นางร้ายที่นายหลงรัก | Ss2 |
ตอน 1
|เเนะนำให้ไปอ่านเรื่อง นางร้ายที่นายหลงรัก ก่อนนะคะ จะได้เข้าใจเเหละ กดเข้าไปในโปรไฟล์เเอดเลยนะคะ ฝากติดตามนิยายเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ |
| ขอโทษในคำหยาบล่วงหน้า |
ยมทูตส่งโซเฟียมาเกิดในร่างของ.....
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
เจนนิเฟอร์
โซเฟีย :วิญญาณ:
เเล้วใครวะเจนนิเฟอร์
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
เออเอาเถอะ
โซเฟีย :วิญญาณ:
ขอทราบประวัติมันก่อนน!
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
เห้ออ อายุ21 เป็นคนเร่ร่อน ไม่มีพ่อแม่
โซเฟีย :วิญญาณ:
โธ่ๆ ให้ฉันเป็นวิญญาณเร่ร่อนดีกว่าอีก
ยมทูต :เสียงจากความมืด:
พูดมากจัง
โซเฟีย :วิญญาณ:
ห่ะ! กล้าด่าฉั—-
เเสงสีขาวปรากฎไปทั่วก่อนที่โซเฟียจะสะดุ้ฃตื่นขึ้น
โซเฟีย
อะไร ที่นี่โรงบาลหรอ
หมอ
ครับ คุณนอนโคม่ามาหลายเดือนเลยนะครับ
พยาบาล
เราไม่รู้ชื่อของคุณเลย ชื่ออะไรหรอคะ
พยาบาล
ดิฉันจะไปจดลงสมุดประวัติ
โซเฟีย
อ้อ.. ฉันชื่อโซเฟีย
หมอ
งั้นเดี๋ยวหมอไปเรียกญาติคนไข้มาน่ะครับ
หมอเดินออกไปพร้อมกับพยาบาล
โซเฟีย
อะไรกัน ไหนว่าร่างนี้โชคร้ายไง
โซเฟีย
ไม่เห็นเป็นอย่างที่พูดเลย ห้องก็ห้องพิเศษ
โซเฟีย
อุ้ยเชี้ย! //สะดุ้ง
ลินคอร์น
อืม กูว่างเเค่ตอนบ่าย📞
โซเฟีย
(หล่อเเฮะ ทำไมหน้าคุ้นๆ)
ลินคอร์น
เเต่ถ้ามึงต้องการไปดูไร่ กูพาไปได้เเต่ต้องรออีกหนึ่งเดือน📞
หนุ่มร่างสูงหนาเดินเข้ามาเเละนั่งลงที่โซฟาพร้อมกับคุยธุระกิจ
โซเฟีย
อือ.. คุ้นมากจริงๆ //พึมพำ
โซเฟีย
หรือเพราะหล่อฉันเลยคุ้นหัวเเน่ //พึมพำ
ลินคอร์น
//วางสายเเละปลายตามองมาที่โซเฟีย
ลินคอร์น
พึมพำอะไรของเธอคนเดียว เป็นบ้าหรอ
โซเฟีย
เอ่อ.. ป่าวสักหน่อยอ่ะ
ลินคอร์น
เเต่ก็ไม่ต้องตกใจหรอก เดี๋ยวพ่อเเม่มาฉันก็ไปเเล้ว
โซเฟีย
อ..อ้อ เเล้วนายเป็นใครอ่ะ
โซเฟีย
อายุ.... (เท่าไหร่วะ)
ลินคอร์น
ยังเป็นเด็กอยู่เลยหนิ
ตอน 2
ลินคอร์น
เป็นเด็กเป็นเล็กกล้าขึ้นเสียงกับผู้ใหญ่ได้ไง
ทั้งคู่หัรกลับไปมองที่ประตู
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
หนูชื่อโซเฟียใช่มั้ยจ๊ะ
โซเฟีย
(จะมาขอลายเซ็นล่ะสิ๊)
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
ต่อไปนี้เราสองคนคือพ่อเเม่บุญธรรมของเธอนะ
ฉันรับรู้ถึงเสียงกระจกเเตกทันที
โซเฟีย
(ขอเก็บเศษหน้าตัวเองเเปปนึงนะคะ)
ลินคอร์น
ได้ยินมั้ยเนี่ยหูน่ะ
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
นิ! ลินคอร์นอย่าไปว่าน้องเขาสิ
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
อื้ม ดีเลย
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
ต่อไปนี่เรียกป๊ากับม๊าก็ได้นะ
โซเฟีย
อ..เอ่อ.. ได้ค่ะ //พยักหน้า
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
งั้นม๊าชื่อ ทิฟฟานี่ นะ
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
ส่วนป๊าชื่อเจย์สัน
โซเฟีย
เเล้วนี่ใครหรอคะ //มองลินคอร์น
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
อ้อ นี่พี่ชายหนูนะ
ลินคอร์น
ก็เออน่ะสิ ชอบให้พูดซ้ำจริงๆเด็กคนนี้ //ขมวดคิ้ว
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
ว่าน้องอีกแล้วนะ
โซเฟีย
หื้อ งั้นก็เเปลว่าเเก่เเล้วน่ะสิคะ //มองลินคอร์น
ลินคอร์น
ยัยนี่ //เข้าใกล้โซเฟีย
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
คอร์น!
ลินคอร์น
ม๊าคิดมากไปนะครับ ผมเอ็นดูน้องจะตายไป //ลูบหัวโซเฟีย
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
อ้อ ม๊าตกใจหมด
ลินคอร์น
น้องนี่ก็.. กวนประสาทเก่งจังนะ //ขยี้หัวโซเฟีย
โซเฟียเหลือยมาเห็นเจย์สันเเละทิฟฟานี่ยืนมองอยู่ก็เปลี่ยนน้ำเสียงเเละการกระทำทันที
โซเฟีย
พ..พี่ก็อย่ามาขยี้ผมน้องเเรงสิคะ ยุ่งหมดแล้ว
ลินคอร์น
งั้นผมไปก่อนนะครับ //มองทั้งคู่
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
อืม ถ้ากลับดึกก็ปีนหน้าต่างเข้าเหมือนตอนเเกหนีออกไปเที่ยวกับเพื่อนบ่อยๆเเล้วกัน
ลินคอร์น
ก็ตอนนั่นยังเด็กอยู่หนิครับ
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
จ่ะ //ยิ้ม
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
เอ้า เห็นอยู่ด้วยกันก่อนป๊ากับมาอีก
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
นึกว่าคุยกันไปแล้ว
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
เขาชื่อ ลินคอร์น น่ะจ่ะ
ตอน 3
พยาบาลส่วนตัวเข็นวิชแชร์เข้ามาภายในบ้าน
โซเฟีย
บ้านสวยจังเลยนะคะ //ยิ้ม
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
จ่ะ
ลินคอร์น
//เดินลงมาจากชั้นบน
ลินคอร์น
มาเเล้วงั้นหรอ นั่งวิชเเชร์มาซะด้วย
โซเฟีย
พี่อยากลองนั่งดูมั้ยคะ หนูอยากรู้จังว่าถ้าพี่นั่งบ้างจะเป็นไง
ลินคอร์น
ฉันป่าวเป็นอะไรสักหน่อย
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
ป๊าว่าก็ถูกของน้อง
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
ถ้าเเกขาหักจะออกไปเที่ยวได้หรือป่าวนะ
ลินคอร์น
พ่อก็พูดเกินไป ผมออกไปไม่ถึงสิบครั้ง
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
ต่อวัน
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
ว่าเเต่หนูลุกไหวมั้ย
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
เเต่ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนนะ
โซเฟีย
เดี๋ยวลองลุกเดินดู //ยิ้มให้ทั้งคู่
ทิฟฟานี่ :เเม่ลินคอร์น:
งั้นมาม๊าช่วย //พยุง
โซเฟียลุกขึ้นเดินอย่างชำนาญ
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
งั้นฝากเเกดูเเลน้องด้วยนะ
เจย์สัน :พ่อลินคอร์น:
ป๊าม๊าต้องไปบริษัทด่วน
ลินคอร์น
ครับ ไว้ใจผมได้เลย //ยิ้มเจ้าเล่ห์
ทั้งคู่เดินออกไปอย่างเร่งรีบ
ลินคอร์น
พูดดีๆหน่อย ฉันอายุเยอะกว่าเธอนะ
ลินคอร์น
อ่า หัดเดินไปนะ ไปเอาขนมก่อน
จู่ๆโซเฟียสะดุดขาตัวเองทำให้เธอล้มลงไปนอนกองที่พื้น
ลินคอร์น
อะไร!! //วิ่งออกมา
โซเฟีย
เจ็บ! ฉันเจ็บ! //งอเเง
ลินคอร์นเดินมายืนใกล้ๆโซเฟียก่อนจะนั่งย่อลง
ลินคอร์น
เฮ้อ ภาระ //อุ้มขึ้น
โซเฟีย
อ..เอ่อ.. ขอโทษแล้วกัร//เขินเเต่เก็บทรง
ลินคอร์น
อะไรของเธอเนี่ย มารยาทพึ่งมาเอาทำไมตอนนี้
ลินคอร์นเดินมาอุ้มโซเฟียมาที่โซฟารับเเขก
ลินคอร์น
หายเจ็บหรือยัง //นอนกินขนมบนโซฟาอีกตัว
ลินคอร์น
เออ รีบหายเเล้วกันขี้เกียจดูเเล
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
