ภรรยาปีศาจ
บทที่1 กลับคืนมา
ทุกอย่างกำลังเริ่มต้น ณ ฤดูร้อนสุดท้ายนี้
เเสงส่องกระทบหน้าต่างผ่านผ้าม่านของบ้านหลังหนึ่ง
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นตามเวลา05.00 น.
ซามิจิ ฮารุ
//งัวเงีย+ปิดนาฬิกาปลุก
ซามิจิ ฮารุ
//ลุกจากเตียง+จัดเตียง
ซามิจิ ฮารุ
//หยิบผ้าขนหนู+เข้าห้องน้ำ
เสียงสายน้ำกำลังไหลผ่านกายชายหนุ่มลงยังท่อระบาย
ซามิจิ ฮารุ
//เดินออกจากห้องน้ำ+ไปเปิดตู้เสื้อผ้าเลือกชุดนร.
ซามิจิ ฮารุ
//ส่วมชุดนร.+ผูกเนคไท
ซามิจิ ฮารุ
//หยิบกระเป๋า+ออกจากห้องนอนลงบันไดไปชั้นหนึ่ง
ซามิจิ โนเอะ
ฮารุมาเเล้ว!//ยิ้ม+วิ่งเข้าไปหา
ซามิจิ ฮารุ
//ลูบหัว+เดินเข้าไปในครัว
ซามิจิ ฮารุ
อาหารเช้า// เสิร์ฟอาหาร
ซามิจิ โนเอะ
ว้าว น่ากินจาง//ตาเป็นประกาย+กิน
ซามิจิ โนเอะ
เจอกันตอนเย็น//ขึ้นรถประจำทาง+โบกมือให้ผ่านทางหน้าต่าง
ซามิจิ ฮารุ
//โบกมือกลับ+ไปขึ้นรถไฟ
เมืองเป็นสถานณ์ที่เเสนวุ่นวายผู้คนต่างเดินขวักไขว่ไปมาทำหน้าที่หามรุ่งหามค่ำเพื่อความอยู่รอด
ซามิจิ ฮารุ
//กำลังเดินบนถนน
ซากุระกำลังโปรยปรายร่วงหล่นตามพื้นท้องถนนอันเงียบสงัดเเต่เเล้ว...
ช..ช่วย..ด..ด้วย..ค..ครับ
ซามิจิ ฮารุ
//ได้ยิน+หันไปตามเสียงที่มาจากซอกตึกหนึ่ง
คุณตาปริศนา
ได้โปรดอย่าทำตาเลย😢🙏
นักเลงข้างถนน
ไอ้เเก่มึงหาเรื่องผิดคนเเล้ว😡//จะกระทืบ
ซามิจิ ฮารุ
//จับไหล่นักเลงที่กำลังจะกระทืบคุณตา
นักเลงข้างถนน
อะไรของมึงวะ//หันหลังมาต่อยหน้าฮารุ
ซามิจิ ฮารุ
//จับหมัดนักเลง+บีบด้วยเเรงเบาๆ
นักเลงข้างถนน
อ๊ากกกกกก//ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด+ข้อนิ้วหัก
ซามิจิ ฮารุ
รีบไปซะ//สายตาเอาจริง+น้ำเสียงเย็นชา
นักเลงข้างถนน
ฝากไว้ก่อนเถอะ อึก//วิ่งหนีไป
ซามิจิ ฮารุ
ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ//พยุงคุณตาลุกขึ้น
คุณตาปริศนา
ตาไม่เป็นไร รอดมาได้เพราะพ่อหนุ่มเเท้ๆขอบใจมาก
ซามิจิ ฮารุ
ถ้าไม่มีอะไรผมไปนะครับ//กำลังจะเดินออกจากซอกตึก
ซามิจิ ฮารุ
มีไรครับ//หันมา
คุณตาปริศนา
เอาไปสิ//หยิบกล่องบางอย่างออกมาจากกระเป๋า+ยื่นให้ฮารุ
ซามิจิ ฮารุ
//รับมาก่อนลังเลจะเปิดเเต่สุดท้าย....
ซามิจิ ฮารุ
(สร้อยนี้มัน)//มองหน้าคุณตา
คุณตาปริศนา
เป็นไง ถูกใจใช่รึเปล่า
ซามิจิ ฮารุ
คุณเป็นใครกันเเน่//มองอีกฝ่ายเป็นศัตรู
คุณตาปริศนา
//ยิ้มเจ้าเล่ห์
คุณตาปริศนา
ฮารุ เจ้าจงเชื่อมั่นในตนเองเเละอย่าหวั่นเกรงต่อสิ่งใด
คุณตาปริศนา
จำคำข้าเอาไว้ เเล้วอย่าไว้ใจผู้ใดเป็นอันขาด
สิ้นสุดคำพูดคุณตา สิ่งรอบข้างต่างหยุดเคลื่อนไหว เสียงเเสนวุ่นวายต่างเงียบลง
เหมือนจะเกิดเรื่องเเฟนตาซีเหนือธรรมชาติ
เมื่ออยู่ๆซอกตึกอันคับเเคบก็เกิดวงเเหวนเวทย์บริเวณรอบตัวฮารุ
ซามิจิ ฮารุ
(อะไรกัน)//หลับตาลงอย่างช่วยไม่ได้
บทที่2 สถานการณ์เเสนประหลาด
บุคคลปริศนา
เอาไง ฆ่าทิ้งเลยดีไหม
เสียงซุบซิบทำคนกำลังนอนตื่นขึ้น
สิ่งรอบข้างต่างมืดสนิทพร้อมกับร่างกายขยับไม่ได้
บุคคลปริศนา
มันตื่นเเล้ว//ดึงผ้าคลุมหน้าฮารุออก
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ข้าโอชิดะ เป็นลูกน้องท่าน..เอ๋..เจ้าพูดภาษาปีศาจได้รึ
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
//มองฮารุ
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ข้าไม่คิดเลยว่าจะได้เจอมนุษย์พูดภาษาปีศาจได้คล่องแคล่วเช่นเจ้า น่าตื่นตาจริงๆ
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ข้าชักจะ.....
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
เจ้าเป็นใคร เเล้วมีจุดประสงค์อะไรกันเเน่
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
รินเกะ เจ้า!//โมโหเพราะโดนขัดตอนกำลังพูด
ซามิจิ ฮารุ
จุดประสงค์?//มองรอบๆ
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ตอบตรงคำถามด้วยเจ้ามนุษย์//เริ่มหงุดหงิด+ชักดาบออกมา
ซามิจิ ฮารุ
หลงทาง(ยังไงก็ต้องรอดจากสถานการณ์ตรงนี้ก่อน)
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
หลงทาง?
ซามิจิ ฮารุ
ใช่ ผมกำลังหลงทางไม่รู้ว่ามาที่นี่ได้ยังไงเเต่พอตื่นขึ้นมาก็อยู่ตรงนี้เเล้ว
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ไร้สาระสิ้นดี//เอาดาบจ่อคอฮารุ
ซามิจิ ฮารุ
ผมพูดจริงๆ ถ้าคุณไม่เชื่อก็เชิญฟันได้ไม่ต้องลังเลเลยครับ//สีหน้าไม่หวั่นกลัวเเม้เเต่น้อย
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
//ยิ้มออกมาก่อนจะลดดาบเก็บ
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ไปตามนายท่านมาบอกว่ามันฟื้นเเล้ว
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ฮะ! นี่เจ้ากล้าใช้โอดะผู้.....
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
//จ้องด้วยดวงตาสีเเดง
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ข..ข้าไปก็ได้
ซามิจิ ฮารุ
(ต้องรีบหาทางหนี)//พยายามเเกะเชือกเด็กอนุบาลมัดตัวไว้
ซามิจิ ฮารุ
//เเกล้งทำเป็นโดนมัดก่อนจะหาทางออกรอบๆ
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
นายท่านมาเเล้ว!!
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
อรุณสวัสดิ์ขอรับท่านไคเซอร์
เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาภายในห้องอย่างช้าๆโดยมาพร้อมบรรยากาศเงียบสกัดเเละเย็นเยือก
บุคคลปริศนา
นี่หรอผู้บุกรุก
ไคเซอร์(ร่างเด็ก+องค์ชาย4)
นามข้าคือไคเซอร์
ไคเซอร์(ร่างเด็ก+องค์ชาย4)
เจ้าช่วยตอบคำถามข้าเเบบตรงไปตรงมาได้รึไม่//เดินเข้าไปใกล้+เอามือเเตะเเก้มฮารุ
ไคเซอร์(ร่างเด็ก+องค์ชาย4)
เจ้าเป็นใคร มาจากไหน
ซามิจิ ฮารุ
//จ้องตาอีกฝ่าย
ซามิจิ ฮารุ
ผมฮารุ เด็กมัธยมปลาย อายุ15ปี มาจากญี่ปุ่น
ไคเซอร์(ร่างเด็ก+องค์ชาย4)
เด็กมัธยมปลาย? ญี่ปุ่น?
ซามิจิ ฮารุ
อาจจะเหลือเชื่อเเต่มันคือเรื่องจริง
ไคเซอร์(ร่างเด็ก+องค์ชาย4)
เห้อ//ถอนหายใจ
ไคเซอร์(ร่างเด็ก+องค์ชาย4)
ไม่คิดว่าจะโกหกหน้าด้านได้ขนาดนี้
ซามิจิ ฮารุ
(ท่าไม่ดีเเล้วสิ)
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
จัดการเลยไหมครับ...นายท่าน
ไคเซอร์(ร่างเด็ก+องค์ชาย4)
อืม(ไม่ต้องถามอะไรอีกเเล้วก็เเค่มนุษย์ที่พูดภาษาปีศาจได้ นึกว่าจะน่าสนใจกว่านี้เสียอีก)
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ตายซะ//ชักดาบ+ตั้งท่าจะฟัน
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
//งัวเงีย+ไม่สนใจ
ซามิจิ ฮารุ
(ตอนนี้เเหละ)//วิ่งกระเเทกรินเกะ+หนีออกไปจากห้อง
ไคเซอร์(ร่างเด็ก+องค์ชาย4)
หึ(ดิ้นรนดีหนิ)//ยิ้มมุมปาก
ไคเซอร์(ร่างเด็ก+องค์ชาย4)
ไปตามจับมา จะเป็นหรือตายก็ชั่ง
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ขอรับ//โมโห+วิ่งตามไป
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
เรื่องชักสนุกเเล้วสิ//ตามไป
ไคเซอร์(ร่างเด็ก+องค์ชาย4)
(หวังว่ามนุษย์นั้นจะไม่ตายก่อนนะ)
ซามิจิ ฮารุ
(วิ่งมาเรื่อยๆตามทางเดิน)
เสียงสะอื้นร่ำไห้ของใครบางคนกำลังดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อฮารุเข้าไปใกล้ประตูบานหนึ่ง
ซามิจิ ฮารุ
//เเอบดูด้วยความอยากรู้ผ่านช่องประตู
ชายคนหนึ่งกำลังถูกหญิงสาวสามคนเเต่งชุดสาวใช้จับตัวไว้โดยการกระชากผม
บุคคลปริศนา
ด...ได้โปรดองค์หญิง อย่าทำกระหม่อมเลย ฮือ//ร้องไห้
อาโนกิ(องค์หญิง3)
ตัดนิ้วมันสะ
สาวใช้สองคนจับตัวเขาให้อยู่นิ่งๆก่อนที่อีกคนจะเอาเครื่องมือตัดนิ้วออกมาเเละสอดนิ้วเขาเข้าไป
บุคคลปริศนา
ได้โปรด!!//ดิ้นไม่หยุด
ฮารุมองรอบห้องหาวิธีช่วยชายหนุ่ม
ในขณะสาวใช้จะกดปล่อยใบมีดลงมาสับนิ้วชายหนุ่ม ฮารุก็พุ่งเข้าไปใช้หมวกอัศวินที่หยิบมาจากหุ่นด้านนอกปาเข้าโคมไฟให้ดับลง
อาโนกิ(องค์หญิง3)
เกิดไรขึ้น//ใช้เวทย์มนต์ให้เกิดลูกไฟบนมือจนห้องสว่าง
อาโนกิ(องค์หญิง3)
มันหายไปไหน!!!
ทาสรับใช้หญิง
ค..คือ..พวก..กระหม่อม
อาโนกิ(องค์หญิง3)
//หันไปตรงประตูที่เปิดอ้ากว้าง
อาโนกิ(องค์หญิง3)
//กัดฟัน+โมโหจนนัยตาเเดงก่ำ
อาโนกิ(องค์หญิง3)
ไปจับตัวมันมา!!!
ทาสรับใช้หญิง
เพค่ะ//ทั้งสามรีบวิ่งออกไป
บุคคลปริศนา
ท่านเป็นใคร เหตุใด...
ซามิจิ ฮารุ
เราเเยกกันตรงนี้เถอะ
บุคคลปริศนา
เจ้าเป็นมนุษย์
บุคคลปริศนา
เดี๋ยวก่อนอย่าไปทางนั้น!!//จะคว้าแขนไว้เเต่ไม่ทัน
ซามิจิ ฮารุ
//ไม่ได้ยิน+วิ่งต่อไป
บุคคลปริศนา
เเย่เเล้ว//ลังเล
บุคคลปริศนา
โถ่เว๊ย(หากได้พบกันอีกข้าจะตอบเเทนท่าน)//หนีไปอีกทาง
บทที่3 พลังเวทโบราณ
ซามิจิ ฮารุ
เเฮ่ก เเฮ่ก//หายใจถี่
ฮารุหนีอย่างต่อเนื่องจนออกมานอกปราสาท ด้วยความเหนื่อยจึงนั่งพักในสวนเเห่งหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยดอกไม้ระยิบระยับส่องเเสง
ซามิจิ ฮารุ
(เวลาผ่านไปเท่าไหร่เเล้วนะ)
ซามิจิ ฮารุ
(สถานการณ์ตอนนี้เเปลกมากๆ)//คิดทบทวน
ซามิจิ ฮารุ
(ภาษาไม่คุ้นหูเเต่เรากลับพูดได้คล่องเเคล่ว คนส่วมชุดราวกับหลุดมาจากโลกเเฟนตาซี ไหนจะยังสถานณ์ที่บ้าๆ)
ซามิจิ ฮารุ
(หรือว่าตัวเราจะหลุดเข้ามาในโลกเวทย์มนต์)
ซามิจิ ฮารุ
(จะบ้ารึไง เราต้องฝันไปเเน่ๆเพราะงั้น...)//หลับตา
ฮารุค่อยๆลืมตาโดยหวังว่าทุกอย่างจะหายไปเเต่ก็ต้องผิดหวังเพราะภาพตรงหน้ายังคงเหมือนเดิม
ซามิจิ ฮารุ
//หยิกเเก้มเเรงๆ
ซามิจิ ฮารุ
เรื่องจริง...สินะ//เจ็บเเก้ม+กุมขมับ
ซามิจิ ฮารุ
(ทำไงดีละทีนี้)//ก้มหน้า+เครียด
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
หาให้ทั่ว!!!
ซามิจิ ฮารุ
!!!//ซ่อนหลังพุ่มไม้
เหล่าทหารหลายสิบนายต่างพากันหาคนตามคำสั่งรินเกะ
ซามิจิ ฮารุ
(เเย่เเล้ว)//ถอยหลังจน...เหยียบกิ่งไม้
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
อยู่ตรงนั้น
ซามิจิ ฮารุ
(ซวยเเล้ว)//รีบวิ่งหนี
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ด้วยนามของข้าขอสั่งเจ้าจงออกมาข้ารับใช้ของข้า ลูซิเฟอร์!!
เกิดวงเวทย์ขนาดใหญ่ หมอกปกคลุมทั่วบริเวณก่อนจะมีตัวอะไรโผล่ออกมา
โอชิดะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ไปจับมันมาจะเป็นหรือตาย...ก็ชั่ง
ปีศาจน้อมรับก่อนจะตามฮารุไป
ซามิจิ ฮารุ
(วิ่งมาเรื่อยๆจนมาโผล่ที่ไหนไม่รู้)
ซามิจิ ฮารุ
(ต้นไม้...สีฟ้า?)
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
อยู่นี่เอง...เจ้ามนุษย์
ซามิจิ ฮารุ
นาย//ตกใจเเละหันหลังไป
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
//ชักดาบออกมา
ซามิจิ ฮารุ
ด..เดี๋ยวก่อนเรามาคุยกันเถอะ
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
คุยหรอ//ยิ้มออกมาอย่างน่าโมโห
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ได้.....
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
เเต่หลังเจ้าตายก็เเล้วกัน
รินเกะใช้เวทย์วิชาดาบพริบตาฟันยังคอฮารุเเต่อีกฝ่ายหลบทัน
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
!!!(อะไรกัน)
เเม้จะหลบการโจมตีได้เเต่ก็ไม่ร้อยเปอร์เซ็น เเขนฮารุได้รับบาดเจ็บเกิดรอยยาวลึกเลือดไหลเป็นทาง
ซามิจิ ฮารุ
อึก//เอามือปิดเเผลไว้
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
คราวนี้เเหละ//พุ่งเข้าไปโจมตี
ซามิจิ ฮารุ
//หลบ+สดุดรากไม้ล้มลง
ซามิจิ ฮารุ
อึก//มือเปื้อนเลือดไปโดนรากไม้
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ตายซะ!!!
ซามิจิ ฮารุ
(มาได้เเค่นี้สินะ)
ฮารุหลับตายอมรับความตายเเละหวังว่าเขาจะได้กลับไปยังที่ที่จากมา
เเต่โชคชะตากลับเล่นตลกเมื่อต้นไม้รับรู้ถึงคนที่รอคอยมายาวนาน
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
(ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์!!)
เเสงต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ทะยานสู่ท้องฟ้าเกิดเป็นวงเวทย์ขนาดใหญ่ พลังมหาศาลเเพร่ออกมาทำให้ทั่วบริเวณเกิดเเรงกดดัน
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
//ใช้พลังเวทย์ต้านสุดกำลัง
ฮารุลอยขึ้นเหนือพื้นก่อนดวงตาเเปรเปลี่ยนเป็นสีขาว
ฮารุร่ายมนต์บางอย่างทำให้พลังต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์รอบกายไหลเข้าสู่ร่างกายหลอมรวมกับจิตวิญญาณ
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
(บ้าไปเเล้วรึไงคิดจะกลืนกินพลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งที่เป็นเเค่มนุษย์เนี่ยนะ!?)
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
บ้าเอ้ย//เริ่มต้านพลังเวทย์ของต้นไม้ไม่ไหว
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
อึก//ล้มลงกองกับพื้น+ปวดหัวรุนเเรง
ซามิจิ ฮารุ
อึก(ร่างกายมัน..)//เลือดไหลออกมุมปาก
พลังต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์รอบกายฮารุหายไปเหลือทิ้งไว้เพียงซากต้นไม้เเห้งๆต้นหนึ่ง
ซามิจิ ฮารุ
ในที่สุด//ล้มลง+สลบ
รินเกะ(คนรับใช้ไคเซอร์)
ก..เเก..นะ..ก..เเก//ค่อยๆลุกขึ้นเเต่ก็ไม่ไหวจนล้มลงไปนอนต่อ
บุคคลปริศนา
//ยิ้มมุมปาก+ลงมาจากต้นไม้สังเกตุการณ์
บุคคลปริศนา
(อุ้มฮารุท่าเจ้าหญิง)ในที่สุดก็หาเจอ....ภรรยาข้า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
