Bro'S Than. ( Krongthab )
chapter. 1 | 1
จี่ปาน .Jipran.
ทำไมต้องมาเกิดผิดเวลาแบบนี้ ฮึก…
จี่ปาน .Jipran.
//หยิบเข็มเล่มหนึ่งออกมา
วิรัติ .Virat.
//เอียงคอมอง
วิรัติ .Virat.
มัมมะๆ~//คลานไปหา
จี่ปาน .Jipran.
ขอโทษจริงๆ "วิรัติ"
จี่ปาน .Jipran.
//ปักเข็มตรงที่แขนของวิรัติ
เอาออกโดยไม่มีการทำแผลใดๆ ปล่อยให้เลือดไหลออกมามากพอสมควร
จี่ปาน .Jipran.
ฮึกก…ฉันรักเธอไม่ลงจริงๆข้อผิดพลาดของฉันฮืออ//รวบกอด
เด็กชายที่มีแต่ความเกรียดชังมากมายจากคนรอบข้าง
เกิดจากข้อผิดพลาดที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
พร้อมกับหลอดยาที่ถูกฉีดเข้ามาในร่างกายและ " มีผลข้างเคียงต่อชีวิตประจำวัน "
วิรัติ .Virat.
อะ!...//เดินชนประตู
จี่ปาน .Jipran.
เป็นอะไรรึป่าว!//เดินมา
วิรัติ .Virat.
ปานทำไมมันมัวจังเลย น้องมองไม่ถนัดเลย
วิรัติ .Virat.
งื้ออทำไงดี มองไม่ชัด
จี่ปาน .Jipran.
น้องครับ//จับไหล่
จี่ปาน .Jipran.
มองเห็นปานมั้ย
วิรัติ .Virat.
เห็น…แต่หน้าปานมัวมากเลย
จี่ปาน .Jipran.
เดี๋ยวปานพาไปตัดแว่นนะครับ
วิรัติ .Virat.
ไปตัดทำไม น้องตาบอดหรอ
จี่ปาน .Jipran.
ไม่ครับไม่ได้ตาบอด
วิรัติ .Virat.
ฮึก…น้องตาบอดน้องมองไม่เห็นแน่เลย
วิรัติ .Virat.
น้องจะมองไม่เห็นใช่มั้ยฮึก
วิรัติ .Virat.
ปานน้องทำไงดีฮึกฮืออ
จี่ปาน .Jipran.
น้องฟังปานครับ
จี่ปาน .Jipran.
น้องไม่ได้ตาบอด น้องแค่มองเห็นมัวๆ
จี่ปาน .Jipran.
ถ้าน้องไปตัดแว่นกับปานน้องจะได้กับมามองเห็นเหมือนเดิมไงครับ
วิรัติ .Virat.
น้องอยากตัดแว่นแล้วพาน้องไปเลยได้มั้ย
วิรัติ .Virat.
น้องไม่ชอบมันมองไม่ชัด
จี่ปาน .Jipran.
ได้ครับปะ ไปกัน//จับมือ
วิรัติ .Virat.
อย่าปล่อยมือน้องนะ//จับแน่น
จี่ปาน .Jipran.
อะ...ครับๆไปกัน
ผลข้างเคียงของยาหลอดนั้นคือ "สายตายาว"
วิรัติ .Virat.
ปานครับอันนี้มันคืออะไรอะ//ยื่นให้ดู+เกาหัว
จี่ปาน .Jipran.
อันนี้เค้าเรียกว่าโทรศัพท์ครับเอาไว้ใช้สื่อสาร
วิรัติ .Virat.
มันใช้ยังไงทำไมยากจัง
วิรัติ .Virat.
หน้าจอดำด้วยอะ
จี่ปาน .Jipran.
กดตรงนี้ครับถึงจะใช้ได้
จี่ปาน .Jipran.
แล้วอย่าทำตกนะครับถ้าตกแล้วจะใช้ไม่ได้
วิรัติ .Virat.
อื้อครับ//พยักหน้า
วิรัติ .Virat.
แต่ปานต้องสอนน้องใช้ด้วยนะน้องใช้ไม่เป็น
จี่ปาน .Jipran.
ได้ครับเดี๋ยวปานสอนให้
ผลข้างเคียงอีกอย่างคือ "พัฒนาการช้ากว่าปกติ"
เรียนไม่ทันเพื่อนและไม่มีความรู้เรื่องต่างๆในชีวิตประจำวัน แม้แต่เรื่อง sex
วิรัติ .Virat.
ปานวันนี้คนที่โรงเรียนน้องบอกว่าน้องเหมือนควาย
วิรัติ .Virat.
ควายคืออะไรครับทำไมน้องไม่เคยได้ยินเลย
จี่ปาน .Jipran.
อ...เอ่ออ…
จี่ปาน .Jipran.
คำนี้มันไม่มีความหมายครับ
จี่ปาน .Jipran.
เป็นคำที่เอาไว้พูดกันเล่นๆ
จี่ปาน .Jipran.
ถ้าคนนั้นพูดแบบนี้ไม่ต้องสนใจนะครับ
วิรัติ .Virat.
น้องไปอาบน้ำแล้วนะ
จี่ปาน .Jipran.
เสร็จแล้วลงมากินข้าวกันนะครับ
วิรัติ .Virat.
//พยักหน้า+เดินไป
จี่ปาน .Jipran.
( ทำไมไม่ปล่อยมือจากฉันสักที )
จี่ปาน .Jipran.
( หรือจะเป็นเพราะฉันจับมือเขาไว้แน่นเกินไปจนไม่กล้าปล่อยแล้ว )
จี่ปาน .Jipran.
ฮึกก..สิ่งที่ทำมันถูกแล้วจริงๆใช่มั้ย
จี่ปาน .Jipran.
ฉันควรเลี้ยงเค้าไว้จริงๆใช่มั้ยฮืออ//เอามือปิดหน้า
และอีกผลข้างเคียงของยานั่นก็คือ " สมองล่าช้าเกินไป หรือ โง่ " นั่นเอง
The first page has ended.
chapter. 1 | 2
กันต์ .Gun.
คุณท้องแล้ว!//กอด
น้ำพึง .Namphung.
คุณควรรู้ตั้งนานแล้วมั้ย!
น้ำพึง .Namphung.
ท้องใหญ่ขนาดนี้
ทุกคนบนโลกต้องโชคร้ายทุกคนมั้ย
กันต์ .Gun.
ดีใจจังในที่สุดก็มีเจ้าตัวน้อยอยู่ในบ้าน
น้ำพึง .Namphung.
ตอนแรกว่าจะบอกตั้งนานแล้ว แต่คุณดันพามาโรงพยาบาลซะก่อน
น้ำพึง .Namphung.
ดีใจน้ำตาแตกเลยมั้ยนั่น555
กันต์ .Gun.
ก็คนมันดีใจนี่นา
กันต์ .Gun.
ไหนลูบหน่อยซิ//ลูบท้อง
กันต์ .Gun.
ก๊อกๆออกมาคุยกันเร็วๆได้มั้ยครับ
น้ำพึง .Namphung.
//ลูบหัวอีกคน
กันต์ .Gun.
แบบนี้ต้องบอกแม่ให้มารับขวัญหลานแล้ว
น้ำพึง .Namphung.
รีบจัง รอบอกวันคลอดเลยก็ได้
กันต์ .Gun.
ไม่ได้ๆต้องรีบบอก
ทุกคนย่อมต้องเจอกันโชคร้ายกันทั้งนั้น
กองทัพ .Krongthab.
กองทัพมาแล้ว//วิ่งมา
น้ำพึง .Namphung.
อย่าวิ่งสิลูก!
กองทัพ .Krongthab.
ขอโทษครับ
น้ำพึง .Namphung.
น้องทัพไปตามคุณพ่อลงมาได้มั้ยครับ
น้ำพึง .Namphung.
จะได้กินข้าวกัน
กองทัพ .Krongthab.
ได้ครับ//เดินขึ้นไปด้านบน
อยู่ที่ว่าจะหนัก หรือ เบาก็เท่านั้น
กองทัพ .Krongthab.
วันนี้เที่ยวๆกัน
น้ำพึง .Namphung.
นั่นสิอยากไปพอดี
น้ำพึง .Namphung.
คุณไปที่ไหนกันดี
กันต์ .Gun.
งั้นเราไปสวนสาธารณะกลางเมืองดีมั้ย
กองทัพ .Krongthab.
ไม่เห็นน่าหนุกเลย
กองทัพ .Krongthab.
ไปเล่นน้ำดีกว่านะ
กันต์ .Gun.
แต่สวนสาธารณะมีเค้กส้มวางขายเต็มเลยน้าา
กองทัพ .Krongthab.
เค้กส้ม//ตาเป็นประกาย
น้ำพึง .Namphung.
อย่ามาล่อเด็กด้วยของกินสิ//ตีไหล่เบาๆ
กันต์ .Gun.
ไม่ได้ล่อแค่บอกให้รู้เฉยๆ
กันต์ .Gun.
ตกลงไปสวนน้ำเนอะ
กองทัพ .Krongthab.
ไม่ๆๆทัพจะไปสวนสารธารณะ
กันต์ .Gun.
อ้าว!ไหนบอกอยากเล่นน้ำ
กองทัพ .Krongthab.
คนเราต้องรู้จักเปลี่ยนแนวคิดบ้าง ถ้าจะเล่นอย่างเดียวแบบนี้จะไม่ดีต่อสุขภาพ
กองทัพ .Krongthab.
ต้องไปสวนสารธารณะ
น้ำพึง .Namphung.
5555ไอเปี๊ยกของแม่//ลูบหัว
กันต์ .Gun.
ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะไม่ไหวแล้ว
กันต์ .Gun.
คุณแวะซื้อของก่อนมั้ยจะได้ไม่ต้องไปซื้อที่นั่นอีก
น้ำพึง .Namphung.
ว่าจะแวะอยู่เหมือนกัน
น้ำพึง .Namphung.
ทัพไปกับแม่มั้ย
กองทัพ .Krongthab.
ทัพอยากตากแอร์ในรถ ข้างนอกร้อน
น้ำพึง .Namphung.
งั้นอย่ากดปุ่มนี้นะครับถ้ากดแล้วทัพจะออกจากรถไม่ได้แล้วพ่อกับแม่ก็จะช่วยไม่ได้ด้วย
กองทัพ .Krongthab.
ครับ จะไม่กดแน่นอน
กันต์ .Gun.
งั้นพ่อไปเข้าห้องน้ำแบบนึง
น้ำพึง .Namphung.
งั้นแม่ก็จะไปแล้วเหมือนกัน อย่าลืมที่บอกนะครับ
กองทัพ .Krongthab.
ครับไม่ลืม
น้ำพึง .Namphung.
//เดินออกไป
น้ำพึง .Namphung.
//เดินออกมา
น้ำพึง .Namphung.
//เห็นรถที่กองทัพนั่งอยู่โดนชน
น้ำพึง .Namphung.
กองทัพ!!//รีบวิ่งเข้าไปดู
กันต์ .Gun.
//เดินออกมาพอดี
กันต์ .Gun.
น้ำพึง!เดี๋ยวก่อน!//เห็นน้ำพึงวิ่งไป+วิ่งตาม
น้ำพึง .Namphung.
กองทัพลูกฮึก
น้ำพึง .Namphung.
อยู่ตรงไหนลูก
ตัวประกอบชาย
ตำรวจ 1 : ช่วยหลบออกจากทางนี้ด้วยนะครับ
น้ำพึง .Namphung.
ปล่อย!ฉันจะหาลูก!
ตัวประกอบชาย
ตำรวจ 1 : ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจเถอะครับ!ทางเราจะหาลูกคุณกลับมาให้!
ตัวประกอบชาย
ตำรวจ 1 : แต่ขอความกรุณาช่วยหลบออกจากตรงนี้ก่อนนะครับ
น้ำพึง .Namphung.
ฮึก!ต้องช่วยลูกฉันนะฮืออ
ตัวประกอบชาย
ตำรวจ : ทางเราสัญญาครับว่าจะพาร่างของเด็กออกมาให้ได้
กันต์ .Gun.
น้ำพึง!//วิ่งเข้ามา
น้ำพึง .Namphung.
ฮึก..ลูก
น้ำพึง .Namphung.
คุณ..ลูกติดอยู่ในรถทำไงดี
กันต์ .Gun.
ลูกต้องปลอดภัยเชื่อเถอะ//ปลอบ
ตัวประกอบชาย
ตำรวจ : พบร่างเด็กแล้วครับ!!
ตัวประกอบชาย
รอสักครู่นะครับ รถพยาบาลกำลังมา
น้ำพึง .Namphung.
อ..ค่ะขอบคุณจริงๆนะคะ
กันต์ .Gun.
ขอบคุณด้วยอีกแรงนะครับ
ตัวประกอบชาย
ไม่เป็นไรครับหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้ว
น้ำพึง .Namphung.
ค่ะ//ร้องไห้
ไม่มีใครไม่เจอความโชคร้าย
หมอ
ขออนุญาตแจ้งญาติคนไข้ให้ทราบนะคะ
หมอ
ดวงตาของน้องคนไข้เนี่ยได้แรงกระแทกเล็กน้อย
หมอ
ทำให้เลนส์สายตาผิดปกติ
หมอ
แต่ไม่ถึงขั้นตาบอดแต่จะสายตาสั้นหรือยาวต้องตรวจสอบอีกที
หมอ
นอกจากนี้ก็ไม่น่าจะมีอะไรแล้วค่ะ ทุกส่วนในร่างกายปกติอยู่
น้ำพึง .Namphung.
สายตาสั้นหรือยาว...
น้ำพึง .Namphung.
ฉันไม่น่าปล่อยให้ลูกอยู่ในรถคนเดียวเลย
กันต์ .Gun.
ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว
กันต์ .Gun.
อย่าโทษตัวเองเลย
กันต์ .Gun.
ถ้าหมอตรวจแล้วว่าสายตาสั้นหรือยาวก็แค่หาแว่นให้หรือไม่ก็ซื้อคอนเทคเลนส์มาใส่ก็ได้
น้ำพึง .Namphung.
ฉันรู้สึกผิดจังฮืออ
ทุกคนล้วนมีโชคร้ายทั้งนั้น
ทั้งที่สมบูรณ์มาตั้งแต่เกิดแท้ๆแต่กับต้องมาเจอสิ่งที่คาดการณ์ไว้ไม่ได้
เกิดมาเปี่ยมไปด้วยความฉลาดที่ถูกนำเข้ามาในหัวแบบไม่ต้องฝืนหรือพยายาม มีไหวพริบ เจ้าเล่ห์ มีเสน่ห์ตั้งแต่เด็ก ฐานะดีพอสมควร ครอบครัวสมบูรณ์แบบ ไม่ขาดความอบอุ่น ชีวิตมีความสุขมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ในครอบครัวไม่เคยบังคับยอมได้ทุกอย่าง
แต่สุดท้ายก็ต้องพบเจอกับความโชคร้ายอยู่ดี
ทำไมกันนะ ทำไมต้องฝังปมลงมาที่กลางจิตใจขนาดนี้
The second page has ended.
chapter. 2 | 1
ถ้าคนที่เพรียบพร้อมทุกอย่างมาเจอกับคนที่ไม่ปกติตั้งแต่เด็กจะเป็นยังไง
*เหตุการณ์ข้างต้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในปัจจุบัน เป็นเพียงวันเวลาในนิยายเรื่องนี้เท่านั้น *
- Happy birthday to you -
น้ำพึง .Namphung.
สุขสันต์วันเกิดลูกชายของแม่~//กอด
กันต์ .Gun.
โตอีกปีแล้วไอลูกชาย //ถือเค้ก
กองทัพ .Krongthub.
ขอบคุณค้าบบ
น้ำพึง .Namphung.
วันเกิดปีนี้อยากได้อะไรครับ?
กันต์ .Gun.
ไม่มีของอยากได้หรอ
กองทัพ .Krongthub.
แต่ว่าจะให้ได้รึป่าว
น้ำพึง .Namphung.
ลูกแม่อยากได้อะไรก็ต้องได้อยู่แล้ว
น้ำพึง .Namphung.
ไหนบอกซิอยากได้อะไร
กองทัพ .Krongthub.
ทัพอยากย้ายโรงเรียนครับ
น้ำพึง .Namphung.
ทำไมล่ะลูก
กองทัพ .Krongthub.
ผมโดนคุกคามจากผู้หญิงครับแม่
กองทัพ .Krongthub.
น่ากลัวมากเลย
กันต์ .Gun.
โดนผู้หญิงรังแกซะแล้ว5555
กองทัพ .Krongthub.
อย่าแซวสิครับผมเขิน
น้ำพึง .Namphung.
ถ้าลูกย้ายไปยังไงก็ต้องเจอแบบเดิมอยู่แล้ว
น้ำพึง .Namphung.
จะทำยังไงดีล่ะ
กันต์ .Gun.
งั้นเอางี้มั้ย
กันต์ .Gun.
พ่อจะพาไปตัดแว่นหนาๆมาให้ใส่
กองทัพ .Krongthub.
แบบนี้ผมก็ไม่หล่อน่ะสิ
กันต์ .Gun.
ถ้าลูกหล่อแล้วมีคนคุกคามอีกล่ะ
น้ำพึง .Namphung.
เอาแบบนี้มั้ยครับ
น้ำพึง .Namphung.
หรือเอาวิธีอื่น
น้ำพึง .Namphung.
เรื่องย้ายแม่ไม่ติดอยู่แล้ว
กองทัพ .Krongthub.
เอาแบบนี้แหละครับดีแล้ว
กันต์ .Gun.
ส่วนไอเรื่องดูหนังโป๊ในห้องเนี่ย
กันต์ .Gun.
เพลาๆลงบ้างก็ได้ไม่ต้องดูถี่ขนาดนั้น
กองทัพ .Krongthub.
ด..ได้ยินหรอครับ//หน้าแดง
น้ำพึง .Namphung.
ชัดแจ๋วเลยลูก
น้ำพึง .Namphung.
เวลาเดินผ่านนี่เสียงออกมาเลย
กองทัพ .Krongthub.
ค..ครับๆ//ยิ้มเขิน
กันต์ .Gun.
เขินใหญ่เลย5555
น้ำพึง .Namphung.
มาเป่าเค้กดีกว่า
น้ำพึง .Namphung.
วันนี้ซื้อเค้กส้มมาให้ด้วยแหละ
กองทัพ .Krongthub.
//เป่าเค้ก
กองทัพ .Krongthub.
ขอบคุณที่พาผมโตมาขนาดนี้นะครับ
กันต์ .Gun.
//ลูบหัวกองทัพ
วิรัติ .Virat.
ปานครับ//รีบเดินมาหา
จี่ปาน .Jipran.
มีอะไรรึป่าว
วิรัติ .Virat.
วันนี้วันเกิดน้อง....
วิรัติ .Virat.
ไปเดินเล่นกับน้องได้มั้ยครับ
จี่ปาน .Jipran.
คงไม่ได้ครับ
จี่ปาน .Jipran.
ปานขอทำงานก่อนนะเดี๋ยวปานชดเชยให้
วิรัติ .Virat.
ครับ//ก้มหน้า
วิรัติ .Virat.
แฮปๆให้น้องด้วยนะคุณปุ๊กปิ๊ก//อุ้มตุ๊กตา
วิรัติ .Virat.
น้องได้ไปเล่นคนเดียวอีกแล้วอ่ะ
วิรัติ .Virat.
น้องอยากร้องไห้จังแต่ถ้าร้องไห้ปานบอกว่าจะเป็นเด็กดื้อ
วิรัติ .Virat.
ฮึก..น้องไม่อยากร้องเลย
วิรัติ .Virat.
น้องได้เล่นคนเดียวทุกปีเลย ทำไมต้องไม่ว่างตอนวันเกิดน้องตลอดเลย
วิรัติ .Virat.
ออกไปเดินข้างนอกดีกว่า//เดินออกไป
กองทัพ .Krongthub.
วันนี้วันเกิดกูต้องมีของขวัญดิว้า//เดินถอยหลัง
บูม .Boom.
ของขวัญพ่องกูให้ตั้งแต่เมื่อวานและไอห่า
กองทัพ .Krongthub.
โห่แย่อะ- อะ!!//สะดุดก้อนหิน
วิรัติ .Virat.
โอ้ย!//โดนทับ+แว่นตก
บูม .Boom.
เห้ย!ไปทับเค้ามั่วซั่วได้ไง
กองทัพ .Krongthub.
เอ่อ..ขอโทษครับ
กองทัพ .Krongthub.
เจ็บตรงไหนรึป่า-
กองทัพ .Krongthub.
( น่ารักสัส )
วิรัติ .Virat.
แว่นน้องอยู่ไหนแล้ว//คลำหาแว่น
กองทัพ .Krongthub.
ไอบูมมึงไปก่อนกูเลยเดี๋ยวตามไป
กองทัพ .Krongthub.
มีเรื่องนิดหน่อย
บูม .Boom.
เดี๋ยวกูช่วยเคลียร์
กองทัพ .Krongthub.
ไม่ต้องๆไปก่อนเลย
วิรัติ .Virat.
แว่นน้องหายไปไหน
วิรัติ .Virat.
ช่วยน้องหาแว่นได้มั้ยน้องมองไม่ชัดเลย
กองทัพ .Krongthub.
ป..แปปนึงนะครับ//ช่วยหา
กองทัพ .Krongthub.
เจอแล้วครับ..แต่ว่า//หยิบแว่น
วิรัติ .Virat.
ไหนใส่ให้น้องได้มั้ย
กองทัพ .Krongthub.
แว่นมันแตกอะครับ
กองทัพ .Krongthub.
เดี๋ยวผมพาคุณไปตัดแว่นใหม่ดีมั้ยครับ
วิรัติ .Virat.
ปานจะด่าเรามั้ยนะ
กองทัพ .Krongthub.
อะไรนะครับ
วิรัติ .Virat.
น้องกลัวโดนปานด่าทำไงดี//รนราน
วิรัติ .Virat.
ปานคือแม่น้องแม่จะด่าน้องมั้ยฮึก..
กองทัพ .Krongthub.
อ..เอ่อ
กองทัพ .Krongthub.
( เหมือนเด็กเลยแฮะ น่าเอ็นดูชะมัด )
กองทัพ .Krongthub.
งั้นเอางี้มั้ยครับ//ขยับไปหา
กองทัพ .Krongthub.
เดี๋ยวผมพาไปตัดแว่นใหม่
กองทัพ .Krongthub.
จะได้ไม่โดนแม่คุณด่า
วิรัติ .Virat.
เอาครับฮึก..//พยักหน้า
กองทัพ .Krongthub.
มาครับผมพาไป จับมือผมแน่นๆนะครับ//จับมือ
วิรัติ .Virat.
ขอบคุณนะ น้องไม่โดนด่าแล้ว//ยิ้ม
กองทัพ .Krongthub.
ครับ//หน้าแดง
วิรัติ .Virat.
แล้วชื่ออะไรน้องตะได้เรียกถูก
กองทัพ .Krongthub.
ชื่อกองทัพครับ
วิรัติ .Virat.
น้องเรียกพี่ธานได้มั้ย
กองทัพ .Krongthub.
อ..ได้ครับๆ
กองทัพ .Krongthub.
แล้วคุณชื่ออะไรครับ
วิรัติ .Virat.
น้องชื่อวิรัติ
วิรัติ .Virat.
มีแต่คนบอกว่าน้องชื่อแปลก
วิรัติ .Virat.
ก็แปลกจริงๆนั่นแหละ//หน้าเศร้า
กองทัพ .Krongthub.
( ใครเป็นคนตั้งให้กันนะ )
กองทัพ .Krongthub.
งั้นผมเรียกว่าตะวันดีกว่า
กองทัพ .Krongthub.
ไหนๆคุณก็เปลี่ยนชื่อผมแล้ว
กองทัพ .Krongthub.
เปลี่ยนทั้งสองคนเลยนี่แหละ
วิรัติ .Virat.
ต้องแทนตัวเองว่าพี่ด้วย
กองทัพ .Krongthub.
อ..ครับ//ยิ้ม
วิรัติ .Virat.
พี่ธานหล่อจัง
วิรัติ .Virat.
ฮิๆพี่ธานของน้องตะวัน//ยิ้ม
กองทัพ .Krongthub.
( อยากดูแลจัง ตัวก็แค่นี้ )
กองทัพ .Krongthub.
//เอามือลูบหัวคนตัวเล็ก
วิรัติ .Virat.
โอ๊ะ!//สะดุ้ง
กองทัพ .Krongthub.
ลืมตัวไปหน่อยพี่ขอโทษนะครับ//เอามือออก
วิรัติ .Virat.
//ดึงมือกองทัพมาวางไว้บนหัวตัวเอง
วิรัติ .Virat.
น้องอยากให้พี่ลูบหัว
กองทัพ .Krongthub.
ครับ//ลูบหัว
วิรัติ .Virat.
//ยิ้มจนตาหยี
ใบหน้าน่ารักมีลักยิ้มถูกตกแต่งไว้บนหน้าพร้อมกับรอยยิ้มน่ารักน่าเอ็นดู
แต่กับโดนดูถูกเหยียดหยามมากมายทั้งที่ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้
กองทัพ .Krongthub.
( ละลายหมดแล้วตัวเล็กแค่นี้ฤทธิ์เยอะซะจริง )
กองทัพ .Krongthub.
ไปครับพี่ไปส่ง//จับคนน้อง
วิรัติ .Virat.
เดี๋ยวน้องพาไปหาปานด้วย
วิรัติ .Virat.
ปานบอกว่าถ้าน้องมีคนรู้จักให้พาไปหา
กองทัพ .Krongthub.
เอาสิครับ
วิรัติ .Virat.
เดี๋ยวนำไปเอง~//เดินนำไป+จับมือกองทัพ
กองทัพ .Krongthub.
//เดินตาม
The third page has ended.
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
