ฉันชื่อ อีฟ เป็นลูกสาวนอกสมรสของ ตระกูล เอฟเวอร์รีน พ่อฉันมีภรรยา คนแรกชื่อเธอ เรเซลล์ และพี่สาวต่างแม่ หรือ ลูกสาว ของพ่อฉันและคุณเรเซลล์ เธอชื่อ เรนนี่ แม่ฉันตายในอุบัติเหตุรถคว่ำ ฉันโตมา ในครอบครัวที่มีแค่พ่อไม่มีแม่ .... จึงทำให้ฉันรู้สึกขาดอะไรหลายๆอย่าง ฉันโดน กลั่นแกล้งจาก เรนนี่และคุณเรเซลล์เป็นประจำ มีทั้งเรื่องตบตีและทำให้ฉันเสียใจหลายๆอย่าง ฉันไม่มีเพื่อนถูกกักขังมาแต่เด็ก มีครูมาสอนถึงที่บ้านเพราะพ่อฉันไม่อยากเปิดเผยสถานะ ฉันให้ทางสังคมรับรู้ เพื่อหลบหลีกการโจมตีด้านทางธุรกิจ จาก ตระกูล กู๊ดแวนด์ แต่ฉันจะออกงานคู่คุณพ่อบ่อยๆในฐานะหลานสาว ของ ลุงเดดดี่ และ คุณป้า อลิซซ่า ฉันยังทำงานเป็นหมอประจำโรงพยาบาล เซนต์แวน

ผมชื่อ แลนนี่ เป็นลูกชาย ของ ตระกูล กู๊ดแวนด์

ผมเป็นลูกเดียว ของ พ่อและแม่ ผมเป็น รอง ประธาน บริษัท กู๊ดแวนด์คอมมิวเนชั่น จำกัด ผมมีหน้าที่ดูแลบริษัทและประสานงานต่อๆ

ความแค้น ระหว่าง สองตระกูล

โทนี่ ( พ่อของอีฟ ) เอฟตัน ( พ่อของแลนนี่ )

ทั้งสองคนเคยเป็นเพื่อนรักกันมาก่อนและทุกอย่างมันเปลี่ยนไปเมื่อ ทั้งสองคน ตกหลุมรัก ผู้หญิงคนเดียวกันและ เธอชื่อ อทินน่า และ อทินน่า ได้มอบรักให้กับโทนี่ แต่ โทนี่ไม่สามารถเปิดเผย สถานะของ

อทีนน่า เพราะ โทนี่ มีคู่หมั้นอยู่แล้ว และ ที่ทำให้ เอฟตันต้องเสียใจไปตลอดชีวิตคือ อทีนน่า ตายเพราะ รถคว่ำและโทนี่ไม่สามารถรับผิดชอบ สิ่งที่เกิดขึ้นได้ ..

ณ. งานเลี้ยง ของ ตระกูล แอนดิสัน

คุณพ่อคะ... อืม คุณลุงโทนี่ คะ ฉันหลุดปากเรียก พ่ออีกเมื่อฉันจะขออนุญาติปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำ ว่าไงจ๊ะ .

อีฟ คุณพ่อตอบและจ้องตาไม่กระพิบเพื่อส่งสัญญานว่าอย่าหลุดบ่อย และ ห้ามเรียกอีก ... คือหนู จะของ อนุญาติ ไปเข้าห้องน้ำน่ะคะ ......

เรนนี่ : จะไปไหนเธอก็ไปเถอะ ยัยบ้า

คุณเรเซลล์ : เบาๆค่ะคุณลูกค้า จุ๊ๆ

คุณพ่อ : รีบไปรีบมา นะ อีฟ .....

ฉัน : ค่ะ คุณลุง หนูจะรีบพ่อ ฉันปลีกตัวออกจากวงสนทนาอย่างเร็วและเดินตรงไปที่ห้องน้ำ

ว้าวเธอ ดูหญิงสาวคนนั้นสิ น่ารักมากเลย ตัวเล็กผิวขาวใส่ ผมสีน้ำตาลอ่อน ตาสีน้ำตาล ใส่ชุดเดรสสีแดงฉันนั้นสิ สวยมาก ..... เสียงซุบซิบ ที่ดังมาจากด้านหลังฉัน ฉันแอบยิ้มเล็กๆเมื่อคนอื่นชม ฉันพลางจะเดินไปที่ห้องน้ำต่อ โครมม..... ฉันเดินชนเข้าให้กับ ร่างใหญ่นั้น...

โอ้ยเจ็บจัง .. ร่างฉันแนบอยู่กับพื้นเมื่อชน กับร่างใหญ่นั้น ฉันหงายหน้ามองร่างสูงนั่น ละ ละ แลนนี่

ฉันตกใจเมื่อเห็นลูกชายของตระกูล กู๊ดแวนด์ วันนี้เขาดูหล่อและเท่ห์ นิดๆ ( สมองคิดไรเนี่ย ! ) ตาสีน้ำทะเลลึก ผมสีดำ ผิวขาว สูง ยาว อืมม รวมๆแล้วมีเสน่ห์

แลนนี่ : เป็นไรมั้ยครับ ผมถามอย่างสุภาพและเอื้อมมือจะไปพยุงเธอ

อีฟ : อ้อออ มะ มะ เป็นไรหรอกคะ ฉันพูดพลางลุกขึ้น

เอ้า คุณหมอ เอฟเวอร์รีน คุณหมอมางานเลี้ยงนี้ด้วยหรอค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากน่ะคะที่ช่วยลูกชายดิฉันจนหายป่วย ฝีมือการผ่าตัดคุณหมอนี้สุดยอดจริงๆ

ฉันหันไปทางต้นเสียง ผู้หญิงที่เรียกฉัน นั่นคือแม่ของผู้ป่วยที่ฉันเคยรักษา แฮ่กๆๆ นานขนาดนั้นยังจำกันได้อีก อิอิ

อีฟ : อ่อออ อะ ค่ะ พอดี ฉันมากับคุณลุงคะ ฉันขอตัวเข้าห้องน้ำน่ะคะ บ๊าย .. ฉันพูดแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างรีบร้อนเพราะกลัวว่า แลนนี่ จะจับได้ว่าฉันเป็นคนของตระกูล เอฟเวอร์รีน

แพลน แกไปสืบมาสิ ว่า ผู้หญิงคนนั้นเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูล เอฟเวอร์รีน ผมออกคำสั่งกับลูกน้องเพื่อไปสืบ ต้องการที่จะรู้ว่า หญิงสาวคนนั้นเป็นใคร

ตึก ตึก ตึก ฉัน เดินเข้าไปในงานอย่าง สง่า

รีบตรงไป หา มาธา แอนดิวสัน เพื่อนรักของฉันซื้อเป็นเจ้าของงานเลี้ยงนี้ เฮ้ย.. มาธา

มาธา : อ่าว อีฟ มาแล้วหรอ ฉันเห็นอีฟแล้วรีบวิ่งเข้าไปกอด ทันที คิดถึงเธอจัง

อีฟ : คิดถึงเช่นกัน ช่วงนี้ฉันงานยุ่งน่ะ ผู้ป่วยเยอะ 555 ฟิตจังเลยช่วงนี้ ฉันพูดพลางหัวเราะเพื่อกลบความเหนื่อยล้า

คุณชาย คับ ผมทราบแล้วคับว่าเธอเป็นใคร ..

แพลนเดินมาเพื่อรายงานสิ่งที่ผมให้ไปสืบ อืม..ว่าไง

เธอชื่อ อีฟ เอฟเวอร์รีน เธอเป็นลูกสาว ของ คุณ เดดดี่ กับ คุณ อลิซซ่า แต่เธออยู่ในความดูแลของ คุณ โทนี่ คับ ผม ... อืม ดี บอกทุกคน เตือนตัวไว้ ฉันได้ของเล่นชิ้นใหม่แล้ว ผมพูดพลางตามองหญิงสาวแสนสวยคนนั้น เสียดายแค่ต้องเก็บเธอไว้เพียงแก้แค้น

อะ แฮ่มม เรียนแขกทุกท่าน ได้โปรดร่วมดื่มฉลองให่กับ คุณหนู มาธา แอนดิวสัน คับ .... เสียงพิธีกร ได้กล่าวเปิดงานอย่างเป็นทางการ

ผมรีบเดินตรงไป หา คุณ โทนี่ เพื่อจะทักทายตามมารยาท และ แสดงให้เห็นว่าวันนี้ ตะกูล กู๊ดแวนด์

พร้อมทุกทีเพื่อจะแก้เเค้น อ่าว .. คุณ โทนี่ สวัสดีคับ

ผมกล่าวทักทายพร้อมยกแก้วไวน์เพื่อชนกับคุณโทนี่...

อ่าว พ่อหนุ่มแลนนี่ มาด้วยหรอ ชนแก้วๆ สบายดีหรือ แลนนี่ ผมกล่าวถามไถ่ แลนนี่ ตามมารยาม ทั้งที่รู้อยู่เต้มอกว่า เขามาเพื่ออะไร แด๊ดดี่ คร่าา นั้นใคร คะ เสียง เรนนี่ถามเพื่ออยากรู้ว่า หนุ่มน้อยคนนี้คือใคร

สวัสดีคับ เลดี้ ผมกล่าวพร้อมยกมือเธอขึ้นมาจูบ

ผมชื่อ แลนนี่ กู๊ดแวนด์ คับ ผมพูดพร้อมปล่อยมือเธอลง

กะกู๊ดแวนด์ .... ฉันตกใจเมื่อได้ยินว่าเป็นตระกูลนี้ ไม่ได้ๆเราจะกลัวเขาไม่ได้ ยินดีที่รู้จักคะ ฉัน ชื่อ เรนนี่ น่ะคะ

คุณลุง ค่ะ ฉันรับเดินเข้า แต่ต้องชะงักเพราะเห็น แลนนี่ อยู่ ตรงนั้น ... เอิ่ม มีอะไรหรอ อีฟ ... พ่อถามฉันพลางทำสายตาเข็มใส่ อ่อพอดี ที่โรงบาลมีเคสด่วนหนูขอตัวก่อน น่ะคะ .... ฉันรีบเดินแต่ กริ๊ด โครม ต้องสะดุด ล้ม ฉันมองไปยัง เรนนี่ ... อุ้ยทำไมเธอเป็นแบบนี้อ่ะอีฟไม่ระวังเอง เรนนี่พูดจาทำให้ฉันเสียหน้า..

ผมเห็นสิ่งที่ เรนนี่ทำกับเธอ แล้ว ผมจึงตัดสินใจถอดสูทแล้วเดินไปคลุมเธอแล้วพยุงเธอขึ้น.... คุณเป็นอะไรไหมคับ ..

อ๋อ ไม่คะ ขอบคุณ ฉันขอตัวก่อนนะคะ ฉันเอ่ยขอบคุณแลนนี่ แล้วรีบเดินออกไปเพราะมีเคสผ่าตัดด่วน

ฉันเดินตรงไปที่จอดรถแล้วฉันเปิดประตูแล้วก็ทำการสตาร์ทเครื่องยนต์แล้วรีบไปที่ โรงพยาบาลทัน

.......... ณ โรงพยาบาล เซนต์แวน เวลา 23.45 น. .....

ฉันจอดรถแล้วรีบเดินเข้าไปที่ แผนก ฉุกเฉิน ทันที

ทัช : พี่อีฟ มาแล้วหรอพี่ ผม เตรียมห้องผ่าตัดไว้ให้พี่แล้วนะคับ ตอนนี้คนไข้ ไม่ได้สติ คับ ประสบอุบัติเหตุ ลื่นบันได้สมองได้กระทบกระเทือน ผลซีทีสแกน มีเลือดออกใน สมอง เป็นจำนวนมาก คับ

อีฟ : อือ ขอบใจมาก ทัช .. ฉันพูดพลางเดินเข้าไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อเตรียมที่จะผ่าตัด

แพลน ... เราจะไปที่โรงพยาบาล เซนต์แวน กัน เตรียมรถและคนไว้ เราจะไปปล้น คุณหมอเอฟเวอร์รีน อีฟ กัน .... รับทราบคับคุณชาย

............. ณ. ห้องผ่าตัด เวลา 00.01 น. เริ่มการ ผ่าตัดได้

ฉันได้ทำการ ผ่าตัดให้คนไข้คนนี้ ดูจากอาการแล้วหนักมาก รบกวนทุกคนด้วยน่ะค่ะ ฉันได้กล่าวกับพยาบาล และ ผู้ช่วย ทุกคน ...... คะ คุณหมอ คับ คุณหมอ

เวลา 04.45 น. เย้ๆ ผ่าตัดเสร็จแล้ว ฉันเดินออกจากห้องผ่าตัดแล้วบิดตัวเป็นวง เพราะ ความเหนื่อยล้า

ทัช : พี่คับ พี่จะกลับเลยใช่ไม คับ

อีฟ : อืม ใช่แล้ว พักร้อนฉันนี้ 555 ถ้าไม่ติดว่า เป็น เคสของยัย เอลลี่ ฉันไม่มาให้หรอก แย่ๆๆ ไร้ความรับผิดชอบ ขนาดเวรตัวเองแท้ๆยังมีเวลาไปกับผู้ชาย เห้อ..

ฉันบ่นแล้วก็เดินตรงไปที่ห้อง แต่งตัว เพื่อจะเปลี่ยนชุดและกลับบ้าน

เอลลี่ : อีฟฟฟ เพื่อนรักขอบใจมากน่ะที่ทำให้ฉันได้อยู่กับอเล็กซ์เต็มที ฉันมีข่าวดีจะบอกด้วยแระ

อีฟ : โธ่ เอลลี่ แกนิตลอดเลย ถ้าไม่คิดว่าเป็นเพื่อนน่ะ อย่าหวังฉันจะมาผ่าให้ ฉันพูดพลางเปลี่ยนชุดแล้วรีบใส่ชุด เพื่อจะกลับบ้าน

เอลลี่ : แทนแท่นแท่นนนน ... 2 ขีดจ้าาาาา

อีฟ : ฉันตลก กับสิ่งที่เอลลี่ โชว์ คือ ที่ตรวจครรภ์

เอลลี่ ... แกอย่าบอกน่ะแกท้องกับอเล็กซ์

เอลลี่ : ฮ่ะฮ่ะ อเล็กซ์รู้แระ และที่สำคัญ อเล็กซ์ดีใจมาก

พ่อแม่ฉันนี้ปลื้มสุดๆ เร่งให้จัดงานแต่งงาน เร็วๆนี้

อีฟ : ยินดีด้วยแก ฉันขอตัวก่อนน่ะ รู้สึก ง่วงมาก ฉันเดินเข้าไปกอดเอลลี่ แล้วก็ เดินออกจากห้องเพื่อจะไปลานจอดรถ

........ ณ. ร้านจอดรถ ...

แลนนี่ : สวัสดีคับ คุณ เอฟเวอร์รีน ผมเดินออกมาจากพุ่มไม้และกล่าวทักทายและได้เห็นสีหน้าที่เธอตกใจมาก จนเธอหยุดชะงัก

อีฟ : นะ นะ นายยย ฉันตกใจมากที่เห็น แลนนี่ อยู่ ตรงนี้ทำให้ฉันไม่รู้จะทำไงดี ฉันต้องใจดี สู้เสือ ...

ค่ะ ว่าไง ขอบคุณมากน่ะคะที่ช่วยไว้ที่งานเลี้ยง อ่อมาโรงบาลนี้ คุณเป็นอะไรค่ะไม่สบายหรอคะ .. ฉันพูดพลางเดินถอยหลัง ตึก! ร่างฉัน ชนกับ ร่างข้างหลังฉันหันไปมอง แต่..... มีผ้าสีขาวมาปิดจมุกฉันไว้ฉันขัดขืนเต็มที่สุดแต่...ภาพทุกอย่างมันเลือนลางไปหมด เห็นแค่ เพียง  แลนนี่ 

....... ณ บ้าน ของ ตระกูล กู๊ดแวนด์........

แพลน : คุณชายคับ จะเอายังไงต่อคับกับ

คุณหมอเอฟเวอร์รีน เธอไม่ใช่ลูกสาวของคุณโทนี่ น่ะคับ เธอเป็นแค่ ญาติ

แลนนี่ : ยัยเรนนี่ก็เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปเอามาทารุณก็คงยอมฉันลูกเดียว ดูแล้วเหมือนขาดการพบเจอผู้ชาย

แต่ อีฟ เธอมีอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่น และ ฉันรู้ว่า เธอจะไม่ยอมให้ใครทำอะไรเธอง่ายๆ

.... ณ ห้องที่ อีฟ พักอยู่ ตอนนี้ ....

อืมม นุ่นนิ่ม สบายดีจางเลยยย ฉันค่อยลืมตาและกวาดสายตารอบๆห้อง พึบ! ฉันกระโดดขึ้น จากที่นอน เนี่ยมันไม่ใช่บ้านฉ้านนนนน ฉันตะโกนพร้อมวิ่งออกไป ... ปัง ฉันก็ชนเข้ากับ ร่างใหญ่ อุ้ยๆๆ เจ็บๆๆ ฉันพูดพลางมองหน้าเจ้าของร่างใหญ่ นั้น ... นั่นคือ แลนนี่

แลนนี่ : สวัสดีคับ คุณหมอ อีฟ

อีฟ : ฉะ ฉัน มาอยู่นี้ได้ไง อ่ะ ... ฉันถามด้วยสีหน้า งง

แลนนี่ : ผมเอาคุณไว้เป็นเครื่องต่อรอง กับ ตระกูล เอฟเวอร์รีน คับ ยินดีต้อนรับน่ะคับ ผมพูดและพลางก้มจูบ หน้าผากเธอ1 ครั้ง

อีฟ : °^° !!!!! อร๊ายยยย อย่ามาทำอะไรเขาน่ะ!! ฉันโวยและรีบเอามือปัดป้องออกห่างจาก แลนนี่เนี่ย..นาย ฉันไม่มีค่าพอกับตระกูลนั่นหรอก น่ะ ฉันพูดแล้วก้มมองพื้น แล้ว ค่อยๆลุกขึ้น ฉันน่ะไม่เคยสำคัญหรือมีอะไรที่ตระกูลนั่นต้องห่วงหรอก

แลนนี่ : เอาเป็นว่า นับจากนี้ต่อไป จนกว่าผมจะพอใจ คุณหมออีฟ ต้อง อยู่บริเวณบ้านและจะไปไหนต้องมีผู้ติดตามน่ะคับ ... โอเครไม ??

อีฟ : ทำไมฉันต้องอยู่ อ่ะ ฉันตอบแบบกวนๆ

แลนนี่ : อย่างน้อยผมก็เห็นความสำคัญของคุณ และ ถ้าคุณ คิดจะหนี ผมจะทำแบบนี้กับคุณ .. แพลน เอาตัวไอ้หมอนั่นออกมา ....

แพลน : คับเจ้านาย .... ตุ๊บ นี้คับ มันมาแล้วผมโยนร่างมันลงกับพื้น

อีฟ : เฮ้ยยย นั่น ทัช ฉันตกใจที่เห็นทัชในสภาพแบบนี้ คือเขาโดนทำร้าย ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาทัช แต่ แลนนี่ ยืนขว้างทางไว้

ทัช : พี่อีฟ คับ พี่ เป็นไรไม ผมเป็นห่วง ผมถามพี่อีฟ ทั้งๆที่ผมโดนไปทั้งตัว เจ็บมากแทบลุกไม่ไหว

อีฟ : ฉันรีบวิ่งไปคุกเข่า ต่อหน้าแลนนี่และจับมือเค้าเพื่อฉันจะอ้อนวอนขอชีวิตทัช จาก แลนนี่  แลนนี่ฉันขอละฉันจะไม่ขัดขืนหรือไปไหนเลยฉันจะอยู่จนกว่าเธอจะพอใจและไล่ฉันไปเอง ได้โปรดอย่าทำร้าย ทัชเลย 

แลนนี่ : เอามันไปรักษาแล้ว แล้วเอามันออกไปซะ ผมออกคำสั่ง และผมมอง ลงไปดูที่ อีฟนั่งคุกเข่าขอร้อง

 แต่ฉันมีข้อแม้เธอต้องจดทะเบียนสมรสและ เป็นภรรยาลับของฉัน โอเค ไม  ไม่งั้นเพื่อนเธอก็ตาย

อีฟ : นาย...มัน.ฉันพูดไรต่อจากนี้ไม่ออกทำได้แค่เพียง ตอบตกลงไป ได้ ฉันจะทำ แต่ได้โปรดอย่าทำไรเค้าเลยน่ะ ฉันเหงยหน้าพูดทั้งน้ำตา

แลนนี่ : ผมประคองเธอ ขึ้น แล้วก็บรรจง จูบ ที่ซอกคอ ของเธอเพื่อจะดูอาการ แต่เธอไม่ขัดขืนเลยสักนิด ทำเพียงหลับตาแล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา ผมอุ้มเธอไปวางบนเตียงนอน แล้วก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกอย่างช้าๆ

อีฟ : นาย .. ฉันอะไรอย่างหนึ่งได้ไม ฉันต้องพูดไป เพราะฉันไม่พร้อมและกลัวทัชจะเป็นอันตราย

แลนนี่ : เธอจะขออะไร

อีฟ : ถ้าสิ่งที่นายทำต่อจากนี้ มันคือ ครั้งแรกของฉันและฉันขอให้นายช่วยป้องกันหน่อยได้ไมฉันไม่พร้อม

ฉันพูดอย่างเขินอาย

แลนนี่ : อืม.. ( ผมจะไม่ป้องกันอะไรทั้งสิ้นและผมตั้งใจจะสร้างความอับอายให้กับตระกูล เอฟเวอร์รีน )

ผมเห็นเนินอกขาวนั้น ทำให้จิตใจผมมันทนไม่ได้แล้ว

อีฟ ได้โปรดเป็นของผมเถอะ ....

อีฟ : กริ๊ด!!! เจ็บ แลน แลนนี่ นาย โอ้ย โอ้ยยยย ฮึๆ ฉันดิ้นพล่าน ทั้งน้ำตาความเจ็บปวดแสนจะทนและความอับอาย

แลนนี่ : คับแคบจนสะเทือนใจผม แต่ผมจะหยุดแค่นี้ไม่ได้ ผมได้พรมจูบ และ ฝากรอย ดูด ตามตัวเธอ อ้า อ้ะ อ้า่าา อีฟ อีฟ อีฟ

อีฟ : อ่ะ ฮ่า อ่ะอ้่าาา ฮึๆๆๆ อึก! และแล้ว ร่างกายของแลนนี่หยุดสร้างความเจ็บปวด สักที ฉันได้นอนหันตะแคงและน้ำตาไหลลงเพราะความเสียใจ ที่รักษาสิ่งนี้ไว้ไม่ได้

แลนนี่ : มื้อเย็นนี้รบกวนเตรียมอาหารไว้รอผมด้วยน่ะคุณภรรยา ผมพูดพลางโยนแฟ้ม จดทะเบียน สมรส ใส่หน้าของอีฟ แล้วก็เซ็นซะ

อีฟ : ฉันลุกขึ้นมาพร้อมน้ำตาแล้วปาดน้ำตาออกเพื่อจะไม่ให้เห็นความอ่อนเเอของฉัน....  คะ แลนนี่ ฉันตอบสั้นๆและเขียนลงชื่อตามที่เค้าบอก

ลงชื่อ

( เอฟเวอร์รีน อีฟ )

( อีฟ )

ฉันจะเตรียมไว้รอ คะ ฉันรับปากทั้งๆทีใจอยากปฎิเสธ

แลนนี่ : ขอบคุณสำหรับ เอกสารนี้ แสดงว่าเราเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมายแล้วน่ะ ผม พูดและเดินเข้าไปกอดเธอ ผมขอตัวไปที่ห้องทำงานก่อน นะคับ...