Return Love To Your Ex-boyfriend | รีเทิร์นรักนายแฟนเก่า
บทนำ
🤍สวัสดีคุณรี้ด!!!ที่น่ารักท่านนะคะ🙏🙏🙏
☘ทุกคนสามารถคอมเม้นท์แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวละครและให้คำติชมไรท์ได้เลยนะคะ แต่อย่าว่าไรท์แรงน้าาา🥰
❣ขอให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านสนุกกับนิยายของไรท์น้าาา
คำเตือน :
กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
❗ไม่มีเจตนาทำให้คนในรูปเสียหายค่ะ❗🙏
ภูมิ (พระเอก)
ชื่อ : ภควัต อัครรัตนะภูมินทร์ (ภูมิ)
อายุ : 24 ปี
(ลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูลอัครรัตนะภูมินทร์ที่มีทุกอย่างเพรียบพร้อม รักสนุก ไม่ชอบฟัง ควงสาวไม่ซ้ำหน้า เกลียดการโดนหักหลัง )"
"ตกใจอะไรขนาดนั้น...จำผัวเก่าเธอไม่ได้หรอ? หึ!"
นาบี (นางเอก)
ชื่อ : นวาริน ธาราคุณวงศ์ศาล (นาบี)
อายุ : 24 ปี
(ทายาทสาวสืบตระกูลเพียงหนึ่งเดียวของธาราคุณวงศ์ศาล เข้มแข็ง ไม่ยอมคน มีเหตุผล มีความมั่นใจสูง เด็ดขาดสุดๆ เธอทำได้ทุกอย่างเพื่อปกป้องสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตนั่นก็คือ"ลูก" )
"อย่ามายุ่งกับฉัน! เลิกตามตอแยฉันสักที เกรงใจแฟนใหม่ฉันบ้างเถอะ!"
มีนา (ลูกสาว)
ชื่อ : ภคนันท์ ธาราคุณวงศ์ศาล (น้องมีนา)
อายุ : 4 ขวบ
(สาวน้อยน่ารัก สดใส ร่าเริง จิตใจเมตตา มีเหตุผล พูดจาฉะฉาน ฉลาด หัวไว ดื้อเงียบ ร่างกายมี32ส่วนเหมือนพ่อไปแล้ว35ส่วน เพราะเหมือนเกิ้น!!! )
"หม่ามี๊ขา~มีนาอยากมีน้องค่ะ!"
"!!!"
"น้องหมาพันธ์กลมๆค่ะ มีนาอยากได้~"
ภูมิ (พระเอก)
ไอ้เชี้*นั่นใคร!!!
ร่างสูงตะคอกถามคนตัวเล็กตรงหน้าด้วยความเดือดดาลราวกับจะฆ่ากันให้ตายทางสายตา
นาบี (นางเอก)
แฟนใหม่ฉันเอง! คุณมีอะไรหรือป่าวคะ?
นาบีตอบภูมิออกไปด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น แต่หากภายในใจกลับไหวสั่นอย่างห้ามไม่ได้ เธอกลัว...กลัวเหลือเกิน...กลัวว่าเขาจะรู้ในสิ่งที่เขาไม่ควรรู้...
❗❗❗เรื่องราวและพฤติกรรมของตัวละครในเรื่องเป็นเพียงความคิดและจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้บุคคลในภาพเสียหายแต่อย่างใด หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ❗❗❗
💐โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน🙏🙏🙏
บทที่ 1
ย้อนกลับไปเมื่อ 4 ปีก่อน...
ภูมิและนาบีตกลงเป็นแฟนกันหลังจากคุยกันได้ 6เดือนกว่าๆ ภูมิจึงตัดสินใจขอนาบีเป็นแฟนทั้งสองรู้จักกันครั้งแรกก็ตอนรับน้องของทางคณะ ภูมิรักนาบีมาก จนขึ้นปี2 ทั้งสองคนก็ยังคบกันอยู่ และเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเป็นวันเกิดอายุครบ 20ปีบริบูรณ์ของภูมิ ซึ่งนาบีก็ได้มอบสิ่งที่หวงแหนมากที่สุดให้กับคนรักเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดและเป็นสิ่งยืนยันว่าเธอกับเขาเป็นของกันและกันแล้ว นั่นก็คือ"ครั้งแรก"ของเธอ จนกระทั่งวันนี้...
ภูมิ (พระเอก)
เมื่อกี้เธอคุยกับใคร?
ร่างสูงเดินเข้ามาถามแฟนสาวอย่างโกรธเคืองหลังจากที่เห็นว่าเธอคุยกับชายคนอื่นด้วยท่าทางสนิทสนมทั้งที่ก็รู้ว่าชายคนนั้นคือ"พี่รหัส"ของเธอเอง
นาบี (นางเอก)
อ้าวภูมิซ้อมบอลเสร็จแล้วหรอคะ เรากำลังจะเดินไปหาพอดี
"นาบี" ถามแฟนหนุ่มออกไปด้วยท่าทางสดใสและยิ้มให้เหมือนเช่นทุกครั้ง
ภูมิพูดขึ้นเสียงดังจนคนตัวเล็กสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ
นาบี (นางเอก)
เอ่อ มะ...เมื่อกี้พี่คีย์เขาเอาขนมมาให้เราน่ะ เราเลยขอบคุณพี่เขา แค่นั้นเอง
คนตัวเล็กตอบออกไปเสียงสั่น เป็นแบบนี้แทบทุกครั้งที่เขารู้ว่ามีผู้ชายมาคุยกับเธอ
ภูมิเดินเข้าไปใกล้แฟนสาวแล้วกระชากกล้องขนมเค้กที่อยู่ในมือคนตัวเล็กโยนทิ้งลงถังขยะใกล้อย่างไม่นึกเสียดาย
นาบี (นางเอก)
โอ๊ะ! ภูมิเธอทำไรของเธอ
นาบีพูดออกมาเสียงแผ่วปนตกใจกับการกระทำของภูมิ
ภูมิ (พระเอก)
อยากกินมากนักทำไมไม่บอกฉัน ฉันจะซื้อทั้งโรงงานให้เธอกินก็ยังได้ ทำไมต้องชอบกินของคนอื่น ทำไมไม่ปฏิเสธมันบ้าง!!!
ภูมิที่โดนความหึงหวงครอบงำ จนไม่สามารถความคุมอารมณ์เดือดดานของตัวเองได้เผลอตะคอกใส่นาบีเสียงดัง จนเธอแทบน้ำตาคลอ
ภูมิ (พระเอก)
มานี่เลย ขึ้นรถ!
คนตัวโตกว่าดันร่างเล็กเข้าไปในรถสปอร์ตคันหรูของตัวเอง บีบข้อมือร่างเล็กด้วยแรงของผู้ชายจนเธอร้องเสียงหลง
นาบี (นางเอก)
โอ้ย! ภูมิเราเจ็บ ฮึก!
ภูมิ (พระเอก)
เจ็บก็ดีสิ จะได้จำว่าอย่าไปร่านกับใครอีก
ภูมิเดินขึ้นขึ้นฝั่งคนขับแล้ว ขับออกไปด้วยความเร็วมิดไมค์
นาบีได้แต่นั่งสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวด เธอไม่สามารถคาดเดาอะไรจากแฟนหนุ่มของเธอได้เลย
เข้ามาในห้องนอนร่างสูงก็เหวี่ยงร่างเล็กลงเตียงอย่างไม่ออมแรง จนร่างเล็กเบ้หน้าด้วยความเจ็บและจุก ร่างสูงไม่พูดพร่ำเขาตามขึ้นไปคร่อมร่างอันสั่นเทาของแฟนสาวเอาไว้ ตามด้วยกระชากเสื้อนักศึกษาตังโคร่งพร้อมกับกระโปรงทรงพีทยาวเลยเข่าของเธอออกแล้วเขวี้ยงทิ้งอย่างไม่ใยดี ไม่รอช้าเขาก้มลงไปจูบปากร่างเล็กด้วยความโกรธจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดจางๆ ต่อมาร่างสูงจับแก่นกายใหญ่สอดเข้าไปในช่องทางรักแล้วกระแทกทีเดียวจนสุดความยาว ทำเอาคนที่ไม่มีอารมณ์ร่วมกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอทำได้เพียงปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาและปล่อยให้เขาทำอย่างที่เขาต้องการ
นาบี (นางเอก)
ฮรึก...ฮือ...จะ...เจ็บ
ตอนนี้ร่างเล็กเพียงแค่ภาวนาให้เขาทำให้เสร็จสักที เธอทนความเจ็บปวดแทบไม่ไหวแล้ว
ฝ่ามือใหญ่ฟาดลงที่ต้นขาของแฟนสาวจนขึ้นรอยมือ เขาโกรธ โกรธที่เธอไม่ทำตัวสนิทกับชายคนอื่น โกรธที่เธอยิ้มให้คนอื่น เขาหวงเธอ เขาอยากให้เธอเป็นของเขาคนเดียวและตลอดไป
ภูมิ (พระเอก)
จำเอาไว้ เธอเป็นของฉัน ทุกอย่างที่เป็นเธอมันเป็นของฉัน นาบี! อ่าส์!
เขากระแทกแก่นกายใส่ร่องรักอันบอบช้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่มีท่าทีว่าเขาจะเห็นใจเธอที่นอนน้ำตานองเลยสักนิด
ภูมิ (พระเอก)
อ่าส์...อื้ม...โคตรเสียวเลย อ่าส์
ภูมิ (พระเอก)
ไม่ไหวแล้วที่รัก จะ สะ...เสร็จว่ะ
ภูมิ (พระเอก)
อะ...อ่าส์ แม่งโคตรดี
ในที่สุดกิจกรรมรักอันโหดร้ายก็จบลงสักที ร่างเล็กที่สั่นเทาของนาบีค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงโดยไม่สนคนที่นอนหอบอยู่ข้างกาย เธอเดินเข้าห้องน้ำชำระร่างกายแล้วฟุบลงใต้ฝักบัวปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาให้พอใจ วันนี้คงเป็นวันที่เธอเสียใจที่สุดตั้งแต่รู้จักกับผู้ชายคนนี้ คนที่ทำให้เธอหลงรัก คนที่ทำให้เธอมีความสุข แต่ต่อไปนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว...เธอเลือกแล้ว...
หลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าเขาหลับไปแล้ว เธอจึงใส่เสื้อผ้าที่เคยลืมไว้ห้องเขาและแอบเก็บของบางส่วนที่เอามาไว้เผื่อมาค้างกับเขา เหลือไว้เพียงรูปถ่ายคู่กันที่วางไว้โต๊ะหัวเตียงเท่านั้น แล้วก็ก็เลือกที่จะเดินออกไปเงียบๆ...และไม่กลับมาเจอเขาอีก...อาจจะตลอดไป
บทที่ 2
เสียงใสของเด็กน้อยวัย4ขวบ ร้องเรียกเพราะเห็นผู้เป็นแม่นิ่งไป นั่นทำให้นาบีหลุดจากภวงค์ความคิดเมื่อครู่
นาบีย่อตัวนั่งลงโอบอุ้มลูกสาวตัวน้อยเข้ามาให้อ้อมแขน
มีนา (ลูกสาว)
คุณยายให้มีนามาตามหม่ามี๊ลงไปทานข้าวค่ะ
นาบี (นางเอก)
แล้วลูกสาวหม่ามี๊ทานแล้วเหรอคะ ฮึ!
นาบีถามเสียงหวานให้กับลูกสาว พลางอุ้มเด็กน้อยลงบันไดบ้าน มุ่งตรงไปยังโต๊ะทานข้าวขนาดใหญ่ ที่มีคุณตาคุณยายของมีนานั่งอยู่ก่อนแล้ว
มีนา (ลูกสาว)
มีนาทานปังๆปิ้งกับนมที่คุณยายอุ่นให้เรียบร้อยแล้วค่ะ
นาบี (นางเอก)
เก่งมากค่ะคนสวย จุ๊บ เดี๋ยวหนูไปเล่นกับยายรอหม่ามี๊ก่อนนะคะ
นาบีวางร่างกลมๆของมีนาลงพื้นอย่างเบามือ รอเท้าถึงพื้นเด็กน้อยตัวกลมก็วิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปหายาย หรือป้าสายใจ แม่บ้านที่ช่วย"คุณหญิงอัญมนี"เลี้ยงนาบีมาตั้งแต่เกิดแล้วก็เป็นพี่เลี้ยงมีนาช่วยเธออีกด้วย
นาบี (นางเอก)
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อคุณแม่ จุ๊บ
นพดล (พ่อนางเอก)
อรุณสวัสดิ์ลูกสาวพ่อ ฟอด!
อันมณี (แม่นางเอก)
สวัสดียามเช้าจ่ะสุดสวยของแม่ ฟอด!
และนี่คือสิ่งที่เธอทำประจำทุกๆเช้าวันใหม่ คือการเอ่ยสวัสดียามเช้าและกอดหอมผู้เป็นบิดามารดาอย่างออดอ้อน
นาบี (นางเอก)
แม่คะ พ่อคะ คือ...
อันมณี (แม่นางเอก)
มีอะไรหรือป่าวลูก
นพดล (พ่อนางเอก)
นั่นสิ มีอะไรก็พูดมาเถอะ พ่อกับแม่พร้อมรับฟังลูกเสมอ
นาบี (นางเอก)
หนูว่าจะพามีนากลับไทยค่ะ
ใช่แล้ว ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อ4ปีก่อน นาบีก็ตัดสินใจลาออกจากมหาวิทยาลัยเดิม เพราะไม่อยากเจอหน้าภูมิ เธอบินมาอยู่กับบิดามารดาที่มาดูแลธุรกิจอยู่ประเทศจีน โดยเธอบอกท่านทั้งสองเพียงว่า ได้บอกเลิกภูมิเพราะไม่รักภูมิแล้ว ไม่อยากทำให้เขาต้องอึดอัดเวลาเจอหน้าเธอที่มหาวิทยาลัย พวกท่านก็เข้าใจดี แต่ผ่านไปเพียงเดือนเศษๆ อันมณีก็สังเกตว่าลูกสาวมีอาการแปลกๆ คือตื่นมาอาเจียนตั้งแต่เช้าและเหม็นอาหารที่มีกระเทียม นั่นยิ่งทำให้อันมณีมั่นใจว่าสิ่งที่คิดไม่ผิดอย่างแน่นอน เธอจึงตัดสินใจออกไปร้านขายยาเพื่อซื้อที่ตรวจครรภ์เองกับมือ แล้วเอาขึ้นไปให้นาบีที่นั่งดมยาหอมอยู่ในห้องนอน ผลออกมาคือเธอท้อง...อันมณีจึงพาลูกสาวไปฝากครรภ์ในโรงพยาบาลที่ดีที่สุด นาบียอมบอกผู้เป็นมารดาว่าพ่อของลูกคือใคร ทั้งนพดลที่เป็นบิดาและอันมณีที่เป็นมารดา ก็ไม่ได้กล่าวว่าลูกสาวที่ท้องตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ไม่โกรธเคืองฝ่ายชายที่ไม่แสดงความรับผิดชอบแต่อย่างใด เพราะพวกท่านเข้าใจดีและเคารพการตัดสินใจของลูกสาวเพียงคนเดียวว่าไม่ต้องการให้ฝ่ายชายรับรู้เรื่องลูกของเธอ
นาบี (นางเอก)
คุณพ่อคุณแม่จะว่าอย่างไรคะ
อันมณี (แม่นางเอก)
หึ แม่จะว่าอะไรเราล่ะ ดีซะอีกพามีนาไปเที่ยวไทยบ้าง เที่ยวแต่ที่จีนคงเบื่อน่าดู
นพดล (พ่อนางเอก)
พ่อเห็นด้วยนะ พาลูกไปเล่นกับเพื่อนๆหนูด้วย คงคิดถึงกันมากแน่เลย
นพดลกับอันมณีตอบลูกสาวอย่างเห็นด้วย และพวกท่านก็หวัง...หวังว่ามีนาจะได้เจอหน้า"พ่อ"ของเขาเสียที
นาบี (นางเอก)
พอดีหนูอยากกลับไปดูบริษัทที่นั่นบ้างค่ะ คุณพ่อบินไปกลับคงเหนื่อยแย่เลย
ครอบครัวของนาบีค่อนข้างมีฐานะพอควร มีบริษัทที่ใหญ่โตทั้งในและต่างประเทศ พอๆกับครอบครัวของภูมิที่เป็นหุ้นส่วนกัน
อันมณี (แม่นางเอก)
แล้วหนูจะไปเมื่อไหร่ล่ะลูก
นาบี (นางเอก)
พรุ่งนี้สายๆค่ะ
มีนา (ลูกสาว)
เย้ๆ มีนากำลังจะได้ไปเที่ยวแล้ว
เด็กน้อยที่แอบได้ยินผู้เป็นแม่กล่าวกับคุณตาคุณยาย ก็ดีใจส่งยิ้มหวานจนตาหยีให้ผู้เป็นแม่
นาบี (นางเอก)
เร็วเชียวนะเรื่องเที่ยวเนี่ย
มีนา (ลูกสาว)
คุณยายบอกว่า ลูกหม่ามี๊เหมือนหม่ามี๊ค่ะ คิกๆ~
เด็กน้อยหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดีเมื่อรู้ว่าจะได้เที่ยวสมใจ
เป็นมื้อเช้าที่เต็มไปด้วยความสุข และเสียงหัวเราะ เพียงเห็นลูกสาวผู้มีค่าเหนือทุกสิ่งมีความสุข นาบีก็ไม่อยากให้รอยยิ้มนั้นหายไปเลย อยากให้ลูกมีความสุขตลอดไป...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
