ย้อนเวลามาเปลี่ยนชะตาชีวิต
บทนำ
ข้าอยากเล่าเรื่องราวชีวิตของข้าให้กับพวกเจ้าได้รับรู้
เคยเกิดและต/ยในนิยายเรื่องนี้มาตั้งสามครั้งสามคราแล้ว
แต่ละครั้งที่ข้าได้ต/ยและเกิดใหม่
ข้ามีชีวิตแค่เพียงสามอาทิตย์เท่านั้น
พวกเจ้าถามข้าว่าเพราะอะไรน่ะเหรอ
ที่ข้าทั้งรักและมีลูกด้วยกันมาแล้ว
ที่เป็นเช่นนี้เพรามี.... (ตัวละครลับ)... ที่เข้ามาเกี่ยวพันระหว่างความรักของข้าและสามี
จนทำให้สามีข้าหลงเชื่อคำลวงของมัน
การเกิดใหม่ครั้งที่4นี้อาจจะเป็นการเกิดใหม่ครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้
เพราะการเกิดใหม่ครั้งไหนๆมันก็เกิดขึ้นเหมือนเดิม
จะได้ไม่ต้องมาช้ำใจเองครั้งแล้วครั้งเล่า
ได้สิ.. เดี๋ยวแม่พาไปนอนนะ
รอติดตามเนื้อเรื่องกันนะคะ
แอดเองจ้าาา~
แอดคนเก่าคนเดิมเองจ้าาา~
แอดเองจ้าาา~
แอดทำนิยายแนวย้อนยุคครั้งแรก
แอดเองจ้าาา~
ได้โปรดมาตามอ่านกันด้วยนะคะ
ตอนที่1
หลินซี/หญิงรับใช้ส่วนตัวของนายเอก
นายหญิงเจ้าคะ
หลินซี/หญิงรับใช้ส่วนตัวของนายเอก
ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ/ปลุกจินเยว่
ลี่จินเยว่/นอ.
(นี่ข้ากลับมาเกิดใหม่อีกแล้วรึ)
ลี่จินเยว่/นอ.
(น่าเบื่อจริงๆ)
ลี่จินเยว่/นอ.
(นี่ข้าจะต้องตายอีกกี่รอบเนี้ย)
หลินซี/หญิงรับใช้ส่วนตัวของนายเอก
อย่ามัวแต่นั่งเหม่อสิเจ้าคะ
หลินซี/หญิงรับใช้ส่วนตัวของนายเอก
ทุกคนรอนายหญิงอยู่นะเจ้าคะ
ลี่จินเยว่/นอ.
ข้ารู้แล้วน่าพี่หลิน
ลี่จินเยว่/นอ.
/ลุกจากเตียง
หลินซี/หญิงรับใช้ส่วนตัวของนายเอก
/แต่งตัวให้
ลี่จินเยว่/นอ.
/เดินเข้ามา
ชางคุน/พอ.1
ทำไมเจ้าถึงชักช้าเช่นนี้
หลันซวนอี้/พอ.4
ไหนๆก็มากันแล้ว
หลันซวนอี้/พอ.4
จะไล่กลับก็ไม่ได้
หลันซวนอี้/พอ.4
จินเยว่เจ้านั่งก่อนสิ
ลู่ซือหมิง/พอ.3
/อุ้มจินหลันนั่งตัก
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
หลันๆจะไปอยู่กันท่านแม่
ลู่ซือหมิง/พอ.3
ได้สิ/วางจินหลันลงพื้นอย่างเบามือ
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
ฮิๆๆท่านแม่~/วิ่งไปหา
ลี่จินเยว่/นอ.
ไงจ๊ะหลันๆ/กอด
ชางคุน/พอ.1
นี่เจ้าป่วยรึป่าว
ชางคุน/พอ.1
เหตุใดหน้าเจ้าถึงได้ซีดเซียวเช่นนี้กัน
ลี่จินเยว่/นอ.
ข้าแค่นอนไม่เต็มอิ่มน่ะ
ลี่จินเยว่/นอ.
ท่านพี่อย่าสนใจข้าเลย
ลี่จินเยว่/นอ.
รีบกินข้าวเถอะ
หวังหย่ง/พอ.2
เอาๆกินได้แล้ว
หวังหย่ง/พอ.2
อาหารจะเย็นแล้วเนี้ย
ลี่จินเยว่/นอ.
ไปหาจินหยางหน่อยดีกว่า
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
ท่านแม่หลันๆขอไปด้วยได้มั้ยเจ้าคะ
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
เย่~
ลี่จินหยาง/น้องชายนอ.
ท่านพี่~
ลี่จินหยาง/น้องชายนอ.
ข้าคิดถึงพี่จังเลย
ลี่จินหยาง/น้องชายนอ.
/กอด
ลี่จินเยว่/นอ.
พี่ก็คิดถึงเจ้า/กอดตอบ
ลี่จินเยว่/นอ.
นี่เจ้าจะออกไปไหนรึ
ลี่จินหยาง/น้องชายนอ.
ข้าจะไปร้านหนังสือน่ะ
ลี่จินหยาง/น้องชายนอ.
พี่อยากไปด้วยมั้ย
ลี่จินเยว่/นอ.
พี่ขอนอนพักที่จวนก็แล้วกัน
ลี่จินหยาง/น้องชายนอ.
ข้าเข้าใจแล้ว
ลี่จินเยว่/นอ.
เรากลับจวนกันเถอะ
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
เจ้าค่ะ
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
หวา~ไปหาท่านน้า
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
แต่ยังไม่ทันได้คุยให้หายคิดถึงเลย
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
ท่านน้าดันไปข้างนอกซะละ
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
ห๊าววววว~/ปิดปาก+หาว
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
ท่านแม่~🥺
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
ข้าง่วงนอนเสียแล้วเจ้าค่ะ
ลี่จินเยว่/นอ.
เจ้าง่วงแล้วรึ🤭
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
ใช่เจ้าค่ะ
ลี่จินเยว่/นอ.
มาๆเดี๋ยวแม่จะกล่อมเจ้าให้นอนเอง
ลี่จินหลัน/ลูกนอ.+พอ.
😴/หลับปุ๋ย
ลี่จินเยว่/นอ.
แม่รักลูกนะ/จุ๊บหน้าผากหลันๆ
ตอนที่2
ลี่จินเยว่/นอ.
ตำหนักข้านี่มีบ่อน้ำเยอะจังเลยเนาะ
ลี่จินเยว่/นอ.
ทำไมชีวิตข้าถึงได้น่าเศร้าเพียงนี้
ลี่จินเยว่/นอ.
จะตายก็ตายมิได้
ลี่จินเยว่/นอ.
ถึงตายก็มาเกิดใหม่อยู่เหมือนดั่งเดิม
ลี่จินเยว่/นอ.
เพราะเหตุใดกัน
ลี่จินเยว่/นอ.
น่าเบื่อจัง
ลี่จินเยว่/นอ.
/พูดออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม
ลี่จินเยว่/นอ.
อยากต/ยชะมัด😐
ลี่จินเยว่/นอ.
ที่นี่โจ่งแจ้งเกินไปต้องไปที่บ่อน้ำเก่าสินะ
ลี่จินเยว่/นอ.
/เดินไปที่ป่ารกร้างที่มีบ่อน้ำเก่า
ลี่จินเยว่/นอ.
ที่นี่น่ากลัวเหมือนกันแหะ
ลี่จินเยว่/นอ.
/มองลงไปในบ่อน้ำ
ชางคุน/พอ.1
นั่นเจ้าจะกระไรรึ/เดินมาเห็นพอดี
ลี่จินเยว่/นอ.
ท่านชางคุน
ชางคุน/พอ.1
(ทำไมเจ้าไม่เรียกข้าว่าท่านพี่กันล่ะ)
ชางคุน/พอ.1
เมื่อกี้ข้าถามว่าเจ้ามาทำกระไรที่นี่
ลี่จินเยว่/นอ.
เรื่องของข้า
ลี่จินเยว่/นอ.
ท่านอย่ามายุ่งจะดีกว่า
ชางคุน/พอ.1
แต่เจ้า.. ทำหน้าตาเศร้าหมอง
ลี่จินเยว่/นอ.
ข้าไม่ได้เป็นกระไรสักหน่อย
ลี่จินเยว่/นอ.
ท่านอย่าได้คิดมากเลย
ลี่จินเยว่/นอ.
ท่านล่ะมาทำกระไรที่นี่
ชางคุน/พอ.1
ข้ามาสำรวจป่าแถวนี้น่ะ
ชางคุน/พอ.1
(เพราะข้าเป็นห่วงเจ้ายังไงล่ะ)
เพราะอะไรกันนะ อีกพี่ถึงเป็นห่วงน้องขนาดนี้ หรือว่า...... (ไม่บอกดีกว่า🤭)
ลี่จินเยว่/นอ.
อ๋อ..งั้นเหรอขอรับ
ชางคุน/พอ.1
งั้นข้ากลับจวนก่อนนะ
ลี่จินเยว่/นอ.
อื้ม.. เดินทางกลับอย่างปลอดภัยนะขอรับ
คิดว่าอีพี่จะกลับเหรอ.. ไม่!! อีพี่แอบมองน้องอยู่หลังต้นไม้ต่างหาก
ลี่จินเยว่/นอ.
กลับไปได้เสียที
ลี่จินเยว่/นอ.
นี่ก็ถึงเวลาของข้าละ
ลี่จินเยว่/นอ.
/ค่อยๆเดินลงบ่อน้ำ
หวังหย่ง/พอ.2
นี่คุณชายชางทำกระไรอยู่รึ
ลู่ซือหมิง/พอ.3
ท่านแอบมองสาวงามแอบน้ำอยู่ใช่มั้ย
หลันซวนอี้/พอ.4
แหมๆแอบมาถ้ำมองสาวงามอาบน้ำก็ไม่ชวนข้านะ
ชางคุน/พอ.1
/กำลังตกใจกับสิ่งที่จินเยว่กำลังทำอยู่
ชางคุน/พอ.1
/พอตั้งสติได้ก็รีบพุ่งตัวออกไปช่วยทันที
ชางคุน/พอ.1
/เข้าไปจับตัวจินเยว่ให้ห่างจากบ่อน้ำ
หวังหย่ง/พอ.2
เห้ย!!!! /ตกใจไปตามๆกัน
ลู่ซือหมิง/พอ.3
จินเยว่!!!! /+
ลู่ซือหมิง/พอ.3
น้องจินเยว่!!!! /+
ลี่จินเยว่/นอ.
นี่ปล่อยข้านะ!!!!! /ดิ้นสุดแรง
ลี่จินเยว่/นอ.
นี่ท่านทำอะไรเนี้ย
ลี่จินเยว่/นอ.
ปล่อยข้า!!!!
ชางคุน/พอ.1
เจ้าอย่าทำแบบนี้อีกเลยนะ
ชางคุน/พอ.1
ข้าขอร้องล่ะ/น้ำตาไหล
ลู่ซือหมิง/พอ.3
ใช่ๆพวกข้าผิดไปแล้ว
หลันซวนอี้/พอ.4
อย่าทำอีกเลยนะ
หวังหย่ง/พอ.2
พวกข้าขาดเจ้าไม่ได้อีกแล้ว
แอดเองจ้าาา~
ที่พวกพระเอกพูดว่า"อีกแล้ว" นี่มันยังไงกันนะ
แอดเองจ้าาา~
ปริศนาอีกแล้ววะฮ่าๆๆๆๆๆ
แอดเองจ้าาา~
รอติดตามตอนต่อไปเด้อจ้าาาา555555
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
