Six Six คนวิปลาส
บทนำ
ชายหนุ่ม รูปร่างสมส่วน สูง 172 เซนติเมตร น้ำหนัก 60 กิโล ใส่เสื้อฮาวาย ใส่แจ็คเก็ตหนัง ทับอีกที กางเกงยีนส์ สีเทา กับรอง สีขาว
ชีวิตของผม เคยอยู่จุดสูงสุดใน
ชีวิตเเละตกตำ่จนถึงขีดสุด
ผมนั้นอาศัยอยู่ใต้สะพานลอย ที่ หลับ ร้อนหลบฝน ของผม
คนอื่นเห็นผมมักคุยคนเดียว
เเต่สิ่งที่ผมเห็นเเละคุยด้วย ก็คือ คน ผมไม่รู้ว่าคนอื่นเขาอาจจะอำผมเล่น
ผมได้ยินเสียงรถยนต์ ที่อยู่ใกล้ออกไป เเต่ รถยนต์ ที่อยู่ ใกล้ กับผม ได้ยินเสียงที่เบาลง
ผมก็ไม่เอะใจอะไร ผมมองไปที่คนที่เดินอยู่ข้างหน้า
ผมได้เห็นออร่าสีดำ ที่ ผู้หญิงคน ที่เดินอยู่ข้างหน้า
ผมที่เดินอยู่ เสียงรถ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ผมเห็น รถยนต์ ที่เสียหลักพุ่งเข้ามาหาผม
ตัวได้ยืนเเข็งแข็งทื่อ กับเรื่อง มากมายเขาในหัว ตาที่จ้องไปที่รถยนต์
ตัวผมจู่ๆ ก็ขยับไปเอง ร่างกาย ได้กระโดด หลบ รถ ภายในเสี้ยววิ
ผมหลบได้ทัน เเต่ ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าผม เธอ ถูกชน
อย่างจัง ร่างกายของเธอกระเด็นไปโดน เสาไฟ ผมเห็น ร่าง ของเธอ ตัวหัก กระดูกสันหลังเธอ ที่โดน กับหัวที่ฟาดกับเสาไฟ เละ จนเหมือน ผมหยิบไม้มาฟาดเเตงโม
กับเลือดที่ไหลเต็มตามพื้น
ผมได้เเต่ยืนตัวเเข็งทื่อ
ถ้าผมไม่กระโดดหลบผมอาจจะกายเป็นสภาพ
เเบบนั้น
บทที่1
ผมตื่นเช้า ขึ้น ด้วย ความมึน
เหตุการณ์เมื่อวาน ผมไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงรึเปล่า หรือ อาจ เป็นภาพหลอน จากฤทธิ์กัญชา
หลังเหตุการณ์นั้น ผมก็จำอะไรไม่ได้ จู่ๆผมก็มาตื่นที่นี่
ผมหยิบบุหรี่ ระหว่างที่ผมกำลังสูบ ก็ได้มี
ชายเเปลกหน้า เดินเข้ามา ผมได้เงยหน้ามองไปที่เขา
ชาย ร่างสูง ผิวเข้ม ผอมจนหนังติดกระดูก ใส่เสื้อ กล้าม กางเกงยีนส์
เขาพยายามจะพูด หรือ จะสื่อสาร
เเต่ผมก็ไม่สนใจอะอาจเป็นคนบ้า
เเถวนี้ก็ได้
ผมได้ละสายตาเเล้ว ระหว่างที่ดูดบุหรี่
ผมเงยหน้าขึ้น ชาย ที่ยืนอยู่ข้างหน้าผมก็ได้หายไป
ทันใดนั้นผม ได้ สัมผัสถึง ความเย็นเยือก ที่ด้านหลังของผม
ปรากฏว่า ไม่มี ใครอยู่ข้างหลังผม
มีตัว หนังสือ สีเเดง ที่ เขียน กับกำเเพง
ไม่มีใครที่หนีจากความตายได้ สุริยะคาธ จะมากลืนกิน
จงระวังตัวไว้ผู้ดิ้นรน
ผมได้เเต่ยืน มึน งง กับ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผม
สุริยะคาธ จะมากลืนกิน จงระวังตัว เหมือนคำขู่ของนักเลงเจ้าถิ่น ซะมากกว่า
ผมได้มองไปดูที่นาฬิกาข้อมือ 11.11 ผมพึ่งนึกได้ว่า วันนี้มี คนมาเเจกของกิน กับเสื้อ ผ้าให้ คนไร้บ้านอย่างพวกผม
สายลมที่พัดมา กับ กลิ่นท่อระบายน้ำ กับ เสียง รถยนต์
มันทำให้ผมรู้สึกเเสบที่ลูกตา
ในขณะ ที่ผมเดิน ผมว่า ผมน่าจะมาถูกทางเเต่ว่า ทางกับวังเวง
ข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ที่เยอะจนรก กับเต็มไปด้วย เสียง เเมลง ที่ ร้องออกมา
ผมได้เห็นจุดที่เขาเเจกของ
มันเป็น โบสถ์่ ชาวคริสต์ เป็น โบสถ์ ที่น่ากลัว กับมาตั้งที่ ในป่า ใจกลางเมือง
ชั่งเป็นที่ลับ จน ซะผม ไม่กล้าเข้า
เเต่ด้วย คำว่า คนไร้บ้าน เงินก็ไม่มี อยู่ไปวัน อาศัย อยู่รอด ด้วยของบริจาค
เเต่ผมก็ไม่รู้สึกระอายใจหรอกนะ
บทที่ 2
ผมจำได้อย่างนี้ เป็นโบสถ์ที่เก่า ดีไซน์ให้ อารมณ์ เเบบ โบสถ์ ของยุโรป เเต่ ข้างๆ รายล้อมไปด้วยป่า
ผมมองเข้าไปในป่า มันทำให้ผม รู้สึก ขนลุก เเบบ เเปลก
ทันที่ที่ผมเก้าขาเข้าไป มันทำให้ผมรู้สึก เวียนหัว
ผมได้ไปนั่งรอที่เกาอี้ เเละ ได้ เผลอหลับไป
ผมได้ลืมตาขึ้นเเล้วกันมอง ซ้ายขวา
ผมรู้สึกประหลาดใจ ที่นั่งทางซ้ายที่ผมนั่งอยู่ กับมีคนที่นั่งกันเต็ม
ผิดกับทางด้านขวา ที่ไม่มีคน
เป็น ชาย ผมสั้น รูปร่างดี ใส่ สูท สีดำ
กชกร
ผมเเค่รู้มึนหัวเล็กน้อย
กชกร
ผมไม่เป็นไรเรื่องเล็กน้อย
สนธยา
อ๋อ ผมก็พึ่งมา เมื่อ 20 นาทีที่เเล้ว
กชกร
นี่ผมหลับไปตั้ง20นาทีเลยเหรอ
สนธยา
ตอนฉันเดินเข้ามาก็เจอนายนั่งหลบอยู่
สนธยา
ฉันจะหลอกนายทำไมกันละ
กชกร
ฮ่าๆ ยินดีที่ได้รู้จักฉัน กชกร เเล้วนายละ
ขณะที่พวกผมกำลังพูดคุยกันอยู่
ผมสัมผัสถึง กลิ่นที่เหม็น เอามากๆจาก ข้างหน้า
ผมได้มองไปเห็นใบหน้าหนึ่ง เป็นใบหน้าที่ เหี่ยวย่น ดวงตาที่เเทบจะถลนออกมา ผมไม่นึกเลย ว่า จะเป็น บาทหลวง
ระหว่างที่ บาทหลวง พูด ผมกับฟังไม่ออกว่าเป็นภาษาอะไรที่เเน่ๆไม่ใช่ภาษาอังกฤษ
เหมือนเขาสวดมนต์เเต่ไม่ใช่ภาษาคน ผมรู้สึกขนลุกเอามากๆ
เเต่ผมก็ไม่สามารถออกจากที่นี่ได้
ประตูโบสถ์มันได้ถูกปิด กับ คนเฝ้าประตู
ผมพึ่งสังเกตว่าคนที่นี้ ไม่พูดไม่จา อะไรสักคำ ยกเว้น สนธยา ที่อยู่ข้างผม
หน้าของพวกเขาขาวซีดจาง กับมีออร่าสีดำ
ผมประหลาดใจอย่างมากทำภาพตรงหน้าผมถึงมีออร่า
ผมหันไปมองที่ สนธยา เขา กับ ไม่มี ออร่า พวกนั้น
ผมได้ ปิดตาข้างซ้าย เเล้วพยายาม จ้องด้วยตาขวา
ผมได้เห็นคนนั่งอยู่ในโบสถ์ กับ ว่างเปล่า ไม่มี คนสักคน
สิ่งที่ทำให้ผมตกใจมากที่สุดคือ บาทหลวง ร่างกายเขาเป็น สีดำมี มือที่เรียวยาว ตัวน่าเกียดน่ากลัว ราวกับว่า เป็น ปีศาจ จาก นรก ไม่มีผิด
คนที่นั่งอยู่ในโบสถ์ อยู่ก็ โผล่ ออกมา มันทำให้ผมตกใจ
ผมกำลังคุมสติ ไว้ให้มากที่สุด
ผมสัมผัสถึงสิ่งหนาวเย็น อยู่ข้างหลังผม
ผมได้เหล่ตามอง ไปข้างหลัง
กับมีเงาสีดำด้านหลังผม รายล้อมไปรอบๆ
ตัวของผมรู้สึกว่าจะสั่นจนไปถึงกระดูก
ในขั้นเดียวกัน ได้ มีชายวัยกลางคน เดินออกมา เขาได้เดิน ไปหา บาทหลวง
เสียงพูดที่ไม่เป็นภาษา กับ พูดคุยกับ บาท หลวง ได้ อย่างเขา ใจ ยังกะ เเค่มองหน้าก็รู้ใจ เขาทำสิ่งที่ผมไม่คาดคิด
เขาได้เอียงคอเเละแสยะยิ้มมาด้านผม เขาได้ยกมือขึ้น เอามือมาจับหัวตัวเอง เเล้ว บิด ศีรษะ จนคอหักตาย
ผมมองไปที่ร่างที่นอนกับพื้น
เป็นท่าตายที่สยดสยอง ร่างที่เป็นศพอยู่ที่พื้น
เเขนกับตั้งสง่า มือที่ถือ ไม้กางเขนกลับหัว
กับบาทหลวงที่ ก้มลงไป กินศพของชายที่นอนตาย
ผมสติเเตก ผมวิ่งหนีออดมาร้องลั่นออกมาไม่เป็นภาษา
ผมวิ่งไปด้านหน้าของหลังของโบสถ์ ผมหะนหลังไปมอง ผมเจอ สาวกเงาสีดำ วิ่งไล่ผม ถ้าผมโดนจับตัวได้ผม ชีวิตผมอาจจบลงที่ เหมือนชายที่นอนเป็นศพก็ได้
ผมได้วิ่งขึ้นบันได เเล้ว หนีเข้าห้อง เเล้วเปิดหน้าต่าง ผมได้โผล่หัวออกไปมองที่นอกหน้าต่างข้างล่างมีพุ่มไม้ ผมจึงไม่รีรอที่ จะกระโดด
ผมกระโดด จากชั้น2 ร่างผมกระแทกพื้นอย่างแรง ณ เวลา นั้นความรู้สึกเจ็บปวด มันหายไป สิ่งเดียวที่จะรอดไปได้ คือวิ่งไปให้ไกลมากที่สุด
จนหลุดพ้น จาก โบสถ์ นรก นั้น
ร่างกายผมรู้สึกหมดเเรง ผมได้ ล้มสลบ ที่ข้างทาง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
