ณ หมู่บ้าน บรอสโตน แห่งขุนเขาที่รายล้อมด้วยธรรมชาติที่สวยงามอันเหลือเชื่อ มีพืชพันธุ์แปลกตานานาพันธุ์ ดอกเห็ดรูปหมวกที่มีขนยื่นออกมา สีชมพูสดใสปนกับสีฟ้า เป็นประกาย มีให้เห็นทั่วพื้นดิน แต่อย่าได้หลงไหลว่าสีสวยนั่นจะไม่ซ่อนพิษสงอันร้ายแรง เอาไว้ ถ้าไม่ใช่คนที่อาศัยอยู่ในหุบเขานี้แล้วเผลอหยิบกิน แน่นอนว่าไม่ถึง2นาทีมันทำให้ตายได้ทันที ไม่ใช่แค่มีเห็ดหรือพืชพันธุ์ที่แปลกตา สัตว์ป่าที่อาศัยที่นี้ก็ลักษณะไม่เหมือนที่ไหน เจ้ากวางแห่งบรอสโตนมันขึ้นชื่อเรื่อง ความดุร้าย และทนงตน กวางบรอสโตนที่มีลำตัวประกายเป็นสีทองทั่วทั้งตัว ดวงตาที่เป็นสีแดงก่ำ และมันมีเขาที่ตั้งตระหง่านขึ้นเหมือนมุงกุฏแห่งเจ้าขุนเขา ขาอันเรียวงาม ท่าเดินที่ทนงตนแน่นอนว่ามันจะเห็นได้เฉพาะที่บรอสโตน ลึกเข้าไปใจกลางหุบเขา เป็นที่ตั้งหมู่บ้าน ที่ชื่อว่า บรอสโตน เป็นหมู่บ้านที่ประชากรอยู่แค่100คน ประมาน25หลังครัวเรือน แต่ละครอบครัวที่มาอาศัยที่แห่งนี้ ต่างต้องการหลบหลีกความวุ่นวายของโลกข้างนอก เป็นหมู่บ้านที่สงบ และอบอุ่นมากๆ ทุกครัวเรือนต่างรู้จักกันและช่วยเหลือแบ่งปัน อยู่อย่างสันติ ซึ่งครอบครัวของเลร่า เป็นครอบครัวที่อยู่ลึกที่สุดในหมู่บ้าน บ้านหลังใหญ่ทำด้วยไม้ทั้งหลัง ปล่องไฟที่ยื่นออกมาถูกออกแบบอย่างปราณีต เป็นเอกลักษณ์ หน้าบ้านมีป้ายที่ติดว่าครอบครัวตระกูล แพทโทรเนีย มีคนอาศัยอยู่5คน พ่อแม่ และลูกอีก3คน เลร่าเป็นน้องสาวคนกลางที่พี่ชาย1คนและน้องชาย1คน เลร่าเป็นหญิงสาวที่ร่าเริงแจ่มใส กล้าหาญ และเฉลียวฉลาดไม่แพ้ความสวย เลร่ามีใบหน้ารูปไข่ ขาวอมชมพู ผมสีน้ำตาลประกายสีทองอย่างเป็นธรรมชาติคิ้วที่โค้งเข้ารูป ดวงตากลมโต นัยน์ตาสีฟ้าตัดขอบสีดำที่เป็นประกาย ขนตาหนาและงอน จมูกเข้ารูป ริมฝีปากสีแดงเชอรี่ที่เป็นกระจับ รูปร่างที่สง่างาม สูง175ซม.เลร่ามีนิสัย รักสงบ รักครอบครัว ชอบผจญภัย ไม่มีความเป็นกุลสตรี แต่เลร่าก็เป็นหญิงสาวสวยที่สุดในหมู่บ้าน ส่วนพี่ชายเลร่า ชื่อ ไลอัน ชายหนุ่มผู้เป็นที่หมายปองของหญิงสาวในหมู่บ้าน ใบหน้ารูปไข่ สีผมน้ำตาลเข้มประกายทอง จมูกที่สันคมเด่นชัด คิ้วดกหนา เข้ารูป ดวงตา กลมโต นัยน์ตาสีฟ้าขอบดำอันเป็นประกาย ปากสีชมพูเหมือนสีลูกพีช สูง185ซม. รูปร่างกำยำ ชอบใส่เสื้อกล้ามสีขาว และนิสัยเป็นคนไม่ค่อยพูด เงียบขรึม ฉลาดและรอบครอบ และรักน้องสาวและน้องชายที่สุด ถัดมาน้องชายคนสุดท้อง ความหล่อไม่แพ้พี่ชายคนโต ชื่อเลกอน ใบหน้ารูปไข่ สีผมน้ำตาลเข้ม เงาเป็นประกาย คิ้วดกหนา จมูกโด่งคม ดวงตากลมโต นัยน์ตาสีฟ้าตัดขอบดำ มีลักยิ้มข้างซ้าย ปากสีชมพูอมแดง สูง180ซม ร่างกายสูงโปร่งกำยำ กำลังแตกเนื้อหนุ่ม เป็นคนที่มีรอยยิ้มมีเสน่ห์สุดๆและเป็นคนเจ้าเล่ห์ เจ้าแห่งการวางแผน

พ่อแม่ของเลร่า พ่อชื่อ ปีเตอร์ แม่ชื่อ นอร์ร่า อดีตเป็นนักฆ่าล่าค่าหัวที่เก่งที่สุดทำงานไม่เคยพลาด อยู่มาวันหนึ่งได้งานค่าหัวสูงที่พอจะทำให้หยุดรับงานได้

ทั้ง2จึงคุยกันว่าจะรับงานนี้งานสุดท้ายแล้วจะทิ้งอดีตและไปสร้างครอบครัวในที่ห่างไกล แต่ทั้งสองไม่รู้เลยว่างานสุดท้ายนั้นจำหายนะมาให้ ทั้งสองได้รับจ้างให้ไปฆ่า หัวหน้ามาเฟีย ที่มิลาน เป็นมาเฟียที่มีอิทธิพลที่สุด กฏหมายก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ชื่อมาเฟียคือ อาร์คเฟ ที่เป็นหัวหน้ามาเฟียในตอนนั่น ค่าหัวคือ 2ล้านยูโร พ่อแม่เลร่า วางแผน1เดือนในงานลอบสังหาร 1 เดือน ที่สุ่มดู เเละเก็บรายละเอียดเพื่อใช้ในแผน ทั้งคู่เลือกที่จะวางแผนฆ่าโดยใช้ยาพิษ ที่ไร้สีไร้กลิ่น พิษที่อันตรายที่สุดในโลก ถ้าโดนพิษแค่2นาทีก็ตายได้ในทันที ไม่มีอะไรที่ปีเตอร์และนอร์ล่าจะทำไม่ได้ เพราะเป็นคู่หูที่ไม่เคยทำงานพลาด ในบ่ายแก่ๆของวันศุกร์ ปีเตอร์และนอร์ล่า ปฏิบัติตามแผนที่วางไว้ ซึ่งวันนี้ อาร์คเฟ จะมาทานอาหารที่ร้านดังแห่งหนึ่งในมิลานและอยู่ในห้องvip ซึ่งทั้งสองก็ปลอมตัวเป็น เด็กเสริฟ และใส่ยาพิษไปที่อาหาร แต่ก็ไม่ได้ง่ายที่จะเข้าถึงเพราะบอดี้กาศนับ10คนที่เฝ้าทั้งด้านในและด้านนอก นอร่าเข้าไปเสริฟ และมีปืนและมีดซ่อนไว้ในตัวเผื่อเตรียมรับกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด อาร์คเฟ ไม่เอะใจก็ได้ทานอาหารเข้าไป ไม่ถึง2นาที พิษเริ่มกระจายตัว อาร์คเฟล้มลงที่โต๊ะ บอดี้การ์ดอีกคนจับที่ตัวหัวหน้า พบว่าไม่หายใจ จึงพยายามที่จับตัวนอร่า นอร่าที่เตรียมตัวไว้จึงใช้มีดและปืนต่อสู้ และสังหารบอดี้การ์ด เมื่อเสียงปืนดังขึ้น ปีเตอร์ขับรถบุกเข้ามาเผื่อช่วยนอร่าหลบหนี มีบอดี้การ์ดที่เห็นใบหน้าทั้ง2 คนและเป็นบอดี้การ์ดคนเดียวที่รอดไปได้ ในเวลาต่อมาทั้งคู่ไปที่จุดนัดพบเผื่อรับเงินค่าจ้าง และได้หลบหนีจนถึงปัจจุบัน………….

บอดี้การ์ดที่รอดตายฟื้นขึ้นที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในมิลาน และรายงานต่อพ่อของอาร์คเฟ ว่าจำใบหน้าคนที่ฆ่าได้และได้สเก็ตภาพคนร้ายออกมา และได้สืบหาเบาะแสนักฆ่านับแต่นั้นมา เมื่อหัวหน้ามาเฟียตายไปก็ต้องมีคนมารับช่วงต่อ ซึ่งน้องชายของอาร์คเฟ ชื่อ กุสตาฟ ขึ้นแท่นเป็นหัวหน้ามาเฟียดูแลกิจการทุกอย่างต่อจากพี่ชาย กุสตาฟ เป็นเด็กหนุ่มในวัย16 ปีที่มีใบหน้ารูปไข่ผมสีดำสนิท ดวงตาคมเข้ม นัยน์ตาสี น้ำตาลเป็นประกาย คิ้วดก หนา จมูกสันคม รูปร่างสูง 187ซม ร่างกายกำยำ หน้าท้องเติมเต็มด้วยซิคแพ็ค ลักษณะนิสัย เด็ดขาด โหดเหี้ยม ขี้ระแวง เจ้าชู้ ไม่ไว้ใจคนง่าย เเละฉลาด เป็นจอมวางแผน พ่อของกุสตาฟทำทุกวิถีทางที่จะตามฆ่านักฆ่าที่ฆ่าอาร์คเฟ…..แม้จะใช้เวลานานแค่ไหนก็ตาม

นอร่าและปีเตอร์ รับเงินค่าจ้างที่จุดนัดเสร็จก็ได้ขึ้นเหนือ ไปในแถบชายแดนนอร์เวย์ ทั้งคู่หาข้อมูลทุกๆที เผื่อจะไปเริ่มต้นใหม่และทิ้งอดีตไม่อยากจดจำ ทั้งคู่เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางจึงแวะร้านอาหารข้างทางแห่งหนึ่งแถบชนบท และชาวบ้านก็ได้พูดคุยถึงเรื่องหมู่บ้านบรอสโตนที่มีคนหลงเข้าไป ชาวบ้านเล่าว่ามีคนไปล่าสัตว์ป่าแถบหุบเขาลึก มันเป็นที่น่าจะไม่มีหมู่บ้านคนอยู่ แต่แปลกมาก ที่เค้าไปเจอกับป้ายหมู่บ้านที่อยู่ลึกกลางป่า เขาจึงเดินเข้าไปในทางเข้าหมู่บ้าน พบบ้านหลังหนึ่งเค้าให้การช่วยเหลืออย่างดีเพราะว่าเค้าบาดเจ็บจากการล่าสัตว์ พอรักษาเสร็จ เจ้าของบ้านจึงบอกว่าให้ระวังเพราะแถบนี้สัตว์ป่าดุร้าย และหมู่บ้านของพวกเขาจะไม่ค่อยต้อนรับแขกที่บุกรุก เพราะหมู่บ้านมีกฏ ถ้าใครจะมาอาศัยที่หมู่บ้านแห่งนี้อย่างสันติ คือคนที่ไม่ต้องการความวุ่นวายจากโลก และจะไม่ถามอดีตของผู้เข้ามา และต้องเป็นผู้ถูกเลือกเท่านั้น พอปีเตอร์และนอร่าได้ยิน ก็เข้าไปถามชาวบ้านทันที แต่ชาวบ้านก็แนะนำว่า อย่าไปเลยเพราะเค้าคงไม่ต้อนรับ แต่นอร่าก็บอกว่าตนต้องการที่อยู่และอยากอยู่ในที่สงบแบบนั้น ชาวบ้านเห็นถึงความตั้งใจ จึงบอกทางให้ทั้ง2 คน ทั้ง2จึงเริ่มการเดินทางเพื่อไป บรอสโตน

เมื่อทั้งคู่มาตามที่ชาวบ้านบอก ก็ได้พบกับหมู่บ้านบรอสโตน และได้ผ่านพิธีคัดเลือกอันศักดิ์สิทธิ์ของหมู่บ้าน ต่อมาพวกเขาก็ได้ไปสร้างบ้านที่อยู่ลึกที่สุดในหมู่บ้านแห่งนี้ และทิ้งอดีตทั้งหมดไว้ด้านหลังนอร่าเป็นคนที่รอบครอบและขี้ระแวง จึงซ่อนอดีตทุกอย่างพร้อมจดหมายเพื่อบอกลูกๆของเทอในตู้เสื้อผ้าที่มีประตูสีแดง เผื่อในอนาคตถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาทั้ง2คน

อดีตที่ไล่ตาม……

กาลเวลาผ่านมาล่วงเลยมา 20 ปี นอร์ล่าและปีเตอร์คิดว่าคงไม่มีใครมาตามล่าเค้าทั้ง2อีกแล้ว จึงตัดสินใจลงเขาเพื่อไปซื้อของขวัญวันคริสมาตส์ให้ลูกทั้ง3คน เพราะใกล้คริสมาตส์ แต่เนื่องจากยุคสมัยที่เปลี่ยนไป ทุกอย่างทันสมัยขึ้น และก่อนหน้านี้ กุสตาฟ ได้ชื่อและรูปใบหน้าของปีเตอร์และนอร์ร่าจากฐานข้อมูลแห่งชาติมาแล้ว เค้าได้ใช้กล้องทุกตัวบนโลกสแกนหา ใบหน้าทั้ง2ตลอดเวลา เมื่อปรากฎผ่านกล้องหรือติดจากที่ใด ก็สามารถตามหาพิกัดได้ทันที เมื่อทั้ง2อยู่ที่ห้างสรรพสินค้า กล้องวงจรปิดจับใบหน้าได้ และแสกนตรงกับเป้าหมาย กุสตาฟส่งคนตามจับทันที นอร์ร่าและปีเตอร์ไม่รู้ตัวว่าถูกเป็นเป้าหมาย ก็ขับรถกลับบ้านตามปกติโดยไม่รู้ว่าคนของกุสตาฟสะกดรอยตามมา เมื่อถึงบ้าน ปีเตอร์และนอร์ร่าจัดเตรียมต้นคริสมาสต์พร้อมกล่องของขวัญพวกที่ซุ่มโจมตีและสะกดรอย รอคำสั่งจากกุสตาฟเพื่อสังหาร กุสตาฟสั่งให้ถล่มทันที เมื่องานเสร็จพวกนักฆ่าจากไป พร้อมเก็บรูปที่ฆ่าปีเตอร์ และนอร์ล่าส่งให้กุสตาฟ

ในเย็นของวันเสาร์ ที่เด็กทั้งสาม ไปเที่ยวกันในป่า มีฝนตกเด็กจึงรีบกลับมาบ้านและเมื่อกลับมาถึงบ้าน ต้องตกใจสุดขีดเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า เลือดที่สาดกระเด็นติดหน้าประตู ของภายในบ้านกระจาย เต็มไปด้วยเลือดกระเด็นทั่วพื้นห้อง ภาพที่เห็นนั้นไม่อาจลืมได้ตลอดชีวิต พ่อถูกยิงเข้าไปที่ศรีษะนอนจมกองเลือด เมืออีกข้างพยามที่จะหันไปอีกทางที่แม่ของเลร่าอยู่ แม่อยู่ในอาการลมหายใจที่โรยริน เมื่อทั้งสามมาพบแม่ก็ใช้ลมหายใจเฮือกสุดท้ายเพื่อบอกให้ลูกๆได้รู้เรื่องที่ผ่านมา โดยแม่ให้ลูกไปที่ตู้เสื้อผ้าและหลังตู้เสื้อประตูสีแดงลูกจะค้นพบทุกอย่าง แล้วก็สิ้นใจ……..ในที่สุด

เลร่าเสียใจจนแทบเสียสติ มีคำถามมากมายเต็มหัวไปหมด นั้นนำไปสู่การล่าล้างแค้น………

ความลับหลังประตูแดง………

หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พ่อและแม่ของทั้งสามเสียชีวิต พี่ชายคนโต ไลอัน ต้องเก็บความเสียใจเอาไว้ และต้องเป็นเสาหลักให้น้องทั้ง2 คน เพื่อก้าวต่อไป ไลอัน และเลกอน นำร่างที่ไร้วิญญาณของพ่อแม่ ไปฝัง ในป่าถัดจากตัวบ้านไม่ไกล ฝังร่างทั้ง2 เคียงคู่กัน ในขณะที่ เลร่าร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง รับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น พี่ชายและน้องชายกลับมาก็สงสารเลล่ามาก จึงเข้ามาปลอบ และทั้งสามก็กอดกันร้องไห้ พี่ชายคนโตบอกว่า เราร้องไห้ได้นะเลร่า แต่เราต้องมีชีวิตต่อไป อย่างที่พ่อแม่อยากให้เราอยู่รอด น้องชายก็พูดว่า เรายังมีกัน 3 พี่น้อง เราไม่ใช่ไม่เหลือใคร… เราจะสู้ผ่านมันไปด้วยกัน เลร่าก็พูดขึ้นว่า มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะร้องไห้….ฉันจะแก้แค้นให้พ่อแม่ พี่ชายและน้องชายต่างอึ้งกับสิ่งที่เลร่าเอ่ยขึ้นมา เลร่าบอกว่า ฉันจะไปดูสิ่งที่แม่บอกหลังประตูสีแดง…. พี่ชายและน้องชายก็ไม่ห้าม และบอกว่า เมื่อเทอพร้อมก็ไปดูได้เลย เราพร้อมจะสู้เคียงข้างเทอ ทั้งสามไปที่ตู้เสื้อผ้าในห้องนอนของพ่อแม่ เเละเดินเข้าไป หัวใจของเลร่าเต้นแรงมาก เพราะในหัวคิดไม่ออกว่าตนจะเจออะไร แทบไม่อยากจะคิดว่าจะต้องเจออะไร หลังประตูแดงนั่น ….ตุ๊บ …ตุ๊บ….ตุ๊บบบบบ ‘เสียงหัวใจ’ เสียงประตูเปิดออก เอี้ยง! แค้กๆ! …. ข้างใน เป็นห้องอีกห้องหนึ่งกว้างมาก และเต็มไปด้วยกระดาษ แฟ้มต่างๆ ถัดจากประตูสี่ก้าว เป็นกระดานที่มีข้อมูล และการวางแผนในการฆ่าในวิธีต่างๆ และเหยื่อแต่ละคน ถัดมาอีกฝากมุมห้อง เป็นห้องเก็บอาวุธ มีทั้งมีดและปืนต่างๆ ทั้งสามตะลึงกับภาพที่เห็นมาก และพอจะนึกออกว่าพ่อแม่เป็นอะไร ทำอะไรก่อนมาอยู่ที่นี้ ใจกลางห้อง มีโต๊ะวางอยู่ มีไดอารี่ 2 เล่มวางอยู่ที่โต๊ะ และข้างๆเป็นจดหมาย 3ฉบับ จ่าหน้าซองถึงลูกทั้งสาม ในเนื้อหาคือ ถึง….ลูกๆอันเป็นที่รัก ถ้าลูกได้เปิดอ่านจดหมายทั้งสามนี้ แสดงว่าพ่อกับแม่ได้จากลูกๆไปแล้ว ลูกต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป พ่อแม่ทิ้งทุกอย่าง เพื่อลูกๆเพื่อมาอยู่ที่บรอสโตน ก่อนหน้านี้ เราเป็นนักฆ่ารับจ้าง

และเราคิดอยู่แล้วสักวันอดีตจะตามมาหาเรา…… ก่อนหน้าที่เราจะวางมือ เราได้งานไปฆ่ามาเฟียที่มิลาน เป็นมาเฟียที่ทรงอิทธิพลที่สุดแห่งมิลาน เราทำงานสำเร็จ และรับค่าจ้าง 2 ล้านยูโร และทิ้งอดีต มาสร้างครอบครัวมาอยู่ที่หมู่บ้าน บรอสโตน แม่อยากบอกลูกว่า แม่เสียใจกับอดีต…ที่ผ่านมาและไมาอยากให้มันทำลายลูกๆของแม่ ลูกๆของแม่จงมีชีวิตอยู่ต่อไป พ่อแม่จะอยู่ข้างๆลูกเสมอ…..

รัก….จากลอร่า ทั้งสามตกใจและตะลึงมากกับข้อความในจดหมาย เรล่า พูดขึ้นมาว่า ฉันจะแก้แค้น…. ส่วนพี่และน้องชายก็พูดว่า เราจะทำมันด้วยกัน เราจะตามล้างแค้นไปด้วยกัน….. เมื่อทั้งสามพูดจบ ก็เหลือบมาเห็นไดอารี่ทั้ง2 เล่ม เป็นของพ่อ และแม่ ของพวกเขา เขียนเล่าประสบการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมาของพวกเขา เลร่า อ่านเล่มที่เป็นไดอารี่ของแม่ แม่เขียนเล่าวิธีการฆ่า และวิธีการสกัดพิษต่างๆ และเทคนิคการฝึกการต่อสู้ ส่วนอีกเล่มของพ่อ เลกอนเป็นคนอ่าน พ่อเล่าถึงประสบการณ์ต่อสู้ และวิธีทำระเบิด หรือทริคต่างๆที่ต้องใช้เพื่อหลบตำรวจ เลกอนอ่านได้ครึ่งเล่มก็ผลัดให้ไลอันอ่าน เมื่อทั้งสามได้ข้อสรุป ถึงการล้างแค้น พี่คนโตจึงบอกว่า เราต้องฝึกทักษะเหล่านี้ ก่อนลงสนามจริง ถ้าเรายังไม่เก่งพอ พี่จะไม่อนุญาตให้ออกจากหมู่บ้าน ทั้งเลออน และเลร่าเชื่อฟังไลอัน และต่างฝ่ายแยกไปห้องของตน….

เช้าวันรุ่งขึ้น อากาศปลอดโปร่ง พี่ชายทำอาหารรอน้องทั้ง2 เตรียมไว้ที่โต๊ะ เสียงประตูดังขึ้น … เป็นเสียงจากห้องเลร่า เลร่าออกมาจากห้องแล้วเดินเข้ามาที่โต๊ะอาหาร พูดว่า โหพี่ทำเองหมดเลยหรอ!

ไลอันตอบ ใช่ พี่ทำของโปรดไว้รอพวกเทอ 2 คนเลยนะ เลกอนก็เดินตามเลร่ามาติดๆ กลิ่นอะไรอ่า หอมจัง! เลกอนถาม ก็ของโปรดนายไง ไปประจำที่นั่งนายได้ละ เรามาทานข้าวเช้ากัน….. ในระหว่างรับประอาหาร เลร่าพูดขึ้นมาว่า วันนี้อยากไปไว้หลุมศพ พ่อและแม่ พี่ชายก็พูดขึ้นว่า ได้สิ เราไปพร้อมกันทั้งสามคน… เมื่อกินอิ่ม พี่ชายพูดขึ้นมาว่า ต่อไปนี้เรามีกัน3 พี่น้อง เราต้องช่วยดูแลซึ่งกันและกันนะรู้ไว้ พี่จะแบ่งงานให้เราดูแลบ้าน พี่จะรับผิดชอบห้องครัว และเรื่องอาหาร เลกอนนายดูแลความสะอาดบ้าน ส่วนเลร่า เทอจัดการเรื่องเสื้อผ้า มีใครคัดค้านอะไรไหม? เลกอนและเลร่า หันมามาและพูดว่า รับทราบครับพี่! โอเครงั้นไปเตรียมตัวไปหลุมศพกัน……

ทั้งสามเตรียมดอกกุหลาบสีขาว เมื่อไปถึงเลร่ากลั้นน้ำตา และพูดว่า เราจะแก้แค้นให้พ่อและแม่ค่ะ เราจะมีชีวิตอยู่ต่อไป..หนูจะดูแลพี่และน้อง เราจะดูแลกัน แล้วก็วางดอกไม้ไว้ที่หน้าหลุมศพ… เมื่อกลับมาถึงบ้าน พี่ชายจึงบอกว่าเราจะเริ่ม ฝึกกันตั้งแต่พรุ่งนี้มีใครค้านไหม ….? เลกอน ไม่ครับ เลร่า บอก พร้อมลุย พรุ่งนี้ดีเลย……วันรุ่งขึ้นในเวลาตี5 ไลอันปลุกน้องๆทั้ง2คนให้ไปวิ่ง ตั้งแต่เช้า เลกอน เลร่า งัวเงียกัน พี่จึงบอกว่าเราต้อง มีวินัย ต้องฝึกให้เป็นนิสัย เราจะแยกกันฝึกแล้วค่อยมีดูพัฒนาการว่าใครก้าวหน้าถึงไหน …. แล้วทั้ง3 ก็แยกย้านกันออกไปวิ่ง เลร่านำไดอารี่ของแม่ติดตัวมาด้วย และทำตามไดอารี่ที่แม่เขียนไว้…….ใช้เวลาฝึก2ปี ในที่สุดทั้งสามก็พร้อมที่จะเข้าสู้ วงจรแห่งการแก้แค้น……

หลังจากที่ผ่านเรื่องราวมามากมาย เลร่าใช้เวลาส่วนใหญ่ในการฝึกทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่มีอีกแล้ว หญิงสาว ที่ร่าเริง แจ่มใส คนนั้น เหลือเพียงความทรงจำ เลร่าจมไปกับความแค้น….คิดหาวิธีที่จะแก้แค้นให้พ่อแม่ที่จากไป เลร่าใช้เวลา 2 ปี ในการฝึกใช้พิษ และสกัดพิษ เทอเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว และประยุกต์ใช้พิษต่างๆ ตามไดอารี่แม่ และสกัดเป็นพิษประจำตัว เลร่าใช้เห็ดที่เห็นได้ตามพื้นที่ของ บรอสโตน เห็ดที่พิษร้ายแรง ที่ใครหลงเข้ามาแล้วโดนเข้าก็เสียชีวิตได้ทันที… เลร่านำพวกเห็ดไปทดลองและสกัดพิษเหล่านั้น เลร่าเรียก ชื่อพิษ ว่า tumb มรณะ ระหว่างที่เลร่าสกัดพิษ เลร่าก็ได้ค้นพบโดยบังเอิญว่า การนำพิษของเห็ดสีฟ้า มาผสมกับ หญ้า เกเฟน ที่ขึ้นตามโขดหินในป่าลึก ให้ผลลัพธ์ไม่น่าเชื่อ โดยเทอลองกับกระรอกที่บาดเจ็บ นำเซรุ่มที่สกัดได้ หยดตรงแผลของกระรอก แผลสมานเอง ภายใน1นาที มันน่าเหลือเชื่อมากๆ นั่นทำให้เลร่า ค้นคว้าและสกัดอย่างบ้าคลั่ง จนเวลาผ่านไป 3 สัปดาห์ ในที่สุดเลร่า ก็ได้เซรุ่มสมานแผลที่มีประสิทธิภาพ500% ในการรักษาแผลเพื่อนำมาใช้กับตัวเองและพี่ชายเมื่อบาดเจ็บ เลร่าคิดว่าพืชพันธุ์ในป่าแห่งนี้วิเศษสุดๆ เทอจึงเริ่มค้นคว้าเรื่อยๆ จนไปเจอพืชหายาก ในแถบ หุบแหวลึกใจกลางป่า มันคือ กล้วยไม้ที่สวยสะพรั่ง ใบสีขาวราวหิมะ ตัวกลีบเรียวงาม สีม่วงสลับสีเหลืองที่ปลาย เกสรสี ขาวเหมือนน้ำนม ปลายเกสร มีขนยื่นออกมา มันส่งกลิ่นหอมไปทั่วพื้นที่แห่งนั้น เลร่า จึงปีนไปตรงหินที่ยื่นออกมาจากหน้าผา เพื่อเก็บมัน….. มันเป็นพื้นที่อันตรายมากๆ จะเก็บมันไม่ใช่เรื่องง่าย นั่นทำให้เลร่า ได้แผลที่เเขนมาด้วย เพราะลื่นตรงหินระหว่างปีนหน้าผา มันเป็นแผลฉกรรจ์ที่เเขน เลร่านำผ้าผันแผลไว้ แล้วเก็บกล้วยไม้ กลับมาบ้าน …..เมื่อถึงบ้านเลร่าน้ำเซรุ่มสมานแผล มาหยดใส่ที่แขนตนเอง ไม่ถึง2 นาทีแผลก็ปิดในทันที ….เลร่าเหน็ดเหนื่อย เพราะเสียเลือดในระหว่างทาง จึงเข้านอนเพื่อในวันรุ่งขึ้นจะไปทดลอง กล้วยไม้ที่เก็บมาได้ ….

เอิ้ก…อิ้…เอิ้ก….เอิ้ก…. เสียงไก่ป่าขันในยามเช้า เลร่าลุกขึ้นจากเตียง และสูดอากาศบริสุทธิ์ เลร่าคิดได้ว่า เทอต้องจัดการกับกล้วยไม้ ต้องรู้ให้ได้ว่ามันมีผลอะไรบ้าง…เพราะกลิ่นที่หอมของมันล่อสัตว์ต่างๆ ให้ตกลงไปในหุบแหวนั่น เลร่าก็พยามหาข้อมูลจากหนังสือทุกเล่มที่หาเจอ ค้นหาทุกวิธี แต่ก็ไม่มีหนังสือเล่มไหนที่บันทึกไว้ เทอจึงต้องทดลองด้วยตนเอง จากนั้น เลร่าก็ทดลอง จนเวลาผ่านไป 2เดือน เลร่าก็ได้ค้นพบว่า ตัวกลีบของใบ คือพิษ ส่วนตัวเกสรนั้นให้ประสิทธิภาพที่ต่างออกไป เทอทดลองกับสัตว์เล็กที่จับมาได้ สัตว์ตัวคือหนูนั่นมันตัวโตขึ้นไวมาก และมีปีกงอกออกมา เทอตะลึงกับสิ่งที่เห็นมากๆ เทอจึงสกัดจนบริสุทธิ์ และเทอก็ทดลองใช้กับตัวเอง……

ทันไดนั่น ……เมื่อเทอกินเข้าไป เหมือนโลกหยุดหมุน เทอสลบพุบลงไปที่พื้นทันที แต่เจ้าเซรั่ม 008 ที่เทอสกัดมันกำลังทำกระบวนการเปลี่ยนเทอ เลร่าตื่นมาเช้าอีกวัน เทอมีดวงตาสีฟ้าที่เข้มขึ้น เทอได้ยินเสียงในระยะที่อยู่ไกลออกไป200 ไมล์ เทอมองเห็นระดับอนุภาค และมีพละกำลังขึ้นจากเดิม 200% เทอตกใจมาก ……และต้องการบอกเรื่องนี้กับพี่และน้องชาย จึงไปที่จุดนัดพบ เพื่อแจ้งข่าวนี้กับพี่และน้อง………….