แปลงโฉมมัดใจฝ่าบาท
รอดตาย
เซียวหลินเฟย
ท่านพี่คะ ทำไมท่านพี่ถึงต้องไปออกรบด้วย
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
หลินหลินคือ...
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ยังไงพี่ก็ต้องไป
เซียวหลินเฟย
หลินหลินไม่อยากให้ท่านพี่ไปเลย
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
หลินหลิน//ทำหน้าเศร้า
เซียวหลินเฟย
งั้นท่านพี่สัญญากับหลินหลินได้หรือไม่ว่าท่านพี่จะกลับมา
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
อืม...พี่สัญญาว่าจะกลับมาแน่นอน
เซียวหลินเฟย
รีบๆกลับมานะคะ//โบกมือ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
งั้นพี่ไปก่อนนะ...น้องดูแลตัวเองดีๆนะหลินหลิน
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
เจ้า! ซูจุนฟานสงครามในครั้งนี้ข้าจะต้องชนะเจ้าให้ได้
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
อย่าได้คิดล่ะว่าเจ้าจะชนะข้าในศึกสงครามนี้ได้น่ะ
ซูจุนฟาน
หึ! ชนะ? เจ้าเนี่ยนะฮ่าฮ่าๆ
ซูจุนฟาน
เจ้าไปเอาความมั่นใจนี่มาจากไหนน่ะดูก็รู้ว่ายังไงเจ้าก็ไม่มีทางชนะข้า
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
คิดหรือว่าข้าจะแพ้เจ้าน่ะ!
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
เพราะว่าข้าสัญญากับหลินหลินแล้วว่าจะต้องกลับไปหานาง
ซูจุนฟาน
มั่นใจดีนี่//แสยะยิ้ม
ซูจุนฟาน
แต่ก็น่าเสียดายเพราะเจ้าไม่มีวันชนะข้าได้
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ข้าก็มีทางชนะเจ้าได้อยู่แล้วเพราะงั้นข้าจะไม่ตาย
ซูจุนฟาน
หึ! ถ้าเจ้าไม่อยากตายงั้นก็มาเป็นคนของข้าซะ
ซูจุนฟาน
หรือเจ้าจะนอนตายอยู่ที่นี่ก็เป็นทางเลือกของเจ้า
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
หึ! เป็นคนของเจ้าช่างน่าขำ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ข้าขอตายที่นี่ยังดีกว่าไปเป็นคนของเจ้า
ซูจุนฟาน
//ยกมือสั่งยิงธนู
ซูจุนฟาน
เจ้ามีความสามารถพอตัวนะแต่...
ซูจุนฟาน
ที่เจ้าจะต้องตายอยู่ที่นี่
ทันทีที่ซูจุนฟานสั่งยิ่งธนูลูกธนูนับร้อยก็พุ่งตรงมาทางเซียวเฉินอี้และทหารทั้งหมดของเขา
โดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งรับ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
หึๆ ฮ่าๆ นี่ข้าแพ้งั้นหรือแพ้แล้วสินะ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ข้าขอโทษนะน้องรักของพี่ที่พี่ไม่สามารถรักษาสัญญาที่ให้ใว้กับเจ้าได้
จากนั้นกองทัพตละกูลเซียวก็ได้พ่ายแพ้ในศึกสงครามนี้
เมื่อซูจุนฟานเห็นว่าทางฝั่งกองทัพของเซียวเฉินอี้ตายหมดแล้วเขาก็ได้เดินทางกลับวังทันที
ฮ่าฮ่าฮ่าๆ นี่ข้ายังไม่ตาย ตอนนี้ข้าต้องรีบไปหาหลินหลินน้องสาวของข้าแล้ว
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ข้ากลับมาแล้ว
เมื่อเซียวเฉินอี้เข้ามาในบ้านก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น
เซียวหลินเฟย
ท่านพี่!//ตะโกน+วิ่ง
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
เกิดอะไรขึ้นกับที่นี่หลินหลิน
เซียวหลินเฟย
ทันทีที่รู้ข่าวว่าท่านพี่แพ้ทุกคนที่นี่ก็เอาทรัพย์สินสมบัติของตละกูลเราไปหมดเลยฮือๆ
เซียวหลินเฟย
ตอนนี้เราก็หนีไปซ่อนตัวกันเถอะจนกว่าท่านพี่จะหายดี
หรงอี้
//กอดจากทางด้านหลัง
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ข้าไม่คิดว่าจะได้เจอเจ้าอีกนะหรงอี้
หรงอี้
เเหม~ก็เพื่อนกันนี่นะจะเจอกันทั้งทีแต่เจ้ากลับถามแบบนี้ข้าเสียใจนะรู้มั๊ย
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
แล้วเจ้ามาหาข้าที่นี่มีเรื่องอะไร?
หรงอี้
จะมีเรื่องอะไรล่ะก็ข้าได้ยินมาว่าน้องสาวสุดที่รักของเจ้ากลับมาจากวังแล้ว
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
หลินหลินน่ะหรือ?
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
นางออกมาจากวังแล้วงั้นข้าไปก่อนนะ//กำลังจะเดินไป
หรงอี้
เจ้านี่นะ พอบอกว่าน้องสาวกลับมาแล้วจะรีบไปอย่างเดียว
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
แล้วเจ้ามีเรื่องอะไรกับข้าอีกหรงอี้?
หรงอี้
คือว่า...ข้าชอบเจ้านะ//กระซิบ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
//หน้าแดง
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
จะ เจ้า เจ้าพูดบ้าอะไรน่ะ
หรงอี้
ข้าล้อเล่นน่า~//ร่าเริง
หรงอี้
(แต่ความจริงข้าไม่ได้ล้อเล่น)
เพราะว่าข้าไม่ได้อยากจะเป็นแค่เพื่อนกับเจ้าเฉินอี้
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
เจ้าบ้าข้าตกใจหมดนึกว่าเจ้าพูดจริง
หรงอี้
แล้วถ้าเกิดว่าข้าพูดจริงเจ้าจะให้คำตอบข้าว่าอะไร//กระซิบ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ขะ ข้า//หน้าแดง
หรงอี้
เจ้าไปเถอะ เดี๋ยวน้องสาวเจ้าจะรอนาน
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
อะ อืม...เจ้าก็กลับบ้านดีๆล่ะ
หลังจากที่เซียวเฉินอี้ไปแล้ว
หรงอี้
ทำไมถึงรู้สึกเจ็บแปล๊บๆที่อกแปลกๆนะ?
หรงอี้
ถ้าเมื่อกี้ข้ารอฟังคำตอบของเจ้า เจ้าจะให้คำตอบข้าว่าอะไรนะเฉินอี้
ทางด้านเซียวเฉินอี้ที่กำลังกลับไปที่บ้านก็ดันไปชนกับใครบางคน
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
อ่ะ เอ่อขะ ขอโทษเจ้าไม่บาดเจ็บตรงไหนนะ//ยื่นมือ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
หืม?
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ห๊ะ!? ท่านแม่//ตกใจ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ข้าเนี่ยนะท่านแม่ของเจ้า!?
เด็กคนนั้นเรียกเขาว่าท่านแม่ล่ะ ผู้ชายคนนั้นเนี่ยนะ?คือท่านแม่
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
จะ เจ้าหนูคือข้าไม่ใช่ท่านแม่ของเจ้านะ
???
ฮึก! แง~ ท่านแม่ ท่านแม่//กอด
เด็กคนนั้นร้องไห้ล่ะ คงคิดว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแม่แน่ๆ
น่าสงสารจัง คงหลงทางกับพ่อแม่มาแน่ๆ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
อะ เอาล่ะงั้นเดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะพาเจ้าไปส่งที่บ้านเจ้าดีมั๊ย//ยิ้ม+นั่งยองๆ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
นี่อะไรน่ะ เจ้าหนู---//เงยหน้า
เมื่อเซียวเฉินอี้เงยหน้าขึ้นมาก็ไม่พบกับเด็กคนนั้นแล้ว
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
อ้าว?ไปไหนซะแล้วล่ะ//มองซ้านมองขวา
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
สงสัยคงกลับบ้านไปแล้วมั้ง//เดินกลับบ้าน
เซียวเฉินอี้ที่เดินกลับบ้านไปโดยไม่รู้เลยว่าเด็กคนนั้นได้แอบดูเขาอยู่บนต้นไม้ใกล้ๆ
พร้อมกับเด็กอีกคนหนึ่งที่เเอบดูอยู่ข้างๆ
???
ท่านพี่ ท่านพี่คิดว่าท่านแม่จะทำสำเร็จมั๊ย?
???
อืม...พี่คิดว่าท่านแม่เค้าน่าจะทำสำเร็จนะถ้าไม่สำเร็จพวกเราก็จะหายไป
???
ยาที่ทำให้ท่านแม่ท้องได้ท่านพี่คิดว่าท่านแม่จะได้ดื่มยัง?
???
คงจะยังแต่อีกสักพักท่านแม่ก็คงจะดื่มแล้วล่ะ
???
ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงดี~//นั่งแกว่งขา
รอที่จะได้อยู่กับท่านแม่และท่านพ่อ
วางแผนมัดใจฝ่าบาท
ไม่นานเซียวเฉินอี้ก็กลับมาถึงบ้านก่อนจะเดินเข้าไปพบกับหลินหลินน้องสาวเพียงคนเดียว
ที่กลับมาจากวังนั่งรอเขาอยู่
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
หลินหลิน พี่ดีใจนะที่น้องกลับมาบ้าน
เซียวหลินเฟย
ฮือๆ ท่านพี่~//กอด
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
เป็นอะไรหลินหลินใครทำน้อง เดี๋ยวพี่จะไปจัดการมันให้
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
เอ่อ...ถ้าเป็นเจ้านั่นพี่ก็คง...//มองไปทางอื่น+พูดเบาๆ
เซียวหลินเฟย
ว่าแต่ขวดเล็กๆในมือท่านพี่คืออะไรหรอคะ?
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
อ๋อ นี่น่ะหรอมีเด็กน้อยที่เจอกันระหว่างทางให้มาน่ะ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ยังไม่ได้กินเลย//เปิดฝา+ดื่ม
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ว่าแต่ไหนเล่ามาสิว่าเกิดอะไรขึ้น?
เซียวหลินเฟย
ตั้งแต่ที่เข้าวังไปน้องก็มักจะถูกกลั่นแกล้งต่างๆนาๆของสนมคนอื่นๆ
เซียวหลินเฟย
พอตกกลางคืนก็ให้ไปตักน้ำมายืนถือไว้ยังไม่พอน้องยังถูกผลักตกน้ำอีกแล้วก็ถูกตบน้องกลัว
เซียวหลินเฟย
แถมฝ่าบาทก็ยังไม่สนใจน้องอีก แล้วก็ไม่เคยมาหาน้องบ้างเลยตั้งแต่แต่งเข้าวังไปหรือว่าฝ่าบาทไม่ชอบน้องแล้ว//กลั้นน้ำตา
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
น้องโดนกลั่นแกล้งขนาดนี้เลยงั้นหรือ?
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
หน๋อย! เจ้านั่น หลินหลินน้องข้าแต่งเข้าวังไปแท้ๆแต่กลับไม่สนใจ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
อ่อ! คิดออกแล้ว
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
แค่พี่ปลอมตัวเป็นน้องเข้าไปจัดการเรื่องต่างๆที่วังแล้วค่อยสลับตัวกันทีหลังถ้าพี่ทำสำเร็จ
เซียวหลินเฟย
(ฮิฮิ~ขอบคุณนะท่านพี่เฉินอี้ ทีนี้หลินหลินจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องการกินกับมารยาทอีกแล้ว)
เซียวหลินเฟย
แล้วท่านพี่จะปลอมเป็นน้องยังไงคะ?
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
หลินหลินกับพี่น่ะ//แต่งหน้า
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
เราหน้าตาคล้ายๆกันถ้าพี่แต่งนิดๆหน่อยๆก็เหมือนเจ้าแล้ว//แต่งตัว
เซียวหลินเฟย
ว้าว! ท่านพี่เหมือนข้ามากเลย//ดีใจ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ ถึงเวลาที่น้องต้องเข้าวังแล้ว
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
แต่พี่จะไปแทน
เซียวหลินเฟย
หวังว่าท่านพี่จะทำสำเร็จนะ//กอด
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
//ลูบหัว
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
(ว่าแต่จะจัดการยังไงดีล่ะ?)
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
หรือจะต้องเอาใจไทเฮาก่อนเป็นอันดับแรกดี
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
อืม?...เเต่พอเข้าวังไปแล้วจะต้องทำตัวยังไงเนี่ย?//พูดเบาๆ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
แล้วถ้าเกิดทำพลาดขึ้นมาเเย่แน่ๆ
เซียวเฉินอี้ก็นั่งคิดสักพักก่อนจะนึกถึงเด็กที่ให้ขวดน้ำเล็กๆกับเขามา
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ว่าแต่เด็กคนนั้นเป็นใครกันนะ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ทำไมถึงหน้าตาคล้ายๆข้ายังไงไม่รู้แถมยังเรียกข้าว่าหม่าม๊าอีก?
ระหว่างที่เขานึกถึงเด็กคนนั้นอยู่ อยู่ๆก็มีคนพูดขึ้น
พระสนมเซียวถึงวังแล้วขอรับเชิญลงมาได้
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ถึงแล้วงั้นหรือ//พูดเบาๆ
เมื่อมาถึงวังเซียวเฉินอี้ก็ได้ลงมาก่อนจะมองไปรอบๆ
เขามองไปรอบๆสักพักก็ฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าทำไมถึงไม่เห็นซูจุนฟานเลยก่อนที่เขาจะเดินไปเลื่อยๆก็พบกับศาลาริมสระบัว
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ตั้งแต่เข้ามาไม่เห็นเขาเลยไปไหนกันนะ?
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
หืม?//หันไปมอง
เทียนหลัว
ทำไมถึงออกจากวังไปไม่บอกเทียนหลัวคนนี้ล่ะคะ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
เทียนหลัวงั้นหรือ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
แล้วรีบมาหาข้าเจ้ามีเรื่องอะไร?
เทียนหลัว
ท่านไม่รู้จริงๆหรอคะ
เทียนหลัว
ท่านออกไปโดยไม่บอกใครรู้มั๊ยตอนนี้ไทเฮาต้องการพบตัวท่านด่วน
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ไทเฮา? ต้องการพบตัวข้า
เทียนหลัว
พระสนมเซียวรีบไปเลยค่ะ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
เข้าใจแล้ว
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
(เข้ามาที่วังก็ดันเกิดเรื่องซะแล้ว แล้วแผนที่จะมัดใจซูจุนฟานจะสำเร็จมั๊ยเนี่ย!)
เมื่อเซียวเฉินอี้มาถึงห้องโถงโดยมีซูเหนียนเฟิงนั่งมองลงมา
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
//คุกเข่า+ก้มหน้า
เจ้ารู้หรือไม่ว่าออกจากวังไปโดยไม่ได้รับอนุญาตต้องโดนอะไร
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ขะ ข้าผิดไปเเล้วเพคะ ไทเฮาโปรดให้อภัยข้าด้วย//เงยหน้า+ตัวสั่น
ซูเหนียนเฟิง
ดี ทีนี้จงนั่งคุกเข่าสำนึกผิดที่นี่ไปซะ
ซูเหนียนเฟิง
จนกว่าข้าจะอนุญาตให้ไปได้
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
พะ เพคะ ไทเฮา
ซูเหนียนเฟิง
ข้าไม่มีอะไรกับเจ้าแล้วเจ้าก็จงนั่งคุกเข่าอยู่ที่นี่ซะ
เมื่อซูเหนียนเฟิงพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไป
ไม่นานเวลาก็ผ่านไปจนถึงช่วงเย็น
ซูเหนียนเฟิง
ป่านนี้นางคงทนไม่ไหวแล้วลุกออกจากห้องนั้นไปแล้วมั้ง//อ่านหนังสือคู่มือกับดัก
หลินอวี๋
ไทเฮาเพคะท่านไม่ไปปล่อยนางหรือเพคะ
หลินอวี๋
ตอนนี้ผ่านมาหลายชั่วยามแล้วนะเพคะ
ซูเหนียนเฟิง
อืม..มันก็จริงอย่างที่เจ้าว่า
ทางฝั่งเซียวเฉินอี้ที่นั่งคุกเข่าอยู่
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
อึก! ปวดเข่าจัง//สั่น
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ถ้าวันนี้ข้าไม่มาแทนหลินหลินก็คง...//พูดเบาๆ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ไทเฮาเพค---//เงยหน้า
ซูจุนฟาน
เจ้ามาทำอะไรตรงนี้?
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ฝ่าบาทคือว่าข้า---
ซูจุนฟาน
ลุกขึ้นแล้วไปซะ//เดินมา
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
//หลบสายตา
ซูจุนฟาน
มองข้า! อย่าหลบสายตาแล้วตอบข้ามาว่าทำไมเจ้าถึงมาคุกเข่าอยู่ที่นี่?//นั่งยองๆ+เชยคาง
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
คือว่าข้า...
ซูจุนฟาน
ทำไมข้าสั่งให้เจ้าไปเจ้าถึงไม่ฟังคำสั่งข้า?
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
มันเป็นคำสั่งของไทเฮา
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ข้าไม่อาจขัดคำสั่งได้
ซูเหนียนเฟิงที่มาถึงและได้ยินทุกอย่างก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
ซูเหนียนเฟิง
เจ้าช่างเป็นคนที่น่าประทับใจจริงๆ ที่ไม่กล้าขัดคำสั่งของข้า
ซูเหนียนเฟิง
ทั้งๆที่คนที่มาสั่งให้เจ้าออกไปคือซูจุนฟานลูกชายของข้าและเป็นฝ่าบาทแท้ๆ
ซูจุนฟาน
เสด็จแม่นี่มันเรื่องอะไรกัน?
ซูเหนียนเฟิง
นางช่างน่าสนใจจริงๆ//แสยะยิ้ม
ก่อนที่ซูเหนียนเฟิงจะมาได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน
ซูเหนียนเฟิง
ป่านนี้นางคงไม่อยู่แล้วล่ะ
หลินอวี๋
แต่ท่านก็ต้องมาตรวจดูนะเพคะว่านางไปจริงๆหรือป่าว
ซูเหนียนเฟิง
ที่เจ้าพูดมาก็จริง
ซูเหนียนเฟิง
ทั้งสองคุยอะไรกันน่ะ//เเอบดู+ฟัง
มองข้า อย่าหลบสายตาแล้วตอบข้ามาว่าทำไมเจ้าถึงมาคุกเข่าอยู่ที่นี่
ทำไมข้าสั่งให้เจ้าไปเจ้าถึงไม่ฟังคำสั่งข้า
ซูเหนียนเฟิง
เจ้ามีนามว่าอะไร//ถาม
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
เอ่อ..ข้ามีนามว่าเซียวหลินเฟยเพคะ
ซูเหนียนเฟิง
เจ้าไปได้แล้วล่ะ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
คะ คือว่าข้า//สั่น
ซูเหนียนเฟิง
หืม? มีอะไรอีก
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ข้าลุกไม่ได้...คือว่าขาของข้ามันชาเพคะ
ซูจุนฟาน
เดี๋ยวข้าไปส่ง//อุ้ม
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
อะ เอ่อ..ฝะ ฝ่าบาทไม่ได้นะเพคะที่ท่านจะมาอุ้มข้า...//ถูกอุ้ม
ซูจุนฟาน
อยู่เงียบๆซะหรือเจ้าจะเดินไปเอง
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
//เงียบ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
(ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากให้เจ้าอุ้มไปหรอกแต่นมปลอมข้าจะหลุด)//หน้าแดง
ซูจุนฟาน
เจ้าป่วยงั้นรึ?ถึงหน้าแดง
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
มะ ไม่เพคะ
ซูจุนฟาน
เสด็จแม่ข้าพานางไปส่งที่ตำหนักของนางก่อนนะ
ซูเหนียนเฟิง
ไม่เป็นไรเเม่ว่าจะกลับตำหนักพอดี
ซูเหนียนเฟิง
เจ้าพานางไปเถอะ
เมื่อซูจุนฟานได้ยินแบบนั้นก็พาเซียวเฉินอี้ไปส่งที่ตำหนัก
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
(หน่ะ หนักงั้นหรือ!? นี่เจ้าว่าข้าหนักเนี่ยนะ!!)
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
หน่ะ หนักหรือเพคะ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
งะ งั้นวางข้าลงที
ซูจุนฟานไม่พูดอะไรก่อนจะพาเซียวเฉินอี้ไปส่งถึงหน้าตำหนักก่อนจะวางลง
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
นะ นิดหน่อยเพคะ
ซูจุนฟาน
งั้นข้าจะนอนที่นี่กับเจ้าเพราะข้าจะคอยดูว่าเจ้าหายดีไหม
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
มะ ไม่ดีกว่าเพคะ
ซูจุนฟาน
ทำไม?ข้าถึงนอนกับเจ้าไม่ได้
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
(ถึงมันจะเป็นเรื่องดีที่ซูจุนฟานสนใจ...)
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
(แต่ก็ไม่ได้ไม่งั้นความลับของข้าได้ถูกเปิดเผยแน่)
ซูจุนฟาน
ทำไมเจ้าถึงไม่ตอบข้า//ยื่นหน้าไปใกล้
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ขะ ข้า...คือยังไงก็ไม่ได้เพคะ//หน้าแดง
ซูจุนฟาน
เฮ้อ! แล้วแต่เจ้างั้นข้าไปก่อนแล้วกัน
ไม่นานซูจุนฟานก็เดินจากไป
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ฮู่~//ถอนหายใจ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
รอดแล้ว//เดินเข้าห้อง
หอนางโลม1
นับตั้งเเต่วันนั้นวันที่เขาเซียวเฉินอี้ได้ถูกซูจุนฟานพาไปส่งถึงตำหนักเวลาก็ล่วงเลยผ่านมา
เขาก็ได้มานั่งเล่นที่ศาลาริมสระบัวพร้อมกับวางแผนอะไรบางอย่าง
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
น่าเบื่อจัง...
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
วันนี้เทียนหลัวไม่อยู่ แถมนัดกับหรงอี้ไว้แล้วด้วย//คุ่นคิด
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
(งั้นแอบไปที่หอนางโลมดีกว่า~)
เมื่อเขาคิดได้ดังนั้นก็ได้ลุกขึ้นก่อนจะเหลือบไปเห็นใครบางคนกำลังเดินมาทางศาลาที่เขาอยู่
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
นั่นใครน่ะ?//นั่ง+มอง
ซ่งหยานซีที่กำลังเดินมาเพื่อที่จะมานั่งเล่นแก้เบื่อก็ได้สังเกตเห็นเซียวเฉินอี้นั่งเล่นอยู่
ซ่งหยานซี
นั่นมันแม่นางหลินเฟยไม่ใช่รึ?
ซ่งหยานซี
ที่มานั่งตรงนี้คงวางแผนอะไรไว้แล้วแน่ๆ//เดินไปหา
ซ่งหยานซี
นี่สนมเซียวมาทำอะไรตรงนี้งั้นรึ?
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
เจ้าเป็นใคร?
ซ่งหยานซี
ห๊ะ! นะ นี่เจ้าจำข้าไม่ได้จริงหรือ!?
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
แล้วเจ้าเป็นใคร ข้าจะไปรู้ได้ยังไง?
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ที่นี่ก็มีสนมคนอื่นตั้งเยอะ ข้าจำไม่ได้หรอก
ซ่งหยานซี
เจ้าก็พูดไป~ ข้าเองซ่งหยานซี//ฝืนยิ้ม
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
...ยินดีที่ได้พบเจ้านะสนมซ่ง
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ว่าแต่...สนมซ่งมาทำอะไรที่นี่คนเดียวรึ?
ซ่งหยานซี
พอดีข้าแค่จะมานั่งเล่นที่นี่เเก้เบื่อน่ะ
ซ่งหยานซี
แต่สนมเซียวอยู่ที่นี่พอดีข้าเลยคิดว่าจะมาชวนเจ้าไปดูปลาคราฟกับดอกบัวข้างศาลานี้ด้วย
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ถ้างั้นข้าก็จะไปดูกับเจ้าแล้วกันข้าเบื่อๆพอดีเลย
ซ่งหยานซี
(ติดกับ! ทีนี้ข้าจะทำให้เจ้าขายหน้าสนมเซียว)
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
(มาทำดีกับข้าเเบบนี้นางคงวางแผนมาแน่ๆ)
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
(คงจะมาแกล้งข้า แผนแค่นี้ของเจ้าทำให้ข้าตกหลุมพลางเจ้าไม่ได้หรอก)
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
สนมซ่งข้าไม่เห็นจะมีปลาคราฟเลยเห็นแต่ดอกบัว//ยืนค้ำเข่า+ก้มลงดู
ซ่งหยานซี
แต่ว่าข้าได้ยินมาว่า...//เตรียมผลักตกน้ำ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
(คิดไว้แล้วว่านางจะทำแบบนี้)
ซ่งหยานซี
ปลาคราฟที่นี่ตัวใหญ่มากนะ งั้นเจ้าก็ลงไปหาดูสิ//แสยะยิ้ม+กำลังจะผลัก
ทั้งสองที่ยืนอยู่ตรงริมสระบัวก็ไม่รู้ว่าซูจุนฟานที่มาเดินเล่นก็มาถึงที่ที่พวกเขาอยู่
ก่อนที่ซูจุนฟานจะหันมาเห็นซ่งหยานซีกำลังจะผลักเซียวเฉินอี้เขาจึงหยุดยืนดูพวกเขาทั้งสอง
ซูจุนฟาน
นางกำลังจะทำอะไรกับหลินเฟยน่ะ?//ยืนมอง
ทางด้านเซียวเฉินอี้ที่รู้ตัวก็ได้หันกลับมา
ซ่งหยานซี
เจ้า! หึ! ถึงเจ้าจะรู้แล้วแต่มันก็สายไปแล้วล่ะ//ตกใจ+แสยะยิ้ม
ซ่งหยานซี
ตกน้ำไปซะเถอะ!!//ผลัก
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
พลาดแล้วล่ะสนมซ่ง
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
เจ้าบอกว่าปลาคราฟที่นี่ตัวใหญ่สินะ งั้นเจ้าก็ลงไปจับเองสิ//จับแขน+เหวี่ยงตกน้ำ
ทันทีที่ซ่งหยานซีตกน้ำคนใช้ที่อยู่แถวนั้นได้ยินเสียงก็วิ่งมา
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
หึ!
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
อุ๊ย!สนมซ่งลงไปทำอะไรในน้ำน่ะ?//แกล้งตกใจ
ไม่นานซ่งหยานซีก็ว่ายน้ำขึ้นฝั่งด้วยความโกรธปนความอาย
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
งั้นข้าไปก่อนแล้วกันถ้าสนมซ่งขึ้นมาจากการลงไปหาปลาคราฟนั่นนะ
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
แล้วก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะ เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอ---//หันหลัง+ตกใจ
ซูจุนฟาน
เจ้ามาทำอะไรตรงนี้ขาหายดีแล้วรึ?
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
หะ หายดีแล้วเพคะ
ซูจุนฟาน
เเล้วทำไมเจ้าถึงไปทำให้สนมซ่งตกน้ำ?
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ก็นางจะผลักข้าก่อนนี่ ข้าแค่ป้องกันตัว...
ซูจุนฟาน
วันนี้เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจมาก สนมเซียว
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ข้าทำให้ท่านประหลาดใจยังไงคะ?ฝ่าบาท
ซูจุนฟาน
ก็เจ้าแรงเยอะขนาดจับสนมซ่งโยนลงน้ำได้จะไม่ทำให้ข้าประหลาดใจได้ยังไงฮึ?
เมื่อเขาพูดจบก็เดินจากไปทำให้เซียวเฉินอี้งงว่าทำไมซูจุนฟานถึงไม่เหมือนที่หลินหลินน้องสาวของเขาเล่าให้ฟัง
เซียวเฉินอี้ก็ได้เดินกลับตำหนักของตัวเองไปก่อนจะนั่งลงเขียนจดหมายส่งให้หลินหลินน้องสาวของเขา
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
ถึงหลินหลินน้องรัก...
พี่มีเรื่องอยากจะบอกให้น้องรู้ว่าแผนที่พี่จะทำให้ซูจุนฟานสนใจในตัวน้องนั้นกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว
สิ่งที่พี่อยากจะบอกก็คงจะมีแค่นี้...แต่ว่าพี่ว่าคงไม่ใช่เร็วๆนี้ที่เขาจะสนใจเจ้าเพราะดูยังไงเหมือนเขาจะยังไม่เปิดใจให้
แต่พี่คิดว่าเขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรแถมเขายังพูดกับพี่เยอะขึ้นด้วย...ถ้าน้องได้รับจดหมายนี้แล้วพี่จะบอกว่า
เพื่อน้องพี่ยอมทำให้ได้ทุกอย่าง...
เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)
อืม?...แค่นี้ก็คงจะได้แล้วนะ//พับกระดาษ
ไม่นานนกพิราบส่งสารก็บินไปส่งจดหมาย
เซียวเฉินอี้ที่ไม่มีอะไรทำก็ได้นอนเล่น
ทางด้านหลินเฟยที่ได้รับจดหมายแล้ว
เซียวหลินเฟย
นี่มันจดหมายของท่านพี่นี่//เปิดอ่าน
เซียวหลินเฟย
อืม...แบบนี้เองสินะ
เซียวหลินเฟย
เพื่อน้อง...พี่ทำเพื่อน้องขนาดนี้แท้ๆ
เซียวหลินเฟย
ความจริงแล้วข้า...
ทางด้านเซียวเฉินอี้ที่นอนอยู่
เวลาก็ล่วงเลยผ่านไปจนถึงเวลากลางคืนโดยที่เซียวเฉินอี้ไม่รู้ตัว
เซียวเฉินอี้ที่ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้ว เขาก็ได้รีบปลอมตัวทันที
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
ได้เวลาแล้ว ตอนนี้ก็นัดหรงอี้ไว้แล้วว่าให้ไปเจอกันที่หน้าหอนางโลม
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
อืม?...ก่อนอื่นจะทำยังไงดีล่ะถ้าออกไปแต่ถ้าไม่ทำน้องหลินหลินปลอมไว้
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
แล้วถ้าคนอื่นรู้ว่าข้าที่ปลอมตัวเป็นน้องหลินหลินหายไปล่ะก็...อึ๋ย~ไม่อยากจะคิด
เมื่อเซียวเฉินอี้คิดได้ดังนั้นก็ได้เอาเสื้อของหลินเฟยมาวางบนเตียงแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมทำให้เหมือนคนนอนหลับอยู่
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
เรียบร้อยทีนี้ไปดีกว่า
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
อยู่ที่วังเบื่อจะตายไป~
เซียวเฉินอี้พูดจบก็แอบออกจากตำหนักก่อนจะกระโดดข้ามกำแพงวังออกไป
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
เจ้านั่นอยู่ไหนนะ?//มองซ้ายมองขวา
ซูจุนฟาน(ปลอมตัว)
//เดินผ่านหน้า+เข้าหอนางโลม
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
นั่นเขานี่!?//ตกใจ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
เขามาทำอะไรที่หอนางโลมกัน!?
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
แถมยังปลอมตัวอีก สงสัยคงกลัวว่าจะมีคนรู้ว่าเป็นฝ่าบาทหรือป่าวนะ?
ยังไม่ทันที่เซียวเฉินอี้จะหายสงสัย
อยู่ๆหรงอี้ที่มาเห็นพอดีก็ได้เข้ามากอด
หรงอี้
เจ้ามาแล้วรึ ทำไมถึงมาช้าจังข้ารอนานมากเลยนะ
เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)
โทดทีๆพอดีข้าต้องแอบออกมาเลยมาช้าหน่อย
หรงอี้
งั้นรีบเข้าไปกันเถอะ//จูงมือ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
