NovelToon NovelToon

ดาบ เทพ อสูร

นครรกร้าง

แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
ฉันเติบโตมาในโลกสีเทา
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
เกิดและตายล้วนแล้วแต่ไม่สำคัญ
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
เป็นบุคคลที่เป็นส่วนเกินของผู้คน
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
ผู้คนเหล่านั้นเรียกพวกฉันว่า
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
The outsider
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"ดิเอาไซเดอร์"หรือพวกชั้นนอก
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
เมื่อประมาณ5ปีก่อนมีปีศาจเข้ามาบุกโลก
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
กำแพงได้แบ่งกั้นผู้คนออกจากกัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
พวกชั้นนอกคือผู้คนที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ในความเสี่ยง
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
ต่างจากเหล่าคนข้างในที่กินอิ่มนอนอุ่นใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
กำแพงได้ปกป้องผู้คนที่อยู่ข้างใน
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
ส่วนพวกที่อยู่ข้างนอกนั้น
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
ต้องคอยปลอบตัวเอง
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
จากหายนะที่ทำลายเหล่าสหประชาชาติและนานาประเทศลงอย่างง่ายดาย
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
พวกมันคือแวมไพร์
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
เฮ้ยๆใสตูดออกไปเก็บปืนได้แล้ว
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
เดี๋ยวพวกซอมบี้ก็มาเล่นเอาหรอก
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
แหม่! ให้กินลมชมวิวหน่อยสิ
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
อากาศออกจะดีขนาดนี้
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
จะพักก็รีบเก็บของแล้วค่อยกลับไปพักที่ห้อง
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
อย่ามัวแต่ยืนเหม่ออยู่
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
รู้แล้วน่า
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
(รู้แล้ว)
หลังจากที่จัดเก็บปืนหนังโดยการถอดซองใส่กระสุนเช็ครังเพลิงและตรวจลูกเลื่อนของปืน
สักพักพวกเขาก็ค่อยๆกลับไป..
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
นี่ก็ผ่านมา5ปีแล้วตั้งแต่ที่ซอมบี้ระบาดครั้งใหญ่
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
เมืองทั้งเมืองกลายเป็นเศษซากไปแล้ว
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
เมื่อกี้ผมได้มองออกไปยังลานกว่า
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
มันกลายเป็นอย่างงี้ได้อย่างไงนะ

โดโรเรีย

แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"1ในความสามารถของแวมไพร์คือเปลี่ยนคนให้กลายเป็นซอมบี้"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"1ในความสามารถของซอมบี้คือเปลี่ยนคนที่โดนกัดให้กลายเป็นซอมบี้"
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
"แวมไพร์เป็นแค่ข่าวลือ"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
มันไม่ใช่ข่าวลือ
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
"มีอะไรยืนยันมั้ยล่ะ"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"พวกนายคิดจริงๆเหรอว่ากองกำลังทหารของทั่วนั้นจะแพ้ให้กับซอมบี้ที่พลังเพิ่มจากคนธรรมดาแค่2เท่า"
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
"สรุปก็คือเดาเอา"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"ไม่ช่ายยย!"
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
"5555"
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
"5555"
หลังจากคุยสัพเพเหระเสร็จ3สหายก็ค่อยๆเดินแบบย่องเพื่อไม่ให้เกิดเสียงและสำรวจรอบๆ
ทั้ง3ค่อยๆเดินไปเจอเชลเตอร์หรือสถานที่อาศัยของมวลมนุษย์ในการระบาดครั้งใหญ่รัฐบาลแถลงให้ประชาชนรวมตัวกันเพื่อกันกำแพงจากโลกภายนอกเพื่อกันซอมบี้ คนที่อยู่ข้างในนั้นมีคนร่วมก่อตั้งเท่าไหร่ก็จะมีเท่านั้น ส่วนใหญ่พวกเขาจะไม่รับคนนอกเพื่อป้องกันการนำเชื้อมาแพร่สู่คนข้างใน
แต่ที่นั้นพึ่งพังจนเหลือแต่เศษซาก
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"พวกเราต้องระวัง ที่นี่มีซอมบี้คลานยั่วเยี่ยไปหมด"
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
"ตัดเส้นเอ็นแขนและขาหรอแต่ใครกันนะที่ทำแบบนี้ฆ่าทิ้งให้จบๆไปง่ายกว่าแท้ๆ"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"หวังว่าคงมีอาหารกินบ้างนะ"
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
"ฉันรู้ แฟรงค์ เราเคยผ่านเรื่องนี้มาก่อน แต่ฉันสังหรห์ใจไม่ดียังไงไม่รู้"
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
"ฉันด้วย มันเหมือนมีบางอย่างกำลังเฝ้าดูเราอยู่"
จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งโผล่ออกมาจากเงามืด เป็นแวมไพร์ มีผิวสีซีดและมีเขี้ยวแหลมคม
แวมไพร์???
แวมไพร์???
"พวกแกไม่ควรเข้ามาที่นี่ นี่คือพื้นที่ล่าของข้า"
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
"ผู้รอดชีวิตเหรอ"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"ไม่ใช่"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"ฉันรู้ว่าแกเป็นตัวอะไร แกเป็นแวมไพร์"
แวมไพร์???
แวมไพร์???
"และแกคือเหยื่อ แต่ฉันสัมผัสได้ถึงบางอย่างในตัวแก แฟรงค์ แกเคยเผชิญกับความตายมาก่อน แกรอดจากมันมาได้อย่างไง"
ในตาสีแดงชานจ้องมองเข้ามาเหมือนว่าจะสามารถจ้องมองเข้ามายังจิตใจได้อย่างไงอย่างงั้น
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
"แกกำลังพูดถึงอะไร แกรู้จักแฟรงค์ได้อย่างไง"
บทสนทนาที่พุดขึ้นตัดการสบตาระหว่างทั้ง2ลง
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
"และคุณหมายถึงอะไรโดย 'รอดจากมัน' เกิดอะไรขึ้น?"
แวมไพร์หัวเราะอย่างขบขัน เย้ยหยันพวกเขา ก่อนที่มันจะแสดงคมเขี้ยวของมัน
แวมไพร์???
แวมไพร์???
"จงไม่รู้ต่อไปพวกโง่เขลา"
แวมไพร์???
แวมไพร์???
"พวกเจ้าช่างโง่เขลาเหลือเกิน โลกไม่เหมือนเดิม มีการระบาดของไวรัสร้ายแรงที่ทำให้เหยื่อกลายเป็นซอมบี้ไร้สติ และฉันก็ต้องมากินเลือดเหม็นเน่าโสโครกนี่เพื่อประทังชีวิต ข้าจะจับเจ้ามาทำปศุสัตว์ซะ."
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"ฉันเคยฆ่าพวกมันมาแล้ว ฉันรู้ว่าพวกมันทำอะไรได้บ้าง พวกมันแข็งแกร่งกันมากๆแต่เราจะยอมแพ้ไม่ได้ เราต้องหาทางเอาตัวรอด"
ร่างของแวมไพร์พุ่งใส่ราวกับเสือที่กระโจนหาเหยื่อ แฟรงค์เงื้อมือหยิบปืนยังไม่ทันขึ้นลำมือของแวมไพร์ก็มาจ่อที่คอหอยซะแล้ว
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขัดจังหวะพวกเขา มันเป็นเสียงของหน้าไม้ที่ถูกยิง แวมไพร์ตกลงสู่พื้นโดยมีหลักไม้ฝังอยู่ในหัวใจของมัน
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"มนุษย์เอ๋ย เจ้าช่างโชคดีที่ข้ามาด้วย ข้าเป็นนักล่าแวมไพร์ และมันเป็นหน้าที่ของข้าที่จะต้องปกป้องเจ้าจากสิ่งมีชีวิตเหล่านี้"
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
"ขอบคุณ ท่านนักล่า เราไม่รู้ว่าต้องตอบแทนท่านอย่างไร"
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
"แต่สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไง โลกมันกลับกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไง"
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"มันเป็นเรื่องที่ยาวที่น่าเบื่อและน่าสลดใจ แต่ตอนนี้ เราต้องโฟกัสที่การเอาชีวิตรอด มากับฉัน ฉันจะพาพวกคุณไปยังสถานที่ที่ปลอดภัย ซึ่งคุณสามารถเรียนรู้สิ่งต่างๆและคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์กำลังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นหน้าไม้ดอกเดียวสามารถยิงแวมไพร์จนร่วงได้ ทั้งๆที่เขาเคยแวมไพร์ตัวนั้น โดนรถชนจังๆระเบิดโยนใส่ระยะเผาขนขนาดคนโยนยังโดนสเก็ดระเบิดตายยังได้แค่ยื้อเวลาแต่นี่หน้าไม่แค่อันเดียวก็จบทุกอย่างได้แล้ว
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
สมองเขายังคงประมวลผลซ้ำๆถึงเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้นได้
เธอค่อยๆเดินมาหยิบลูกดอกที่เธอได้ยิงมาปรากฏว่าแวมไพร์นั้นได้สลายกลายฝุ่นผงไปแล้ว
Frank, Jean และ Celest พยักหน้าขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของ Dororia พวกเขารู้ว่าหนทางข้างหน้าจะยากลำบาก แต่พวกเขาก็มุ่งมั่นที่จะเอาชีวิตรอดและหาทางยุติการระบาดให้ได้ในที่สุด

หมู่บ้านลึกลับ

แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
กำแพงไม้รอบสวนสาธารณะเพื่อป้องกันสิ่งมีชีวิตหรือผู้คนที่เป็นศัตรู แฟรงก์รู้สึกประทับใจกับความฉลาดและความมุ่งมั่นของโดโรเรีย
ขณะที่พวกเขาเดินผ่านสวนสาธารณะ แฟรงก์เห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังดูแลสวนที่เต็มไปด้วยผักนานาชนิด คนอื่นๆ กำลังตั้งกระโจมเล็กๆ ในขณะที่บางคนกำลังเก็บฟืน แฟรงก์สังเกตเห็นว่าทุกคนดูเหมือนจะมีหน้าที่และทำงานร่วมกันช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"มันวิเศษมาก" แฟรงค์พูดกับโดโรเรีย "คุณจัดการสร้างทั้งหมดนี้ได้อย่างไร"
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
“มันไม่ง่ายเลย” โดโรเรียตอบ "4เดือนก่อน ฉันท่องไปในเมืองต่างๆ มองหาผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ ในที่สุดฉันก็เจอคนสองสามคนที่พยายามเอาชีวิตรอดเหมือนกัน ฉันตัดสินใจสร้างที่หลบภัยนี้ขึ้นมา มันเป็นงานหนัก แต่เราสามารถสร้างชุมชนเล็ก ๆ ที่เราสามารถอยู่อย่างสงบสุขและปลูกผักเลี้ยงปลาของเราเองได้"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
ในใจแฟรงค์เกิดความสงสัยคนคนเดียวจะสร้างทั้งหมดนี้ได้ไงแต่ไม่ได้ถามออกไป
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงก์ประทับใจในความมุ่งมั่นและความเป็นผู้นำของดอเรีย เขาเป็นกลุ่มที่แยกตัวจากผู้คนมาโดยตลอด แต่การได้เห็นชุมชนที่ดอเรียสร้างขึ้นทำให้เขาตระหนักถึงความสำคัญของการทำงานร่วมกันและสนับสนุนซึ่งกันและกัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
“ฉันอยากช่วยเท่าที่ทำได้” แฟรงก์กล่าว “มีอะไรให้ฉันช่วยเธอและคนอื่นๆ ไหม”
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
“แน่นอน” โดโรเรียตอบด้วยรอยยิ้ม "พวกเราสามารถให้คุณช่วยงานสวนและงานอื่นๆ ได้มากขึ้น และหากคุณมีทักษะหรือความรู้พิเศษใดๆ เราก็ขอขอบคุณสำหรับความเชี่ยวชาญของคุณ"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงก์พยักหน้า รู้สึกมีไฟในการช่วยพัฒนาหมู่บ้าน้ล็กๆแห่งนี้และเป็นที่ที่ควรอยู่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี เขาพร้อมที่จะเข้าร่วมหมู่บ้านและทำหน้าที่ของเขาเพื่อช่วยให้ชุมชนเจริญรุ่งเรือง
เซเลส โลตัส
เซเลส โลตัส
"เธอช่วยสอนฉันฆ่ามันหน่อย"
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
??
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
"พูดอะไรน่ะแค่นี้ก็รบกวนเขามาก็แล้ว"
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
สิ่งที่ผุดในใจความรู้สึกที่หลากหลาย
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
บางก็ดีใจที่จะได้อาศัยในเขตที่ปลอดภัย
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
ถึงจะน้อยกว่าเชลเตอร์แต่ก็ดีกว่าการเดินทางไปทั่วโดยไม่มีหลักแหล่ง
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
และสุดท้ายความกังวลที่ผุดขึ้นในจิตใจหากโดโรเรียจะไล่พวกเขาออกไปคงทำได้โดยง่ายแน่
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
ตอนที่เจอแวมไพร์นั่นความเร็วของมันทำให้ปืนที่มือดูไร้ค่าไปเลย
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
และเธอคือคนที่ฆ่ามันเธอแข็งแกร่ง
จีน แม็คโคร
จีน แม็คโคร
เมื่ออยู่ต่อหน้าความแข็งแกร่งต้องนอบน้อมเมื่ออยู่ต่อหน้าความแข็งแกร่งต้องก้มหัวให้
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"อืมฉันเองก็มองว่าที่นี่มีคนอยู่หลายคนแต่ดูเหมือนจะมีแต่เธอที่เป็นนักสู้นะ"
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"รู้ได้ไงฉันอาจจะมีหน่วยต่อสู้ซัก10คนฝึกอยู่ที่ไหนซักแห่งก็ได้"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"1ที่นี่มีเธอคนเดียวที่พกอาวุธ"
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"อาจจะมีอาวุธซ่อนอยู่ใกล้ๆ"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"ข้อ2คนที่นี่แทบไม่มีความหวาดระแวงอยู่เลย"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"เธอคงรู้วิธีทำอะไรซักอย่างกับกำแพงแน่ๆเราถึงได้ต้องเดินอ้อมกันไกล"
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"ที่นี่อาจระบาดไม่หนักก็ได้"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"สวนธารณะนั้นจะมีแค่เมืองใหญ่ๆ"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"ดังนั้นที่นี่ต้องระบาดหนักแน่นอน"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"และสุดท้ายตั้งแต่ที่พวกเราเจอเธอพวกยังไม่เจอซอมบี้มาไล่งับเลยสักตัวเดียว"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"เธอฆ่าพวกมันทั้งหมดแถมด้วยตัวคนเดียวด้วย"
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"55555"
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"เก่งมาก"
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"ใช่เป็นอย่างที่นายพูด"
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"แต่ทำไมฉันต้องช่วยนายล่ะ"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"เธอบอกว่าเธอกำลัง'มองหาผู้รอดชีวิต'ฉันรู้ว่าเธอคงกำลังสร้างสถานที่ปลอดภัยรวบรวมข้อมูลและตามหาคนอยู่สินะ"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"ถ้าเกิดมีคนช่วยคงทุนเวลาไปได้เยอะ"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
"ว่าไง"
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
คำพูดเชื้อเชิญที่รื่นหู
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
คือการมอบประโยชน์ให้อีกฝ่าย พวกฉันจะขออยู่ที่นี่งั้นหรือเปล่าเลยเธอต่างหากที่ต้องขอให้พวกเราอยู่
แฟรงค์ บาร์ตัน
แฟรงค์ บาร์ตัน
ต้องทำให้อีกฝ่ายนั้นต้องขอให้เราช่วย เราถึงจะเป็นผู้ถือไพ่เหนือกว่า
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"อืม...."
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
เธอนิ่งเงียบไปซักพัก
โดโรเรีย แฟม
โดโรเรีย แฟม
"ก็ได้นะ...แต่ฉันขอทดสอบพวกนายหน่อย"
ในตอนนี้ทั้ง3ก็ได้จับพลัดจับพลู่มาเป็นนักล่าฝึกหัดแล้ว แต่จริงๆแล้วมีแค่แฟรงค์กับเซเลสที่ยากฝึก

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!