กาลครั้งหนึ่ง

สวบ สวบ สวบ เสียงฝีเท้าดังขึ้นอย่างสม่ำเสมอ นิ้วเรียวปาดเหงื่อที่ไหลย้อยมาตามไรผม ใบหน้าขาวเเดงกล่ำด้วยความเหนื่อยเเละร้อน "ยินดีต้อนรับนะคะคุณหมอ" หญิงวัยกลางคนว่าด้วยรอยยิ้มพลางยื่นขันน้ำเย็นมาให้ด้วยท่าทางใจดี "ขอบคุณครับ" "ที่นี่ไม่มีหมอมานานเเล้วหล่ะคุณ" เสียงทุ้มดูดุเเค่เเฝงไปด้วยความใจดีพูดขึ้น..นี่คงเป็นลุงกำนันสินะ.. "สวัสดีครับ" กาล หมอหนุ่มจบใหม่ที่ต้องมาใช้ทุนที่นี่เป็นเวลา 2 ปี กล่าวพร้อมกับกวาดสายตามองคนในหมู่บ้านที่จ้องเขาด้วยประกายเเห่งความหวัง ที่นี่เป็นชนบท ห่างไกลความเจริญเเทบ..เรียกได้ว่าทุรกันดารเลยก็ว่าได้ "ผมสัญญาจะดูเเลทุกคนอย่างเต็มที่เลยนะครับ" "ครับ/ค่ะ" ทุกคนตอบรับ หัวใจหมอหนุ่มเต้นเเรง เขารู้สึกเลือดในกายเดือดพล่าน..คงเพราะเขาตื่นเต้นเเละมีจุดมุ่งหมายในการอยู่ที่นี่ก็อาจจะเป็นไปได้ "จ๊าบ" "จ๊ะพ่อ" ชายหนุ่มผิวเเทนตัวสูงโย่ง ใบหน้าดูดีเเต่ติดตรงทรงผมที่เหมือนกับเด็กเเว๊นไปซะหน่อย "พาหมอกาลไปบ้านพักหมอ"

บทนำ