วื้ออออ วื้อออออออ

ติ๊ดดด...

" ฮัลโหล ว่าไงวะมึง ห๊ะอะไรนะวันนี้มีสอบ ไหนบอกสอบพรุ่งนี้วะ เอ่อๆโอเคๆ เดียวกูรีบไป "

สวัสดีครับผมชื่อกายเรียนคณะบริหารธุรกิจ ตอนนี้ผมอยู่ปีสาม หลังจากที่เพื่อนสนิทผมโทรมาบอกผมว่าวันนี้ที่คณะมีสอบตอนบ่ายโมงผมที่กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ก็ต้องรีบตื่นเพราะเพื่อนสนิทผมโทรมาบอกว่ามีสอบ ผมจึงรีบตัดสินใจลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปที่มหาลัยทันที

ตอนผมเข้ามหาลัยตอนปีหนึ่งใหม่ๆ ครอบครัวของผมเป็นนักธุรกิจชื่อดังแถมพ่อผมยังรวยจนติดหนึ่งในสิบอันดับเศรษฐีที่รวยมากของประเทศ

แต่ตอนนี้กลับไม่ใช่เลย หลังจากพ่อผมทำธุรกิจได้รุ่งเรืองได้ไม่นานนัก พ่อกับแม่ของผมก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ พ่อผมเสียชีวิตทันที แม่ผมรอดแต่อาการโคม่า หลังจากหายจากบาดแผลได้ไม่นานร่างกายแม่ผมก็อ่อนแอมาตลอด บางวันดีบางวันร้าย

บริษัทของพ่อถูกคุณอาแท้ๆของผมที่มีหุ้นส่วนอันน้อยนิดของบริษัทนั้น ได้ยึดอำนาจไว้หมด ร่วมแม้กระทั้งระบบการเงินของบริษัททั้งหมด บ้าน รถ ที่พ่อผมเป็นคนสร้างมาให้ผมกับน้องๆ ก็แทบจะไม่เหลือเพราะขายเพื่อเอาเงินไปรักษาโรคป่วยของแม่และส่งน้องๆผมเรียนจนหมด

ปัจจุบันผมที่เคยเป็นคุณชายหล่อพ่อรวยจึงยอมทำทุกอย่างเพื่อเลี้ยงครอบครัว ผมผันตัวมา เป็นนายแบบ ทำงานในบาร์เหล้า และบลาๆอีกมากมายตามที่ร่างกายผมจะทำไหว

" ไอ้กายเว้ย รีบๆดิวะ อีกชั่วโมงกว่าๆ ใกล้จะเข้าสอบแล้ว กูยังไม่เข้าใจในหลายๆข้อเลยนะเว้ย มาติวให้กูเข้าใจทีสิ "

เนี่ยไอ้เนิทร์ เพื่อนสนิทคนแรกของผม ตอนผมเข้ามารายงานตัววันแรกที่คณะ ก็มีมันนี้แหละรีบเข้ามาทักทายและมาตีสนิทกับผมราวกับเป็นเพื่อนสนิทกันมาแต่ชาติปางก่อน

" เมื่อคืนกูก็เห็นมึงอ่านหนังสือมาทั้งคืน นี้มึงยังจำไม่ได้อีกเหรอวะครับไอ้คุณชายเนิทร์ "

และเนี้ยก็ไอ้ไทร์ เพื่อนคนที่สองของผม มันสนิทกับไอ้เนิทร์มาตั้งแต่เด็กๆ แถมยังทำตัวติดกับไอ้เนิทร์จนสาวๆในสังกัตมันไล่จิกกัดไอ้เนิทร์แถบจะทุกวัน

พลั๊วะ!!??

" โอ๊ยยยยซี๊ดดดด มึงจะตบกูทำไมเนี่ย "

ไอ้ไทร์ยู่ปากใส่ไอ้เนิทร์แล้วก้มโอบเอวไอ้เนิทร์ทำท่าทางอ้อนไอ้เนิทร์ ดูสิไม่แปลกเลยที่ไอ้เนิทร์จะโดนสาวๆหมั่นไส้ ทำตัวยังกับพวกมันเป็นแฟนกันเลย

" จะไม่ให้กูตบมึงได้ไง ก็มึงทำแบบนี้ทั้งคืนกูเลยไม่มีสมาธิอ่านเลย "

" ทำไมเหรอ เอ๊ะ!! หรือว่า...มึงจะมีอารมณ์ตอนที่กูกอดมึง "

" มีอารมณ์พ่องมึงอะ กูไม่มีสมาธิอ่านหนังสือต่างหาก ปล่อยกูได้แล้วไอ้สัส อย่ามาทำตัวเหมือนเด็กๆนะเว้ย "

" ม๊ายยยยน๊าาาาา... "

ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนฝั่งตรงข้ามพวกมัน แล้วโยนชีทกระทบโต๊ะทำให้เกิดเสียงดัง ทำให้พวกมันหยุดกอดกันแล้วหันมาสนใจผมที่นั่งอยู่ด้านหน้าพวกมันแทน

" อะรีบๆเอาไปอ่าน ชีทที่กูสรุปไว้ เร็วๆเลยไอ้เนิทร์ก่อนที่มึงจะไม่มีเวลาอ่าน ส่วนมึงไอ้ไทร์ ลุกมานั่งตรงนี้ไม่ต้องไปกวนมัน "

ผมชี้เก้าอี้ด้านซ้ายมือผมที่มีกระเป๋าของไอ้ไทร์วางไว้อยู่ มันลุกมานั่งทันทีที่ผมพูดจบ แต่สายตามันก็เอาแต่มองไอ้เนิทร์แทบไม่กระพริบตา ปากก็อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

" เออจริงสิ อะนี่ ห้าพัน กูขอบใจมึงมากนะที่ทำมาให้กู "

ไอ้เนิทร์ยื่นตังมาให้ผม ผมก็รับมาเก็บใส่กระเป๋าทันที และนี้แหละอีกงานหนึ่งที่ผมทำ มันก็คือการทำรายงานให้พวกมันและสรุปชีทแต่ละวิชาให้พวกมันเข้าใจ แถมเงินที่ได้มาจากพวกมันก็ทำให้ผมมีไว้ใช้จ่ายค่าเทอมแพงๆนี้ได้มาตลอด

" อ่าวแล้วไอ้คริสละ นี้ชีทมัน มันยังไม่มาเหรอวะไอ้ไทร์ "

ผมถามไอ้ไทร์หลังจากที่พยายามมองหาเพื่อนสนิทของผมอีกคน ไอ้คริส คนนี้รวยที่สุดในกลุ่ม แถมยังเป็นคนที่ทำให้ผมได้งานนายแบบอีกด้วย แบนเสื้อผ้าที่มันทำขึ้นมาส่วนมากมันจะให้ผมไปเป็นนายแบบเสื้อผ้าให้มัน

ทั้งที่มันก็สามารถเป็นนายแบบเองได้สบายๆ แต่มันก็ให้เหตุผลมาว่ามันขี้เกียจเก๊กหน้า มันเลยจ้างผมให้ใส่ชุดแบนมันถ่ายภาพแทน

" อยู่คณะแพทย์วะ กำลังฟันสาวอยู่เดี่ยวมันก็มา มึงก็น่าจะรู้อยู่ "

ไอ้ไทร์ตอบผมแบบปัดๆ แต่ตายังจ้องไอ้เนิทร์หวานย้อย รักมันขนาดนี้ทำไมไม่บอกรักมันไปเลยวะ ผมส่ายหน้าเบาๆแล้วเริ่มอ่านชีทของผมบ้าง จนใกล้ถึงเวลาเข้าห้องสอบ

" ไงไอ้กาย กูมาแล้วรอนานป่าววะ "

ไอ้คริสที่วิ่งเข้ามาหาพวกผมพร้อมกับเสื้อผ้าที่มันแต่งไม่ค่อยจะเรียบร้อยสักเท่าไหร่ ดูก็ออกเลยว่ามันเพิ่งจะฟันสาวมา

" มาสายนะมึง อะชีทมึงถ้ามึงอ่านไม่ทันอย่ามาโทษกูทีหลังนะเว้ย "

ผมยื่นชีทให้คริส มันก็หยิบไปแล้วอ้อมไปนั่งอ่านที่เก้าอี้ด้านขวาของผม

" เดียวเงินกูโอนให้พร้อมกับค่าตัวมึงเลยนะ แล่วหลังสอบเสร็จ มึงต้องไปถ่ายชุดใหม่ให้กูด้วย วันนี้มีหลายตัว "

ไอ้คริสพูดขึ้นแต่ตายังอ่านชีทอย่างเร็วๆ

" เอ่อๆ ก็รู้แล้วน่า พี่ตากล้องเขาโทรมาบอกกูแล้ว "

" ดีแล้ว อย่าไปสายนะมึง "

" เอ่อ สัสอ่านๆไปเหอะ กูไม่หนีไปไหนหรอก "

ผมตอบมันไปอย่างรำคาน จะให้ผมหนีไปไหน ถ้าไม่ไปถ่ายผมก็ไม่มีเงินใช้นะสิ

" ค่ำนี้หลังสอบเสร็จพวกมึง กูจะปิดร้านพวกมึงมาแดกเหล้าที่ร้านกูหน่อยดิพอดีมีเหล้าใหม่มาจากปารีสกูเลยอยากชิม แล้วไอ้กายมึงจะได้ไม่ต้องยืนชงแต่เหล้าให้พวกกูแดก มาแดกด้วยกันเลย "

ไอ้ไทร์ที่นั่งเงียบมาได้สักพักก็พูดขึ้น วันนี้ผมจะได้หยุดงานร้านเหล้ามันหนึ่งวัน ผมแทบจะน้ำตาไหล ปกติมันแทบจะไม่ปิดร้านเลย ทำไมวันนี้มาแปลก

" แน่นอนว่ากูไป " ไอ้คริส

" ไปดิเหล้าจากปารีส ของชอบกูเลย " ไอ้เนิทร์

" เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะ ส่วนเรื่องสาวๆ เดียวกูจัดให้พวกมึงแน่นอน "

ไอ้ไทร์ยิ้มอย่างกรุ้มกริ่ม นานๆทีมันจะปิดร้านเหล้ามันต้องมีอะไรแน่นอน หลังจากพวกผมสอบเสร็จ ผมก็รีบขึ้นรถไปถ่ายแบบชุดให้ไอ้คริส กว่าจะเสร็จงานก็ปาไปสี่ทุ่มกว่าแล้ว

บาร์เหล้าไอ้ไทร์

" ไงมึงไอ้เนิทร์ ยังเมาไม่รอกูเหรอวะ "

ผมเดินเข้ามาแล้ววางกระเป๋าลงบนโซฟา ข้างๆไอ้เนิทร์ที่กำลังนั่งชดเหล้าด้วยสีหน้าบูดบึ้ง หน้าตาแบบนี้คงจะทะเลาะกับไอ้ไทร์แน่นอน

" เฮ้ย เชี้ยเนิทร์ เป็นไรเนี่ย ทำหน้าบูดยังกะตูดลิง "

ผมรินเหล้าใส่แก้วฉอดแล้วก็กระดกหมดแก้ว แต่ยังเห็นไอ้เนิทร์ยังนั่งเงียบทำหน้าไม่พอใจอยู่

" คิคิ พี่เนิทร์เขาโกรธพี่ไทร์คะพี่กาย พอดีว่าพี่ไทร์ห้ามไม่ให้สาวๆคนอื่นเข้าใกล้พี่เนิทร์เลยสักคน "

หญิงสาวลูกครึ่งหน้าตาดูหวานสวย จนแทบจะหยุดมองไม่ได้ พูดขึ้นข้างๆผม เมื่อกี้ตอนมานั่งผมแทบจะไม่ได้สังเกตุเลยว่าคนอื่นอยู่ด้วย

" อ่ออย่างงี้นี่เอง แล้วน้องนั่งอยู่ตรงนี้นานแล้วเหรอครับ "

ผมถามไปด้วยความเขินอาย เธออมยิ้มให้ผมแล้วยกมือเสยผมทัดที่หูอย่างน่ารัก

" ก็นานพอสมควรแล้วคะ หนูชื่อกรีนทีนคะพี่กาย พอดีมากับเพื่อน เลยมานั่งรอเพื่อนตรงนี้กับพี่เนิทร์คะ "

น้องกรีนทีนหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นผมจิบเบาๆ ตาสวยยังคงพยายามมองหาเพื่อนสาวของเธอไปรอบๆร้าน

" เอ่อคือว่าพี่กายคะ "

" ครับว่าไง "

ระหว่างที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่น้องกรีนทีนก็ขยับมานั่งใกล้ผมแล้วสะกิตแขนผมเบาๆ

" คือว่าพี่ช่วยตามหาเพื่อนของกรีนทีนให้หน่อยได้ไหมคะ กรีนทีนอยากกลับบ้านแล้ว "

" ได้สิ แต่เพื่อนน้องกรีนทีนชื่ออะไรเหรอครับพี่จะได้ตามหาได้ถูกคน "

" ชื่อพริ้ง คะ ผมยาว ผิวขาวๆ ตากลมโตน่ารักๆ "

หลังจากผมฟังรูปร่างของเพื่อนน้องกรีนทีน ผมก็ลุกเดินไปหาน้องพริ้ง โดยมีน้องกรีนทีนเกาะแขนผมแล้วเดินหาไปพร้อมกัน

" นี่ก็หามาได้สักพักแล้วนะครับ แน่ใจเหรอว่าเพื่อนน้องกรีนทีนเขายังอยู่ที่บาร์ "

ผมหยุดเดินแล้วหันไปถามเจ้าตัวที่ตอนนี้กำลังสั่นหนาวจากแอร์เย็นภายในบาร์

" แน่ใจคะ ก็พี่ไทร์เขาพาเพื่อนกรีนทีนมา แล้วทิ้งกรีนทีนไว้กับพี่เนิทร์ "

" อ่อ ไอ้ไทร์พาเพื่อนน้องกรีนทีนมาใช่มั๊ย "

ผมพอจะรู้แล้วว่าเพื่อนน้องกรีนทีนอยู่ไหน พอมองดูคนตัวเล็กตรงหน้าที่กำลังสั่นหนาวผมก็อดสงสารไม่ได้ ผมจึงถอดเสื้อเจ็ตเก็ตคุมตัวให้น้องไว้

" ใส่ไว้ก่อนไว้ค่อยคืนให้พี่ทีหลังแล้วกัน "

" ขอบคุณมากคะพี่กาย "

" ไม่เป็นไรครับ แต่ว่าพี่พอจะรู้แล้วว่าไอ้ไทร์มันพาเพื่อนน้องกรีนทีนไปไหน กลับไปรอที่ห้องวีไอพีที่ไอ้เนิทร์มันนั่งอยู่นะ เดียวพี่ไปตามเพื่อนน้องกรีนทีนให้เอง "

ผมขยี้หัวกรีนทีนเบาๆ แล้วก็เดินขึ้นไปบนชั้นสองของบาร์ ชั้นนี้น่าจะเป็นห้องนอนที่เปิดไว้สำหรับแขกวีไอพี และมีห้องพักของไอ้ไทร์รวมอยู่ใกล้ๆนี้ด้วย

ห้องพักไอ้ไทร์

ปึกๆปั้บๆๆๆ~

" อ๊ะ..อ๊าววว...ซีดพี่ไทร์คะ เบาๆสิคะ พริ้งเจ็บนะคะ อ๊าางงง "

" ก็น้องพริ้งชอบแบบนี้ไม่ใช้เหรอคะ พี่ก็จัดเต็มให้ไง ซี๊ดด "

ปั้บๆๆๆป้าบๆๆ~

ยังไม่ทันจะเคาะประตูเรียกไอ้ไทร์ ก็มีเสียงของมันกับน้องพริ้งครางดังออกมาจากห้อง

" จะขัดมันเดียวก็โมโหอีก ทำไงดีวะ "

ผมยืนคิดอยู่นานสักพักก็ได้ยินเสียงตะกุกตะกักของคนสองคนที่เดินขึ้นมายังห้องข้างๆของไอ้ไทร์

" พี่คริสคะ ไหวมั๊ยคะ ใกล้จะถึง...แล้วคะ "

" อืมม .... รีบๆดิวะกู....แล้ว "

ผมที่ยืนอยู่ตรงหน้าแทบจะไม่ได้ยินว่าทั้งสองพูดอะไรกัน แต่ที่แน่ๆคนที่พาไอ้คริสขึ้นมานั้นคือน้องกรีนทีน

" มีอะไรหรือเปล่าน้องกรีนทีน ทำไมมันอยู่สภาพนี้เนี่ย "

พอผมเดินเข้าไปหาว่าจะช่วยพยุงไอ้คริส แต่ก็โดนมือไอ้คริสพลักผมจนเซออกมา

" กรีนทีนก็ไม่รู้คะ อยู่ๆพี่คริสก็เดินมากอดกรีนทีนแล้วพูดว่าขึ้นห้องๆ อะไรสักอย่างกรีนทีนก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ "

" เข้าห้องเถอะ อึกก ไม่ไหวแล้วซี๊ดดด "

" เดียวๆ พี่คริส ปล่อยกรีนทีนก่อน ว๊ายยพี่กายช่วยกรีนทีนด้วย "

ปังงงงง!!!!

ยังไม่ทันที่ผมจะดึงมือน้องกรีนทีน ไอ้คริสก็ปิดประตูอัดใส่หน้าผมทันที อาการแบบนี้คงจะโดนยาปลุกเซ็กจากสาวๆอีกแน่ๆ หวังว่าคราวนี้น้องกรีนทีนจะสมยอมนะ ไม้งั้นได้เกิดเรื่องแน่

ผมยืนงงอยู่หน้าห้องสักพักก็ได้ยินเสียงของทั้งสองมีความสุขด้วยกันจนแน่ใจแล้วจึงเดินลงบรรไดกลับไปห้องวีไอพีที่ไอ้เนิทร์นั่งรออยู่ แต่ระหว่างทางที่ผมกำลังจะถึงห้องนั้นก็บังเอินได้ยินสาวๆในสังกัดไอ้ไทร์นั่งคุยกันอยู่

" แก รู้ป่าวว่าแก๊งเพื่อนๆของพี่ไทร์อะหล่อๆรวยกันทุกคนเลย " สาวคนที่ 1

" จริงเหรอว๊าย แบบนี้ต้องตกมาให้ได้สักคน ถ้าได้นะ แม่จะเอาหัวหมูไปถวายศาลเจ้าหน้าหมู่บ้านชั้นสักสิบหัวเลยแหละ " สาวคนที่ 2

" ต๊ายตายหลอนพูดมาได้ คนมีระดับแบบพวกพี่ๆเขาไม่คิดจะเอาแกเป็นเมียหรอกย๊ะ ดูอย่างคนที่พี่ไทร์ควงสาวกับพี่คริสควงสาวสิ สวยระดับนางแบบ " สาวคนที่ 1

" ไม่เป็นไร ยังเหลือพี่เนิทร์กับพี่กาย นี่นา " สาวคนที่ 3

" เลิกคิดเรื่องพี่เนิทร์ไปเลยคะ ถ้าเข้าไปใกล้เขาพี่ไทร์ก็จิกกัดจนร้องไห้กลับบ้านไม่ถูกเลย ส่วนพี่กาย เป็นนายแบบก็จริงแต่ก็นะ ขี้งกใช้เงินเหลือเกิ๊น " สาวคนที่ 4

" เอ๊ะอินี่ สรุป อยากได้เขาหรือไม่ชอบพวกพี่ๆเขากันแน่ย๊ะ ดูพูดเข้าสิเดะแม่ตบล้างน้ำเลยนี้ " สาวคนที่ 2

ผมยืนแอบฟังอย่างลืมตัว ก่อนจะทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วรีบเดินผ่านพวกเธอสี่คนที่กำลังทะเลาะกัน

" ว๊ายยนั้นพี่กายนี่นา กรี๊ดพี่กายคะ จุ๊บๆ "

หนึ่งในคนนั้นทักผมขึ้น ผมจึงหันไปยิ้มแล้วโบกมือให้นิดหน่อย ก่อนจะรีบเก้าขาหนีออกมา

" กรี๊ดดดด!!! หล่อมากแม่ "

ได้ยินเสียงพวกเธอกรี๊ดกราดกัน ก็แน่ละผมหล่อขนาดนี้ใครๆก็อยากได้กันทั้งนั้น ในมหาลัยพวกผมได้ฉายยาว่าแก๊งคนรวย ถึงแม้ผมจะมาจนแล้วภายหลัง แต่เรื่องบริษัทที่โดนอาผมแย่งไปยังไม่มีใครรู้ถึงเรื่องนี้ที

วันนี้รู้สึกเหนื่อยแล้ว แอบกลับไปหลับที่บ้านดีกว่า พอผมเดินมาหาไอ้เนิทร์ที่ห้องวีไอพีก็ไม่เจอมันอยู่ในห้องแล้ว ผมจึงตัดสินใจกลับบ้านทันที ปล่อยพวกเพื่อนๆผมมีความสุขไปดีกว่า ผมขอบายกับเรื่องแบบนี้ก่อน

แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากนี้ไม่กี่เดือนต่อมาชีวิตของผมจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี(แย่) มากขึ้นเรี่ยยๆ เพราะกลุ่มเพื่อนที่น่ารักของผมนี่แหละ

หลังจากผมเรียนจบ ผมก็ได้มาทำงานที่บริษัทไอ้คริส ส่วนไอ้เนิทร์และไอ้ไทร์ ก็ทำธุรกิจของครัวพวกมันยังเรียนต่อไปด้วยกัน และไอ้คริสกำลังเดินทางไปเรียนต่อที่อเมริกากับคู่หมั้น

สนามบิน

" เอาจริงเด้ นี่ถ้าไอ้คริสไปกูก็ไม่มีเพื่อนกินเหล้าด้วยแล้ววะ ไอ้กายก็บ้างาน ไอ้เนิทร์ก็บ้าเรียน"

" กูไปเรียนแค่สามปีเอง เดียวกูก็กลับมา มึงจะดราม่าทำเชี่ยไร "

วันนี้ผมลางานเพื่อมาส่งไอ้คริสและน้องแพรรี่คู่หมั่นคนสวยของไอ้คริส

" พอๆไอ้ไทร์ มึงจะไปรั้งมันไว้ทำไมให้มันไปอะดีแล้วกูจะได้ทีเวลาทำงานจริงๆซะที "

ผมกระโดดกอดล็อกคอไอ้ไทร์แล้วขยี้หัวมันอย่างหมั่นไส้ ถ้าไอ้คริสไปผมที่ถูกใช้งานมาตลอดก็จะมีเวลาได้พักบ้าง วันๆที่ทำงานอยู่บริษัทของพ่อมัน แทบจะโดนมันจิกหัวใช้งาน 24 ชั่วโมง

" แหมพี่กายก็ ดูเหมือนอยากจะให้พี่คริสรีบๆไปเหลือเกินนะคะ คิคิ "

แพรรี่ที่ยืนรอไอ้คริสอยู่พูดขึ้น มือบางปิดปากหัวเราะเบาๆด้วยความน่ารัก

" โถ่ๆ แพรรี่ ให้มันไปอะดีที่สุดเลย พี่จะได้ไม่โดนมันใช้งานอีก "

พลั๊วะ!!!!

" ดีพ่องมึงดิ มึงควรคิดถึงกูสิ กูเป็นเจ้านายมึงนะตอนนี้ ถ้ากูไปอยู่นู้นแล้วมึงอย่าร้องไห้หล่ะ กูรู้มึงขาดกูไม่ได้หรอก "

" โถ่วเชี่ยคริสมึง ใครกันแน่วะที่จะขาดกันไม่ได้ "

" พอๆเลยพวกมึง ไอ้คริสเครื่องจะขึ้นแล้ว มึงจะมายืนเก๊กหน้าหล่อเชี่ยไรนักหนา ไปได้แล้วเดียวกูมีเรียนก่อนเที่ยง "

ไอ้เนิทร์ที่นั่งอ่านหนังสือเงยหน้ามาพูดกับพวกผม มันปิดหนังสือแล้วเดินไปพลักไอ้คริสให้เดินตามน้องแพรรี่ไป

หลังจากที่พวกผมสามคนยืนมองเครื่องบินที่ไอ้คริสและน้องแพรรี่บินขึ้นไปแล้วไอ้เนิทร์กับไอ้ไทร์ก็รีบพากันไปเรียน ทิ้งผมยืนเอ่อคนเดียวใน และเวลาก็ได้ผ่านพ้นไปหลายเดือนหลังจากที่ไอ้คริสไปเมือกนอก

ตอนนี้ทุกอย่างปกติดี ผมกำลังเริ่มใช้ชีวิตในแบบที่ผมต้องการ ไม่มีใครค่อยสั่งใช้งานและค่อยตามมาสร้างความปวดให้ ตอนนี้ผมมีเงินเก็บได้เยอะพอตัว จึงเลือกที่จะลาออกจากงานนายแบบและมาเปิดร้านกาแฟใช้ชีวิตอย่างสบายๆชิวๆในเมืองเชียงใหม่

แต่ก็มีความสุขได้ไม่นาน ผมก็เจอกับน้องกรีนทีน เธอเข้ามาในร้านผมหลังจากผมใกล้จะปิดร้าน มือบางเข็นรถเข็นเด็กเข้ามาแล้วเรียกผมชื่ออย่างดีใจ แม้ในตอนนี้เธอจะดูโทรมๆลงไปบ้างแต่ก็ยังมีความน่ารักใสๆแบบลูกครึ่งอยู่

" อ่าว น้องกรีนทีนไม่ได้เจอกันนานเลย มาเที่ยวเหรอครับ บังเอิญจังเลยนะที่มาเจอร้านพี่ "

ผมยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร พร้อมกับพาสองแม่ลูกเข้ามานั่งข้างในห้องรับแขกวีไอพี

โครมมม!!!

แง้ๆๆๆๆ!!?

" ตายจริง เบาๆสิหนู ดูสิลูกตกใจหมด และดึกดื่นขนาดนี้หนูยังพาลูกออกมาข้างนอกได้ไงเนี่ยหืม ดูสิๆ ลูกตัวเย็นหมดแล้วเนี่ย "

แม่ผมที่มาคอยช่วยดูร้านกับผมพูดขึ้น เธออุ้มลูกของกรีนทีนมากอดแล้วกล่อมเบาๆ เมื่อเจ้าตัวเล็กขยับปากร้องจ้า เพราะถูกคนเป็นแม่ลากรถเข็นแบบไม่ระวังชนเข้ากับประตูห้องวีไอพีเข้าจัง

" ขอโทษคะ พอดีกรีนทีนไม่ระวังเองคะ เอ่อคือว่า....หนูขอคุยกับพี่กายสักครู่นะคะ ฝากเด็กแป้บหนึ่งนะคะคุณป้า "

กรีนทีนยกมือไหว้แม่ผมด้วยความตกใจ ตาใสหันมาหาผม แล้วจับเเขนผมลากออกมาจากห้องรับแขกหลังพูดจบ

" ใจเย็นๆ น้องมีอะไรจะพูดกับพี่เหรอถึงได้เร่งรีบขนาดนี้ "

" มีสิคะ พี่รู้มั๊ยว่ากรีนทีนตามหาพวกพี่มานานแค่ไหน กรีนทีนเครียสมากๆเลย เด็กนั้นนะอึกก.. ฮื่อออ เด็กนั้นนะ...กรีนทีนต้องทนตั้งท้องแบบหลบๆซ่อนๆมาตั้งหลายเดือนฮื่อออๆ "

กรีนทีนเริ่มร้องไห้ฟูมฟายทันที ปากบางแม้มปากพยายามพูดขึ้นมา มันทำให้ผมรับรู้ถึงความรู้สึกเหนื่อยเลยว่าเธอต้องอดทนมามากขนาดไหน

" แต่ว่าคือพี่ไม่เข้าใจ ทำไมน้องต้องหลบๆซ่อนๆด้วย แล้วพ่อของเด็กละ เขาไม่สนใจเด็กเลยเหรอ "

ผมกอดเธอแล้วลูบหัวเธอเบาๆ

" พ่อเด็กงั้นเหรอคะ อึกๆ.. กรีนทีนโทรไปเขาก็ไม่เคยรับ พอแชทไปเขาอ่านแต่ไม่เคยตอบกรีนทีนเลย ฮื่อออ... กรีนทีนเลยออกตามหาพี่กายจนรู้ว่าพี่กายย้ายมาอยู่ที่นี่ "

" เอ๋!!!? แล้วน้องตามหาพี่ทำไมละ "

ผมถามด้วยความสงสัย

" พี่กาย พี่เป็นคนเดียวที่พี่คริสยังคงติดต่อมาหาเสมอนั้นคือสิ่งที่พี่ต้นไทร์พูด กรีนทีนจึงพยายามตามหาพี่ให้เจอ "

ก็จริงที่ไอ้คริสมันยังคงพยายามโทรมากวนใจผมตลอด แต่ส่วนมากผมก็แทบจะไม่ค่อยได้คุยกับมันเลย มีแต่แม่เท่านั้นแหละที่ยังคุยกับมันทุกครั้งที่มันโทรมาหา

" นานๆมันก็โทรมานะ ว่าแต่น้องกรีนทีนถามหามันทำไมเหรอ? หืม!!?...ระ....หรือว่าไอ้คริสมัน... "

ผมหน้าเหว่อทันที มือชี้ไปทางเด็กทารกที่แม่ผมกำลังอุ้มเล่นอย่างสนุกสนาน สิ่งที่ผมกำลังคิดนี่ถ้าเกิดเป็นเรื่องจริง ไอ้คริสต้องโดนแม่มันฆ่าตายแน่ๆ

" ใช่คะ พี่คริสเป็นพ่อของเด็ก ในตอนนั้นที่กรีนทีนพลาด กรีนทีนได้ท้องและพยายามจะไปหาพี่คริสแต่ก็โดนแม่ของพี่คริสใช้เงินปาใส่หน้ากรีนทีน เธอบอกว่าอยากได้เงินจากลูกฉันถึงขนาดต้องโกหกว่าเด็กนั้นคือหลานของฉันขนาดนั้นเลยเหรอ ตอนนั้นกรีนทีนเสียใจมาก หลังจากคลอดลูกกรีนทีนได้ตรวจเลือดของเด็กแล้ว นี่เป็นใบตรวจดีเอ็นเอ และใบแจ้งเกิด "

น้องกรีนทีนหยิบใบสูติบัติกับแฟ้มเอกสารสีน้ำตาลจากกระเป๋ามายัดใส่มือของผม ใบหน้าเธอแลดูเจ็บปวดมาก ตาใสที่ตอนนี้ยังคงมีน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้างมองผมด้วยความเสียใจ

" กรีนทีนจะไปเริ่มเรียนใหม่ที่ต่างประเทศและเด็กคนนี้กรีนทีนจะไม่รับเป็นแม่เขาแน่นอน กรีนทีนไม่อาจทนเห็นเขาที่มีหน้าคล้ายกับใบหน้าของคนที่ทำให้กรีนทีนต้องมาเจอกับเรื่องที่เลวร้ายแบบนี้ "

" ไม่ได้นะน้องกรีนทีน เด็กจะขาดแม่ไม่ได้ เดียวพี่จะลองคุยกับไอ้คริสให้ "

" ไม่คะเรื่องที่กรีนทีนท้อง แม่กับพ่อของกรีนทีนยังไม่รู้ เพราะกรีนทีนปิดบังพวกท่านมาตลอด และนี้คือสิ่งที่กรีนทีนตัดสินใจแล้ว เขาเป็นพ่อก็ต้องรับผลกรรมของเขาเอง อีกไม่กี่วันกรีนทีนก็จะเดินทางแล้ว ฝากเด็กนั้นให้พี่คริสด้วยนะคะ กรีนทีนขอลาแค่นี้คะ "

" เดียวสิกรีนทีนฟังพี่ก่อน "

แกร๊กกกก

" คุยกันเสร็จยังลูก " แม่ผมออกมาพอดี

" เด็กคนนั้นพี่ก็ต้องรับผิดชอบแทนด้วย กรีนทีนไม่อยากจะเสียอนาคต "

กรีนทีนยังคงร้องไห้ และใช้แรงเฮือกสุดท้าย สะบัดแขนผมออกอย่างแรงแล้วรีบวิ่งหนีออกจากร้านไปทันที ผมที่วิ่งตามเธอไปจะรั้งเธอไว้แต่ก็ไม่ทัน กรีนทีนได้ขึ้นรถและขับรถออกไปแล้ว

" นี้มันเรื่องอะไรกันเจ้ากาย เด็กคนนี้คือลูกของแกงั้นเหรอ นี่แกทำเขาท้องแล้วไม่รับฺผิดชอบงั้นเหรอห๊ะ!!! โอ๊ยยยตายๆฉันจะเป็นลม "

แม่ผมที่เปิดประตูมาและได้ยินผมกับน้องกรีนทีนทะเลาะกันตลอดจนน้องกรีนทีนหนีไปพอดี ผมรีบเข้าไปประคองแม่ไว้ก่อนที่ท่านจะล้มลงเพราะหน้ามืดจึงไม่ทันได้ตามน้องกรีนทีนไปต่อ

หลังจากแม่ผมสงบสติอารมณ์ได้ ผมจึงเดินเข้าไปเพื่อจะบอกว่าเด็กคนนี้ไม่ใช้ลูกผมแถมยังเป็นลูกของไอ้คริสซะด้วย

" แม่ คือว่า... "

" หยุด ไม่ต้องพูด แกหาวิธีง้อเมียแกให้กลับมาซะ แล้วฉันจะไปขอพ่อแม่เขาให้ ถึงขั้นมีลูกด้วยกันแล้ว อย่างนี้ต้องแต่งงานกันและช่วยกันเลี้ยงลูกด้วยกัน "

แม่ผมที่ตอนนี้กำลังเข้าใจผิดอยู่ แน่นอนว่าถ้าพูดแก้ตัวอะไรไปแล้วก็คงช่วยไม่ได้แน่ คงต้องรีบโทรหาไอ้คริสแล้วรีบให้มันเอาลูกมันไปเลี้ยงซะ

" มันไม่ใช่อย่างที่แม่คิดนะ "

" จะไม่ใช่ได้ไง ในเมื่อฉันได้ยินมาขนาดนี้ แล้วนี่ก็เป็นหลายชายของแม่ ถ้ามันมีปัญหานักและพวกแกไม่เลี้ยงเดียวฉันเลี้ยงให้เอง "

แม่ผมพูดจบก็เดินไปเข็นรถเข็นลูกของไอ้คริสเข้าห้องนอนทันที โชคดีที่กรีนทีนทิ้งนมผงกับขวดนม และอุปกรณ์ของเด็กอ่อนทั้งหมดไว้ด้วย

ผมจึงใช้โอกาสนี้โทรหาไอ้คริส ไอ้ตัวการที่ทำให้เกิดเรื่องบ้าแบบนี้ทันที