะไรแล้วหล่ะ
วารินทร์{นอ.}
ถึงเวลาที่ฉันได้แก้แค้นคืนบ้าง!
แต่ว่าฉันอยู่ที่ไหนกันล่ะเนี่ย
วารินทร์{นอ.}
ที่นี่ไม่คุ้นเลยว่าฉันเคยมา
ธัญ{พอ.}
มึงไปตามหาผีที่หนีไปมา
ภาคิน
เดี๋ยวกูไปหาตรงนู้น มึงก็อยู่หาแถวนี้แล้วกัน
ฉันเห็นผู้ชายร่างสูงสองคนกำลังหาอะไรแถวนี้อยู่
แต่มีผู้ร่างสูงคนหนึ่งหันมามองที่ฉันแล้วก็หันกลับไป
วารินทร์{นอ.}
นายเห็นฉันใช่ไหม
แต่เขาก็ยังทำเป็นเมินเฉยกับคำพูดฉันอยู่
วารินทร์{นอ.}
รู้นะว่านายเห็น
วารินทร์{นอ.}
ช่วยฉันหน่อยเถอะ...
ธัญ{พอ.}
เบื่อพวกผีแบบเธอจริงๆ
ธัญ{พอ.}
ฉันเจอผีแบบเธอมาขอให้ช่วยเต็มไปหมด
วารินทร์{นอ.}
แล้วนายจะช่วยไม่ช่วยหล่ะ
วารินทร์{นอ.}
แก้แค้นแฟนเก่ากับเพื่อนของฉัน
วารินทร์{นอ.}
พวกเขาเป็นคนฆ่าฉันตาย
ธัญ{พอ.}
ถ้าฉันช่วยเธอ ฉันจะได้อะไร
วารินทร์{นอ.}
จะให้ฉันทำอะไรก็ได้
ภาคิน
กูกลับมาแล้ว หามันไม่เจอว่ะ
วารินทร์{นอ.}
ฉันเป็นผีค่ะ
ธัญ{พอ.}
มึงจะตกใจทำไมว่ะ มึงก็เจอผีมาเยอะแยะแล้ว
ภาคิน
แล้วนี่คุณผีสาวคนสวยชื่ออะไรครับ
วารินทร์{นอ.}
ชื่อวารินทร์ค่ะ
ภาคิน
ผมชื่อภาคิน เรียกคินก็ได้ครับ
วารินทร์{นอ.}
แล้วพี่อีกคนล่ะคะ
เขาเป็นน้ำแข็งรึไงเย็นชาชะมัด
ภาคิน
มันเป็นคนเย็นชาหน่ะ อย่าไปถือสามันเลย
ธัญ{พอ.}
นี่จะไปกันได้รึยัง!
ธัญ{พอ.}
ส่วนเธอ...จะตามมาก็มา
ภาคิน
ไปกันเถอะครับ น้องรินทร์
ฝากเคาะใจให้หน่อยนะคั้บ เพื่อเป็นแรงผลักดันในการเขียนเพิ่มค่า😭
พึ่งกลับมาเขียนแบบจริงจังหลังจากที่ปล่อยทิ้งไว้นานมาก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
