ในกลียุคที่มีแต่ความวุ่นวายแม้สงครามจะลุกโชนเพียงใดความยากจนข้นแค้นจะมาเยือนผู้ใด

บรรดาพ่อค้าชาวต่างชาติทั้งหลายก็ยังไม่หยุดที่จะทำกำไรวันนี้เป็นวันที่เรือขนทาสชาวต่างชาติมาถึงที่ท่าของญี่ปุ่นมีเด็กสาวทั้ง 9 คนที่มาจากหลากหลายประเทศคนแรกมาจากจีนชื่อเส้าเย้า

ที่ 2 มาจากจีนเช่นกันชื่อเหมย

คนที่ 3 ชื่อมัลลิกาเป็นสาวมาจากลาว

คนที่ 4 เป็นเด็กสาวชาวญี่ปุ่นชื่อว่าฟักทองถูกขายครั้งแล้วครั้งเล่าตั้งแต่เด็กเพื่อร่อนเร่ไปทำงานในสถานที่ต่างๆจะเห็นภูมิทัศน์มาแทบจะทั่วทุกมุมโลกคนที่ 5 มาจากอินเดียชื่อส่าหรี

คนที่ 6 มาจากสยามชื่อพิม

คนที่ 7 เป็นพี่น้องกับพิมชื่อพร

คนที่ 8 ชื่อโอลิเวียเป็นชาวรัสเซีย

คนที่ 9 เป็นชาวสยามชื่อทัตสยาทั้ง 9 ถูกคัดเลือกให้มาฝึกอยู่ในหอสตรีของเถ้าแก่เนี้ยท่านหนึ่งนามว่าเว่ยชิงที่เปิดสำนักหอสตรีอยู่แคว้นอิมะกะวะหอสตรีหอนี้ชื่อว่าผิงคังฟางทั้ง 9 ชีวิตอยู่ในเหมืองทองทำงานสะอาดห้องให้กับนางโลมรุ่นพี่ทุกๆคนต่างก้มหน้ารับชะตากรรมและทำงานต่อไปแต่ไม่ใช่สำหรับทัตสยาเธอร้องไห้และอยากกลับบ้านไปที่สุดแต่ก็ไม่มีวันมีวันนั้นถ้าถูกขายมาแล้วจะไม่ได้กลับไปเธอนั่งร้องไห้อยู่ที่ริมแผงขายของข้างสำนักหอสตรีในขณะที่เธอกำลังกอดเข่าร้องไห้อยู่นั่นเองก็ได้มีชายคนหนึ่งสวมชุดเหมือนผู้มีสกุลที่แต่งกายแปลกๆมายืนอยู่ตรงหน้าเธอมองเขา

เขาได้เห็นใบหน้าเธอก็ตกตะลึงเล็กน้อยก่อนจะหันไปหาแม่ค้าที่ขายอยู่ตรงนั้นแล้วซื้อดังโงะมา 2 ไม้ชายคนนั้นได้ยื่นดังโงะ 1 ไม้ให้กับเธอแล้วบอกกับเธอว่า เจ้าน่ะยิ้มซะสิรอยยิ้มน่ะเหมาะกับเจ้ามากกว่าร้องไห้นะ เขาขยี้ผมของทัตสยาเล็กน้อยก่อนจะเดินจากไปกับเหล่าบรรดาโออิรันสาวแสนงามทั้งหลายในย่านก่อนที่เธอจะกินดังโงะไม้นั้นก่อนเขาไปเธอได้ตะโกนถามผู้ชายที่เพิ่งขยี้ผมเธอว่าเขาชื่ออะไรเขาหัวเราะขึ้นจมูกก่อนจะหันหลังกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มแล้วบอกเขาว่าเขาชื่อโอดะโนบุนางะแล้วพูดทิ้งทายไว้ว่าเจ้าน่ะต้องสู้สิถึงจะถูก

เธอเมื่อได้ยินดังนั้นพร้อมกับเห็นสาวงามที่รายล้อมดังนั้นเธอคิดในใจว่าฉันจะต้องเป็นผู้หญิงพวกนั้นให้เขาสนใจให้ได้นับตั้งแต่วันนั้นก้มหน้ายอมรับชะตากรรมของตัวเองและฝึกซ้อมต่อไปเพื่อจะได้สตรีที่สวยที่สุดในหอสตรีแห่งนั้นเพื่อหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะกลับมาใช้บริการเธอ

นับจากวันนั้นทัตสยาและเหล่าบรรดาผู้ที่ถูกขายมาอีก 8 คนในวันนี้พวกเธอโตเป็นสาวกันแล้วพร้อมที่จะให้แขกทั้งหลายได้เชยชมในความบริสุทธิ์และความงามเธอพร้อมที่จะให้บริการแล้วแต่ก็ช่างน่าสงสารนะยังไม่ได้ทันได้ค่าตอบแทนครั้งแรกก็ต้องตายเสียแล้วด้วยเหตุที่แคว้นอิมากาวะแพ้สงครามทำให้เหมือนทองที่ทำปิดตัวลงไปเพื่อไม่ให้สิ่งเหล่านี้รั่วไหลไปที่ไหนจึงจำเป็นต้องฆ่าคนงานทั้งหมดทิ้งและเหล่าบรรดาสาวผู้ให้บริการด้วยทั้ง 9 ชีวิตของผู้ค้าบริการและผู้คนในเหมืองก็ถูกล่อลวงไปที่สะพานทัตสยาและพรรคพวกเดินทางไปถึงตรงสะพานก็มีคนตัดเชือกสะพานขาดจนสุดท้ายพวกเธอทั้ง 9 และเหล่าบรรดาคนงานเสียชีวิตในทันทีแต่ด้วยจิตวิญญาณและความต้องการของเธอที่ยังมีโอกาสอยู่เธอจึงได้รับการใหม่อีกครั้งพร้อมกับเจ้าของหอสตรีด้วยแต่ผู้ที่ได้เกิดใหม่มีเพียงเจ้าของของสตรีและเธอทั้ง 9 คนเท่านั้นเมื่อได้โอกาสเกิดใหม่เธอจึงใช้โอกาสนี้เปลี่ยนแปลงโดยการใช้รูปโฉมและความงามที่ยังติดมาอยู่ในชาตินี้ล่อลวงผู้มีอำนาจทั้งหลายให้ตกเป็นของของพวกเธอเองก็เช่นกันเธอกลับมาเกิดใหม่อีกครั้งในร่างของอาเคจิทัตสยา

8 ชีวิตก็ได้เกิดใหม่เช่นกันทัตสยาเกิดมาเป็นหลานสาวอาเคจิ มิตสึฮิเดะต้องการที่จะได้รับชัยชนะในแคว้นอิมากาวะอีกครั้งเลยได้ส่งทัตยาให้ไปอยู่กับอิมากาวะโยชิโมโตะไปเป็นภรรยาของเขาเธออยู่กับเขาได้ไม่นานก็ให้กำเนิดบุตรคนนึงชื่อว่าโคกะแต่ด้วยความที่เธอยังไงซะก็เป็นคนสืบข้อมูลก็ต้องจำใจบอกข้อมูลที่ตนเองรู้ทั้งหมดให้กับอาเพื่อให้ชนะในสงครามส่วนลูกรักของเธอนั้นก็ได้นำไปฝากกับฟักทองเพื่อนที่ได้เกิดใหม่เหมือนกันแต่ตอนนี้ได้เป็นถึงภรรยาโชกุนเธอได้นำโคกะไปฝากให้ฟักทองเลี้ยงในพระราชวังหลวงเพราะกลัวว่าถ้าออกมาข้างนอกคนหมายตาฆ่าลูกชายของตนคงเยอะแน่เลยนำลูกไปฝากเขาไว้กับฟักทองโชกุนเองก็เอ็นดูโคกะไม่น้อยเลยเลี้ยงให้ทุกๆ 3 เดือนเธอจะแอบไปหาโคกะ

เธอกลับมาด้วยความเศร้าใจเพราะมีลูกแต่ก็ไม่ได้เลี้ยงลูกด้วยตนเอง แต่อาที่รักของเธอยังไม่จบยังนำเธอไปมอบให้กับทาเคดะ ชินเก็น เพื่อสืบข้อมูลเพื่อให้โอดะเธออยู่กับชินเก็นในชื่อว่าชลาทรเป็นเวลา2ปีจนมีลูกด้วยกัน1คนชื่อเท็นเก็น อีกตามเคยชินเก็นแพ้สงครามแล้วตายไปตามระเบียบ แล้วอีกครั้งโดนส่งอุเอสุงิ เคนชิน แต่เคนชินผู้นี้มีคนรักอยู่นางผู้นี้เป็นเชลยศึกแล้วทัตสยาเลยไปปรึกษากับอดีตเจ้าของผิงคังฟางว่าจะแย่งเคนชินมาได้อย่างไรเธอแนะนำให้ทำของใส่เคนชินแล้วไปหาผู้หญิงชื่อมาอิให้ไปกับเพื่อนอีกคนหนึ่งเพื่อนคนนี้นางนำอุปกรณ์ในการฆ่าไปครบมือเมื่อทำของเสร็จหลังจากนั้นไปหามาอิทั้งไปด้วยกันได้ใจความว่าตนเองเป็นน้องสาวของทหารในสังกัดของเคนชินได้รับทั้งความไว้ใจอย่างมากแล้วมีเครื่องหมายแสดงว่าตนเป็นน้องของทหารผู้นั้นคือป้ายหยกกับชุดสีชมพู ทัตสยาขอเสื้อกับป้ายแต่เธอไม่ให้ทัตสยาด้วยความโกรธเธอเลยสั่งให้เพื่อนอีกคนส่งมีดเพื่อขู่แต่มาอิหนักแน่นไม่กลัวเลยทัตสยาโกรธจัดเลยลงมือฆ่ามาอิก่อนจะชิงทุกอย่างมาแล้วเธอขอให้เจ้าของผิงคังฟางไปชักจูงขุนนางทั้งหลายให้กำจัดคนรักของเคนชินซะด้วยเหตุผลที่ว่าการที่ผู้ปกครองแคว้นรักกับเชลยศึกนั้นเป็นสิ่งที่ผิด เคนชินที่ยังเด็กไม่มีอำนาจเด็ดขาดเลยจำยอมให้คนรักไปบวชชี ทัตยาที่เห็นดังนั้นเลยไปที่วัดแล้วนำเชือกมาให้เธอทำการอัดวิบากกรรมซะ เธอไม่ยอมเลยโดน

ทัตสยาใช้เชือกรัดคอเธอจนเสียชีวิตแล้วจัดฉากว่าเธอฆ่าตัวตาย

หลังจากนั้นก็เธอก็ปลอมเป็นมาอิ เคนชินตอนแรกก็ไม่สนใจเธอแต่พอได้รู้จักตัวตนของเธอเขาเลยตกหลุมรักเธอหมดหัวใจเมื่อเธอได้ข้อมูลแล้วก็คงเหลือแค่การสังหารแล้วเธอนำยาพิษไปใส่ในสุราเคนชินด้วยความไว้ใจเลยดื่มสุราโดนไม่แปลกใจเลยว่าเพราะอะไรสุราจึงมีรสแปลกไปแต่ยานี้ไม่ได้ทำให้ตายในทันทีแต่จะทำให้ติดสุราเมื่อออกไปรบจึงไม่มีสติในการรบแล้วก็แพ้สงครามไปตามระเบียบเมื่อสงครามจบเธอกลับบ้านแค่ในใจของเธอคิดว่าคงไม่มีบ้านให้กลับแล้ว