I Wish เมื่อฉันขอพรให้เจอรัก
1 : I Wish : ขอให้มีแฟนหล่อ ๆ
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น เนื้อเรื่อง สถานที่ ชื่อตัวละคร ล้วนเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ ^^
ปลายฝน
ฉันขอให้ฉันมีแฟนหล่อ ๆ สักคนด้วยเถอะนะคะ สาธุ! เพี้ยง!!
คุณไอริน
ปลายฝน วันนี้พี่ฝากปิดร้านหน่อยนะ
คุณไอริน
พอดีวันนี้พี่มีธุระ
คุณไอริน
อยู่ดึกได้ใช่ไหมวันนี้
ปลายฝน
ได้อยู่แล้วค่ะ พรุ่งนี้วันหยุดปลายพอดี
คุณไอริน
ขอบใจมากนะ พี่ไปก่อนนะ
พี่ไอรินเป็นเจ้าของร้านคาเฟ่ที่ฉันกำลังทำงานอยู่
จริง ๆ มีพนักงานอีกหลายชีวิตนะ แต่วันนี้ทุกคนพร้อมเพรียงกันทิ้งให้ฉันมาทำงานอยู่คนเดียว
แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก คนเก่งระดับฉันเสียอย่าง ลูกค้าเข้าพร้อมกันสิบคนก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก
ปลายฝน
สวัสดีค่ะ ไอรินคาเฟ่ยินดีต้อนรับค่ะ
ฉันรีบกล่าวต้อนรับลูกค้าทันทีเมื่อได้ยินเสียงกระดิ่งที่ประตูดัง
ตาไม่ได้มอง แต่หูได้ยิน
มือโปรอย่างฉันเท่านั้นแหละที่ทำได้
ยูโร
นี่เพื่อนสุดหล่อเอง จำไม่ได้เหรอ
สตางค์
หล่อตายแหละ! จะอ้วก!!
ปลายฝน
อ้าวสองพี่น้องมาทำไมเนี่ย วันนี้ลาไม่ใช่เหรอ
สตางค์
พอดีเพิ่งกลับมาถึง คิดถึงพี่ปลายฝนก็เลยแวะมาหา
ยูโร
อ้าวพี่ไอรินกับพี่ยี่หวาไปไหนอะ
ปลายฝน
อ่อ พี่ไอรินออกไปทำธุระ น่าจะไม่กลับเข้าร้านแล้ว
ปลายฝน
ส่วนพี่ยี่หวาวันนี้วันหยุดเขานี่
สตางค์
แบบนี้พี่ปลายฝนก็อยู่ร้านคนเดียวเหรอ
สตางค์
ไหวไหม ให้หนูอยู่ช่วยเปล่า
ปลายฝน
เฮ้ย! ไม่เป็นไร สบายมาก ระดับพี่แล้ว
ปลายฝน
ขอบใจสตางค์มาก ๆ เลยนะ
ยูโร
ไหนบอกจะไปขอพรไง สรุปจะอยู่ช่วยปลายฝนหรอกเหรอ
สตางค์
อ้าวพี่ปลายฝนไม่เคยได้ยินเหรอ
สตางค์
ที่เขาบอกว่าก่อนวันคริสต์มาส 10 วัน
สตางค์
หากไปขอพรที่ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ตรงสวนตรงนู้นอะ
สตางค์
ขอร้อง ไม่เชื่อก็อย่าลบลู่!
ปลายฝน
ใช่สวนที่มีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นเดียวใช่เปล่า
ปลายฝน
ที่ต้นไม้อยู่กลางสวนเลย
สตางค์
วันนี้วันเดียวเท่านั้น!
ยูโร
เธอก็จะเอากับเขาด้วยเหรอ
ปลายฝน
ก็แถวนี้มีอยู่สวนเดียวที่มีต้นไม้ใหญ่ ๆ ก็เลยถามดู
ยูโร
แล้วไป คิดว่าเชื่อนิทานหลอกเด็ก
พร้อมกับหันไปเน้นคำว่า 'หลอกเด็ก' ใส่น้องตัวเอง
สตางค์
พี่ปลายฝน หนูไปก่อนนะ
ยูโร
มะรืนเจอกันเพื่อน บาย~
ฉันยกมือบ้ายบายสองพี่น้องก่อนจะกลับมาทำงานของตัวเองต่อ
ขอพรเหรอ น่าสนใจเหมือนกันนะ
ฉันเดินไปสลับป้ายเปิดปิดที่หน้าประตูพร้อมกับล็อคประตูทันที
ฉันบ่นพึมพัมกับตัวเองเบา ๆ
วันนี้อยู่คนเดียว เก็บล้างของก็จะหนักหน่อย ๆ แต่ระดับฉันเสียอย่าง แค่นี้จิ๊บ ๆ
จิ๊บ ๆ ที่แปลว่าไม่จิ๊บ...
โพรเฟสเชินเนิลอย่างฉันดันทำถุงขยะขาด เก็บกวาดถูกากกาแฟวนไปสิ
คนเราก็ต้องมีผิดพลาดกันได้น่าาา
ปลายฝน
ฮัลโหลค่ะ พี่ไอริน ปลายปิดร้านแล้วนะคะ
คุณไอริน
(หนักเลยสิเรา พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ช่วย)
ปลายฝน
ไม่เป็นไรค่ะ สบายมาก พอดีปลายค่อย ๆ เก็บล้างจนลืมดูเวลา ฮ่า ๆ
จริง ๆ ก็คือทำถุงขยะขาด เก็บกวาดงานช้างนั่นแหละ
คุณไอริน
(โอเคจ้า กลับบ้านดี ๆ นะ)
ปลายฝน
(ได้เลยค่ะ สวัสดีค่ะ)
ฉันกดวางสายพี่ไอรินก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าสะพายข้าง
ปฏิบัติการปิดร้านเรียบร้อย กลับห้องได้ เย่! ~
โชคดีที่ร้านกับหอของฉันอยู่ไม่ไกลกันมากนัก ทำให้เดินไม่ถึง 10 นาทีก็ถึง
แต่ว่าตอนนี้หิวเหลือเกิน ขอแวะกินข้าวแปปหนึ่งก่อนกลับห้องแล้วกัน
ฉันบอกลาป้าแจ๋ว ป้าร้านอาหารตามสั่งที่อร่อยที่สุดในระแวกนี้
ฉันค่อย ๆ เดินเอ้อระเหยลอยชายไปเรื่อย ๆ เป็นค่ำคืนที่แสนสงบจริง ๆ
ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าสวนสาธารณะที่ที่มีต้นไม้ใหญ่และเก่าแก่อยู่ตรงกลางสวน
สวนที่นี่เปิด 24 ชั่วโมง ถึงจะดึกมากแค่ไหนแต่แสงไฟที่อยู่ภายในสวนสว่างจ้ามาก ไม่ต้องกลัวอันตรายใด ๆ เลย
ตอนนี้ยังพอมีเวลาเหลืออีกตั้งสี่นาที ลองไปหน่อยคงไม่เสียหายหรอกเน๊อะ
ปลายฝน
เขาบอกว่าก่อนวันคริสต์มาส 10 วัน
ปลายฝน
หากมาขอพรที่ต้นไม้ต้นนี้
ปลายฝน
สิ่งที่ขอพรไปจะเป็นจริง
งั้นฉันขอให้มีแฟนหล่อ ๆ สักคนแล้วกัน
ปลายฝน
ฉันขอให้ฉันมีแฟนหล่อ ๆ สักคนด้วยเถอะนะคะ สาธุ! เพี้ยง!!
ฉันหลับตาพูดขอพรกับต้นไม้ แม้ในใจจะรู้ว่าสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่ไม่มีทางเกิดขึ้นจริงเลยด้วยซ้ำ
ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ
ปลายฝน
ฉันหวังอะไรของฉันอยู่นะ
ฉันบ่นพึมพำเบา ๆ พร้อมกับหันหลังให้ต้นไม้เพื่อที่จะเดินกลับห้อง
สายตาฉันดันไปเห็นอะไรแวบ ๆ ข้าง ๆ ต้นไม้
แต่ด้วยความสงสัยมันเกิน 100% ถ้าไม่หันกลับไปดูวันนี้ฉันคงนอนไม่หลับแน่ ๆ
ฉันถอดหายใจเฮือกใหญ่เรียกพลังตัวเองก่อนที่จะค่อย ๆ หันกลับไปมองข้าง ๆ ต้นไม้ ตำแหน่งที่ฉันเห็นอะไรแวบ ๆ เมื่อกี้นี้
ปลายฝน
โธ่เอ๊ย~ ที่แท้ก็คนนี่เอง
ฉันยกมือทาบกับอกตัวเองอย่างโล่งใจ
............................................
happylie (ผู้เขียน)
เย่~ ตอนที่หนึ่งจบไปแล้ว
happylie (ผู้เขียน)
ขอฝากเรื่อง I Wish เมื่อฉันขอพรให้เจอรัก นี้ด้วยนะคะ
happylie (ผู้เขียน)
หวังว่าผู้อ่านจะมีความสุขนะคะ ^^
happylie (ผู้เขียน)
สามารถติชมและให้กำลังใจกันได้นะคะ ><
happylie (ผู้เขียน)
happylie ขออนุญาตเล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นสักนิด อิอิ
happylie (ผู้เขียน)
พอดีเพิ่งได้มีโอกาสแต่งในแอพนี้ ยังไม่ค่อยรู้เรื่องและลูกเล่นต่าง ๆ ตอนพิมพ์ทุกอย่างจบแล้ว ช็อคมาก ๆ เลยค่ะ...
happylie (ผู้เขียน)
เพราะว่า...
happylie (ผู้เขียน)
แอพเด้งออกไปหน้าให้สร้างเรื่องใหม่ TT
happylie (ผู้เขียน)
ทำใจเงียบ ๆ ตอนตีสอง น้ำตาซึม 5555555555
happylie (ผู้เขียน)
กำลังจะเขียนใหม่ แต่รู้สึกว่าต้องมีที่เขียนไว้สิ ได้แต่ภาวนาขอพรขอให้อยู่ด้วยเถิดดดดด
happylie (ผู้เขียน)
กรี๊ดดด ขอบคุณที่ยังอยู่ (แม้ว่ารอบแรกที่กดไปดูจะไม่มี) รู้สึกดีใจมาก ๆ เลยค่ะ คิดว่าที่พิมพ์มาจะหายไปหมดแล้ว 5555555
happylie (ผู้เขียน)
สุดท้ายนี้ฝากอ่านตอนต่อ ๆ ไปด้วยนะคะ เจอกันตอนหน้าค่าาาา
2 : I Wish : คุณผีมาได้ไง
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น เนื้อเรื่อง สถานที่ ชื่อตัวละคร ล้วนเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ ^^
ปลายฝน
โธ่เอ๊ย~ ที่แท้ก็คนนี่เอง
ฉันยกมือทาบกับอกตัวเองอย่างโล่งใจ
ภาพตรงหน้าคือชายหนุ่มสุดหล่อ (มาก) กำลังยืนกอดอกพร้อมกับทำหน้าตกใจสุดขีด แต่มองยังไงก็ยังหล่ออยู่ดี
เขาสวมชุดดำไปทั้งตัว แม้แต่เส้นผมที่เป็นทรงเข้ากับรูปหน้าของเขาก็ยังเป็นสีดำเลย
ไหนจะนัยน์ตาสีดำที่ดูทรงพลังกับขนคิ้วสีดำที่เรียงกันเป็นเส้นจนน่าอิจฉา
ไหนจมูกโด่ง ๆ ที่เข้ากับใบหน้าของเขาอีก
จะมีจุดที่เด่นออกมาก็คงเป็นริมฝีปากชมพูธรรมชาติกับสีผิวของเขาที่ดูแล้วค่อนข้างจะขาวซีดไปหน่อย ไม่รู้เป็นเพราะสีดำทำให้ขับผิวให้ขาวขึ้นหรือเปล่านะ
แถมเขาใส่ต่างหูข้างเดียวอีกต่างหาก ทั้งหล่อ ทั้งเท่สุด ๆ ไปเลย
หรือว่าคำขอของฉันจะเป็นจริง
ลืมตาขึ้นมาปุ๊ป ก็เจอหนุ่มหล่อมายืนมองปั๊ป > <
????
หรือแค่เห็น แต่ไม่ได้ยินที่ฉันพูดนะ
ปลายฝน
ได้ยินชัดเต็มสองหู แล้วก็เห็นเต็มสองตาด้วย
พูดเสร็จ ฉันก็เดินเข้าไปหาเขา
แต่อีกฝ่ายรีบถอยหลังหนีทันที
????
เป็นไปได้ไง เธอจะเห็นฉันได้ยังไง
????
แถมได้ยินเสียงฉันด้วยเหรอ
ปลายฝน
ทำไมฉันถึงเห็นคุณแล้วก็ได้ยินเสียงคุณไม่ได้เหรอ
อยู่ ๆ เขาก็เงียบไปเสียดื้อ ๆ
ทำให้ต่อมความอยากรู้ของฉันเริ่มทำงานอีกแล้ว
ปลายฝน
เพราะว่าอะไรเหรอคะ?
คนตรงหน้าไม่ตอบ แต่กลับเดินเข้ามาหาฉันแทน
รอยยิ้มแบบนั้นหมายความว่าไง ดูเจ้าเล่ห์ชอบกล
ฉันวิ่งใส่เกียร์หมาทันทีอย่างไม่ต้องคิดใด ๆ ทั้งสิ้น
บุญที่ลูกมีทั้งหมดในชีวิต แม้จะน้อยนิดก็เถอะ ลูกยกให้ผีหล่อตนนั้นหมดเลย อย่าให้เขาตามลูกมาเลยนะคะ
ฉันมาขอพรให้เจอแฟน ทำไมมาเจอผีแทนละ
เคยดูในละครหลังข่าว ผีจะออกจากพื้นที่ที่ตัวเองอยู่ไม่ได้ ฉันก็แค่รีบออกจากสวนให้เร็วที่สุดก็เท่านั้น!
ทำไมฉันสวยและฉลาดแบบนี้นะ
เอาละ อีกนิดเดียวก็จะออกจากเขตสวนแล้ว
????
นี่มาคุยให้รู้เรื่องก่อน
จู่ ๆ ก็เจอแจ็คพ็อตเพราะคุณผีมาปรากฏตัวตรงหน้า ทำเอาฉันเลี้ยวกลับลำแทบไม่ทัน
แล้วฉันจะวิ่งกลับเข้ามาในสวนอีกทำไมนะ บ้าจริง!!
????
เฮ้~ หยุดคุยกันก่อนสิ
ฉันกลับหลังจะวิ่งไปอีกทาง
????
ก็บอกให้คุยกันก่อนไงเล่า!
ปลายฝน
อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันกลัวแล้ว
พร้อมกับวิ่งไปทางด้านซ้ายมือ แต่วิ่งไปได้ไม่เท่าไหร่ก็...
????
ฉันไม่ใช่ผี ไม่ต้องหนีให้เหนื่อยหรอก
ฉันพยายามใช้ความคิดหาทางเอาตัวรอด เพราะเหนื่อยจะวิ่งวนอยู่ในสวนแล้ว
สู้เว้ย! วิ่งผ่านไปเลยแล้วกัน ยังไงเขาก็เป็นแค่ผี
ฉันวิ่งผ่านร่างเขาแล้วมุ่งหน้าไปที่ทางออกสวนอย่างรวดเร็ว
ฉันก็ออกมาจากสวนบ้านั่นเรียบร้อย เย่~
ใส่เกียร์หมาต่อไม่รอแล้วนะ
ขณะที่วิ่งหนีไม่คิดชีวิต แต่ใจก็อดหันกลับไปดูไม่ได้จริง ๆ
คุณผียังคงยืนอยู่กับที่เหมือนเดิม ครั้งนี้เขาไม่ได้ตามและไม่ได้โผล่มาจะเอ๋ตรงหน้าแล้ว
ปลายฝน
ฉันรอดแล้วววววววววว
สัญญาว่าพรุ่งนี้จะไปทำบุญให้นะคุณผี อย่าได้เจอะ อย่าได้เจอกันอีกเลยนะ
"ทำไมดูนอนนิ่งอะไรขนาดนั้น"
"เฮ้~ ยังตายไม่ได้นะ ฟื้นมาขอพรอีก 2 ข้อก่อน~"
"ลืมไปว่าฉันสัมผัสมนุษย์ไม่ได้"
เสียงใครที่ไหนกันนะ ฉันก็ว่าฉันปิดทีวีก่อนนอนแล้วนะ
ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่ควรจะเห็น ควรจะเป็นเพดานห้องนอนสิ
ฉันลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ
นี่ฉันยังไม่เลิกฝันร้าย แปลว่าฉันยังไม่ตื่นสินะ
ปลายฝน
นี่ไม่ใช่ความฝันหรอกเหรอ
????
ถ้ากรี๊ดออกมา ฉันจับเธอมาหักคอแน่
ฉันเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองก่อนจะค่อย ๆ ตั้งสติว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ฉันมองไปรอบ ๆ ที่นี่ก็คือห้องนอนของฉันเอง
ชุดเดิม เสียงเดิม ตนเดิม ความหล่อเหมือนเดิม คือผีตนนั้นสินะ ㅠㅠ
ปลายฝน
คุณตามฉันมาได้ยังไง ปกติผีออกจากอาณาเขตตัวเองไม่ได้ไม่ใช่เหรอ
โอ๊ยยย ถ้ามีใครรู้ว่าฉันคุยกับผีรู้เรื่อง เขาต้องหาว่าฉันบ้าอยู่แน่ ๆ
????
ก็เพราะว่าฉันไม่ใช่ผีไง
????
เมื่อวานก็บอกเธอหลายรอบแล้วนะ
ปลายฝน
อีกอย่างถ้าไม่ใช่ผี แล้วคุณคือตัวอะไร
ปลายฝน
ล้อเล่นใช่เปล่า ฮ่า ๆ ๆ ๆ
อีกฝ่ายขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่พอใจ
ปลายฝน
แต่เทพเขาไม่หลอกคนหรอกนะ
????
เมื่อคืนฉันแค่โชว์ให้ดูว่าฉันไม่ใช่มนุษย์ ก็แค่นั้นเอง
ซึ่งฉันก็ไม่ได้อยากรู้เลยสักนิด ไม่ถามฉันสักคำ
ปลายฝน
โอเค... ฉันจะพยายามลืมเรื่องเมื่อคืนไป
ปลายฝน
แต่เทพเขาไม่ตามติดมนุษย์หรอกนะ
????
ฉันก็ไม่ได้อยากตามเธอนักหรอก
????
แต่เธอติดขอพรฉันไว้อีก 2 ข้อ
????
ก็ที่เมื่อคืนเธอไปขอพรกับต้นไม้
อ่อ~ เขาเป็นเทพจากต้นไม้สินะ
????
แต่แปลกใจ เธอเห็นฉันได้ยังไง
ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเห็นหรอกจ้า~
ปลายฝน
แล้วพรที่ฉันขอไป เมื่อไหร่จะได้ล่ะ
????
ไม่รู้สิ ต้องรอเบื้องบน
????
แต่ฉันส่งเรื่องไปแล้ว
????
ฉันมีหน้าที่แค่รับสารและเป็นแค่สื่อกลางเท่านั้น
????
แต่เธอเหลืออีก 2 ข้อ จะขออะไรก็รีบขอมา
ปลายฝน
ฉันตั้งใจขอแค่ข้อเดียว
ปลายฝน
จริง ๆ ควรจะดีใจด้วยซ้ำที่ฉันขอแค่ข้อเดียว
ปลายฝน
จะได้ไม่ต้องทำงานหนักยังไงละ
????
ฉันถึงต้องตามมาทวงถึงที่นี่
ปลายฝน
ถ้าฉันคิดออก แล้วฉันจะไปบอกที่ต้นไม้แล้วกัน
ปลายฝน
เพราะฉะนั้นคุณ 'เทพ' เชิญกลับไปประจำที่ต้นไม้ได้แล้วค่ะ
ฉันพยายามเน้นเสียงต้องคำว่า 'เทพ'
????
ไม่ได้! ฉันจะรอจนกว่าเธอจะขอพรครบทั้ง 3 ข้อ
????
รีบขออีก 2 ข้อที่เหลือมา
ปลายฝน
เปล่า ๆ ไม่ได้พูดอะไรเลย
????
อ่อ! อีกอย่างฉันมีชื่อเรียกนะ
????
ถึงฉันจะเป็นเทพ ก็ไม่ชอบให้ใครเรียกว่าเทพ
ปลายฝน
เดี๋ยวก่อน... ล้อฉันเล่นใช่ไหม
ปลายฝน
จะ 12345 หรืออะไรก็ช่างเถอะ
ปลายฝน
วันนี้เป็นวันพักผ่อนของฉัน ดังนั้นเชิญกลับต้นไม้ของนายไปซะ
ฉันเริ่มไม่ไหวแล้วนะ คุยกับน้องหมาน่าจะรู้เรื่องกว่านี้
ปลายฝน
งั้นอยากทำอะไรก็เชิญ
เพราะยังไงเขาก็หยิบจับอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ฉันจะเดินผ่านตัวเขาไปยังได้เลย
อาจจะมีรำคาญเสียงพูดของเขาก็แค่นั้น
ปลายฝน
ฉันจะไปอาบน้ำ นายจะไปอาบด้วยกันไหมล่ะ
จู่ ๆ อีกฝ่ายก็เงียบไป พอฉันมองหน้าเขา เขาก็หันหนี
แต่ฉันรู้สึกว่าฉันเห็นแก้มเขาแดงนะ
ปลายฝน
ว่านายคิดอะไร ๆ ที่อกุศล
12385
ถึงฉันจะเป็นเทพ แต่ฉันก็เป็นผู้ชายนะ
12385
ฉันจับต้องไม่ได้ แต่ฉันเห็นได้แล้วก็รู้สึกได้
12385
ระวังคำพูดของเธอด้วย
12385
ว่าแต่ทำไมเธอเริ่มพูดกับฉันห้วน ๆ
ปลายฝน
ทีนายยังพูดห้วนใส่ฉันได้เลย
12385
เอาเถอะ ฉันขี้เกียจเถียงกับเธอแล้ว
แล้วก็ทะลุกำแพงกลับเข้ามาในห้องนอนฉันใหม่ โอ๊ยยย ใจหายวาบ!
12385
ก็เธอจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ
12385
หรือจะให้ฉันเข้าไปเป็นเพื่อน
ปลายฝน
บะ... บ้าเหรอ ไม่ต้อง!!!!
ฉันมองทั่วห้องจนมั่นใจว่าเขาไม่อยู่แล้ว ก็เลยเตรียมตัวเตรียมเสื้อผ้าจะอาบน้ำ
12385
เธอเปิดทีวีให้หน่อยสิ
เขาชะโงกแค่หน้าผ่านกำแพงมายังห้องนอนฉัน
ปลายฝน
ไอ้เทพบ้า! ตกใจหมด!!
ฉันเดินมาที่ห้องนั่งเล่นก่อนจะกดเปิดทีวีให้เขา
แต่สายตาฉันจ้องเขม็งไปที่เขา มองเขาทุกฝีก้าว หวังว่าเขาจะรับรู้ได้ถึงรังสีอํามหิที่ฉันส่งไปนะ
12385
ตาเธอดูแข็ง ๆ อาบน้ำเสร็จก็ไปหาหมอซะ
................................
happylie (ผู้เขียน)
จบไปแล้วกับตอนที่สองค่าาาา
happylie (ผู้เขียน)
กว่าจะรู้ชื่อคุณ 12385 ก็เกือบครึ่งตอนเลย 555555
happylie (ผู้เขียน)
ว่าแต่สามารถเรียกเป็นชื่อได้จริงเหรอ =…=
happylie (ผู้เขียน)
หวังว่าผู้อ่านจะมีความสุขกับการอ่านนะคะ > <
happylie (ผู้เขียน)
ฝากให้กำลังใจและกดชื่นชอบกดติดตามเรื่องกันด้วยนะคะ
happylie (ผู้เขียน)
เจอกันตอนหน้าค่าาา
3 : I Wish : ฉันบ้าไปแล้ว
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น เนื้อเรื่อง สถานที่ ชื่อตัวละคร ล้วนเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ ^^
หลังจากฉันอาบน้ำเสร็จ ออกมาอุ่นข้าวกล่องแล้วก็ถือเข้าไปกินในห้องนอน
กินเสร็จก็นั่งคิด นอนคิด ตีลังกาคิด ฉันว่าแบบนี้มันไม่แฟร์สำหรับฉันเลย
นี่มันห้องของฉัน แล้วทำไมฉันต้องเก็บตัวอยู่แต่ในห้องนอนฉันด้วย!
ปลายฝน
นายไม่กลับไปที่ต้นไม้หรือไง
ฉันถามเขาทันทีหลังจากเดินออกมาจากห้องนอน
12385
รอเธอขอพรอีก 2 ข้ออยู่
เขาพูดกับฉัน ในขณะที่ตาก็จ้องทีวีอย่างใจจดใจจ่อ
ปลายฝน
อยากดูก็กดเปิดเอาเองสิ
ฉันทำหน้ายียวนอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า
เขาไม่ได้พูดอะไร ทำได้เพียงนั่งกอดอกหลังตรงแล้วก็ขมวดคิ้วเข้าหากันเท่านั้น
พอฉันเห็นท่าทีของเขาแล้วก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้จริง ๆ
สุดท้ายฉันก็กลั้นไว้ไม่ไหว
ปลายฝน
ก็นายทำท่าทำทางเหมือนเด็กอะ
ปลายฝน
เด็กงอแงเอาแต่ใจด้วยนะ
12385
แต่ฉันไม่ใช่เด็กหรอกนะ
12385
แล้วฉันก็อายุเยอะกว่าเธอด้วย
ฉันลงไปนั่งที่โซฟาข้าง ๆ เขา
ส่วนเขาก็รีบเขยิบไปข้าง ๆ เพราะว่าฉันอาจจะทับร่างเขาได้
ปลายฝน
ทับไปนายก็ไม่เจ็บหรอกน่า
ปลายฝน
ว่าแต่นายนั่งได้ด้วยเหรอ ไม่ใช่ว่าทะลุได้ทุกอย่างหรอกเหรอ
12385
ฉันนั่งได้แล้วก็นอนพักผ่อนได้เหมือนมนุษย์นั่นแหละ
12385
ส่วนเรื่องทะลุก็ทะลุได้แค่บางอย่างเท่านั้น
ปลายฝน
แล้วนายหายตัวได้ไหม
12385
แค่เดินผ่านอะไรที่เป็นประตูแล้วก็นึกที่ที่อยากไปก็แค่นั้น
ปลายฝน
จริง ๆ เป็นผีก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดเนอะ
ปลายฝน
เป็นเทพนี่สุดยอดไปเลย
ทำหน้าดุเชียว เกือบไปแล้วไหมเรา
แบบนี้ต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง
ปลายฝน
เอ่อ... แล้วที่นายบอกว่าอายุเยอะกว่าฉันนี่เรื่องจริงเหรอ
หน้าตาเขาก็ดูจะรุ่นราวคราวเดียกันกับฉันเสียอีก
12385
ฉันไม่ได้ขี้โกหกเหมือนมนุษย์นะ
12385
อายุฉันก็ราว ๆ 200 กว่าปีได้
ฉันอ้าปากค้างด้วยความตกใจ
ปลายฝน
แต่นายดูทันสมัยแล้วก็ไม่แก่เลยสักนิด มีใส่ต่างหูด้วย
12385
เป็นเทพไม่มีวันแก่หรอก ฉันก็หน้าตาแบบนี้มาตลอดแหละ
12385
แล้วก็นี่ไม่ใช่ต่างหูนะ มันเป็นป้ายสัญลักษณ์ของเทพ
12385
ถ้าเธอสังเกตดี ๆ จะเห็นรูปกล่องของขวัญสลักไว้
ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขา โดยพยายามเพ่งมองหารูปกล่องของขวัญที่ป้ายสัญลักษณ์ตามที่เขาบอก
ฉันตอบเขาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองเขาอย่างลืมตัวและเขาที่คงมองฉันอยู่ก่อนหน้านี้อยู่แล้ว
ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของเราทั้งคู่อยู่ใกล้กันจนน่าใจหาย แถมเรายังสบสายตากันอย่างช่วยไม่ได้อีก
แล้วทำไมอยู่ ๆ ฉันถึงได้หายใจติดขัดขึ้นมาละเนี่ย
ฉันเอามือทาบอกตัวเองทันทีหลังจากผละออกจากตัวเขา ทำไมใจเต้นแปลก ๆ แบบนี้นะ แล้วอาการที่รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องนี่อีก
จู่ ๆ บรรยากาศในห้องก็เงียบจนน่าอึดอัด
ฉันเองก็ลืมตัวว่ายื่นหน้าไปใกล้เขาขนาดนั้น
ถึงเขาจะสัมผัสไม่ได้ แต่เขาก็มีรูปร่างเหมือนคนนะ แถมยังหล่อขนาดนั้นอีก...
โอ๊ย~~~ เพราะความอยากรู้อยากเห็นของฉันแท้ ๆ เลย
12385
งั้นเดี๋ยวฉันปล่อยให้เธอเป็นส่วนตัวแล้วกัน
พูดเสร็จเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินหายไปตรงประตู
ตอนไล่แทบตายก็ไม่ไป แต่พอบทจะไปก็ไปง่าย ๆ เสียอย่างนั้น
สุดท้ายฉันก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าต้นไม้ใหญ่จนได้
เพราะหลังจากที่เขาไป เขาก็ไม่กลับมาที่ห้องฉันอีกเลย
อันที่จริงฉันมาหาอะไรกินต่างหาก พอดีว่าเป็นทางผ่านก็เลยเดินเข้ามาดูต้นไม้เฉย ๆ
อยู่ ๆ เขาก็ทะลุต้นไม้ออกมาประจันหน้ากับฉัน
ปลายฝน
ฉันมาซื้อขนมปังไส้กรอก
พร้อมกับชูถุงขนมปังไส้กรอกให้เขาดู
12385
อืม แล้วมาทำอะไรตรงต้นไม้ล่ะ
เอายังไงดี... ฉันไม่ได้จะมาหาเขาเลยนะ
ปลายฝน
อ่อ! ฉันกำลังจะเดินไปนั่งกินตรงนู้น~
ปลายฝน
แต่ว่ามันต้องเดินผ่านต้นไม้ก่อนไง
รู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองไม่เป็นธรรมชาติสุด ๆ
หวังว่าเขาจะเชื่อกับสิ่งที่ฉันพูดออกไปนะ
12385
ม้านั่งใกล้ ๆ ทางเข้าก็มีนะ ต้องไปนั่งกินไกลขนาดนั้นเลยเหรอ
ปลายฝน
ตรงนั้นเป็นที่ประจำของฉันน่ะ
"แม่คะ พี่เขาคุยกับใครอยู่เหรอคะ"
"พี่เขาคุยกับต้นไม้เหรอคะแม่"
ลืมไปเลยว่าไม่มีใครเห็นเขา ฉันกลายเป็นคนบ้าไปแล้วสินะ
12385
ก็เธอดูเหมือนคุยกับต้นไม้จริง ๆ นี่
ฉันรีบเดินไปตรงม้านั่งของอีกฝั่งทันที น่าอายชะมัด!
พอฉันเดินมาถึงก็รีบหยิบขนมปังไส้กรอกออกมาแกะกินทันที
เขามีสิทธิอะไรมายิ้มยียวนกวนประสาทฉันแบบนั้น!
12385
ดูเหมือนเธอจะอารมณ์ไม่ดีนะ
ฉันมองเขาด้วยหางตา เพราะเขานั่นแหละ ทำให้ฉันดูเหมือนคนบ้า
12385
ไอ้ที่เธอกินมันอร่อยไหม
ฉันไม่ได้ตอบ แต่หยิบขนมปังอีกชิ้นในถุงออกมายื่นให้เขา
12385
ฉันเป็นเทพหิวไม่เป็นหรอกนะ
12385
ว่าแต่... คุยกับฉันได้แล้วเหรอ
ปลายฝน
นายก็อย่ามาชวนฉันคุยสิ
12385
จริง ๆ แล้วเธอมาหาฉันใช่ไหมล่ะ
ปลายฝน
ฉันไม่มีทางมาหานายแน่ ๆ
ฉันลุกจากม้านั่งแล้วรีบเดินกลับห้องทันที
แต่ก็นั่นแหละ... เขาเป็นเทพ ต่อให้ฉันเดินหนียังไงเขาก็ตามมาทันอยู่ดี
12385
สรุปแล้วเธอมาหาฉันจริง ๆ สินะ
12385
จริง ๆ บอกมาตรง ๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องอ้างว่ามากินขนมปังเลย
12385
เธอคงหลงเสน่ห์ความหล่อของฉันสินะ
12385
ก็ไม่แปลกหรอก เล่นมองหน้าฉันใกล้ซะขนาดนั้น
12385
โอ๊ะ! ได้ยินฉันแล้วใช่ไหม
ปลายฝน
ฉันไม่มีทางหลงเสน่ห์นาย!!!
ปลายฝน
แล้วฉันก็ลืมเรื่องนั้นไปแล้วด้วย!!!!
ปลายฝน
จะไปไหนก็ไปเลย ไป๊!!!!!
ป้าแจ๋ว
ป้าขอโทษลูก ป้าแค่มาส่งข้าว กำลังไปแล้วจ้า
อยู่ ๆ ป้าแจ๋วก็มายืนคั่นกลางระหว่างฉันกับอีตาเทพบ้านั่น
ตายแล้ว! ป้าแจ๋วต้องเข้าใจผิด คิดว่าฉันด่าป้าแน่ ๆ เลย
ไม่ทันแล้ว... ป้าแจ๋วขี่จักรยานออกไปแล้ว ㅠㅇㅠ
12385
โอ๊ย~ กลั้นไม่ไหวแล้ว ฮ่า ๆ ๆ
12385
จะไปไหนก็ไปเลย ไป๊!!!!!
12385
ป้าขอโทษลูก ป้าแค่มาส่งข้าว กำลังไปแล้วจ้า
12385
ฮ่า ๆ ๆ หยุดหัวเราะไม่ได้เลย ฮ่า ๆ ๆ
ปลายฝน
เดี๋ยวฉันช่วยให้หยุดหัวเราะเอง
ฉันจัดการตีไปที่แขนของเขาหนึ่งที แต่ก็เหมือนฉันตีลมอย่างไรอย่างนั้น
เขาเม้มปากพยายามจะกลั้นไม่ให้หลุดหัวเราะออกมา แต่...
ต่อให้ตีไม่โดน ฉันก็จะตีไปอย่างนั้นนี่แหละ
ฉันตีรัว ๆ สุดแรง เปรียบเสมือนว่าเขาเป็นกลอง
"แม่คะ นั่นใช่พี่ที่คุยกับต้นไม้หรือเปล่าคะ"
"พี่คนนั้นเขาตีลมทำไมเหรอคะ"
"แม่ว่าเรานั่งรถไปหาคุณย่ากันดีกว่าเนอะ ไปกันเถอะลูก"
.........................
happylie (ผู้เขียน)
จบไปแล้วกับตอนที่สาม
happylie (ผู้เขียน)
หวังว่าผู้อ่านจะชอบเรื่องนี้นะคะ > <
happylie (ผู้เขียน)
ฝากติดตาม กดชื่นชอบ ให้กำลังใจกันเยอะ ๆ ด้วยน๊าาาา
happylie (ผู้เขียน)
เจอกันใหม่ตอนหน้าค่าาาา
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
