สวัสดีครับผมชื่อแม็ก

"อายุ20ปีกำลังเรียนมหาลัยหนึ่งอยู่ในวันนั้นเองผมก็ได้จบชีวิตตัวเองด้วยเหตุบางอย่าง"

ผมนั่นลืมตาตื่นขึ้นด้วยความมึนงง และผมก็เลือบไปเห็นชายชราผมสีขาวมีหนวดมีเครารถงรังผมนั่นได้แต่คิดในใจฉันฆ่าตัวตายไปแล้วนี่แต่ผมนั่นยังไม่ทันคิดชายชราคนนั้นก็พูดขึ้น

ใช่เจ้านั่นได้ตายลงไปแล้วแต่ด้วยเหตุผลบางประการวิญญาณของเจ้านั้นแปลกประหลาดกว่าคนอื่นเขา"ชายชรา

ผมนั่นได้ตกใจอยู่พักใหญ่แล้วพยายามคิดว่าฉันตายแล้วหรอไม่นานหลังจากนั่นฉันก็ได้เข้าใจแหละคิดในใจเหมือนกับนิยายพวกนี้หรอ"ไม่นานชายชราก็ได้ถามขึ้น

ใช่แล้วแหละจะไห้เจ้าไปเกิดใหม่ด้วยพร5ข้อตามที่เจ้าต้องการ"ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและแววตาที่สุดแสนอ่อนโยน

ถ้างั้นข้อหนึ่งข้าขอไห้เกิดในโลกโต้วหลัว

ข้อสองข้าขอเกดในตละกลูใหญ่ๆ

ข้อสามข้าขอมีระบบเหมือนคนอื่นเขาบ้าง

ข้อสี่ข้าขอเกิดเป็นตัวละครโกโจ

แหละข้อสุดท้ายข้าขอไห้ข้านั่นมีความสุข

ชายชราที่เห็นรอยยิ้มของเขาก็ได้เข้าใจได้ในทันทีแหละคิดในใจเด็กหนุ่มวัยเพียง20ปีนั่นผ่านอะไรมามากมาย

"ข้าขอมากไปรึป่าวครับ"

ไม่หรอกงั้นเจ้าก็ไปเถอะ"ชายชราคนนั้นเพียงแค่โบกมือสติของแม็กก็เริ่มเลือนรางลง

"ผ่านไป5ปี"

มีเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาผมสีขาวกับตาสีฟ้าออกน้ำเงินราวกับท้องทะเลมหาสุมทรมีหญิงรับใช้มากมายไล่ตามเขาแต่ก็ตามเด็กหนุ่มไม่ทัน

หญิงรับใช้นั่นไม่ธรรมดาพวกเขาอยู่ในระดับ92กันหมดแล้วแตาเด็กหนุ่มเป็นอัจฉริยะในรอบสองพันปีจะมีสักคน

หญิงรับใช้ได้ตะโกนบอกเด็กหนุ่มไปนายน้อยคะนี่มันจะได้เวลาปลุกวิญญาณยุทธแล้วค่า"หญิงรับใช้พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ

เห๋~มันยังไม่ถึงเวลานี่น่าเหลืออีกตั้งเยอะ//ใช่ครับชื่อเก่าในโลกเดิมของผมชื่อแม็กแต่ในโลกนี้ชื่อของผมชื่อเฉินห่าวหรานและผมก็ได้นิสัยของตัวละครนี้มาด้วยแหละมันโคตรน่ารำคาญ"ผ่านไปสองชั่วโมงและแล้วก็ถึงเวลาปลุกวิญญาณยุทธ"

มีผู้อาวุโสมากมายมาดูการทดสอบในครั้งนี้และมีผู้นำตละกูลหรือก็คือพ่อและแม่ของห่าวหรานมาดูการปลุกวิญญาณยุทธในครั้งนี้

ทันทีที่เขาได้ก้าวเดินเข้ามาเขาก็ได้สัมผัสถึงออร่าความกดดันในสายตาผู้คนเขานั่นได้ยิ้มด้วยใจที่เต้นรัวๆ"เจ้าพร้อมรึยังผู้อาวุโสคนนั้นได้ถามห่าวหรานไป

ข้าพร้อมแล้วโปรดเชิญผู้อาวุโสเขาได้ใช้คำที่หยอกล้อจนทำให้ผู้อาวุโสคนนั้นได้แต่โกรธเคืองแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ โปรดปล่อยวาง"ผูู้อาวุโสปล่อยวงแหวนระดับ97 ดำ ดำ ดำ​​​​​​​​​​​​​ ดำ ดำ ดำ แดง แดง แดง

"ผู้อาวุโสคนนั่นได้ยื่นมือมาแตะตัวของห่าวหราน"

ห่าวหรานได้หลับตาลงแต่ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาในหัวและปรากฎภาพแปลกๆขึ้นต่อหน้าเขา

[แจ้งเตือนตรวจพบพลังงาน]

[ทำการเปิดใช้งานระบบนำทาง]

[10%]

[50%]

​​​​​[​​99%]

[100%]

ห่าวหรานได้ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ไม่นานก็ปรากฎแสงสีทองรอบกายของห่าวหรานจนทำไห้ผู้อาวุโสตกใจเป็นอย่างมาก"

เมื่อห่างหรานลืมตาขึ้นก็ปรากฎอาวุธในมือซ้ายและขวามือ"ผู้อาวุโสคนนั้นได้ตกใจและได้พูดขึ้นมา" วิญญาณยุทธคู่!!!!

ผู้คนรอบข้างต่างตกใจเพราะวิญญาณยุทธคู่นั่นหายากยิ่งหนัก" ในมือซ้ายถือดาบประจำตละกูลและในมือขวาถืออาวุธที่แปลกประหลาด

แต่ครั้งคราวนี้ก็ปรากฎดวงดาวมากมายที่อยู่เคียงข้างห่าวหราน

วิญญาณยุทธสามอัน!!!ผู้คนต่างตกใจเป็นอย่างมากเพราะไม่เคยมีในหน้าประวัติศาสตร์มาก่อน

ผ่านมา10ปี

ท่านพ่อท่านแม่เสียงเด็กหนุ่มได้เอ๋ยขึ้น เจ้ามีอะไรรึพ่อของห่าวหรายนด้ถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

ข้าอยากออกจากตละกูลนะครับห่าวหรานได้ใช้คำพูดอันอ่อนหวาน อื้มทำตามใจเจ้าเถอะ"เจ้าตละกูล

"เมื่อเด็นหนุ่มได้ยินแบบนั้นเขาก็ได้ยิ้มออกมา" 

ที่ป่าแห่งหนึ่ง"ได้มีหญิงสาวผมสีดำดวงตาทอประกายกำลังสู้กับสัตว์วิญญาณ และตอนนี้วภาพของหญิงสาวมีแต่บาดแผล

ห่าวหรายที่เห็นแบบนั้นก็รู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก เขาเป็นใครกันนะทำไมข้าถึงรู้นึกแปลกๆ"ห่าวหราน

"ตอนนี้หัวใจของเขานั้นเต้นรัวๆเหมือนกับกำลังระเบิดออกมา"

ทักษะที่1ฟาดฟัน"หญิงสาวได้เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วและสง่างามเหมือนกับกำลังร่ายรำ"

แต่สัตว์วิญญาณตัวนั้นก็ไม่ได้สิ้นลมมันได้โต้กับจนทำไห้หญิงสาวอาการสาหัส

"ตอนแรกห่าวหรานกำลังเดินหนีแต่พอเจอแบบนี้เข้าเขาก็ตัดใจไม่ถูก"

[แจ้งเตือน]ภารกิจระดับCช่วยเหลือหญิงตรงหน้า"เสียงภารกิจ

ห่าวหรานได้ยิ้มออกมาพร้อมกับพูดในใจ"หึยังไงข้าก็จะช่วยอยู่แล้ว และเขาก็ได้กระโดดเข้าไปพร้อมแปรเปลี่ยนวิญญาณยุทธของเขาเป็นค้อนฮ่าวเทียน

ทักษะที่หนึ่งค้อนทำลาย"เขาได้ทุบค้อนลงไปที่สัตว์วิญญาณตัวนั้น ด้วยอนุภาพที่รุนแรงจนทำไห้เลือดไหลนองเต็มพื้นไปหมด

หญิงสาวที่ตกตลึงกับภาพตรงหน้าของเธอก็ได้พูดขึ้น"เจ้าเป็นใครกันแน่

ข้านะหรอข้าชื่อห่าวหรานชายผู้ที่จะสร้างตำนานยังไงละห่าวหรานพูดพร้อมเสยผมขึ้นด้วย บรรยากาศตรงนั้น แหละเลือดที่ติดใบหน้าเล็กน้อย

หญิงสาวที่เห็นแบบนั้นหัวใจของเธอก็เต้นรัวๆเหมือนกับกำลังระเบิดออกมา"

ตอนนี้ใบหน้าของนางได้แดงฉ่าไปจนถึงใบหู ห่าวหรานที่เห็นแบบนั้นก็ได้ถามขึ้น"เจ้าเป็นอะไรรึป่าว

นางที่เห็นแบบนั้นก็รีบพูดปัด ข-ข้าไม่เป็นอะไร"หญิงสาว

ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรหญิงสาวที่สงสัย ก็ได้เอ่ยถาม"ข้าชื่อเฉินห่าวหรานหรือเจ้าจะเรียกข้าเฉินห่าวก็ได้นะ"เขาพูดด้วยรอยยิ้ม

ข้าชื่อนิ่งฟางหยวน"ฟางหยวนเอ่ยด้วยเสียงเรียบ

แซ่นิ่งหรอข้าไม่เห็นเคยเจอชื่อนี้ในเรื่องเลยนิ"พูดในใจ

เห๋~ตละกูลหอแก้วนะหรอข้าไม่เห็นรู้เลยว่านิ่งเฟิงจื้อจะมีลูกสองคน ห่าวหรานถามด้วยความสงสัย

ฟางหยวนที่เห็นแบบนั้นก็ได้ทำหน้าเศร้าและได้พูดขึ้น ใช่ข้าเป็นลูกนอกสมรสและข้าก็ถูกทิ้ง"ฟางหยวน

งั้นหรอแต่ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่งัันไปกับข้าไหมละ ห่าวหรานพูดพร้อมรอยยิ้มดั่งเช่นเคยและยื่นมือไปไห้ฟางหยวน"

ฟางหยวนที่เห็นแบบนั้นก็รู่สึกว่าเขาคนนั้นแตกต่างจากคนอื่นที่มองเขา อื้มงั้นข้าจะไปกับเจ้าด้วย",ฟางหยวนตอบรับพร้อมยิ้มแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจิตใต้สำนึกของนางได้บอกถ้าไปกับชายคนนั้นจะเป็นการดีที่สุด

จบครับๆ55555

"หลังจากทีฟางหยวนดูดซับวงแหวนเสร็จ"

ฟางหยวนได้ลืมตาขึ้นพร้อมกับวงแหวนพันปีสีม่วงอ่อน และพบชายตรงหน้าที่กำลังเฝ้านาง

ห่าวหรานเจ้าไม่พักหรอ นางได้ถามชายตรงที่ก่่อไฟ"ฟางหยวน

ข้าจะพักได้ยังไงละเพราะมีสาวสวยอยู่ตรงหน้า"ห่าวหรานพูดด้วยความหยอกล้อ

นางที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้หน้าแดงไปจนถึงใบหู นางนั้นไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเพราะนางไม่เคยรู้จักกับความรัก

ห่าวหรานที่เห็นแบบนั้นก็ได้หัวเราะขึ้นมาหึๆเจ้านี่น่าสนใจจริงๆ"ห่าวหราน

อ-อะไรของเจ้า ฟางหยวนพูดด้วยคำเลิ่กลั่กตัวนางไม่รู้ว่าชายตรงหน้าคิดกับตัวเองยังไง

เอาเถอะเจ้าเข้านอนเถอะพรุ้งนี้เราต้องเดินทางกันแล้ว"ห่าวหราน

พวกเราจะไปไหนกันหรอ"ฟางหยวนถามด้วยความสงสัย

จะอะไรกันเล่าก็ไปเข้าโรงเรียนเชร็คยังไงละ"ห่าวหรานพูดด้วยรอยยิ้มและมีสายตาที่ตื่นเต้น

ฟางหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะนางก็ยังไม่มีโรงเรียนอยู่เหมือนกัน อื้มฟางหยวนด้วยคำสั้นๆก็ไปเข้านอน

"เวลาผ่านไปจนถึงช่วงยามรุ่งสาง"

ห่าวหรานได้ตื่นขึ้นมาและพบกับภาพตรงหน้า ฟางหยวนหญิงงามที่กำลงนอนกอดตนเสื้อผ้าที่มีเพียงน้อยนิดก็เผยไห้เห็นเรือนร่างขาวนวลดั่งกับหลุดออกมาจากภาพวาด"

ห่าวหรานที่เห็นแบบนั้นก็สตั้นไปพักหนึ่งแต่ก็ตั้งสติได้และได้ปลุกฟางหยวนขึ้นมา ฟางหยวนเจ้าตื่นได้แล้ว

เช้าแล้วหรอ ฟางหนวนได้ลุกขึ้นมาและนางก็ได้ถามห่าวหรานไป เจ้ามานอนกับข้าได้ยังไงนางถามด้วยความสงสัย

ก็เจ้านั้นแหละที่มานอนกับข้า"ห่าวหราน

ฟางหยวนได้นึกถึงเรื่องเมื่อคืน ยามดึกนางได้ลุกไปทำธุระและนางก็เข้าผิดเต้น ข้าขอโทษเจ้าด้วย"ฟางหยวน

ไม่เป็นอะไรงั้นเราไปกันเถอะ ห่าวหรานพูดขึ้นด้วยความเร่งรีบเพราะตอนนี้มันใกล้เวลาทดสอบแล้ว ฟางหยวนที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่งตัวและออกเดินทาง

ณ ทางถนนก็ได้มีชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังเดินทางด้วยเท้ากำลังมุ่งหน้าไปยังโรงเรียน

พี่ข้าเดินไม่ไหวแล้ว เสียงเล็กน่ารักเสียงหนึ่งที่กำลังอ้อดอ้อนพี่ชายของตน

เห้อเสียงถอนหายใจเฮือกหนึ่งดังขึ้น เจ้านี่นะ

โถ่~พี่ก็อาจารย์ของท่านไห้มาโรงเรียนอะไรก็ไม่รู้ไกลก็ไกลแถมทางก็ยังเดินลำบากอีก"เสี่ยวอู่พูดเสียงหวาน

เอาเถอะเจ้ามาขี่หลังพี่เถอะ"ถังซานพูดด้วยความเอ็นดู

เย้พี่ใจดีที่สุด"เสี่ยวอู่ยิ้มร่าด้วยความดีใจ

หลังจากเดินทางไม่นานก็ได้พบชายหญิงอีกคู่ที่กำลงเดินทางเหมือนกัน

ท่านจะไปไหนรึ"ถังซานถามชายตรงหน้าด้วยความเป็นมิตร

ข้าจะไปที่เชร็คนะเจ้ามีอะไรรึป่าว"ชายตรงหน้าตอบไปและไม่ได้มองหน้าถังซานเลย

นี่เจ้านะพี่ซานของข้าถามด้วยความหวังดีนะเจ้าควรตอบไห้มันดีๆหน่อย"เสี่ยวอู่พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

ข้าไม่เป็นอะไรและข้าต้องขอโทษแทนน้องข้าด้วย"ถังซานนั้นรู้ดีว่าชายตรงหน้าแข็งแกร่งขนาดไหน

ถังซานงั้นหรอ เมื่อชายตรงหน้ายินแบบนั้นก็ยิ้มชั่วร้ายออกมา"ใช่แล้วนั้นคือห่าวหรานนั้นเอง

ถังซานที่เห็นแบบนั้นก็เริ่มระวังตัวทันที"

เจ้าทำอะไรอยู่เรารีบกันอยู่นะ"หญิงสาวผมดำดวงตาประกายได้พูดกับห่าวหราน

อ่าข้าขอโทษเจ้าด้วยไผกันเถอะฟางหยวนเมื่อชายตรงหน้าได้จากไปถังซานก็ได้เกิดความสงสัยว่า ชายคนนั้นเป็นใครกันทำไมถึงแข็งแกร่งเพียงนี้

"อ่าผมขอขามไปตอนสู้กับจ้าวอูจี๋เลยนะฮะเพราะนี้ผมยืดพอแล้ว"

เอาละพวกเรามาวางแผนกันเถอะ"ถังซานที่เป็นสายควบคุมและเป็นผู้นำได้พูดขึ้น

เจ้ามีแผนอะไรไหนพูดซิ เสียงอันยิ่งทนงตนได้พูดขึ้น"นิ่งหรงหรง

ข้ายังไงก็ได้ห่าวหรานกับฟางหยวนได้พูดพร้อมกัน เพราะว่าพวกเขามีความสามารถพอที่จะล้มแค่มหาปราชญ์วิญญาณเพียงคนเดียว

ก่อนเริ่มข้าอยากรู้วิญญาณยุทธของพวกเจ้าก่อน  เสี่ยวอู่ วิญญาณยุทธกระต่ายอรชร ระดับ29

ถังซาน หญ้าเงินคราม ระดับ29

ทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจหญ้าเงินครามฝึกได้ขนาดนี้เชียวหรอยกเว้นห่าวหราน"

นิ่งหรงหรง หอแก้วเจ็ดสมบัติ ระดับ26

จูจู๋ชิง วิฬาโลกันต์ ระดับ28

ห่าวหราน ดาบดาราสรรค์ ระดับ45

นิ่งฟางหยวน 7ดาบแห่งการตื่นรู้ ระดับ35

นิ่งหรงหรงที่ได้ยินชื่อนั้นก็ได้พูดขึ้นหึพี่สาวขยะของข้าเองหรอ หรงหรงพูดด้วยความดูถูกแหละมองฟางหยวนอย่างกับเศษขยะ

นางนั้นไม่ถูกกับฟางหยวนตั้งแต่เด็กแล้ว เมื่อฟางหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้โต้ตอบไป ขบะแบบข้าฝึกถึงระดับ35ด้วยวัยเพียง14ปีแล้วเจ้าละมีอะไรที่นำข้าบ้าง

เมื่อทุกคนที่เห็นบรรยากาศไม่ดี ถังซานเลยพูดขึ้นเอาละๆพอแล้ว อาจารย์พวกข้าพร้อมแล้วครับ

อื้มเอาชนะข้าไห้ได้ถึงหนึ่งก้านทูปพวกเจ้าถึงจะผ่าน"ชายที่ร่างกายดูแข็งแกร่งมีแต่กล้ามเป็นมัดๆได้พูดขึ้น

เอาพวกเราโจมตี"ถังซานได้คอยช่วยพวกเขาทำไห้ทุกอย่างนั้นดูราบรื่น

แต่อาจารย์ก็ไม่ยอมไห้โจมตีอยู่ฝ่ายเดียว

ทักษะที่สองมหาฝ่ามืออจละ จ้าวอูจี๋ได้ใช้ทะกษะเข้าไปโจมตีด้วยความรุนแรง

ทักษะที่หนึ่งการตื่นของขั้นที่1 ฟางหยวนได้ใช้ดาบมาป้องกันแหละตอบโต้ได้อย่างสูสี

อย่าได้ใจไปนักเลยทักษะที่สามเพิ่มแรงโน้มถ่วง

ทันใดนั้นร่างกายของฟางหยวนก็ได้หนักขึ้นและทรุดลงไป จ้าวอูจี๋ที่เห็นแบบนั้นก็กำลังโจมตี แต่ก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น

อาจารย์ท่านอย่างรังแกแบบนี้สิครับ"เสียงเด็กหนุ่มดังขึ้นจนทำไห้ทุกคนตกใจ

เจ้าหนุ่มเจ้าจะสู้กับข้างั้นรึ จ้าวอู่จี๋ได้มองไปที่ห่าวหรานเด็กหนุ่มผมสีขาวหน้าตาหล่อเหลาจนทำไห้ทุกคนต้องอิจฉา

จ้าวอู่จี๋ที่สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของห่าวหราน ได้พูดขึ้นถ้าเจ้าชนะข้าได้การดวลแบบหนึ่งต่อหนึ่งทุกคนจะผ่านการทดสอบนี้ เจ้าจะรับไหม"อาจารย์พูดด้วยมั่นใจ

ถังซานและฟางหยวนทีาเห็นแบบนั้นก็พยายามห้ามห่าวหราน แต่ก็ไม่เป็นผล

ห่าวหรานได้ยิ้มชั่วร้ายเพียงแค่แวบเดียวก็ได้หุบยิ้มทันที ได้สิอาจารย์

มีเพียงถังซานที่เห็นรอยยิ้มนั่นและได้ตกใจไปกว่าเดิมเมื่อเขามองด้วยเนตรปีศาจของเขา นั้นมันตัวอะไรกันออร่าแบบนี้ไม่ใช่ ระดับ45แล้ว เขาได้พูดในใจ

จ้าวอูจี๋ไม่รู้ว่าคนที่กำลังเผชิญหน้ากับเขานั้นราวกับปีศาจและระดับพลังที่แท้จริงของห่าวหรานนั้นไม่มีใครรู้