รักร้ายนายเย็นชา
แรกพบ
ซอนมี(นอ.)
ซอนมี หญิงสาวที่เสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เด็ก อาศัยอยู่กับยาย2คนพอมีฐานะแต่ก็ไม่ได้รวย เป็นคนร่าเริง คิดบวก ไม่ยอมใคร เธอไปหลงรักนายเย็นชาได้ไงละ.......
2เดือนก่อนไปทำงานบริษัทของคามิน
ซอนมีได้ทำงานที่ร้านเหล้าที่เพื่อนคามินเป็นเจ้าของ
ซอนมี(นอ.)
ยายจ๋าซอนมีไปทำงานก่อนนะ//วิ่งออกจากบ้านทันที
ยายนางเอก
ไม่รอให้ยายพูดเลย
ซอนมี(นอ.)
สวัสดีค่ะคุณกัน//ยกมือไหว้เจ้าของร้าน
เจ้าของร้าน(กัน)
อื้มมาเร็วนะเราเนี่ย
ซอนมี(นอ.)
ค่ะ//ยิ้มให้กัน
เจ้าของร้าน(กัน)
วันนี้เธอไปดูแลเพื่อนฉันแล้วกันน่ะมันเป็นคนโหดน่ะเลยไม่มีคนไปเอนเตอร์เทนมัน
ซอนมี(นอ.)
แล้วทำไมต้องเป็นหนูละคะ
เจ้าของร้าน(กัน)
ก็เธอน่าจะนิ่งสุดกว่าผญพวกนั้น
ซอนมี(นอ.)
หมายถึงไม่อ่อยอย่างนั้นหรอคะ5555
เจ้าของร้าน(กัน)
ไปทำงานได้แล้ว
ซอนมี(นอ.)
ค่ะเพื่อนคุณกันอยู่ห้องไหนคะ
เจ้าของร้าน(กัน)
ออ 101น่ะ
เสียงเคาะประตูของหญิงสาวก่อนจะเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมกับเหล้าที่เจ้าของร้านสั่ง
ซอนมี(นอ.)
คุณกันให้ฉันมาดูแลคุณค่ะ
ซอนมี(นอ.)
//ไปนั่งข้างๆพอ.
ซอนมี(นอ.)
//ชงเหล้าให้พอ.
เจ้าของร้าน(กัน)
ไงไอ้มิน//กันเปิดประตูเข้ามา
เจ้าของร้าน(กัน)
น้องซอนมีเป็นไงบ้างคะเหนื่อยมั้ย//พูดเสียงหวานใส่นอ.
เจ้าของร้าน(กัน)
น่ารักจังเลยนะ
ซอนมี(นอ.)
//อมยิ้มเขินนิดหน่อย
เจ้าของร้าน(กัน)
//นั่งตรงข้ามพอ.
คามิน(พอ.)
//ถอดเสื้อคลุมคุมขาให้
คามิน(พอ.)
คุมไว้ซะฉันไม่ชอบคนแต่งตัวมายั่วฉัน//❄️
ซอนมี(นอ.)
ยั่วตรงไหนคุณ//พยายามเอาเสื้อคลุมออก
คามิน(พอ.)
//ก้มไปกระซิบข้างหู
คามิน(พอ.)
ไอ้กันมันดูของเธอไม่รู้รึไง❄️
ตึกๆๆๆๆๆๆเสียงหัวใจทั้งสองเต้นเร็วขึ้น
เจ้าของร้าน(กัน)
เฮ้ยใกล้เด็กในร้านกูเกินไปละ
คามิน(พอ.)
//เอาหน้าออกห่าง
เจ้าของร้าน(กัน)
เป็นไงเด็กกูหน้ารักมั้ย
เจ้าของร้าน(กัน)
ดูแลมันหน่อยนะฉันไปข้างนอกก่อน
เจ้าของร้าน(กัน)
//ออกจากห้อง
ซอนมี(นอ.)
คุณพอได้แล้วนะคะเดี๋ยวขับรถกลับไม่ได้
คามิน(พอ.)
กลับไม่ได้ฉันเปิดห้องนอนได้❄️
ซอนมี(นอ.)
คนบ้าอะไรเย็นชาชะมัด
อ่อย
ซอนมี(นอ.)
//นั่งชงเหล้าต่อ
คามิน(พอ.)
//เลื่อนมือไปใต้เสื้อคลุมที่ตัวเองคลุมขานอ.
ซอนมี(นอ.)
คุณหยุดนะ//กำลังจะลุก
คามิน(พอ.)
//คว้าเอวมานั่งคร่อมที่ตัก
ซอนมี(นอ.)
ปล่อยนะ//พยายามดิ้นออก
คามิน(พอ.)
อย่าดิ้นให้มากเดี๋ยวจะเดินไม่ได้//พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
คามิน(พอ.)
ทำงานแบบนี้มันก็ต้องมีบ้างสิ
ซอนมี(นอ.)
คุณอย่าฉันไม่ได้ขายตัวนะ
คามิน(พอ.)
//กอดนอ.แน่น ไซส์คอนอ.
ซอนมี(นอ.)
อื้ม~//เผลอครางออกมา
คามิน(พอ.)
😳(เสียงดีชะมัด)
คามิน(พอ.)
//เลื่อนมาจูบนอ.
ซอนมี(นอ.)
คุณบ้าไปแล้วรึไงปล่อยฉันไปนะ
คามิน(พอ.)
ไม่มีใครกล้าตีฉันเธอกล้าดียังไงฮะ
ซอนมี(นอ.)
ก็ใครให้คุณมาจูบฉันละห๊ะ!ฉันมีแค่หน้าที่เอนเตอร์เทนไม่ใช่มามีอะไรกับคุณนะไอ้โรคจิต
คามิน(พอ.)
เธอ!อย่างนี้มันต้องโดนสั่งสอน//อุ้มนอ.ไปห้องพักvip
ซอนมี(นอ.)
ปล่อยนะไอ้บ้าไอ้โรคจิต พี่กันช่วยซอนด้วย!!!!//โวยวายให้คนมาช่วย
คามิน(พอ.)
//ไม่สนใจเดินไปยังห้องพัก
คามิน(พอ.)
//วางนอ.บนโต๊ะในห้อง
คามิน(พอ.)
//แทรกกลางระหว่างขานอ.
ซอนมี(นอ.)
คุณปล่อยหนูไปเถอะ
คามิน(พอ.)
แต่งตัวมาอ่อยฉันอยู่แล้วไม่ใช่หรอ//ลูบหน้าขานอ.
ซอนมี(นอ.)
คุณพอเถอะหนูไม่ได้ขายตัวนะ
คามิน(พอ.)
อย่ามาทำมาไม่เคยหน่อยเลยอย่างเธอน่าจะโดนทุกวัน
ซอนมี(นอ.)
อย่ามาดูถูกฉันนะ
คามิน(พอ.)
ได้!//ก้มจูบนอ.ทันทีกอดเอวไว้แน่น
คามิน(พอ.)
//แทรกลิ้นเข้าไปในปากเล่นลิ้นกับนอ.
ซอนมี(นอ.)
//เล่นลิ้นไม่เป็น
คามิน(พอ.)
จูบไม่เก่งเลยเธอนิ
คามิน(พอ.)
//จูบต่อเลื่อนลงมาไซส์คอนางเอกพร้อมเลื่อนมือไปยังน้องสาวนอ.
ซอนมี(นอ.)
//ดิ้นขัดขืนอีกครั้ง
คามิน(พอ.)
อย่าดิ้นสิเดี๋ยวก็เจ็บตัวเอาหรอก
ซอนมี(นอ.)
หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ
คามิน(พอ.)
ไฟติดแล้วจะดับได้ไงละ
คืนที่....
ซอนมี(นอ.)
คุณปล่อยหนูเถอะนะ
คามิน(พอ.)
//ถอดกางเกงนอ.ออก
ซอนมี(นอ.)
ฮือๆๆๆๆ//ร้องไห้ออกมา
คามิน(พอ.)
//จับนอ.จูบเบาๆ
คามิน(พอ.)
//ลูบคลำหน้าอกนอ.
ซอนมี(นอ.)
//ตีหน้าออกพระเอก
คามิน(พอ.)
คลายจูบออก//ผมไม่ไหวแล้วคุณ
คามิน(พอ.)
//ถอดกางเกงเอา🐉ออกมาชักก่อนจะเสียบเข้าไปใน🐚นอ.
คามิน(พอ.)
//ไม่สนใจกระแทกเข้าออกแรงๆ
ก็มันครั้งแรกฉันนิไอ้บ้า อ๊า~
คามิน(พอ.)
//อุ้มนอ.ไปที่นอนแล้วเสียบต่อ
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง
คามิน(พอ.)
//ดูดทั่วตัวนอ.พร้อมกับกระแทกเต็มแรง
คามิน(พอ.)
แฮ่กๆๆๆ//ฟุบบนตัวนอ.
ซอนมี(นอ.)
คุณเอาออกก่อนเถอะฉันแสบ
ตึกๆๆๆๆๆๆเสียงหัวใจของทั้งสองกำลังเต้นแรง
ซอนมี(นอ.)
(อย่าใจเต้นแรงสิ)
คามิน(พอ.)
(เงียบไปเลยไอ้หัวใจบ้า)
คามิน(พอ.)
(แกจะมาใจเต้นกับเด็กแบบนี้ไม่ได้)
คามิน(พอ.)
//เอา🐉ออกแล้วนอนกอดนอ.จากข้างหลัง
คามิน(พอ.)
//มือลูบคลำเต้าทั้งสอง
กริ๊งๆๆๆๆๆๆเสียงโทรศัพท์นอ.ดังขึ้น
ยายนางเอก
📞ฮัลโหลซอนมีเมื่อคืนไปนอนไหนหึ
ซอนมี(นอ.)
📞เอ่อ...คือซอนนอนที่ร้านค่ะยายเมื่อคืนเลิกงานดึกค่ะที่ร้านเค้ามีลูกค้ามากินเลี้ยง//ลุกห่อตัวไปนั่งคุยตรงหน้าต่าง
ยายนางเอก
📞อ้าวเหรอนอนพอมั้ยหนะเรา
ซอนมี(นอ.)
📞พอค่ะยายไม่ต้องห่วงหนูนะ
ยายนางเอก
📞อื้มดีแล้วจะกลับมากินข้าวกับยายมั้ยละ
ซอนมี(นอ.)
//หันไปดูชายหนุ่มที่นอนบนเตียง
ซอนมี(นอ.)
//น้ำตาไหลหันกลับไปคุยโทรศัพท์ต่อ
ซอนมี(นอ.)
📞กลับค่ะยายเดี๋ยวหนูกลับไปกินข้าวกับยายนะคะ
ยายนางเอก
📞โอเคเดี๋ยวยายทำของโปรดรอนะลูกไม่ต้องรีบละทำงานมาเหนื่อยนอนต่อก็ได้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
