ในวันที่เช้าสดใสแต่สำหรับตัวเขาเองนั่นไม่ใช่เลย เพราะมันคือวันเปิดเทอม…

ผมมีชื่อว่า ' ยอร์น ' และตอนนี้ผมกำลังเดินเข้ามอ แต่ก็ต้องเจอกลุ่มสภาที่ตรวจเครื่องแบบในวันแรกอยู่เป็นสิ่งที่ไม่น่ายินดีตั้งแต่เดินเข้ามอมาแล้วล่ะครับ พอเดินเข้ารร.แล้วอยู่ๆหัวหน้าสภานักเรียนก็เรียกผม เขามีชื่อว่า ' คิวเลน '

" นายน่ะชื่ออะไร " • Q

" ผมยอร์นแล้วทำไมคุณถึงต้องมาทักผมด้วย.. " • Y

" ตอนเที่ยงมาหาผมที่ห้องสภานักเรียนด้วยครับ " • Q

" ครับ.. " • Y

นั้นไง รู้สึกซวยตั้งแต่วันแรกเลย ผมตอบรับแล้วรีบเดินไปหากลุ่มเพื่อนที่กำลังรออยู่หน้ามอ พวกเขาก็ทักทายตามปกติ แต่มีคำถามเพิ่มว่า

" ไงยอร์น เปิดเทอมวันแรกทำอะไรโดนใจให้หัวหน้าสภาเรียกเข้าล่ะ5555 "

คนนี้คือ ' แวน ' เพื่อนสนิทผมเองถึงจะกวนตีนไปหน่อยแต่ไม่รู้ว่าอยู่ด้วยกันมาได้ยังไงก็เถอะ

" นี้แวน อย่าพูดอย่างงั้นสิ วันนี้ก็แค่วันแรกเองนะ "

ส่วนนี้ ' ลูอี้ ' เป็นผู้หญิงเรียบร้อยแต่ถ้าอยู่ด้วยนานก็ไม่แน่ว่าอาจจะมีส่วนที่ผิดแปลกไปนิดๆอ่ะนะ

" เฮ้อ\~ เข้าห้องเรียนกันเถอะ คนอื่นเขารอแล้วมั้ง "

คนนี้ชื่อ ' ธอร์น ' หนุ่มผู้ดี \(ไม่ดี\) บ้านรวย ชอบมองผู้หญิง \(ชาย\) และเพ้อหารักแท้ตัวเอง

" ไปๆ ขึ้นห้องเถอะ " ผมพูดแค่สั้นๆและก็เดินขึ้นห้องเรียนไปก่อนที่พวกนั้นจะตามมา

: ห้องเรียน

"อ่าว! ไงยอร์น เป็นไงบ้างตอนปิดเทอม "

เขาคือ ' ลาวิล ' เป็นคนสดใส ร่างเริง พูดมาก\(กกกก\) และก็ ' ใสซื่อบริสุทธิ์ ' ถ้าเป็นเรื่องตัวเอง แต่เรื่องคนอื่นนี้รู้จัง

ผมเดินไปนั่งที่ประจำก่อนจะพูดตอบลาวิล " ก็ดี แล้วนายล่ะหาเจอยัง "

" ยังหรอกน่าจะอีกนาน " เขาตอบกลับยอร์นพร้อมกับทำหน้ามุ่ย

ผมลืมเล่าเรื่องนี้ไปเลย เพราะผมกับลาวิลเป็นกลุ่มคนพิเศษ คนที่อยู่ในกลุ่มนี้จะไม่ได้ยินเสียงใครเลย ตอนที่หิมะตก ด้วยเมืองเวด้าเป็นเมืองที่มีอากาศคงที่ตลอดเวลา แต่ในบางครั้งหิมะจะตกมากกว่าฝน แต่ละเมืองมีสภาพอากาศไม่เหมือนกันจึงทำให้การอยู่เวด้าดีที่สุด

\*เป็นเรื่องสมมุตนะครัฟทุกท่าน\*

" เดี๋ยวครูก็มาแล้ว นั่งรอครูเงียบดีกว่านะ " ลูอี้ได้พูดขึ้น

จากนั้นไม่นานคุณครูอีลูเมียก็เดินเข้ามาสอน และระยะเวลาได้ผ่านไปสองสามคาบก็ถึงพักเที่ยง ผมกำลังจะเดินไปโรงอาหารกับเพื่อนๆแต่ก็ต้องหันกลับไปเพราะมีคนคนหนึ่งเรียก

" ยอร์น ตามผมมาที่ห้องสภาก่อนได้มั้ยครับ "

ยอร์นหันไปหาคนที่ถาม ก่อนจะตอบคิวเลนที่อยู่ด้านหลัง

" ก็ได้ครับ….พวหนายไปก่อนเลยเดี๋ยวตามไป " ประโยคแรกพูดกับท่านประธานสภา ก่อนจะหันพูดประโยคหลังกับเพื่อนของตัวเอง

: ห้องสภา

" เรียกผมมาทำอะไรหรอครับ " ผมถาม

" ผมมีเรื่องอยากจะถาม " คิวเลน

\* เรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติขึ้น ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง อาจจะมีการอิงบางอย่างจากในเนื้อเรื่อง \*

\* บางพฤติกรรมไม่ควรลอกเลียนแบบ \*

—————————— to be continued ——————————

: ห้องสภา

" เรียกผมผมทำอะไรหรอครับ "

" ผมมีเรื่องอยากจะถาม "

เขาผายมือให้นั่งบนโซฟาก่อน ที่เขาจะพูดขึ้นอีกครั้ง

" นายเข้าสภาได้หรือไม่ ตอนนี้งานของสภาเยอะจนคนทำไม่พอ ผมอยากให้นายเข้ามาช่วย "

ผมมองหน้าอฝ.ก่อนจะครุ่นคิด เพราะการทำงานสภามันหนักจริงๆ แต่ในเมื่อตอนเย็นผมไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว มันก็น่าสนใจอยู่เหมือนกัน ถึงผมจะดูเป็นเด็กเรียนแต่แต่ก่อนผมซนกว่านี้ด้วยซ้ำ

" ผมขอคิดก่อนได้มั้ยครับ เดี๋ยวผมจะให้คำตอบตอนเย็น "

" ได้ครับ "

เมื่ออฝ.อนุญาตแล้ว เขาจึงขอตัวไปโรงอาหารเพื่อไม่ให้เพื่อนของเขารอนานและตอนนี้เขาก็เริ่มหิวข้าวแล้วสิ ตอนยอร์นเดินออกไปเขาได้เดินสวนกลับกลุ่มรุ่นพี่ที่อยู่สภา พวกเขามองด้วยสายตาที่ดูสงสัยและตกใจ เพราะหัวหน้าของพวหเขาเป็นที่ลือกันว่าจะไม่เชิญใครเข้าห้องสภาถ้าไม่ใช่เรื่องจำเป็นหรือคนที่ถูกใจเป็นพิเศษ

: ในห้องสภา

" นี้คิวเลน นายเรียกน้องคนนั้นมาที่นี้หรอ " ' ซาต้า ' เพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันกับคิวเลยได้ถามขึ้น

" ใช่ๆ ..แต่ว่าก็ดีนะอยากรู้จักคนที่อยู่พอดี\~ " ' เพน ' เพื่อนต่างห้องที่รู้จักตั้งแต่ประถม

" เอ๋ หรือว่าท่านประธานของเราแอบชอบน้องเขาอยู่\~ " ' ไวโอเล็ต ' หรือเรียกสั้นๆว่า ' ไวโอ ' เพื่อนสาวที่ชอบแซวคนอื่นอยู่ตลอดเวลา

" ….พอดีจะเอาน้องเข้าสภา การเรียนก็ดี เลยจะเอามาช่วยงานสักหน่อย เห็นบ่นงานเยอะมานานแล้วพวกนายน่ะ… ''

" แหม่\~ ไม่ใช่อยากให้น้องเข้าเพราะชอบน้องเขาหรอ ท่านประธานของเราก็ฮ็อต ถ้าคนอื่นรู้มีหวังอกแตกแน่เลย5555 " ไวโอพูดแซวอยู่เล่นๆ แต่ความจริงแล้วเธอรู้สึกว่าคิวเลนแอบสนใจอยู่จริง หึหึ แต่ถ้าคนนอกรู้เข้าก็มีหวังโดนเคาะห้องสภาทั้งวันเป็นแน่ คิวเลนรู้สึกเอือมละอากับไวโอ จึงเลือกที่จะเมินคำพูดของเธอและนั่งทำงานเอกสารต่อ

: โรงอาหาร

" นี้ๆ ท่านประธานนั้นเรียกนายไปทำอะไรหรอ " ลาวิลถามเพราะเขารู้สึกถึงบางอย่าง เหมือนว่าไอ้รุ่นพี่นั้นจะรุ้จะกับคู่ชีวิตของตน

" ก็แค่ถามว่าอยากเข้าสภามาช่วยงานมั้ย " เขาตอบอฝ.พลางตักข้าวเข้าปาก

" จะว่าไปปกติรุ่นพี่คนนั้นไม่ค่อยสุงสิงกับใครนอกจากคนในสภาเลยนะ นายไปทำอะไรให้รุ่นพี่เขาถูกตารึป่าว\~5555 " ธอร์นพูดก่อนจะโดนยอร์นยัดข้าวเข้าปาก

" หุบปากและแดกข้าวซะ เดี๋ยวไม่ให้คอนแทคน้องคนนั้นเลย " ผมพูดก่อนที่อยู่จะนิ่งเงียบและกินข้าวอย่างตั้งใจ แค่อ้างเรื่องน้องคนนั้นก็จะเป็นอย่างนี้แหละ55 ส่วนลูอี้นั่งมองเหตุการณ์ ถ้าเป็นแต่ก่อนก็คงห้ามหรอกแต่ด้วยความเคยชินแล้วก็เลยปล่อยๆไป

ส่วนเรื่องของน้องคนนั้นที่ผมอ้าง เขามีชื่อว่า ' อัลเลน ' อยู่ปีสอง ความจริงแล้วธอร์นชอบน้องไม่สนแม้แต่ชะตะของตนเองว่าจะได้คู่กับน้องมั้ย ตอนมันบอกก็คิดว่าไม่น่ารอด แต่พอนานๆเข้าเหมือนน้องเขาก็เริ่มพูดคุยกับมัน แต่น้องเขาก็ยังไม่ให้คอนแทคมันอยู่ดี ถ้าถามว่าผมได้คอนน้องมาได้ยังไงน่ะหรอ ก็ผมไได้คอนมาจากน้องรหัสแสนดีของผมเองแน่นอนๆ ไม่อยากจะอวยแต่ว่าน้องรหัสผมเขาแสนดีและซนจริงๆ

| หลังจากเรียนตอนบ่ายเสร็จ |

ยอร์นได้เดินไปที่ห้องสภาและเคาะประตูก่อนจะเดินเข้าไป เขาพบคิวเลนที่กำลังเขียนเอกสารที่เต็มโต๊ะ ก่อนที่อฝ.จะเงยหน้าขึ้นมาดู

" มาแล้วหรอ แล้วคำตอบล่ะว่าไง "

" เข้าก้ได้ครับ แต่ว่าช่วยบอกเหตุผลที่คุณชวนผมเข้าสภาหน่อยได้มั้ย ขอแบจริงๆนะครับ ”

" อยากรู้งั้นหรอ “ คิวเลนได้ลุกขึ้นแล้วเดินไปหายอร์น

ยอร์นรู้สึกแปลกจึงจะถอยหลังแต่กลับถูกคิวเลนจับมือไว้และแรงของเขาไม่สามารถสู้แรงคนตรงหน้าได้เลย

" ถ้าผมบอกว่า ผม ' สนใจ ' ในตัวนายล่ะ " คิวเลนได้กระซิบข้างหูอฝ.ก่อนจะเฉยคางยอร์นขึ้น

\* เรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติขึ้น ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง อาจจะมีการอิงบางอย่างจากในเนื้อเรื่อง \*

\* บางพฤติกรรมไม่ควรลอกเลียนแบบ \*

———————— to be continued ————————