องค์หญิงโปรดอย่ารักข้า
บทแรก
องค์หญิง10แห่งแคว้นตงหยาง
องครักษ์ขององค์หญิงเหมยลี่ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก
มู่หยางตอนเด็ก
เพคะองค์หญิง
นางเอกตอนเด็ก
//ยื่นแหวนดอกไม้
นางเอกตอนเด็ก
แม่นมบอกว่าถ้าชอบใครจะต้องแต่งงานกันถึงจะอยู่ด้วยกันได้
มู่หยางตอนเด็ก
แล้วยังไงหรือเพคะ
นางเอกตอนเด็ก
ข้าชอบหยางหยาง
นางเอกตอนเด็ก
แต่งงานกับข้านะ
มู่หยางตอนเด็ก
//ลูบหัวเบาๆ
มู่หยางตอนเด็ก
ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นเพคะ
นางเอกตอนเด็ก
แล้วยังไงกันล่ะ
มู่หยางตอนเด็ก
หมายถึงว่าองค์หญิงจะต้องแต่งงานกับคนที่องค์หญิงชอบเมื่อโตแล้ว
มู่หยางตอนเด็ก
และคนๆนั้นจะต้องเป็นผู้ชายเพคะ
นางเอกตอนเด็ก
ข้าแต่งกับหยางหยางไม่ได้หรอ
มู่หยางตอนเด็ก
ที่องค์หญิงชอบข้าเพราะข้าอยู่กับองค์หญิง
มู่หยางตอนเด็ก
ตอนนี้องค์หญิงชอบข้าแบบพี่สาวเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
หยางหยางตามมาเร็วเข้า
มู่หยาง(นายเอก)
ไม่ต้องรีบก็ได้เพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
เดี๋ยวก็หกล้มกันพอดี
เหมยลี่(นางเอก)
ดอกไม้เต็มเลย
มู่หยาง(นายเอก)
ข้าให้องค์หญิงอยู่ได้แค่ 1ชั่วยามเท่านั้นนะเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
//ยื่นดอกไม้
มู่หยาง(นายเอก)
ขอบพระทัยเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
ไม่ดีใจหรอ
เหมยลี่(นางเอก)
ทำไมหน้าบึ้งแบบนั้นล่ะ
มู่หยาง(นายเอก)
ข้าดีใจเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
ดีใจไม่ใช่แบบนี้สิ
เหมยลี่(นางเอก)
ดีใจก็ต้องยิ้มแบบนี้ //จับหน้ามู่หยาง
เหมยลี่(นางเอก)
โตแล้วก็หัดแสดงความรู้สึกทางสีหน้าบ้างสิ
เหมยลี่(นางเอก)
คนอื่นเขาจะได้รับรู้ความรู้สึกด้วย
มู่หยาง(นายเอก)
พอเถอะองค์หญิง ข้าว่าเราควรกลับกันได้แล้ว
เหมยลี่(นางเอก)
เราเป็นเพื่อนกันนะ
เหมยลี่(นางเอก)
อยู่ข้างนอกเรียกข้าว่าเสี่ยวเหมยก็ได้
*เสี่ยวในภาษาจีนเอาไว้เติมชื่อเล่นเพื่อเพิ่มความน่ารักสนิทสนม*
มู่หยาง(นายเอก)
ไม่ได้เพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
ไม่มีใครรู้หรอก
เหมยลี่(นางเอก)
แล้วก็เลิกพูดทางการด้วย
มู่หยาง(นายเอก)
พระองค์ทรงดื้อมากนะเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าบอกว่ายังไง
มู่หยาง(นายเอก)
เสี่ยวเหมย
ตอนที่ 2 ทำแบบนี้แค่กับข้านะ
แม่นม
องค์หญิงไปไหนมาหรือเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าไปไหนก็ไม่มีใครว่าหรอกแม่นม
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าองค์หญิง10เลยนะ
เหมยลี่(นางเอก)
ไม่ใครสนใจข้าหรอก
แม่นม
แต่องค์หญิงก็ยังคงเป็นองค์หญิงนะเพคะ
แม่นม
แบบนี้ข้าคงต้องทำโทษมู่หยาง
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าผิดเองๆ
เหมยลี่(นางเอก)
พี่มู่หยางใจดีกับข้ามาก
เหมยลี่(นางเอก)
เขาพาข้าออกไปทั้งๆที่รู้ว่ายังไงแม่นมก็รู้และเขาคงถูกทำโทษ
เหมยลี่(นางเอก)
แต่เขาก็ยังพาข้าออกไป
เหมยลี่(นางเอก)
ถึงเขาจะบ่นแบบนั้นแต่เขาก็มองข้าเวลามีความสุขอยู่ตลอด
เหมยลี่(นางเอก)
เขาคือคนสำคัญของข้า
แม่นม
การเอาใจใส่บ่าวไพร่จนเกินไปมันไม่ดีนะเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
พี่หยางหยางไม่ใช่บ่าวไพร่นะ
เหมยลี่(นางเอก)
แต่เป็นเพื่อนของข้า
แม่นม
บ่าวไพร่มิสามารถเป็นเพื่อนกับองค์หญิงได้นะเพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
//ฟังอยู่ข้างนอก
มู่หยาง(นายเอก)
//จับที่อก
มู่หยาง(นายเอก)
ความรู้สึกเจ็บนี่มันคืออะไร
มู่หยาง(นายเอก)
องค์หญิงโตแล้วนะเพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
องค์หญิงไม่ต้องเรียกหม่อมฉันเหมือนตอนเด็กๆแล้วล่ะเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าชอบแบบนี้นิ
เหมยลี่(นางเอก)
จะบอกอะไรให้นะหยางหยาง
เหมยลี่(นางเอก)
ไม่มีใครสนใจเราหรอก
เหมยลี่(นางเอก)
เขาสนใจแค่ตัวเขาเองทั้งนั้น
เหมยลี่(นางเอก)
ต่อให้เราทำผิดหรือทำดีอะไรเขาก็สนใจแค่ครู่เดียว
เหมยลี่(นางเอก)
เขาก็กลับไปสนใจแค่ตัวเองใหม่แล้วเขาก็ลืมเรื่องเราไปเอง
เหมยลี่(นางเอก)
วนอยู่แบบนั้นแหละ
เหมยลี่(นางเอก)
จะทำอะไรก็ทำเถอะ
เหมยลี่(นางเอก)
อย่าสนใจสายตาคนอื่นเลย
เหมยลี่(นางเอก)
//ใจเต้นแรง
มู่หยาง(นายเอก)
แบบนี้หรือเพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
องค์หญิงของหม่อมฉันทรงโตขึ้นขนาดนี้เลยหรือนี่
มู่หยาง(นายเอก)
น่าภูมิใจจริงๆ
มู่หยาง(นายเอก)
ไม่นานยังเห็นวิ่งเล่นเป็นเด็กๆอยู่เลย
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าโตแล้วนะ
มู่หยาง(นายเอก)
ฮะฮ่า โตแล้วก็โตแล้วเพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
หน้าหม่อมฉันมีอะไรติดหรือเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าชอบเวลาท่านหัวเราะ
เหมยลี่(นางเอก)
หัวเราะแบบนี้บ่อยๆนะ
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าไปเรียนละ
เหมยลี่(นางเอก)
จริงสิ //หันกลับ
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าชอบที่หยางหยางหัวเราะนะ
เหมยลี่(นางเอก)
แต่ทำแบบนี้แค่กับข้าก็พอ
ตอนที่ 3 ความรู้สึกนี้คืออะไร
เหมยลี่(นางเอก)
//อ่านหนังสือ
เหมยลี่(นางเอก)
รออีกเดี๋ยวนะ
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าจะเรียนเสร็จแล้ว //ยิ้ม
มู่หยาง(นายเอก)
//ยิ้มเอ็นดู
ข้าชอบท่าน ดูหมอกที่หน้าต่างนั่นสิ
ราวกับความรักของท่านกำลังเบ่งบาน
ข้าชอบท่าน ดูตาเล็กๆคู่นั้น
แม้แต่ริมฝีปากก็ดูเหมือนพระอาทิตย์
ข้าชอบที่ได้อยู่กับท่านแบบนี้
ใบหน้าของท่านค่อยๆเข้ามาใกล้
พรุ่งนี้ก็จะค่อยๆชัดเจนขึ้นอย่างช้าๆ
ข้าชอบความรักที่ท่านมีให้ข้า
ชอบความรู้สึกที่ท่านสัมผัสนิ้วของข้าอย่างอ่อนโยน
ข้ารู้ดีว่ามันบ่งบอกถึงความรู้สึกของท่าน
มู่หยาง(นายเอก)
ทำอะไรน่ะเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าคิดถึงหยางหยาง
มู่หยาง(นายเอก)
ทำแบบนี้ไม่ได้นะเพคะ ไหนบอกโตแล้วไงเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
โตแล้วทำแบบนี้ไม่ได้หรอ
มู่หยาง(นายเอก)
ไม่ได้เพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
ครั้งหน้าไม่ทำแบบนี้แล้วนะเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
ไม่เอา//ส่ายหน้า
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าไม่คุยกับหยางหยางแล้ว!
เหมยลี่(นางเอก)
ข้าอุตสารีบเขียนจนมือบวมเพื่อมาหายังมาบ่นใส่ข้าอีก
มู่หยาง(นายเอก)
องค์หญิงเพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
องค์หญิงเพคะ รอข้าก่อนเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
ไม่ต้องตามมาแล้ว
มู่หยาง(นายเอก)
โกรธหรือเพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
ข้าไม่รู้ว่าองค์หญิงรีบเขียนเพื่อมาหาข้า
เหมยลี่(นางเอก)
ไม่ต้องพูดแล้ว
มู่หยาง(นายเอก)
ขอดูมือหน่อยเพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
อย่าดื้อสิเพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
เดี๋ยวข้าทายาให้
มู่หยาง(นายเอก)
//กลั้นหัวเราะ
เหมยลี่(นางเอก)
นี่หัวเราะข้ารึ
มู่หยาง(นายเอก)
ไม่บังอาจเพคะ
มู่หยาง(นายเอก)
เสร็จแล้วเพคะ
เหมยลี่(นางเอก)
(ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน)
มู่หยาง(นายเอก)
(ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
