เกม​ รักนี้จะมีให้แค่เธอ​ สุดฮิตและดังไปทั่วทุกสารทิศ​ เข้าไปเจาะตลาดได้ทุกเพศทุกวัย​ ทั้งทีเป็นแค่เกมจีบหนุ่ม

น้องสาวที่ไม่คิดจะแตะต้องโทรศัพท์​ ยังกลายเป็นคนติดเกมงอมแงมยิ่งกว่าผมซะอีก

ความสงสัยหรือขี้เสือกมีในมนุษย์​ทุกคนอยู่แล้ว​ ผมจึงตัดสินใจลองโหลดเกมนั้นมา

ตอนแรกผมไม่รู้หรอกนะว่าเกมนี้เนื้อหาเกี่ยวกับอะไร​ เพราะตัวผมไม่เคยเล่นเกมจีบมาก่อน

แม้แต่เกมจีบสาวผมยังไม่เคยเล่น​ ตัวผมนั้นชอบเกมออนไลน์​มากกว่า​

หน้าจอโทรศัพท์​ปรากฏ​แอปหนึ่งขึ้น​ นั้นก็คือ​ เกมรักนี้มีใครแค่เธอ​

ไม่รอช้าผมก็รีบกดเข้าไปแทบจะทันที

หน้าจอสีดำก่อจะขึ้นการดาวน์โหลด​

เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว​ ตัวเดมยังคงจับโทรศัพท์​รอการดาวน์โหลด​เสร็จสิ้น​ แต่มันยังคงหมุนเรื่อย​ ๆ​ แถบข้อมูลก็แทบไม่ขยับ​

ไม่รู้ว่าเดมรอไปนานแค่ไหน​ สุดท้ายเขาก็ฝืนร่างกายความเหนื่อยล้าไม่ไหวก่อนจะหลับไป

ติ๋ง​ ติ๋ง​ ติ๋ง

เสียงบางอย่างดังกระทบหูไม่ห่าง​ ทั้งอากาศที่หนาวเย็น​ ชื่นแฉะอีก​ นั้นจึงทำให้เดมฝืนลืมตาขึ้น​

ความมืดปะทะสู่เดม​ แต่เดมไม่คิดจะนอนลงไปอีก​ เขาลืมไปไปตามพื้น​ สมองประมวล​สักพักก่อนเดมจะลุกขึ้นเพื่อไปเปิดไฟ

"น้ำท่วมเหรอวะ" เสียงแหบพร่าของคนพึ่งตื่นดังสะท้อน​ แต่เดมหาได้สนใจ​ ในใจของเขามีสองข้อมาตั้งสมมติฐาน​ไว้แล้ว

หนึ่ง​ น้องสาวแกล้งเขาโดยการเขาน้ำมาสาดลงพื้น​ พร้อมเตะเขาลงจากเตียง

สอง​ เขาฝัน

แกรก​ เสียงกระทบบางอย่างทำให้เดมหยุดชะงัก​ สัมผัสเย็น​ ๆ​ ของโลหะ​ อยู่ตรงข้อเท้าเขา

เดมเผลอก้มมองเท้าของเขาทั้งทีรอบข้างยังมืด​

หรือว่าน้องสาวเขาไปหาโซ่มาล่ามเขาเลยเหรอ

ไม่รอช้าเดมก็ตะโกนทันที​ " เนม​ เนม! พี่ไม่เล่นะ​ คนง่วง​ ๆ​ อย่ากวนได้ไหม"

รอบข้างเงียบสงัด​ แต่เดมจับสัมผัสอะไรได้​ กลิ่นคาว​ เสียงที่ดูก้อง

เดมเผลอคิดถึงสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ​ ขนเขาลุกวาบไปทั่ว​ คล้ายกับเห็นสิ่งเหนือธรรมชาติที่ไม่มีอยู่จริง

"*ตื่นแล้วเหรอครับ​ ที่รัก*"

ผมนิ่งค้างไปด้วยอารมณ์​ตกใจและทำอะไรไม่ถูก

เสียงเสื้อผ้าเสียดสีกันดังเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น​ ผมได้แต่มองไปรอบ​ ๆ​ ถึงจะรู้ว่ามองไม่เห็นก็ตาม​ ร่างกายเปียกไปด้วยของบางอย่างที่ผมพยายามจะไม่คิดถึงมันถึงในใจจะรู้แล้วก็ตาม

สัมผัส​อุ่นแตะตรงแก้มของผมอย่างเบามือ​ แต่นั้นกลับทำให้ผมที่ยังระแวดระวัง​สะดุ้งโหยงล้มก้นกระทกพื้น

"โอย... เจ็บ"

บางอย่างกระชากคางผมแรง​ บีบคางจนน้ำตาซึมขึ้นมา​

"ดื้อดึง​นัก​ หรือจะให้ข้าตัดขาเจ้ารึ​ เจ้าถึงจะหัดอยู่เฉย​ ๆ​ ไม่หนีบ้าง"

อะไรเนี่ย...

"เด็กดี​ อยู่กับข้าดีกว่าคนพวกนั้นนะ" เจ้าของเสียงกอดผมแน่น ลมหายใจอ่อน​ ๆ​ ก่อนผมจะรู้สึกถึงสัมผัส​นุ่มนิ่มและลมหายใจร้อนตรงแก้มซ้าย​ ไล่ลามไปทั่วไปหน้า​ ไม่จะเป็นหน้าผาก​ ตา​ จมูก​ คางและปาก

ผมได้แต่นิ่งค้าง​ ไม่กล้าทำอะไรมากนัก​ ทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความมึนงง

อะไรเนี่ย​ หมายความว่าไงเนี่ย

เราฝันไปเหรอ​ มันเกิดไรขึ้น​ แล้วผู้ชายคนนี้เป็นใคร​ เราอยู่ที่ไหน​ บ้านหรือเปล่า?

ความสับสนตีตื้นแทบจะทำให้เดมร้องไห้ให้รู้แล้วรู้รอด

[ติ๊ด- เชื่อมต่อสำเร็จ​]

ในขณะที่​ผมกำลังจะปล่อยโฮนั้น​ เสียงบางอย่างก็ดังขึ้นมาในโสทประสาท​

คงไม่ใช่แบบที่ฉันคิดใช่ไหม

[ยินดีต้อนรับ​ จากระบบ​ กลับบ้านเรากันเถอะ​ ]

เขานิ่งไปก่อนสัมผัสเปียกชื้น​บริเวณ​ริมฝีปาก​จะทะให้ผมละความสนใจจากเสียงแปลกประหลาดนั้น ผมขยับหน้าหนี​สัมผัสนั้น

แต่อีกคนคล้ายจะไม่พอใจ​ จับล็อกคางให้เดมเปิดปากออก​ ส่งลิ้นชื้นเข้ารุกล้ำเข้าไปในโพรงปากอีกคน

เดมดิ้นอย่างรุนแรง​ เขาต่อต้านอีกคนอย่างไม่ยอม​ แต่อีกคนก็กอดเขาแน่นไม่ปล่อยลิ้นของคนนั้นไล่ต้อนลิ้นของเดม​ ขบกัดไปทั่ว

เสียงจูบดังระงม​ ใบหน้าเดมร้อนฉ่า​ มือที่คอยผลักก็กำเสื้อ​ของอีกคนเพื่อพยุงตัวเอง

เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้จูบ​ จากตอนแรกที่กลัวพอโดนชักนำให้คล้อยตาม​ รู้ตัวอีกทีดิ้นสองทั้งสองของเกี่ยวตวัดไม่ยอมใคร

ไม่รู้ว่าจูบไปนานแค่ไหน​ คงจะเป็นตอนที่ผมหายใจไม่ทันอีกคนจึงผละจูบออก​

ผมหอบหายใจนอนราบไปกับพื้นทั้งทีอีกคนยังคงจูบไปทั่วใบหน้าไม่ห่าง

[โอ้!!! ]

!!!!

ผมลืมเรื่องเสียงปริศนา​ไปซะสนิท

[ระบบไม่บอกท่านก็ทำแล้ว​ สมกับเป็นผู้ประสบภัย​จริงๆ]

??? ผู้ประสบภัย​ หมายความว่ายังไง