สวัสดีฮะ กระผม แซลม่อน นะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของกระผมเลย ภาษาอาจจะไม่สวยสู้คนอื่นมิได้

แต่กระผมจะพยายามฝึกปรือภาษาในการแต่งไปเรื่อยๆนะขอรับ! ( ปล. ถ้ากระผมไม่ขี้เกี้ยจก่อนนะ )

......เรื่องนี้เป็น fanfic genshin x oc นะขอรับ......

......" ยามที่ตัวข้าลืมตาล้อมรอบล้วนดูพิลึก หากนี้เป็นเพียงฝัน ฝันนี้ช่างแปลกประหลาดยิ่ง " ......

...ชื่อ : มณี...

......อายุ : 18 (?)......

เด็กสาวคราแรกก็เป็นมนุษย์ธรรมดาที่ต้องไปมหาลัยเพื่อศึกษาปกติ แต่โชคชะตาเสียเล่นตลก เด็กสาวหลงเข้าไปในมิติที่ซับซ้อน พบเจอกับผู้ที่บอกว่าตนนั้นคือ ระบบ และมอบภารกิจให้นาง มอบร่างกายแบบใหม่ ให้นาง และวิชั่น ฯลฯ

...วิชั่น : พืช...

...อาวุธ : สื่อเวทย์...

...หมู่ดาว : แกะ ...

...ดาว ถ้าอ้างอิ้งจากเกมน้อง มณี เป็นตลค. ( ตัวละคร ) ...

...4 ดาวเท่านั้นขอรับ ...

...ความสามารถ : ยังมิเปิดเผย...

---------------- ------------------- ----------------- ------------------

บทนำ

ในคราแรกตัวข้าก็เป็นเพียงสตรีที่ตื่นตั้งแต่ยามไก่โห่ ร้อง

" แม่คะรถมอเตอร์ไซต์มารับแล้วหนูไปก่อนนะ! " หญิงสาวสะพายกระเป๋าเป๋ สีฟ้าสลับดำเดินตรงไปสวมใส่รองเท้าพละคู่ใจก่อนตะโกนบอกผู้เป็นแม่

" จ้า~ .. ถ้าถึงมหาลัยแล้วโทรบอกแม่ด้วยนะ " ผู้เป็นแม่เอ่ยตอบเดินมาส่งหญิงสาวที่หน้าบ้านพร้อมยื่นเงิน 25฿ ให้แก่วินรับจ้าง

" คร้า~ หนูรู้แล้ว " หญิงสาวตอบตกลงพร้อมซ้อนท้ายวินรับจ้างไป

พอถึงป้ายรถเมย์หญิงสาวลงจากวินรับจ้างเดินตรงไปที่นั่งตรงป้ายรถเมย์ ขณะที่รอรถมา หญิงสาวก็ตอบแชทเพื่อนของหล่นไปด้วย

" พี่ตาเฒ่าแมวมาบ่นให้น้องฟั่งอีกแล้ว... สงสาร555 " หญิงสาวหัวเราะขิกคักๆ อยู่ตรงป้ายรถเมย์

มิทันไรรถเมย์ก็มาถึงครานี้ป้ายโปสเตอร์รถเมย์ ผิดแปลกไปหญิงสาวก็มิได้เอะใจ ก้าวขาขึ้นไป พอคร่าลืมตาอีกที่ก็มีหน้าจอเด้งขึ้นมา

...[ สวัสดีโฮสต์ รหัส 00048 ]...

...[ โฮสต์คงตกใจไม่น้อยว่าเกิดอะไรขึ้น ระบบขออภัยท่านไม่สามารถยกเลิกระบบได้ ]...

หญิงสาวพยายามปัดข้อความไปเรื่อยๆ จนในท้ายที่สุดหญิงสาวได้ถอดหายใจและตกลงในสิ่งที่เกิดขึ้น

...[ ระบบ จะมอบ ■■■ ให้แก่โฮสต์ขอให้โฮสต์ดูแลตัวเองด้วยนะครับ ]...

สิ้นเสียงระบบตัวข้าก็ลืมตาตื่นมาที่โลกที่ตัวข้าเคยเรียกว่า เกม มาก่อน ในยามวินาทีแรกที่สำรวจเท่าที่ข้าระลึกได้ที่แห่งนี้คือ Sumeru ดินแดนของผู้ที่มีสมอง(?) หรือ ปัญญา มีเทพไม้ที่ปกป้อง มีนามว่า □□□

ในคราแรกตัวข้านั้นบ่นมิหยุดเลย เพราะอะไรอย่างงั้นหรอ เพราะมันกว้างพอสมควร เมือง Sumeru แห่งนี้กว้างเกินกว่าขาสั้นๆของข้าจะเดินไหวยามที่ตัวข้าก้าวเดิน ผู้คนรอบข้างมองข้าด้วยสายตาลุ่มหลง

เมื่อตัวข้าเดินไปเสียเรื่อยๆก็พบเข้ากับ? กับผู้ชายที่ดูเขียวทั้งตัว(?) เขาบอกว่านามของเขานั้นคือ alhaitham เขาเป็นเด็ก(?) นร.ดีเด่นของ Sumeru เขาพาข้าสำรวจที่แห่งนี้ เขาได้มอบ อาคาชา ให้กับข้าแต่ข้า ปฎิเสธ เสียงแข็งว่าจะมิใส่มัน เขาถอนหายใจใส่ข้าแบะมิได้บังคับอันใด

ข้าดินทอดน่องไปตามเส้นทางและพบหญิงสาว......