เมื่อราวปลายศตวรรษที่ 18 ได้มีเทพพระองค์หนึ่งได้ลงมายังโลกมนุษย์ เทพองค์นั้น มีนามว่า โพไซดอน

โพไซดอน นั้นได้ลงมายังโลกมนุษย์แล้วได้พบรักกับมนุษย์คนหนึ่ง มนุษย์คนนั้นมีใบหน้าที่งดงามราวกับเทพธิดา หากแต่มนุษย์คนนั้นเป็นเพศชาย

หากแต่ โพไซดอน นั้นไม่ได้สนใจไม่ เขาได้กล่าวเอาไว้ว่า "คนรักของเขาจักเป็นชายหรือหญิงก็แล้วอย่างไร ในเมื่อข้ารักของข้า"

เมื่อ อเลาดิ ได้ยินคำพูดนั้นก็ประทับใจอย่างมาก ที่คนรักของเค้าพูดเช่นนี้

ใช่แล้ว คนรักของเทพโพไซดอน คือ อเลาดิ ผู้พิทักษ์เมฆาแห่งวองโกเล่รุ่นที่ 1 วองโกเล่พรีโม่ นาม จิอ็อตโต้

เมื่อผ่านไปราวๆ 2 เดือน

อเลาดิ ก็เริ่มมีอาการแปลกๆ เมื่อตรวจก็พบว่า กำลังตั้งท้อง

ใช่ ตั้งท้อง เนื่องจากเทพโพไซดอนหาใช่มนุษย์ไม่ จึงสามารถทำให้มนุษย์เพศชายตั้งท้องได้

เมื่อเทพโพไซดอนได้รู้นั่นก็ดีใจเป็นอย่างมาก เมื่อคนรักของตนตั้งครรภ์

ราวๆ 7 เดือนต่อมา

อเลาดิได้ให้กำเนิดลูกสาวตัวน้อยแก่เทพโพไซดอน นามของเด็กน้อยคือ ไอริส แต่ทว่าหลังจากเด็กน้อยเกิดมาได้ไม่นาน อเลาดิ แม่ผู้ให้กำเนิดเด็กน้อยก็จากไป ซึ่งนั่นทำให้เทพโพไซดอนเสียใจเป็นอย่างมาก

หลังจากอเลาดิจากไป เทพโพไซดอนก็ได้กล่าวไว้ว่า "ข้าจะดูแลลูกของเราอย่างดีเลย อย่าได้เป็นห่วงเลยหนายอดรักของข้า"

แต่ทว่าเทพโพไซดอนก็ดูแลลูกน้อยได้ไม่นาน ก็ต้องกลับไปเทือกเขาโอลิมปัสเนื่องด้วยหน้าที่ที่เขาต้องดูแลมหาสมุทรทั้งปวง

เขาไม่สามารถดูแลลูกได้อีกแล้ว เนื่องด้วยกฎของทวยเทพที่ว่าเมื่อทวยเทพมีลูกกับมนุษย์และให้กำเนิดมนุษย์ครึ่งเทพจะไม่สามารถดูแลหรือลงมาหาลูกได้

วันที่ ××

"พ่อขอโทษ ที่ไม่สามารถอยู่ดูแลลูกได้ ลูกจงมีชีวิตอย่างมีความสุขเถิดหนา พ่อจักคอยเฝ้าดูลูกเอง "เทพโพไซดอนได้กล่าวกับลูกน้อยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะกลับไปยังเทือกเขาโอลิมปัส

ผ่านไปราวๆ 400 ปี

"ท่านพ่อ ท่านเกลียดข้าหรือ เพราะเช่นนั้นท่านจึงไม่เคยมาหาข้าเลยตลอด 400 ปีที่ผ่านมา เพราะข้าเป็นคนที่ทำให้ท่านแม่ตาย ท่านจึงเกลียดข้าใช่หรือไม่"ไอริส เด็กสาวที่หวังจะให้เทพโพไซดอนผู้เป็นพ่อมาหาเธอสักครั้งหนึ่ง เธอเฝ้ารอการพบเจอกับบิดามาราว 400 ปี แต่บิดาของเธอนั่นก็ไม่เคยมาหาเธอเลยสักครั้งเดียว

ใช่แล้วไอริสบุตรีแห่งเทพโพไซดอน เด็กตัวน้อยในวันนั้นโตมาเป็นหญิงสาวผู้งดงามแต่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

คฤหาสน์แห่งหนึ่ง

มีสาวงามคนนึง ใบหน้าราวกับเทพธิดา แต่ดวงตากับเศร้าหมอง นั่งอยู่ในคฤหาสน์หลังโตเพียงผู้เดียว

"ปีนี้ข้าก็คงจะใกล้อายุครบสี่ร้อยปีแล้วสินะ"ไอริสพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแฝงไปด้วยความเศร้า

"อีกหนึ่งอาทิตย์ก็จะต้องไปเรียนแล้วสินะ คงต้องไปซื้ออุปกรณ์การเรียนกับของเข้าบ้านแล้วสิ"ไอริสพูดพร้อมลุกไปเตรียมตัว

โรงเรียนคุนิกิงาโอกะ

บนภูเขา ณ ห้องเรียน 3-E

ครืด~

เสียงเปิดประตูทำให้ทุกคนในห้องหันมามอง

ไอริสเดินไปนั่งตรงที่ว่าง

ตึ้ง ตึง~

เสียงออดดังทุกคนเลยแยกย้ายกันไปนั่งที่

ครืด ~

เสียงเปิดประตู

"จะเริ่มคาบโฮมรูมแล้วนะครับ"โคะโระเซนเซย์

"ทุกคนยืนขึ้น"อิโซไก

ครืน~

"เตรียมตัว ทำความเคารพ"อิโซไก

ปั้งๆๆๆ

"อาคาบาเนะ คารุมะคุง"โคะโระเซนเซย์

"มาครับ"คารุมะ

"คิริคาวะ ไอริสซัง"โคะโระเซนเซย์

"ค่ะ"ไอริส

"ดีมากครับ ไม่มีคนมาสายเลย เซนเซย์ดีใจมากครับ "โคะโระเซนเซย์

"เซนเซย์คะ คิริคาวะซังเนี่ยเป็นเด็กใหม่ที่บอกเมื่อวานใช่ไหมคะ"คายาโนะ

"ใช่ครับ เซนเซย์ลืมไปเลย คิริคาวะซังช่วยมาหน้าห้องทีครับ"โคะโระเซนเซย์

"ค่ะ"ไอริส

ครืน~ ครืด~

เสียงไอริสลุก และ เสียงเปิดประตูของคาราสึมะกับเอรีน่า

"ชั้นจะมาแนะนำตัวเด็กใหม่พอดี"คาราสึมะ

"เธอพึ่งย้ายมา ช่วยดูแลกันด้วยละ อีกอย่างเธอไม่ใช่นักฆ่าจากรัฐบาล ไม่ต้องห่วง แนะนำตัวสิ "คาราสึมะ

"คิริคาวะ ไอริสค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"ไอริส

"อย่างที่ทราบแล้ว เลขที่ของคิริคาวะซังคือเลขที่29นะครับ"โคะโระเซนเซย์

"ค่ะ"ไอริส

"มาลอบฆ่าเซนเซย์ให้สนุกกันเถอะนะครับ"โคะโระเซนเซย์

คาบแรก คณิตศาสตร์

"ทุกคนเข้าใจกันแล้วใช่ไหมครับ ถ้างั้นเซนเซย์จะสุ่มคนออกมาทำโจทย์หน้าห้องนะครับ"โคะโระเซนเซย์

"ค่ะ/ครับ"ทุกคน

"งั้นคิริคาวะซังรบกวนออกมาทำสูตรข้อนี้ด้วยครับ"โคะโระเซนเซย์

"ค่ะ"ไอริส

ครืน~

โจทย์ มีจำนวนสองจำนวน จำนวนมากมากกว่าสองเท่าของจำนวนน้อยอยู่ 6 แต่สองเท่าของจำนวนมากมากกว่า

จำนวนน้อยอยู่ 30 จงหาจำนวนทั้งสองนั้น

วิธีทำ  ให้จำนวนมากเป็น  x  และจำนวนน้อยเป็น  y

โจทย์กำหนดจำนวนมากมากกว่าสองเท่าของจำนวนน้อยอยู่ 6

              x – 2y \= 6            ————(1)

และโจทย์กำหนดสองเท่าของจำนวนมากมากกว่าจำนวนน้อยอยู่ 30

              2x – y \= 30          ————(2)

(2) × 2 ;                  4x – 2y \= 60          ————(3)

(3) – (1);                         3x \= 54

x \= 54 ÷ 3

x \= 18

แทนค่า x \= 18 ในสมการ (1) จะได้  18 – 2y \= 6

                2y \= 18 – 6

                2y \= 12

                            y \= 12 ÷ 2  

                                                             y \= 6

ดังนั้น จำนวนทั้งสองคือ 18 และ 6

ที่ไอริสเข้าเรียนทั้งที่อายุเกือบสี่ร้อยแล้วเพราะไม่มีอะไรทำ

แต่ไม่อยากอยู่ห้องเอเลยก่อเรื่องให้ได้มาห้องอีแทน แต่มาห้องอีแล้วเหนื่อยกว่าเดิมอีก555 สงสารไอริส ช่วงแรกจะเน้นห้องเรียนลอบสังหารเป็นหลัก ส่วนรีบอร์นก็จะค่อยโพล่มาตามด้วยมหาศึกคนชนเทพ ส่วนที่ไอริสยิงโคะโระเซนเซย์ตอนคาบโฮมรูมได้เพราะได้รับมีดกับปืนมาตั้งแต่วันที่กระทรวงนำเรื่องโคะโระเซนเซย์มาบอก ปมต่างๆของไอริสจะค่อยๆโพล่มาเรื่อยๆค่ะ จะได้เจอพ่อกับแม่ไหม ใครจะมาช่วยคลายปมในใจ รอติดตามกันเอานะ

*คิริคาวะ เป็นนามสกุลปลอมที่ไอริสมีไว้ใช้ปิดปังตัวตน

*ไอริส ความหมาย ผู้ส่งข่าวเทพเจ้า

พักเที่ยง

"คิริคาวะซัง ย้ายมาจากที่ไหนเหรอ"คายาโนะ

"ต่างประเทศนะค่ะ"ไอริส

"อย่างนี้นี่เอง"คายาโนะ

"คิริคาวะซังเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเหรอ"ริโอะ

"เปล่าค่ะ ชั่นเป็นลูกครึ่งกรีกอิตาลีค่ะ"ไอริส

(จริงๆก็เป็นลูกครึ่งเทพละ แต่ก็บอกไปไม่ได้อยู่แล้ว)ไอริส

"งั้นทำไมถึงมีนามสกุลญี่ปุ่นละ คิริคาวะซัง"คารุมะ

"นามสกุลครอบครัวโฮสต์นะค่ะ"ไอริส

(จริงๆคือตั้งเองค่ะ)ไอริส

(ก็อยากใช้นามสกุลนั้นหรอกแต่มันจะไปเกี่ยวดองกับครอบครัวของเด็กคนนั้นเอาได้ ชั้นที่ทิ้งเด็กคนนั้นมาไม่มีสิทธิ์จะเป็นครอบครัวของเด็กคนนั้นหรอก)ไอริส

(เด็กคนนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ นี่ก็ผ่านมาจะร้อยปีแล้ว จะมีความสุขรึเปล่า จะสบายดีมั้ย จะมีลูกหลานเยอะมั้ย อยากเห็นจัง)ไอริส

"คิ....คิริ.....คิริคาวะซัง!! "คายาโนะ

" ค..คะ"ไอริส

"เป็นอะไรรึเปล่า อยู่ก็เหม่อไปเลย เรียกก็ไม่ตอบ"คายาโนะ

"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร"ไอริส

"ชั้นขอไปสูดอากาศหน่อยนะคะ"ไอริส

ครืน~~.เสียงลุก

"เคียวสึยะ"ไอริส

(__ขอโทษ ที่ทิ้ง__มา แต่เพื่อความปลอดภัยของ__แลัว __ต้องทำ __ต้องปกป้อง__ได้แน่นอน ถึง__จะไม่อยู่ก็ตาม __คุณช่วยดูแล__ของเราด้วยนะคะ)ไอริส

ฟิ้ว~~~~.เสียงลมพัดแรง

"คิริคาวะซัง ทำอะไรอยู่เหรอครับ"โคโระเซนเซย์

"ไม่ได้ทำอะไรค่ะเซนเซย์ แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย"ไอริส

"ลมมันแรงนะครับ เข้าไปข้างในดีกว่า คาบต่อไปใกล้เริ่มแล้วนะครับ"โคโระเซนเซย์

"ค่ะ เซนเซย์"ไอริส

หลังเลิกเรียน

"วันนี้เลิกแค่นี้ครับ ทุกคนกลับบ้านดีๆนะครับ"โคโระเซนเซย์

"ค่ะ/ครับ"ทุกคน

"คิริส"อิโซงาอิ

"เรย์"อิโซงาอิ

"ขอบคุณมากค่ะ/ครับ"ทุกคน

"คิริคาวะซัง ให้พวกเราพาไปแนะนำเมืองมั้ย"นางิสะ

"ขอโทษนะคะ แต่วันนี้คงไม่ได้ ชั้นมีธุระด่วนนะค่ะ ไว้ครั้งหน้านะคะ"ไอริส

"ไม่เป็นไร งั้นไว้ครั้งหน้านะ บ๊ายบายจ๊ะ"คายาโนะ

"ค่ะ บ๊ายบาย"ไอริส

คฤหาสน์

"กลับมาแล้ว"ไอริส

"ยินดีต้อนรับกลับครับ ท่านไอริส"คิน

"ยินดีต้อนรับกลับครับ ท่านไอริส"คาน

"พวกเราเตรียมน้ำไว้แล้วครับ เชิญท่านไอริสอาบน้ำระหว่างพวกเราทำอาหารได้เลยครับ"คิน/คาน

"อืม เอาอย่างนั้นแล้วกัน"ไอริส

หลังอาบน้ำเสร็จ

"ท่านไอริสอาหารเสร็จแล้วนะครับ"คาน

"อืม เข้าใจแล้ว"ไอริส

ถึงเวลาเข้านอน

"คินคาน"ไอริส

"ครับท่านไอริส"คิน/คาน

"มาเถอะ ข้าจะร้องเพลงกล่อมพวกเจ้า"ไอริส

"ท่านไอริส พวกเราไม่ใช่ตอนเด็กๆแล้วนะครับ ที่ต้องให้ท่านร้องเพลงกล่อมนอน"คิน/คาน

"ในสายตาข้าพวกเจ้ายังเด็กอยู่ เหมือนตอนที่พ่อและปู่ของพวกเจ้ารับใช้ข้า แล้วพวกเจ้าตอนเด็กชอบมาเล่นกับข้า พอถึงเวลานอนกลางวันก็จะขอให้ข้าร้องเพลงกล่อม"ไอริส

"มาเถอะ หรือพวกเจ้าไม่ชอบแล้ว"ไอริส

"พวกเราแค่บอกว่าพวกเราโตแล้ว ไม่ได้บอกว่าไม่ชอบสักหน่อยนี่ครับ"คิน/คาน

"หึ พวกเจ้านี่นะ"ไอริส

ปลายฤดูร้อนเมื่อความยาวแขนเสื้อไม่แน่นอน

袖丈が覚束ない夏の終わり

ฉันจำได้ว่าถูกรถไฟสั่นสะเทือนตอนรุ่งสาง

明け方の電車に揺られて思い出した

ทิวทัศน์แห่งความคิดถึงนั้น

懐かしいあの風景

หลังจากเลี่ยงมาหลายทาง

たくさんの遠回りを繰り返して

ภาพท้องถนนคล้าย ๆ กันเพิ่งผ่านไป

同じような街並みがただ通り過ぎた

ฉันสะท้อนอยู่ในหน้าต่าง

窓に僕が映ってる

คุณยังเป็นเหมือนตอนนั้นไหม?

君は今も あの頃みたいにいるのだろうか

ฉันวิ่งไปรอบๆ บนจักรยานที่คดเคี้ยวและคดเคี้ยวคันนั้น

ひしゃげて曲がった あの自転車で走り回った

เดินไต่เชือกอย่างโง่เขลา เลือดไหลซึมบนเข่าของฉัน

馬鹿ばかしい綱渡り 膝に滲んだ血

ฉันรู้สึกว่างเปล่ามากตอนนี้

今はなんだかひどく虚しい

ไม่ว่าส่วนสูงของฉันจะเปลี่ยนไปแค่ไหน

どれだけ背丈が変わろうとも

ฉันหวังว่าจะมีบางอย่างที่ไม่เปลี่ยนแปลง

変わらない 何かがありますように

กำลังใจทำหน้าไร้ค่า

くだらない面影に励まされ

ฉันยังคงร้องเพลง ฉันยังคงร้องเพลง ฉันยังคงร้องเพลง

今も歌う 今も歌う 今も歌う

ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา

ララララ ララララ ララララ

แท็กซี่ที่วิ่งผ่านเมืองโดยไม่ลังเลใจ

忙しなく街を走るタクシーに

ฉันจามขณะที่ถูกอุ้มไว้บนหลังอย่างเหม่อลอย

ぼんやりと背負われたまま くしゃみをした

มองออกไปนอกหน้าต่าง

窓の外を眺める

ขณะนั้นเองที่ใจฉันสั่นไหว

心から震えた あの瞬間に

ฉันหวังอย่างยิ่งว่าเราจะได้พบกันอีกครั้ง

もう一度 出会えたらいいと強く思う

ฉันจะไม่ลืม

忘れることはないんだ

คุณยังเป็นเหมือนตอนนั้นไหม?

君は今もあの頃みたいにいるのだろうか

ฉันทิ้งรองเท้าข้างหนึ่งลงในพุ่มไม้แล้วมองไปรอบๆ เพื่อหามัน

靴を片方 茂みに落として探し回った

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะทำได้ดีอย่างแน่นอน”

「何があろうと僕らはきっと上手くいく」と

ฉันจำวันที่ฉันหัวเราะอย่างไร้เดียงสาได้

無邪気に笑えた 日々を憶えている

ไม่ว่าฉันจะเจ็บแค่ไหนก็ตาม

どれだけ 無様に傷つこうとも

ช่อดอกไม้สำหรับทุกวันที่ไม่สิ้นสุด

終わらない 毎日に花束を

ไล่ตามใบหน้าที่ไร้ค่า

くだらない 面影を追いかけて

ฉันยังคงร้องเพลง ฉันยังคงร้องเพลง ฉันยังคงร้องเพลง

今も歌う 今も歌う 今も歌う

ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา

ララララ ララララ ララララ

ข้างแรมก่อนพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า

朝日が昇る前の欠けた月を

ฉันสงสัยว่าคุณกำลังดูมันที่ไหนสักแห่งด้วยหรือไม่

君もどこかで見ているかな

ด้วยเหตุผลบางอย่าง หน้าอกของฉันเจ็บโดยไม่มีเหตุผล

何故か訳もないのに胸が痛くて

หน้าเบลอสีขุ่น

滲む顔 霞む色

มันสายเกินไปที่จะร้องไห้ออกมาว่าฉันเสียใจ

今更 悲しいと叫ぶには

บางทีทุกอย่างก็สายเกินไป

あまりに全てが遅すぎたかな

หากฉันสามารถเดินได้อีกครั้งตั้งแต่ต้น

もう一度 初めから歩けるなら

ฉันอยากเจอเธอเหมือนเราเดินผ่านกัน

すれ違うように 君に会いたい

ไม่ว่าส่วนสูงของฉันจะเปลี่ยนไปแค่ไหน

どれだけ背丈が変わろうとも

ฉันหวังว่าจะมีบางอย่างที่ไม่เปลี่ยนแปลง

変わらない 何かがありますように

กำลังใจทำหน้าไร้ค่า

くだらない面影に励まされ

ฉันยังคงร้องเพลง ฉันยังคงร้องเพลง ฉันยังคงร้องเพลง

今も歌う 今も歌う 今も歌う

ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา

ララララ ララララ ララララ

ข้างแรมก่อนพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า

朝日が昇る前の欠けた月を

ฉันสงสัยว่าคุณกำลังดูมันที่ไหนสักแห่งด้วยหรือไม่

君もどこかで見ているかな

พระอาทิตย์ยามเช้ามาถึงแล้ว และฉันก็หัวเราะไม่ออกเลย

何もないと笑える朝日がきて

จุดเริ่มต้นเป็นสีฟ้า

始まりは青い色

แหล่งที่มา: LyricFind

นักแต่งเพลง: Kenshi Yonezu

เนื้อเพลง Haiiro to Ao © Sony/ATV Music Publishing LLC

เรากลับมาแล้วเย้

กลับมาพร้อมปมของไอริสค่าา

เด็กคนนั้นของไอริสคือใครกันนะ แล้วเคียวสึยะคือใครนะ เคียวสึยะเป็นอะไรกับไอริส แล้วประโยคที่ไอริสบอกว่า __คุณช่วยดูแล__ของเราด้วยนะคะ ไอริสบอกกับใครกันนะ __เป็นอะไรกับไอริส

ทุกคนมาช่วยไขความลับกันเถอะ