...MY WISH IS YOU...

...วันที่10กันยายน พ.ศ.2555...

วันนั้นเป็นวันที่พายุลูกใหญ่เข้าเมืองแต่ทว่าเหมือนผมจะ"เห็นอะไรอยู่ในนั่น"

"กริ่งๆ"

เสียงนาฬิกาปลุกตอน08:30

"ไอชินตื่นได้แล้ว!"

"ครับแม่เด่วผมลงไป"

   สวัสดีครับผมชื่อชินอายุ15ปีอาศัยอยู่ในกรุงเทพและเรียนอยู่ชั้นม.3ที่โรงเรียนสมบูรต์วิทยาช่วงนี้เห็นรายงานข่าวบอกมาว่าจะมีพายุลูกใหญ่เข้าเมืองในอีก1เดือนข้างหน้าและเห็นเขาบอกมาว่าจะเหมือนเมื่อ10ปีที่แล้ว

"ให้นักเรียนเอามาหารกันนะ"

 ระหว่างที่คุณครูกำลังสอนชินก็ได้เดินเข้ามาในห้อง

"ขออนุญาตเข้าห้องครับ"

"นี้ชินเธอมาโรงเรียนสายอีกแล้วนะ"

"ขอโทษครับพอดีผมตื่นสาย"

เพื่อนๆในห้องก็พากันหัวเราะชินอย่างสนุกสนาน

"เอาล่ะพอได้แล้วส่วนเธอไปนั่งที่ได้แล้วชิน"

"ครับ"

ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นหน้าร้อนแต่ก็มีฝนตกๆอยู่บ่อยๆ

"เพื่อน ฉันได้ยินมาว่ามีเด็กใหม่มาด้วยล่ะเห็นว่าเป็นลูกครึ่งชื่อ โรน่า ล่ะ"

"จริงดิอยากเห็นจังว่าจะหน้าตาเป็นยังไง"

"หรอ"

ชินตอบไปด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย

"กริ่งๆหมดเวลาพักเที่ยง"

"เอาล่ะเงียบๆนักเรียนใหม่จะเข้ามาแล้ว"

แล้วก็มีนักเรียนผมยาวสีน้ำตาลตาสีฟ้ากลมโตเดินเข้าในห้อง

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโรน่าเป็นนักเรียนใหม่ค่ะ!!!"

โรน่าตะโกนลั่นห้อง

"เอ่อ... โรน่าเธอไม่ต้องตะโกนก็ได้ห้องเราก็มีกันแค่นี้ล่ะ"

"หรอค่ะ! ขอโทษค่ะ!"

โรน่าตอบไปด้วยสีหน้าที่ตกใจ

"แปลกคนจริงๆเลย"

ชินพูดในใจ

...ณ เวลา18:00...

แว่นได้เดินมาแตะไหล่ชิน

"เฮ้ยชินไปเซ็นทรัลเปล่า"

"ไม่เอาอะแว่นฉันขี้เกียจไปแถมวันนี้มีการบ้านเยอะด้วย  ฉันไปล่ะ"

"เดี๋ยวชิน! พรุ่งนี้วันหยุดไม่ใช่หรอออออ!"

แว่นตะโกนพร้อมโบกมือเรียก

"เอ่อจริงด้วยงั้นไปหน่อยก็คงไม่เป็นไร"

...ณ เวลา18:30...

"คนเยอะจังแหะ"

ชินพูดในใจ

"เฮ้ย! ชินดูตรงนั่นดิ"

"อะไรล่ะ"

"ร้านหนังสือไงไปหาหนังสืออ่านดีกว่าเพื่อน"

"โอเครๆ"

"เดี๋ยวนายนั่งรอตรงนี้ก่อนนะ"

ระหว่างที่ชินกำลังนั่งรอก็ได้มีสมุดเล่มหนึ่งตกลงมาโดนหัวชินเต็มๆ

"โอ้ย! หนังสืออะไรเนี่ย"

แสงสว่างแห่งการอธิฐาน

"อ้าวชินเลือกหนังสือได้แล้วหรอ"

"เปล่าสักหน่---"

ชินยังพูดไม่จบแว่นก็ได้พูดแซรงขึ้นมา

"ไปจ่ายตังกันเถอะ"

"ไม่ฟังกันเลย"

"แต่ไหนๆก็มาแล้วซื้อสักเล่นคงไม่เป็นไร"

ชินพูดในใจ

"ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ"

"นายซื้อหนังสืออะไรมาอ่ะชิน"

"ฉันซื้อหนังสือ แสงสว่างแห่งการอธิฐาน มาน่ะ"

"พอดีเห็นว่าน่าสนใจเลยซื้อมาแล้วนายล่ะแว่น"

"ฉันซื้อเรื่องพีชวันมาน่ะ"

...3 ชั่วโมงต่อมา...

"แล้วเจอกันวันพรุ่งนี้นะชินฉันไปแล้ว"

"อืม ไว้เจอกัน"

"อ้าวชินกลับมาแล้วหรอลูกวันนี้กลับช้าจังเลยนะ"

"ขอโทษครับแม่พอดีเพื่อนชวนไปห้างน่ะ"

"ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวได้แล้วลูก"

"ครับแม่"

...ณ เวลา22:40...

ชินกำลังคุยกับแว่นผ่านโทรศัพท์

"แล้วพรุ่งนี้นายจะตื่นกี่โมงล่ะชิน"

"ฉันว่าจะตื่นสัก10:00โมงล่ะแว่น"

"หรองั้นฉันไปนอนล่ะบาย"

"โอเครๆ"

...วันต่อมา...

"ฉันขออธิฐาน"

ชินก็ได้สะดุ้งตื่นจากฝัน

"นี่ฉันฝันอะไรเนี่ย"

"จะว่าไปนี้กี่โมงล่ะเนี่ย"

ชินได้หันไปดูนาฬิกา

"อะไรกันพึ่ง06:00โมงเองหรอ"

"เจ้าแว่นก็น่าจะยังไม่ตื่นด้วย"

"งั้นออกไปเดินเล่นคลายเครียดหน่อยล่ะกัน"

"อ้าวชินตื่นเช้าจังเลยนะลูก"

"ครับแม่"

"แล้วจะไปไหนน่ะชิน"

"ว่าจะไปเดินเล่นแถวๆโรงเรียนหน่อยน่ะแม่"

ถึงแม้ฉันจะไปโรงเรียนสายแต่บ้านของฉันห่างจากโรงเรียนไม่เกิน500เมตรด้วยซ้ำ

ระหว่างที่ชินกำลังจะเข้าไปในโรงเรียนก็ได้เห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ในโรงเรียน

"อ้าวนั่นโรน่านิ"

ชินได้เดินไปสกิดไหล่โรน่า

"เฮ้ย! ใครน่ะ"

โรน่าหันมาด้วยความตกใจ

"อ้าวนายคือคนในห้องนิ"

"ใช่ฉันชื่อชิน"

"ว่าแต่เธอมาทำอะไรที่โรงเรียนตอนเช้าป่านี้"

"ฉันก็อยากจะถามเหมือนกัน"

"เอ่อ...อ๋อ คือฉันมาเดินเล่นเฉยๆน่ะเพราะปกติไม่ได้ตื่นเร็วขนาดนี่"

"แล้วเธอล่ะ?"

"ไม่มีอะไรหรอกฉันแค่มาสำรวจโรงเรียนน่ะ"

"เอ่อ... แค่นี้ฉันไปล่ะ!"

จากนั่นโรน่าก็วิ่งออกไป

"ช่างเถอะฉันไปดีกว่า"

...วันจันทร์...

"เฮ้ยเพื่อนๆ ฉันได้ยินข่าวลือมาว่าให้เขียนคำอธิฐานลงในกระดาษแล้วไปวางตรงป่าหลังโรงเรียนคำอธิฐานจะเป็นจริงล่ะ"

"เฮ้ยจริงดิ"

"ว้าวสุดยอด"

"เรื่องแบบนั้นจะเป็นไปได้ไง"

ชินตอบไปด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย

"นี่นายไม่เชื่อหรอชิน"

"ใครมันจะไปเชื่อล่ะ"

...ณ เวลา17:50...

"เอาล่ะวันนี้พอแค่ดีกลับได้นักเรียน"

ระหว่างที่ชินกำลังเก็บกะเป๋าก็โดนอาจารย์เรียก

"ชินมานี้หน่อยสิ"

"ครับมีอะไรหรอครับ"

"เธอช่วยไปเอาถังน้ำที่ป่าหลังโรงเรียนหน่อยสิ"

"เอ่อ... ได้ครับ"

"ขอบใจมากนะชิน"

...ณ เวลา18:00...

"โรงเรียนตอนเย็นนี้สงบดีจัง"

ระหว่างที่ชินกำลังเดินไปป่าหลังก็ได้เจอหญิงสาวคนเดิมเดินเข้าไปในป่า

"นั่นโรน่านิ"

ระหว่างที่ชินกำลังมอง โรน่าก็ได้เดินเข้าไปในป่า

"น่าสงสัยจังเดินตามไปดีกว่า"

ชินได้เดินตามโรน่าไปแบบเงียบๆแต่ชินบังเอิญเดินไปเหยียบกิ่งไม้

"นั่นใครน่ะ"

ชินรีบไปแอบหลังต้นไม้

"นี้เราคิดไปเองหรอ?"

จากนั้นโรน่าก็ได้เดินต่อไป

"เกือบไปแล้ว"

จากนั้นชินได้เดินตามโรน่าไปที่แม่น้ำในป่า

"เจอแล้วยืนอยู่ตรงนั้นนี้เอง"

ชินย่องไปแอบหลังพุ่มไม้

โครม~~~ เสียงฟ้าร้อง

"ฟ้ามืดแบบนี้ฝนตกแน่ๆแต่ทำไมโรน่าไม่รีบกลับบ้านกันนะ"

ชินได้มองไปเห็นกะดาษบนมือโรน่าแล้วโรน่าก็กำเศษกระดาษนั่นไว้

"เธอจะทำอะไรน่ะ"

"ฉันขออธิฐาน"

ทันใดนั้นรอบๆตัวโรน่าก็มีแสงสว่างขึ้นมาพร้อมกับเมฆสีดำที่คอยๆจางหายไปและแสงอาทิตย์ยามเย็นก็ส่องลงมา

"อะไรว่ะเนี่ย!?!"

ชินพูดด้วยความตกใจ

"ใครอยู่ตรงนั่นนะ!"

...จบ ตอนที่1...

จบแล้วนะครับกว่าจะเขียนเสร็จส่วนตอนต่อไปจะรีบเขียนไอเสร็จนะครับ อิอิ