สวัดดีฉันชื่อ พีณพา มาอยารัสสหมี

อายุ 20 ปี ตำแหน่ง มะหาเทวี

อยู่ที่ จักกะวัสมอลากด

แม่ของฉันตายตั้งแต่ที่ฉันเกีดมาได้ 3 ปีแล้วฉันก็อเลียได้อยู่กับพ่อ,เพื้อนสะนิดของฉันมี 4 คน

1 ชื่อ ปี่นคำ อายุ 21 ปี

2 ชื่อ มุกสะหวัน อายุ 20 ปี

3 ชื่อ อักสอนสะหวันอายุ 21 ปี

4 ชื่อ เกรดมะนี อายุ 21 ปี

พวกเธรคืเพื้อนของฉันแต่ตอนที่ฉันอยังแบเบาะ,อยู่กีนมาด้วยกันและก็อเตีบโตมาด้วยกัน.

พวกฉันชอบไปเล่นที่นำ้ตกทองคำในแต่ละ 15 วันและในแต่ละคั่งที่ไปก็อจะมีทะหานไปด้วยทังประมาน 45 คนเพื่อเกีดไพอันตระลายขื้นและบางทีก็อไปเล่นที่สวนดอกไม้เงีน,ดอกไม้คำที่อุทิศยานหลวง,แต่ระคั่งที่จะไปก็อต้องได้ขออะนุยาดกับเจ้าสัมเด็ดพระคุนพ่อทุกคั้ง.

มีคั้งหนื่งพวกฉันได้ขออะนุยาดกับสัมเด็ดพระคุนพ่อเพื่อที่จะได้ไปเล่นที่นำ้ตกตาดทองคำและในคั้งนี้เองที่ฉันกับปี่นคำถูกคนร้ายชุดตวจากอานสเขดของจักกะวัสมอลากดชื่งคนร้ายได้พาตวฉันกับปี่นคำไปที่เมืองของเขาที่เมืองมะนุด,เมืองที่มีนามเรื่ยกขานกันว่า เมือง กานะเกยะสวน หลื คนเราชอบเรืยกว่า เมือง เกดเกยะ เมืองนี้เชี่งได้ร้ายคาถาเกาะเวสนำ้แขง 5 ชั้น เชี่งแต่ละชั้นก็อจะมีทหารอยามอยู 32 คนต่อ 1 ชั้น เกาะนี้คูกว้างโดย: เทพทิดานำ้แขง เชี่งเป็นจักกะพัดคนแรกที่สร้าง เมือง เกดเกยะ ขื้นและเป็นจอมเวดคนแรกของเมืองนี้อีกด้วยเชี่งคนร้ายที่ชุดตวฉันกับเพื้อนได้นำพวกฉันมาถวายแก่องจักกะพัดของพวกเขาในยามคำ้คืนและองจักกะพัดเชี่งมีชื่อว่า พระเจ้า ทะรานาสวน เพื่อที่จะมอบให้เป็นเมยขององจักกะพัดนั้นแต่ฉันไม้อยอมและได้ใช้คะก่าวหมากมายออกไปแต่สุดท้ายฉันก็อถูกเขาขมขืนจนได้เป็นเมยของเขาแล้วสุดท้ายฉันก็อเลียได้อยูที่เมืองเกดเกยะต่อไปหลังจากที่อยู่เมืองเกดเกยะได้ 42 วันของจักกะพัดก็อได้เป่าประกาดว่าจักจัดงานแต่งงานขื้นเชี่งงานนี้มึฉันเป็นเจ่าสาวส่วนเพื้อนฉันเป็นเจ้าสาวรองสหลุดคืฉันเป็นมะเหสีและเพื้อนฉันเป็นพระสะหนมฉันถูกคนอื่นอิดฉาจนพระสะหนมที3คิดร้ายกับฉันจนมีวันหนื่งพระสะหนมเอกกับพระสะหนม 2 - 5 ไปได้ยีนพระสะหนม 3 กรับ พระสะหนม 5 คิดแผนที่จะรอบข่าฉันแล้วพระสหนมทัง 3 พระองเลยมาบอกฉันกับองจักพันดิดแล้วองจักพันดิดเลยมีราสะอายาให้ทะหานไปนำตวของพระสหนม 2 พระองมาลงโทด

ก่อจบแล้วนะครับตอนที่ 1

แล้วจักมาต่อตอนที่ 2 ให้อีกไม่นานนี้นะครับ

หลังจากที่พระสหนม 3 -5 ถูกองจักพนดิดลงโทดก็ไม่มีใคกร้าทำร้ายกับฉันอีกเลย

อีก 6 วันที่เมือง เกดเกอยะ ก็อจะได้จัดงานบวงสวงจะตุนาคีขื้นที่ชานเมืองทางทิดตาเวันตกเสืยงใต้,งานนี้ถูกจัดขื้นเพื่อที่จะได้บวงสวงพระมะหานาคีแห่งรุ้มแม่นำ้หน่านทุกคนทีาเข้ามาในพิทีก็อจะต้องได้ใส่สุดสีฟ้า,ขาว,เรือง,ทองเพืยงเท่านั้นเพาะสีพวกนี้คือความงดงามของทำมะชาดและตำแหน่งของคนผู้นั้นฉันสวมชุดสีฟ้าคู่กับพระสหนมเอกแล้ว,หลังจากพีทีบวงสวงจะตุนาคีจบลงองจักพันดอก็อเลียได้เรื้อนตำแหน่งของพระสะนบให้เท่าเทืยมกันโดยไม่แอยกกานเป็นพระสหนมใหย่และเล็กแล้วก็อได้หมอบตราเงีนและตราทองให้แก่พระสหนมที่ได้นำข่าวเรี่องของพระสหนม 3-5 มาบอกและพระสหนมทังสองก็อปื่รมปิติในองจักพันดิดนี้เปันอย่างมาก,หลังจากเมล็ดสี้นพีทีบวงสวงไปแล้ว งพระมหาพันปีหลวงชงปงประชวนแล้วนับแต่วันนี้ชาวเมือฃเกดเกยะก็อพากันคิดว่าเพาะกานบวงสวงจะตุนาคีแท้ๆที่ช่วยบันดานทำให้องพระมหาพันปีหลวงหายจากอากานประชวนที่เป็นมาตั้งแต่เกีดแล้วชาวเมืองก็อพากันนับถืพระนยาจะตุนาคีนับแต่นั้นเป็นต้นมา

จนมาเถีงสักกะราท์ที่พวกร่าเมืองขื้นสะหยามเข้ามาบุกโจมตีเมืองเกดเกยะจื่งทำให้กานบวงสวงจะตุนาคีเสื่อมสะหลายเพาะตอนที่พวกร่าเมืองขื้นสะหยามเข้ามาบุกโจมตีนั้น พระทิดา สุพัททานารี ได้ทำกานขวงสวงต่อจะตุนาคีแต่ดันไม่สำเล็ดจะตุนาคีเลยคิดว่าพวกเมืองเกดเกยะคิดจะบวงสวงเล่นหลืใดสั่งมีรู้จักการะเทสะเสยจีงหนอแล้วพระมหาจะตุนาคีเลยไม่ได้ออกมาช่วยไล่พวกร่าเมืองขื้น ศธหยาม ออกจากเมือง เกดเกยะไป. หลังจากนั้นพวกเมืองเกดเกยะเลยยกเลีกกานบวงสวงต่อจะตุนาคีเป็นมา.หลังจากนั้นก็อไม่มีเคื่องควายแก่จะตุนาคีแล้วจะตุนาคีเลยคิดในใจว่าเพาะเหดกานใดที่ทำให้ชาวเมืองเกดเกยะถืงมีนำเคื่องถวายมาถวายแก่เราทังๆที่เรานี้ก็อได้ประทานฝนฟ้านำ้และลมพาอยุให้กับพวกเขาไปแล้วแต่อันตวเรามีได้รับเคื่องถวายจากบันดิดใดเลียหลังจากนั้นพระมหา จะตุนาคีเลยขื้นมาจากพิพบใต้นำ้ ( เมืองบาดานชั้นใดชั้นนั้น ) แล้วก็พอได้เนระมิดกายเป็นชายชาราคนหนื่งที่ถืตำแหน่งอยาจกแล้วก็อเดีนเข้าไปถามชายคนหนื่งที่หน้าตาออ่นกล้วแกนิดหนื่ง แกถามว่า เอะนี้พ่อเอยฉันขอถามอะไลพ่อหนุมจะได้ไม้พ่อหนุ่มเลยตอบขื้นว่า ได้สิจะตา เอะว่าแต่ตามาจากในหลอจะทำไมกะผมเถีงรู้สืกไม่เลียพบหน้าเลย ตาแกเลยตอบว่า ข่ามาจากเมืองใก้เคืยงนี้และข่ารู้สืกว่าเมือง เกดเกยะ ไม่รุ่งเรืองเหมือนแต่ก่อนเลย,แต่ก่อนเมืองแห่งนี้มีสีกะจ่างงามตาหยี่งนักแต่ตอนนี้ไม่มีสะหง่าเอาชะเลย ชายหนุ่มก็

็อรู้สืกโกดขื้นมากแต่แกก็ละงับคาวมโกดไม้ได้เพาะว่าชายหนุ่มจำคำสอนของปู่ย่าได้ว่า " ยาโกดง่ายและอย่าตายใจง่าย " ชายหนุ่มจื่งตอบออกไปว่า ออเพาะว่าในตอนนี้พวกเขายกเลีกกานนับถืจะตุนาคีได้เสยแล้ว ชายชาราทังตกใจและก็อโกรดเป็นย่างมากแต่ก็อละงับไว้ แล้วแกก็อถามอีกว่า แล้วเพาะเหดใดจื่งพากันเลีกนับถืจะตุนาคีละ ชายหนุ่มเลยตอบขื่นว่า ฉันได้ยีนเขาพูดกันว่าเพาะในตอนที่เมือง เกดเกยะ ถูกบูกโจมตีจากไอ่พวกร่าเมืองขื้น สะหนามแล้วองจะตุนาคีดันไม่ขื้นมาช่วยทังๆที่องพะรทิดาได้บวงสวงองจะตุนาคีแล้วแต่พระองดนไม่ขื้นมาช่วยหลังจากที่ชายชาราได้ยีนก็อเลยเกีดรู้สืกผิดเพาะตนไม่ได้ขื้นมาช่วยในตอนนั้นเพาะตนเองคิดว่าพวกชาวเมืองแค่ทำเล่นกันแล้วชายชาราเลียก่าวบอกขอบคุนกับชายหมุ่มไปแล้วแกก็อเดีนเข้าไปในพระนะคอนแล้วได้ทำความเข้าใจกับองพระมหาจักพันดิดไปหลังจากที่อังจักพันดิดรู้เลยได้ตักเตื้อนกับองพระมฟาจะตุนาคีว่า มิว่าพิทีใดจักเชัดสี้นหลืไม่ตวของท่านก็อจงขื้นมาชวยพวกเขาจงอย่าได้ทำเมีนเสยเดืยวจะเสยสัดทาหลังจากที่องจะตุนาคีได้ยีนก็อเลยยอมรับแล้วหลังจากนั้นองจักพันดิดองประจุบันเลยได้เป่าประกาดว่าให้นับคืองจะตุนาคีพ้อมทังอะทิบายให้ชาวเมืองได้รับรู้แล้วนับแต่นี้เปันต้นมาชาวเมืองเกดเกยะเลยนับถืพระมหาจะตุนาคีแล้วหลังจากนั้นพระมหาจักพันดิดเลยเปื่ยนชื่มาเป็น พระมหานากมุนีแห่งจะตุนาครี...

จบบอลีบูน

เรื่องนี้เป็นเรื่องโดยหย้อถ้าหากว่าผิดพาดประกานใดก็อต้องขอโทดขออะไพด้วยนะครับ

วันนี้สหวัดดีครับ บ่ายๆๆๆๆๆๆ