ฉันเอวาลูกครึ่งไทยจีนพ่อเเม่ฉันย้ายมาอยู่ไทยตั้งเเต่ฉันเกิดละฉันเลยพูดไทยเก่งฉันเคยถามเเม่ว่าปู่ย่ากับยายเเล้วตากับยายฉันมีมัยพวกท่านบอกฉันว่ามีสิลูกสักวันจะพาไปหาที่จีนนี้ก็อายุ19ปีละน่าจะพาไปจริงหรอนานละน่าชังเถอะฉันเป็นทุนในมหาลัยเเห่งหนึ่งที่มีค่า

เทอมเเพงมากเเต่ได้ทุนมาก็ต้องใช้เงินพวกท่านก็ทำงานที่ทางบ้านไม่ได้รวยมากเเค่มีร้านอยู่หลายสาขาเเต่ก็ไม่พอที่จะจ่ายค่าเทอมเพราะฉันเป็นโรคหัวใจที่ต้องไปหาหมอเเต่ละปีซึ่งฉันไม่ได้สัญชาติไทยนะฉันไปเกิดที่จีนก่อนเลยได้เลยไดสัญชาติจีนมาก็ย้ายมาอยู่ไทยประวัติฉันนี้ก็สับซ้อนจนฉันเหนื่อยจะสงสัยละ

เอวาสวัสดีจร้าเเป้งซึ่งเป็นเพื่อนสนิทฉันเพราะเราเป็นเพื่อนกันมา15ปีละไปไหนมาไหนก็ไปด้วยกันมาเรียนกับฉันที่มหาลัยนี้ด้วยเพราะครอบครัวเธอทำธุรกิจห้าง

รวยเลยก็ว่าได้เเป้งสวัสดีจร้าวันนี้เธอไม่โทรบอกฉันก่อนน่าว่าจะไปกี่โมงโทรไปละเธอไม่รับอ่าฉันขอโทษน่าฉันปิดเสียงอ่าเลยไม่ได้ยินไม่โกรธน่าเพื่อนรักเอวาฉันไม่โกรธหรอกเพื่อนรักของฉันเอากระเป๋าไปเก็บก่อนละกันวันนี้มีเรื่องไหม่ๆๆสนุกอีกละเเป้งบอกกับฉันจนฉันสงสัยขึ้นมาเอวาวันนี้ได้ข่าวว่าผู้สืบทอดเเก๊งมาเฟียมาเรียนที่นี้เลยมีเอวาเธอดูกับฉันน่าวันนี้เเป้งเธอจะอย่าไปดูเลยน่ากลัวออกพวกมาเฟียเธอไม่กลัวเเต่ฉันกลัวน่า

"ว้ายยย"ขอโทษผู้ชายอะไรเนี่ยเเค่ขอโทษเเล้วเดินไปเฉยไม่ถามหน่อยหรอว่าเจ็บมัยเจ็บไม่เอวาเเป้งถามเพราะเป็นห่วงไม่เป็นไรเเป้ง

ไม่ทันเห็นหน้านะจะด่าเลย

ไม่เป็นไรเเป้งเอวาว่า"ไม่เป็นไรหรอกน่าไม่นั้นเจอดีเเน่"

หน้าห้องอาจารย์

เอวารีบเดินหน่อยเเป้งเเอปมาดูหน้าห้องสูงมากหล่อมากเอวาสดุดล้มมีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมา"เดินไม่ดูทางบ้างหรอยัยบ้า"

"ขอโทษค่ะ"เอวาจะขอโทษทำไม

"บ้าจริงยัยนี้555"เธอชื่ออะไร

ไม่ต้องบอกมันนะเอวา

"ออชื่อเอวา"

ไปเหอะเอวาเเป้งพาฉันวิ่งไปที่ห้องเรียนเป็นอะไรรึเปล่าเอวาไม่เป็นอะไรมากหรอกเเป้งไม่เจ็บเอวากลับไปนั่งที่ซึ่งนั่งติดกันอยู่ดีมีผู้ชายคนไหนไม่รู้มานั้งข้างเอวาหันไปดูตกใจเจอผู้ชายเมื่อกี้"ไงยัยบ้า"

ผมชื่อนนเป็นลูกมาเฟียปากผมร้ายเเต่ผมหล่อน่าทุกคนว่าไงผู้ที่จะสืบทอดเเก๊งมาเฟียคนต่อไปคือ ผมเองผมมาเรียนที่นี้ครั้งเเรกผมเจอผู้หญิงคนหนึ่งอยากรู้จักเธอดูซุ้ม

ซามดี555ผมชอบ

เธอที่กำลังเดินทางกลับบ้านหลังจากเลิกเรียนผมเห็นเธอเลยทักทายไปว่ากลับบ้านเธอไม่ตอบยัยบ้าบ้านเธอไปทางไหนเดี๋ยวฉันไปส่งไม่ต้องไกล้ถึงบ้านฉันเเล้ว คุณหนูครับผมหันไปเพราะมีคนเรียกผมกลับบ้านครับคุณท่านให้มารับหันมาอีกทีเธอหายไปไหนวะเนี่ยยัยนี่วิ่งอย่างกับหมาผมขึ้นรถกลับพร้อมกับลูกน้องพ่อผมที่ฉันเกือบไปแล้วผู้ชายบ้าอะไรพูดกับผู้หญิงอย่างนี้อย่าได้พบได้เจออีกนะลืมไปว่าเขานั่งข้างเรานี่ทำไงดีเนี่ยฉันยืนพูดอยู่หน้าบ้านจนคิดได้ว่าถึงบ้านเข้าบ้านก่อนละกันฉันเข้าบ้านพระจันทร์เป็นคนใช้บ้านฉันเลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วเหมือนแม่คนนึงของฉันเลยพ่อกับแม่ไปไหนหรอคะพ่อกับแม่ไปดูงานที่สาขาให้คุณหนูทานข้าวก่อนได้ไหมคะหนูหิวมากเลยบ้านมีอะไรให้กินบ้างคะวันนี้หนูอยากกินของ

อร่อยๆพ่อกับแม่ไม่อยู่อีกละคุณหนูไปรอที่ห้องอาหารเลยนะคะเดี๋ยวป้าเอาอาหารไปให้ปกติพ่อกับแม่ก็จะไม่ค่อยได้กินข้าวกับฉันเพราะพวกท่านไปดูสาขาร้านสะดวกซื้อปกติอยู่บ้านคนเดียวมีป้าจันทร์นี่แหละที่อยู่เป็นเพื่อนฉันเลยไม่ค่อยเหงามาก

ผมพึ่งมาอยู่ที่นี่เพราะเป็นคำสั่งพ่อแต่พ่อผมไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกนะเพราะผมอยู่จีนปู่กับย่าผมเป็นคนจีนพวกท่านเสียก่อนที่จะมีผมอีกช่วงนี้แก๊งของเรากำลังมีปัญหาเลยให้ผมมาอยู่ที่ไทยก่อนระยะนึงพ่อผมเป็นมาเฟียผมคือผู้สืบทอดแก๊งเพราะผมเป็นลูกคนเดียวของพ่อผมไม่ได้มาเรียนที่ไทยนี่นายไม่ต้องโทรบอกพ่อฉันทุกนาทีหรอกนะฉันอยากมีโลกส่วนตัวของฉันบ้างอย่าให้ฉันต้องหมดความอดทนกับพวกนายคนของพ่อผมเลยตอบกลับมาว่าครับคุณหนูปัญหาของแก๊งไม่ได้มีอะไรมากหรอกนะแค่จะขยายมาที่ไทยอิทธิพลมาที่ประเทศนี้และมีหุ้นส่วนอยู่ที่ประเทศนี้ผมเลยต้องมาเรียนที่ประเทศไทยในมหาลัยชื่อดังและค่าเทอมที่แพงที่สุดวันนี้ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อเอวาเธอดูซุ่มซ่ามบ้าๆอย่างนี้ก็ไม่รู้ฮ่าๆๆ