พลอย: เช้าวันจันทร์ฉันตื่นตั้งเเต่06:00นาฬิกาฉันมาอาบน้ำเพื่อจะไปมหาลัยฉันชื่อพลอยเป็นชื่อที่ใช้กันเยอะจนฉันคิดว่ามันก็ธรรมดาฉันอายุ19ปีตอนนี้กำลังอยู่ปี1ที่บ้านฉันต้องทำงานเเละส่งตัวเองเรียนไปด้วยเพราะทางบ้านฉันไม่มีเงินพอจะส่งฉันเรียน

น้อย:พลอยวันนี้ทำไหมมาเร็วจัง หรือว่าอาจารย์สั่งงาน

พลอย:ไม่หรอกฉันว่าจะมาทานข้าวที่โรงอาหารในมอนี้เเหละ

ก้อย:น้อยกับพลอยมาเร็วกันเลยนะวันนี้ฝนต้องตกเเน่เลยพวกเธอมาเร็วกันอย่างผิดปกติ

พลอย:ดูพูดเข้าสิมันเเปลกตรงไหนที่ฉันมาเร็วอะ

น้อย:ใช่อย่างที่พลอยพูดเลยพวกเรามาเร็วไม่ได้รึไง

ก้อย:ก็เห็นพวกเเกปกติเเทบจะมาเข้าห้องเรียนไม่ได้เห็นเดินอยู่ในมอเเต่เห็นในห้องเรียนต่างหากอยู่เรียน9โมงก็มา08:50เข้าห้องเรียนไม่เห็นไปโรงอาหารสนามบอลก็ไม่มี

น้อย:เออเเกทั้งสองคนอะไปงานเลี้ยงของมอปะ

พลอย:ยังไม่เเน่ใจเลยดูก่อนละกัน

ก้อย:ไปสิคนอย่างฉันรึจะพลาดไปสิพลอยไหนๆๆเเกก็ไม่ได้ออกงานเข้าสังคมบ้างน่า

น้อย:ถ้าพลอยไปฉันก็ไปไหนๆๆก็ไม่ได้เที่ยวกันนานละ

พลอย:อือก็ได้ถือว่าไปเข้าสังคมละกัน

ณในมหาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง

พลอย:เเกสวยมาก อะวันนี้

น้อย:เเกอะวันนี้ใส่อะไรไปอย่าบอกนะว่าชุดนี้ไปเปลียนเลยนะดูก้อยมันเเต่งตัวดูเข้ากับงานมาก

ก้อย:น้อยก็ชมเกินคนมันสวยอยู่เเล้วละนะเเล้วพลอยเเกใส่อะไรมานี้ไปเปลียนเลยนะหรือจะให้ฉันกับน้อยเปลียนให้

พลอย:เออๆๆก็ได้ฉันเปลียนเอง

ผ่านไป40นาทีเวลา 21:00น.

ก้อย:ว้าวๆๆๆไอพลอยมันสวยมากวะจนเราดูเป็นเงาไปเลย

น้อย:พลอยวันนี้เเกสวยมากเลยน่าต้องเเบบนี้สิ

ณ โรงเเรมเเห่งหนึ่งที่มหาลัยได้จัดงานขึ้น

พลอย:พวกเเกทำไหมมหาลัยจัดงานที่นี้อะ

ก้อย:ก็วันนี้มีคนสำคัญมาอะฉันก็ไม่เเน่ในเหมือนกันเห็นว่าเป็นเจ้าชายอะไรนี้เเหละ

น้อย:เจ้าชายเเกใช่ฉันก็ได้ข่าวมาเเบบนั้นคงหล่อมากผู้หญิงเลยเยอะหน่อยวันนี้

พลอย:ไหนบอกวันนี้มาเข้าสังคมไงพวกเเกพูดถึงผู้ชายอีกละ

พลอย:เเกทำไหมงานใหญ่มาก

เดินชนกับใครคนหนึ่งขอโทษค่ะหล่อหล่อมากฉันคิดอะไรอยู่เนี้ยบ้าไปเเล้วหรอพลอยฉันไม่มีเวลาคิดเรื่องผู้ชายหรอก

พลอย:เป็นอะไรรึเปล่าค่ะขอโทษด้วยน่าค่า

เค:ไม่เป็นไรครับขอตัวก่อนน่าครับ

ก้อย:น้อยเเล้วพลอยหายไปไหนเนี้ย

น้อย:คนเยอะขนานนี้ไม่หลงก็บ้าละ

พลอย:งานมหาลัยจริงหรอเนี้ยคนเยอะมาก

เเล้วฉันจะตามหาก้อยกับน้อยยังไงเนี้ยอุ้ยของ

อร่อยทั้งนั้นเลยไหนๆๆก็มาละกินให้เต็มที่เลยละกันเดียวค่อยตามหาก้อยกับน้อยละกัน

บาย:เจ้าชายครับไปไหนมาครับ

เค:ฉันบอกเเล้วใช่มัยว่าอย่าเรียกเจ้าชายเรียกว่าเคเเละใช่คำพูดธรรมดาก็พอ

บาย:ขอโทษครับคุณเค

พลอย:ของกินเยอะขนาดนี้กินห้องนี้ละกันเห็นไม่มีใครนั่ง

บาย:จะไปที่ห้องเลยมั้ยครับ

เค:ไม่ต้องฉันไปเอง

เดินไปถึงห้องเเล้วนั้นใครนี้มันห้องฉันนิวะ

เธอเป็นใครมาทำอะไรห้องฉัน

พลอย:กำลังกินอร่อยอยู่ก็ตกใจเพราะคำพูดนั้น

เค:ไม่ได้ยินที่ฉันถามหรอวะ

พลอย:ขอโทษค่าฉันไม่รู้จริงว่าเป็นห้องคุณเห็นว่าไม่ได้ล็อกด้วยขอโทษจริงไปก่อนนะค่ะฉันจะรีบออกไป

เค:เข้าห้องฉันเเล้วคิดจะออกไปง่ายๆๆมันง่ายไป

พลอย:ฉันขอโทษคุณเเล้วนิค่ะคุณจะเอาอะไรอีก

เค:ถ้าคืนนี้เธอดูเเลฉันเป็นอย่างดีฉันอาจจะปล่อยเธอไปก็ได้น่า

พลอย:ถ้าคุณทำไรฉันฉันจะร้องให้ดังๆเลยน่าเข้ามาสิ

เค:เธอนิก็บ้านอเข้าห้องคนอื่นเเล้วก็จะมาร้องขอความช่วยเหลืออีก

พลอย:ช่วยฉันอือ อึอ

เค:ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก

พลอย:ขอร้องละฉันยังเด็กอยู่เลย

เค:เเล้วคิดว่าฉันจะสนหรอ

พลอย:ฉันโดนพลักไปที่นอนน้ำตาไหลออกมาไม่คิดเลยว่าชีวิตฉันต้องมาเจออะไรเเบบนี้ฉันเเค่เข้ามากินอาหารในห้องเพราะฉันเข้าสังคมไม่เก่ง

เค:สนุกเเล้วค่อยว่ากันต่อละกัน

พลอย:นายอย่าทำอะไรฉันเลยน่า

เค:ค่อยๆๆเอามือไปจับหน้าอกเเล้วฉีกเสื้อผ้าออกจนหมดเห็นทั้งหมดเพราะในห้องนั้นเปิดไฟสว่าง

พลอย:เริ่มมีอารมณ์รวมเลยร้องออกมาโดยที่ร่างกายสั่ง

เค:เธอไม่ต้องเก็บไว้หรอออกมาเลยเสียเวลา

พลอย:นายทำเเบบนี้ทำไหมไอ้บ้า

เค:ไอบ้าคนนี้เเหละคืนนี้ทำให้เธอมีความสุข

พลอย:ตัวสั้นไปหมดฉันทำไงดีเนี้ยอ่าอายก็อาย

เค:ใส่นั้นเข้าไปเเล้วทำตามอารมณ์เคตกใจเลือดออกมานี้ยัยนี้ยังบริสุทธิ์หรอ

พลอย:เเสงเเดดเข้าตาทันที่ที่ตื่น

เธอก็เห็นสภาพตัวเองรีบใส่เสื้อผ้าเเต่เป็นของเคเพราะต้องการปกปิดร่อยเเล้วรีบวิ่งออกไป

เค:ตื่นจากการนอนยัยนี้ไปไหนเนี้ย

พลอย:รีบกลับบ้านเเล้วเข้าห้องน้ำล้างตัวน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวฉันเเค่ฝันร้ายอือ ฮือ

เค:หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลายมาหาฉันที่ห้องด่วน

บาย:เจ้าชายมีอะไรสั่งผมครับ

เค:ไปตามหาผู้หญิงคนหนึ่งให้ฉัน

บาย:ครับ

ก้อย:โทรไปก็ไม่รับตกลงพลอยหายไปไหนเนี้ย

น้อย:นี้ก็10:00โมงละเมื่อคืนไปไหนเนี้ยพลอย

พลอย:หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเห็นสายที่ไม่ได้รับก้อยกับน้อยโทรมา

เค:ขอด่วนที่สุดนะเว้ย

บาย:ได้ครับ

พลอย:โทรไปหาก้อย ฉันขอโทษน่าเมื่อคืนกลับเร็วนะขอโทษจริงที่ทำให้เป็นห่วง

ก้อย:ไม่เป็นไรฉันก็คิดว่าเเกเป็นอะไรเสียอีกน้อยมันก็อยู่กับฉันเนี่ยแหละ

พลอย:ฉันรู้สึกไม่สบายอะขอนอนก่อนน่าน่าจะไม่ไปมอ2-3วันน่า

ก้อย:เครๆๆหายเร็วๆๆน่า

น้อย:พลอยไม่สบายหรอ

ก้อย:ฮือเห็นพลอยว่าเเบบนั้นเเหละน่าจะไม่มามอ2-3วันเเหละ

เค:ถ้ายังไม่เจอก็ตามหาให้เจอดิ

บาย:ครับ

เค:เธออยู่ไหนวะกล้าหนีฉันเธอได้เจอดีเเน่

น้อย:เเก่หายดีเเล้วใช่มัยวันนี้มาเรียนอะ

พลอย:หายเเล้วละขอบคุณน่า

ก้อย:ยัยพลอยเเกรู้มัยสองสามวันนี้มีคนมาตามหาชื่อเเกด้วยละชื่อพลอยอะ

พลอย:พลอยออกจะเยอะธรรดาที่เขาจะมาตามหาอะ

ก้อย:เออจริงซะ

น้อย:เข้าห้องเรียนกันเถอะ

พลอย:เรียนเสร็จเเล้วฉันขอกลับบ้านก่อนน่าช่วงนี้ฉันไม่ว่างอะ

น้อย:โอเคร็อก

ก้อย:รีบกลับบ้านเถอะรู้สึกเหมือนฝนจะตกเลยอะ

พลอย:ไว้เจอกันพรุ้งนี้น่าา

เค:ไหนบอกว่าอยู่ที่นี้ไง

บาย:เธอเป็นนักศึกษาอยู่ที่นี้ครับ

ที่ผมสืบมาเธอชื่อพลอยครับ