..... **มีแต่คนกล่าวกันว่ายังมีเหตุการณ์ที่ประหลาดและสยองขวัญมาก.... มีหลายครั้งในหมูบ้านห่างไกลตัวเมืองได้มีเหตุการณ์ผู้คนหายตัวไปและกลับมาอีกทีกลายเป็นศพอยู่บนเตียงตนเอง... บางศพมีร่างกายขาดครึ่งบางศพก็มีรอยกัดกินบางศพมีสภาพเหมือนโดนของแข็งทุบตีหลายจุดแถมบางศพมีน้ำเมือกสีดำประหลาดอยู่ด้วยและอีกหลายอย่าง...จนชาวบ้านลือกันว่าศพผู้โชคร้ายพวกนี้เขาก่อนจะตายอาจจะหยุดเข้าไปในมิติอันแสนน่ากลัวและสยองขวัญ
ผมเป็นคนที่คิดว่ามันมีจริงหรอแต่ก็นะมันมีแค่ศพไม่มีคนรอดมาเล่าเลยแต่ผมก็ยังพยายามหาคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งหาข้อมูลในห้องสมุดทั้งปากคนแก่ในชุมชนและอีกหลายวิธีแต่ก็หาความจริงไม่ค่อยแน่ชัดเลยจนผมไปเจอกระดาษแผ่นหนึ่งในขณะที่กังกลับมาจากโรงเรียนผมหยิบมันขึ้นมาดูแล้วพบกับข้อความที่เขียนในกระดาษว่า**
"****คืนนี้เจ้าจนนอนและพยายามฝันร้าย.... เจ้าจะเจอกับสิ่งที่เจ้าต้องการ"
ผมพยายามทำความเข้าใจว่ามันหมายความว่าไรแต่ผมก็จัดสินใจลองทำตามที่มันเขียนไว้ผมเลยได้นำกระดาษแผ่นนั้นกลับบ้านกัน.. คืนนั้นผมเลยทำตามที่มันเขียนโดยการที่ผมปิดประตูหน้าต่างและนอนบนเตียงและพยายามฝันร้าย.... จนผมรู้สึกเหมือนตนเองอยุดมาอีกโลกหนึ่ง......
ผมตื่นขึ้นมาในสถานที่หนึ่งที่ผมไม่คุ้นแต่มันเหมือนจะเป็นหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะโดนทิ้งให้เป็นซากหักพังผมได้เดินไปทางที่มันมีให้พร้อมกับกวาดสายตามองบ้านทุกหลังมันเหมือนกับว่าเคยอยู่ในสงครามครั้งที่1หรือไม่ก็2หรอกมั้งแต่แน่ๆมันดูน่าขนลึกมากผมได้เดินจนเหมือนมาขึ้นทางแล้วอยู่ดีๆผมก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนยิงปืนต่อสู้กันและเสียงระเบิดดังระงมผมรีบหาที่แอบผมจะสิ้นใจแอบใต้โพรงต้นไม้ต้นนึงผมได้หมอบลงด้วยความกลัวผมได้ยินเสียงกรีดร้องเสียงปืนเสียงระเบิดดังมากจนผมเหมือนสติจะแตกแล้วอยู่ๆก็ได้มีเงาปริศนาอยู่หน้าโพรงต้นไม้ที่ผมอยู่พร้อมมีเสียงหนึ่งดังว่า"ออกมาได้แล้วพวกนั้นออกไปหมดแล้ว..."
เสียงนั้นทำให้ผมสดุ้งและรีบมองหาเสียงนั้นผมเห็นว่ามีทหารที่ใส่ชุดทหารในสงครามโลกแต่ผมจำไม่ได้แล้วว่าเป็นของประเทศใดแล้วเขาก็บอกผมว่า"พวกนาซีมันกลับไปหมดแล้วตอนนี้ปลอดภัยแล้ว"ผมงงไปหมดเลยตอนนี้และทหารคนนั้นก็ได้ดึงแขนผมแแกมาจากโพรงต้นไม้ที่ผมซ่อนอยู่แล้วเดินพาผมมาที่ที่หนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะห่างมสกจากจุดเมื่อกี้ผมได้กล่าวขอบคุณเขาพร้อมถามว่าที่นี้คือที่ไหนเขาบอกว่าที่นี้คือหมู่บ้านในโซเวียตสำหรับคนที่ไม่เข้าใจนะครับว่าโซเวียตคือประเทศอะไรก็คือประเทศรัสเซียในตอนนี้นี่แหละครับ
เขาได้พาผมเดินทางจนถึงที่ที่มีหิมะคลุมอยู่เขาบอกผมว่า"อีกไม่กี่เมตรก็จะถึงทางออกที่นี้"
ผมได้ขอบคุณเขาอีกรอบแล้วผมจึงเดินออกมา
"ขอให้เดินทางปลอดภัยนะ... อีกไม่กี่มิติก็จะเจอกันอีกแล้วนะ"
ผมที่ไม่ได้หันหลังมาถามเขาผมก็เหมือนถูกดูดเข้ามิติต่อไป****
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
