"เห้ยย!! มึง!ตื่นได้แล้ว! สายแล้วนะ!!"

"อืม....แม่...อีกห้านาที"

"แม่มึงอ่ะ! จะตื่นหรือไม่ตื่น!!..ไม่ตื่นใช่มั้ย!? ได้ อย่าหาว่าไม่เตือน"หญิงสาวแชมป์คาราเต้เอ่ยก่อนจะถอยห่างเตียงนอน พอได้ระยะเทอก็พุ่งตัวไปอย่างเร็วแล้วใช้เข่าคู่ทุ่มไปที่หลังของชายหนุ่มทันที...

"อัก!?#/@^# ย!! ทำอะไรของมึงเนี่ย!!!"

"เอ้าถามได้ ก็ปลุกมึงไง"

"อูยยยย เจ็บๆ "

ชายหนุ่มค่อยๆลุกขึ้นนั่งพลางลูบหลังตัวเอง

"ถ้ากูหลังหักขึ้นมาทำไงวะ!?"

"อ้าว...ก็ยังไม่หักนี่ ไปๆอย่าสำออยนักเลย กูจะไปรอหน้าห้อง ถ้ามึงขืนช้านะ!"เทอเอ่ยพลางชี้หน้าชายหนุ่มเหมือนจะบอกว่าตายแน่นอน

แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างสบายอารมณ์

ปล่อยให้ชายหนุ่มจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย

.

.

.

สวัสดีครับผมชื่อนนท์ เป็นคนดวงซวยมากถึงขั้นปานกลาง ส่วนนั่นน่ะชื่อเวีย...ชื่อผู้ชายมาก...ก็นะผมก็ไม่อยากเป็นเพื่อนมันนักหรอก แต่แม่นี่สิ!

เมื่อ 12ปีก่อน....(ตอนที่นนท์อายุ4ขวบ)

'นนท์นี่เลเวียนะลูก เทอเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่เอง เป็นเพื่อนกันนะลูก เล่นด้วยกันดีๆนะจ๊ะ'

'ซาหวัดดีฮะ ผมชื่อนนท์นะ เรามาเล่นขายของรึว่า เลเวียอยากเล่นพ่อแม่ลูกก็ได้นะ รึว่าเล่นบาบี้กันมั้ยฮะ?'

'....ม่าย เวียอยากเล่นต่อซู่!'

'เล่นยางงายหรอ?'

'มาเวียจาสอนนนน '

นับแต่นั้นมาผมก็เป็นเพื่อนกับเวียมาโดยตลอด..เพราะผมโดนเจ้าตัวข่มขู่ ...แต่พักหลังๆมานี้จากที่เวียชอบแกล้งผมดูเหมือนเดี๋ยวนี้ผมจะเป็นฝ่ายพูดหยอกล้อแกล้งเวียเสียเอง...พวกเราเรียนม.ต้นคนละโรงเรียนกันแต่...พอม.ปลาย......

.

.

.

"เห้ยเสร็จยังวะ สายแล้วนะๆ"

"เออ เสร็จแล้วๆ"

"เร็วๆ เลย คุณน้าคะ เวียไปก่อนนะคะ"เทอเอ่ยพลางไหว้แม่ของนนท์แล้วกระชากนนท์ออกจากบ้านทันที

"เห้ย!เวีย!! กูยังไม่ำด้แดกข้าวเช้าเลยนะเว้ย!"

"ไปแดรกอยู่โรงเรียนก็ได้นี่ "

"เห้อออออออออออออออออ"

ชีวิตในม.ปลายอันแสนสงบสุขของผมมันก็หายไปตลอดกาลนับตั้งแต่เวียย้ายเข้ามา........ผมต้องหาวิธีแก้เผ็ดบ้างแล้วหละ

คุณเพื่อน

EP.1 แกล้งขำๆ

-ตอนเลิกเรียน-

"เห้ยเวีย! ทำไมมาช้าจังวะ"

นนท์ที่ยืนรอที่หน้าโรงเรียนเอ่ยถาม

"โทษทีๆ "

"กูว่านมมึงก็ไม่ใหญ่ขนาดที่ทำให้มึงวิ่งช้านะ....คริคริ...อ้าวขอโทษดูผิด..........มึงไม่มีนมเลยนี่นาาาา"

"พ่องงง!!!"

"55555555555+"

"รีบกลับดีกว่า เชอะ!"

"อ้าวเห้ยย รอด้วยยยย"นนท์เอ่ยพลางรีบวิ่งตามเวียที่เดินไปก่อน

"แค่นี่ไม่เห็นต้องโกรธกันนี่นา"

"ปล่าวโกรธ~"

"นี่หันหน้ารึหันหลังอยู่หละเนี่ย? เหมือนกันเป้ะเลย"

"หืม ความสวยกูหรอ"

"ปล่าวแบนเกินแยกไม่ออกอันใหนหน้าอันใหนหลัง 5555+ โอ้ยยๆ เจ็บนะเว้ยย 555 กูหยอกน่าาาา โอ้ยย"

เวียเอากระเป๋านักเรียนฟาดนนท์ไปมา แต่นนท์กลับไม่สะทกสท้านแถมพูดหยอกสนุกปากอีกด้วย แล้วทั้งคู่ก็วิ่งไล่จับหยอกล้อกันจนถึงบ้าน...

-20:35-

-ณ แชท เลเวีย&นนท์ -

นนท์:เห้ยๆ นอนยังๆ

เวีย:ยางๆ ดูซีรี่เกาหลีอยู่ว์ มึงอะ

นนท์:กำลังจะนอนเลยทักมาเตือน

เวีย:เตือนไรวะ?

นนท์:เวลานอนอย่านอนคว่ำนะ เป็นห่วง

เวีย:ทำไม? กลัวกูหายใจไม่ออกหรอม?

นนท์:'นมมึงจะหด...อ้าว..มึงไม่มีนมนี่

เวีย:......

นนท์:เห้ยอย่าโกรธเพื่อนหยอกเองจุ๊บุๆ

เวีย:ที่นาบ้านกูขาดพนักงานหนึ่งตำแหน่งอะสนใจมาทำมะ? ตำแหน่งนี้เหมาะกับมึงดี

นนท์:ชาวนา?

เวีย:ควาย........

เวีย:ไม่ดูซีละ นอนดีกว่า ฝันดี

นนท์:...ฟ๊าคคคคค

.

.

เวียร์

น

นนท์

หลายเดิอนผ่านไปความกวนตีนของผมก็พัฒนาอย่างก้าวกระโดด หึๆ ใช่แล้วหละ!ถึงผมจะขี้แพ้ต่อคนอื่นๆมานักต่อนักแต่ความปากดีผมชนะมาหลายศึกแล้ววววว....แต่...ไอ่ศึกที่ว่าเนี่ยผมก็กวนตันกับยัยเวียได้คนเดียวเท่านั้นอะ กับคนอื่นเดี๋ยวปากไม่มีฟันแดรกข้าว

.

.

.

.

ในที่สุดโรงเรียนก็สั่งหยุดยาวเหตุน่ะหรอ...หึๆ....ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...ไม่ใช่ผอ.

ผมกับเวียวางแผนหยุดยาวนี้ไว้ว่าจะนอนขึ้นอืดอยู่เฉยๆบ้านใครบ้านมัน

.

.

.

.

"โอ้ยยยหิวข้าวจังวะ...กี่โมงแล้วเนี่ย...

เชรี่ยยยย บ่ายครึ่ง เห่อออ แม่ขาาา แม่่่่!"เวียทึ่พึ่งตื่นงัวเงียเดินลงมาจาห้องนอนพลางแหกปากเรียกแม่ของเทอลั่นบ้านแต่กลับไม่เจอใครนอกจากโน๊ตเล็กๆหน้าตู้เย็นในห้องครัว

>เลเวียวันนี้แม่ต้องออกไปทำธุระนะลูกค่ำๆแม่ค่อยได้กลับบ้าน กับข้าวแม่ไม่ได้ทำไว้ทำกันเองนะลูก เครื่องมีครบหมดในตู้เย็นนะจ๊ะ ถ้ามีอะไรขาดเหลือก็โทรหาพี่นนท์เขานะลูก

จากแม่<

"มรีอัลลัยขราดเหรือก็โทรหาพรี้นนท์ โถ่!!!!แม่!!! ไอ้นนท์มันเกิดก่อนหนูแค่เดือน2เดือนเอง เหอะๆ แล้ว....อืม...."เวียผู้ไม่เคยเข้าครัวมาก่อนในชีวิตก็ยืนมองตู้เย็นก่อนจะหันไปที่เตาแก๊สสลับกันไปมาแล้วทำหน้าเอ๋อแดรก....

.

.

.

.

.

.

-3ชม.ผ่านไป-

*อ้ะอ่ะอา อ้ะอ่ะอา อาอ่าอาาา ปรรรระอะอาา https://youtu.be/byiymnHIU9Y

*(เพลงประกอบก็มาหวะ555+)

จู่ๆเสียงโทรศัพของนนท์ก็ดังขึ้นเขาที่กำลังนอนอยู่ก็เอี่ยวตัวหันไปดู

*📲เวีย📲*

"หืม...ท่อน้ำที่บ้านตันรึยังไงเนี่ย แต่รับสักหน่อยดีกว่า ฮัลโหล่ววว"

เขาเอ่ยพลางกดรับสาย

"มึง..."เสียงปลายสายเอ่ยขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ

"ห๊ะ? อัลลัยมึง"

"กู...กูทำครัวบึ้ม..แล้วห้องกูชั้นบนตรงกับครัว..มันหายไปเลย...ขอไปอยู่บ้านมึงนะ...โอเครขอบใจ บาย"เวียตัดสายลงโดยไม่รอให้นนท์เอ่ยอันใดทั้งสิ้น

"......เหี้ยไรเนี่ยยยยยย วันหยุดกรู๊!!!!!!!"คุณเพื่อน

Ep.3

"อ้าวหนูเวียทำไมถึงได้หอบข้าวหอบของมาหรือจ๊ะ รึว่าจะทะเลาะกับคุณแม่"

แม่ของนนท์เอ่ยทักเวียที่หอบข้าวหอบของมาอยู่ที่หน้าบ้าน สภาพเทอเหมือนหนีสงครามโลกครั้งที่2ไม่มีผิด

"ป่าวค่ะ..คือว่าคุณแม่ท่านไม่อยู่ท่านเลยเขียนโน๊ตว่าถ้าหิวให้ทำกับข้าวเองเพราะท่านไม่ได้ทำไว้...แต่..ก็สภาพที่เห็นนี่แหละค่ะ...ห้องนอนหายครึ่งห้องเลย..แหะๆ"เทอเอ่ยพลางยิ้งอ่อน

"ยังไงก็ตามเข้าบ้านก่อนเถอะจ่ะ "แม่ของนนท์เอ่ยขึ้นพลางช่วยเวียหอบข้าวของเข้าบ้าน

"เวีย! มาแล้วหรอมม"

นนท์ที่เดินลงบรรไดเอ่ยขึ้น

"อืม..."

เทอพยักหน้าตอบ

"นนท์จ๊ะ ช่วยน้องเก็บของหน่อยนะลูก"

"ครับๆ"

หลังจากเก็บข้าวเก็บของเสร็จเราก็ใช้ให้นนท์ไปทำกับข้าใให้ส่วนเราก็ไปอาบน้ำสบายใจเฉิบ ไม่นานนักนนท์ก็มาเคาะประตูห้องน้ำ

"กับข้าวเสร็จแล้วนะ"

"เออๆเดี๋ยวดิ อาบยังมะเสร็จเลย"

"ไม่ใช่มึงขึ้นอืดในห้องน้ำแล้วหรอวะ"นนท์เอ่ยแซะเวีย

"บ้าเรอะ"

ถึงอาบนานแค่ใหนนมแกก็เท่าเดิมปะวะ มันไม่พองขึ้นหรอกกกก"

"กูอาบเสร็จละ"เวียเอ่ยพลางเอาผ้าเช็ดตัวโจมอกออกกจาหห้องน้ำแล้วเดินไปกินข้าวทั้งๆที่ตัวเปียก

"งอลกูหรออ รักดอกจึงหยอกเล่น แดกเยอะๆนะเผื่อใขมันจะไปเสริมนม กูไปล้างจากก่อน"นนท์เอ่ยก่อนจะเดินลงไปล้างจานทิ้งให้เวียกินข้าวเงียบๆคนเดียว....

ไม่นานนักนนท์ก็ล้างจานเสร็จเลยขึ้นห้องไปเขาก็พบกับ!!..กับการยึดอาณาเขตในห้องนอนของเขา

"มาแล้วหรอ? ไปๆ ไปอาบน้ำ จะได้รีบๆนอนหนื่อยจะตายอยู่ละ"

"เวีย...คือกูเป็นเจ้าของห้องนะ..กูต้องนอนพื้นหรอ?"

"แต่กูเป็นผู้หญิงนะเว้ย มึงไม่สงสารสาวน้อยน่ารักอย่างก็หรอ??????"เทอเอ่ยพลางกลิ้งไปมาบนเตียน

"ช่างเหอะๆอย่างน้อยมึงก็ใจดีปูที่นอนให้กูอะ"นนท์เอ่ยขึ้นพลางเดินเข้าห้องน้ำไป

.

.

.

.

-20:30.น-

"นนท์ มึงนอนยังวะ"

"ยังทำไม จะให้กูเล่านิทานให้ฟังหรอ"

"ไม่เล่นดิสัสกูซีเรียสนะเว่ย"

"เออๆมีไรๆ"

"คืองี้นะ..."

"จริงอะ!เห้ยยเหลือเชื่อ"

"ยัง!!!!!...คืองี้..คือกูชอบพี่แม็คม.6หว่ะมึง ทำไงดีวะ"

"อืม...ไม่เห็นจะยากเลยก็บอกพี่เขาไปตรงๆดิวะชักช้าเดี่ยวโดนคาบไปแดรกเดี๋ยวก็นกหรอก"

"แล้วมึงว่าพี่เขาจะชอบกูป้ะ?...นนท์...ไอ้นนท์!?"

"คร่อกกกก....คร่อกกก"

"เห้อ.....นอนก็ได้วะ"

คุณเพื่อน

EP.4

"อุก!!!!"จู่ๆนนท์ก็สดุ้งตื่นขึ้นมาในตอนเช้าพร้อมกับความจุกที่หน้าท้อง เขาค่อยๆลืมตาขึ้นพบว่าส้นเท้าของเวียไม่ได้อยู่บนเตียงตามที่มันควรอยู่ แต่กลับอยู่บนท้องของนนท์ คาดว่าน่าจะตกลงมาอย่างหนักหน่วง.....

"จ...เจ็บ....อูยยย~"นนท์เอ่ยขึ้นเบาๆพลางกุมท้องกลิ้งไปมา

"งืมม....แจ่บๆ....ฮืมม นนท์มึง&%@&+%%#@-แง่มๆ..."เสียงหญิงสาวละเมอดังขึ้น นนท์จึงทำการค่อยๆก้มลงไปใกล้ๆเทอแล้วทำการบีบจมูกเทอจนเทอสดุ้งตื่น..

"มึงทำเหี้ยไรเนี่ย!?"เทอเอ่ยพลางดึงคำเสื้อนนท์แล้วทุ่มลงเตียงไป..

"อักกก!! อูยยย เจ็บนะเว่ยกอลิล่า!!"

"มึงว่าใครกอลิล่าวะ นก!!!"

"....."ใช่แล้วนี่คือฉายาที่ทั้งคู่ตั้งให้กันเมื่อตอนม.ต้น

เวียชอบใช้กำลังเหมือนกอลอล่าส่วนนนท์ตามฉายาเปะๆ....นก....

.

.

.

.

.

*11:30น.*

"นนท์"

"ว่า"

"กูหิวอะ...ในตู้บ้านมึงมีไรบ้างอะ"

"มีของกินอะมึง"นนท์เอ่ยพลางนั่งเล่นเกมส์

"......เชอะ..."เวียเอ่ยพลางเดินลงไปชั้นล่างหาของสวาปาม

"หูย..ตู้เย็นบ้านมันยังกะร้านสดวกซื้อมีขนมทุกอย่างเลย...งั้น...โกยทุกอย่างนี่หละ เหอะๆ"

เทอเอ่ยขึ้นและไม่รอช้าที่จะโกยขนมในตู้แล้วเดินขึ้นห้องไป

"พอดีเลยเวียเอามากินด้วยดิ"

"เดี๋ยวดิกูต้องชิมก่อนอันใหนไม่หร่อยเดี๋ยวให้"

"อร่อยทุกอันอะ...เอามากินด้วย"

"ไม่เว้ย ใครบอกมึงไม่ลงไปเอาด้วยกันวะ "

"แต่ขนมกูนะ"

"แล้ว?"

"ก็ได้ๆ"เขาเอ่ยพลางหะนไปเล่นเกมส์ต่อ

"แหมมมน้องหมาน่าสงสาร~อะๆให้"เทอเอ่ยพลางยื่นขนมให้นนท์ไป

"เออนนท์ ไปเล่นสนามเด็กเล่นกันป่ะที่ท้ายเมืองอะ ที่ๆมึงโดนแกล้งนั่งร้องไห้ฉี่ราดอยู่ใต้ต้นไม้อะ"

"เออหว่ะ พูดขึ้นมากูก็คิดถึงแปลกๆ ไปตอนบ่ายๆก็แล้วกัน"

"เครๆ"

"เด็กๆ ทานข้าวจ่ะ"

ไม่นานนักเสียงแม่ของนนท์ก็ดังขึ้นจากในครัว

"คร้าบ/ค่าา"

"แม่ช่วงบ่ายผมกับเวียจะไปเล่นที่ท้ายเมืองนะครับ ที่สนามเด็กเล่นน่ะ"

"อ่อ งั้นหรอจ๊ะ ได้จ่ะแต่อย่าไปนานนักนะ มันอันตราย"

"ครับ/ค่ะ"

"อ้อ หนูเวียจ๊ะ เมื่อกี้คุณแม่หนูโทรมาหาน้าเลยบอกไปว่าหนูอยู่ที่บ้านน้าน่ะจ่ะ"

"แล้วคุณแม่ว่ายังไงบ้างหรอคะ?"

"อ้อ แค่เป็นห่วงน่ะจ่ะนึกว่าได้รับอันตรายเพราะบ้านมันแหว่งๆน่ะจ่ะ"

"คุณแม่ดูโกธรมั้ยคะ??"

"ไม่นะจ๊ะ ทำไมหรอ?"

"ปล่าวค่ะ แหะๆ"

.

.

.

.

"ถึงแล้วๆๆ เย่"

"อืม...ดูเล็กกว่าแต่ก่อนมากเลย อาจเป็นเพราะเราโตขึ้นหละมั้ง"นนท์เอ่ย

"ใช่ เห้ยนนท์ดูดิ ดาบไม้กูยังอยู่หวะ555+"

เทอเอ่ยพลางหนิบมันขึ้นมาแล้วแกว่งไปบนอากาศ

"เห้ย อย่าแกส่งมาทางนี้ดิ!?"

"55555+ มึงแม่งอ่อนแอหวะ"

"เหอะๆ...แต่ว่านะ...เหมือนจะไม่มีใครมาเล่นที่นี่เลยนะทุกอย่างดูโทรมไปหมดเลย"

"ใช่กูก็ว่างั้นหว่ะ"

ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันนั้น

"อ้าว น้องเลเวียใช่มั้ยครับ?"จู่ๆเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลังของพวกเขาทั้งสองคุณเพื่อน

ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันนั้น

"อ้าว น้องเลเวียใช่มั้ยครับ?"จู่ๆเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลังของพวกเขาทั้งสอง

เลเวียกับนนท์หันไปตามเสียเรียกนัานทันที

"พ....พี...พี่แม็ค!?"

เทอเอ่ยขึ้นพลางหน้าแดงไปถึงหู

"พี่แม็คใหนวะมึง"นนท์ที่อยู่ข้างๆถึงกับสกิดถาม

"ที่กูแอบชอบไง"

"นี้น้องเลเวียจริงด้วย! โตเป็นสาวสวยแล้วสินะครับเนี่ย"

"เรารู้จักกันหรอคะ??"

เทอเอ่ยถามฝ่ายชายเพราะเทอรู้จักพี่เขาฝ่ายเดียว

"5555+แหมมันก็นานมาแล้วนะครับไม่แปลกที่จำกันไม่ได้"

"?"

"ตอนที่พี่ยังไม่ได้ย้ายบ้านคุณน้าชอบเอาน้องเลเวียมาฝากไว้ที่บ้านพี่กับแม่น่ะ แต่ก่อนเราสนิทกันมากเลยนะ อาบน้ำด้วยกัน ทานข้าวด้วยกัน นอนเตียงเดียวกันด้วย แต่...ก็สมัยอนุบาลหล่ะมั้ง พอพี่ย้านมาอยู่นอกเมืองเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย"

"อ่อ....ค่ะ แหะๆ เวียก็..จำไม่ค่อยได้น่ะค่ะ"

"มันก็นานมากอ่ะนะ แล้วนี่....มากับแฟนหรอครับ?"

"เอ๊ะ!? ปล่าวค่ะหมอนี่เพื่อนน่ะ มาเล่นด้วยกันเฉยๆ เวียยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ"

"เอิ่ม"

"อ้อครับนึกว่าน่ารักๆอย่างน้องเลเวียจะมีแฟนที่ดู...เอ่อ...ผอมไปหน่อย..หึๆ งั้นพี่ไปก่อนนะ พี่พักอยู่คอนโดใกล้ๆนี้เอง มีอะไรก็โทรมาได้นะนี่นามบัตรพี่ พี่ไปหละบาย"

"บ๊ายบายค่ะ"เทอเอ่ยพลางยิ้มหวานๆแล้วโบกมือให้

"มึ๊งงงงง กูเขิลลอ๊ะ ฟฟฟฟฟฟ ทำไมกันนะ รึนี่คือ...เนื้อคู่ แอร๊ยยยย"เทอเอ่ยพลางบิด360องศา

"จะเกินไปหน่อยมั้ง มาว่ากูอ่อนปวกเปียกได้ไงวะ หยามกันชัดๆเลยอะมึง แค่มีกล้ามละคิดว่าเท่ หึ"

"พี่เขาแค่ว่ามึงผอมเอง พี่เขาไม่ได้พูดว่ามึงอ่อนปวกเปียกซะหน่อย"

"มันก็เหมือนกันแหละ นี่หรอคนที่มึงชอบ เหอะ หน้าตาดูเจ้าชู้ชิบหาย"

"อะไรวะ!? มึงอิจฉาพี่เขาก็พูดมาเลยดิ! อย่าทำตัวแบบนี้ดิวะเหมือนผู้หญิงชิบหายเลย อย่างที่พี่เขาว่าแหละ!! "

".......เออ...ก็พวกมึงสนิทกันนี่..."

"เป็นเหี้ยไรเนี่ย เห๊อออกูกลับละรำคาญ"เทอเอ่ยพลางเดินหนีชายหนุ่ม ทิ้งให้นนท์ยืนเงียบๆอยู่คนเดียว

ฝนที่ค่อยๆโปรยลงมาฟ้าที่ค่อยๆครึ้มเป็นสีดำ นนท์ที่ยืนก้มหน้าตากฝนพึมพำบางอย่างกับตัวเองเบาๆ

"กูน้อยใจนะเว่ย...แต่เล็กจนโตกูมีแค่มึงนะเว่ย....กู....กูแค่...กูแค่รู้สึกเป็นคนนอกตอนที่มึงคุยกับมัน......"

จู่ๆน้ำตาของนนท์ก็ใหลออกมาด้วยความอึดอัดใจ

.

.

.

.

"นนท์จ๊ะ!?ตัวเปียกเชียว ทำไมไม่กลับพร้อมหนูเวียหละเนี่ยดูซิ รีบไปเช็ดตัวก่อนนะจ๊ะเดี๋ยวไม่สบาย เช็ดตัวเสร็จเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาทานข้าวนะลูกค่อยขึ้นไปนอน"

"ครับแม่"นนท์เอ่ยพลางหันไปมองเวียที่ตอนนี้กำลังจัดโต๊ะอาหาร เทอไม่แม้แต่มองเขาด้วยซ้ำ

เราไม่ได้คุยอะไรกันเลยแม้แต่ก่อนนอนซึ่งปกติเรามักจะมีเรื่องสนุก,ปัญหา,เรื่องเศร้าหรือแม้แต่เรื่องผีมาเล่าให้กันฟังทุกคืน...แต่คงไม่ใช่สำหรับคืนนี้....รึคืนถัดๆไป

.

.

.

.

.

.

.

ไม่นานนักวันเปิดภาคเรียนก็มาถึง และเวียได้กลับไปอยู่บ้านแล้ว

"ลูกกก นี่ข้าวเช้านะจ๊ะ "

"ขอบคุณครับแม่"นนท์เอ่ยขค้นพลางนั่งลงทานข้าวเช้า

"เมื่อกี้หนูเวียเดินผ่านบ้านเราไปกับผู้ชายอีกคนนนท์รู้มั้ยจ๊ะว่าใครพี่ชายหนูเวียรึปล่าว?"

"ปล่าวครับ..รุ่นพี่ที่โรงเรียนน่ะ"

"อ่อ...แล้วทำไมหนูเวียไม่แวะมาหาหละลูกปกติหนู----"

"ไปนะครับ"

นนท์รีบลุกพลวดขึ้นพลางคว้ากระเป๋าเป้แล้วเดินออกจากบ้านไปโดยไม่รอให้ผู้เป็นแม่พูดจบ

"อะ...จ่ะ"