...นะพื้นที่อันว่างเปล่าเเละมืดมิดด้ายมีเเสงสีขาวอันงดงามดวงนึ่งถือกำเนิดขึ้นเเสงนั้นได้ค้อยๆหลอมรวมกับความว่างเปล่าวเเละความมืดมิดเเละเเปลเปลี่ยนเป็นรูปร่างของสิ่งมีชีวิตดวงตาสีทองที่สวยงามลาวกับอัญมณีเส้นผมสีดำที่ไร้ที่สิ้งสุด...สิ่งมีชีวิตตนนั้นได้ค่อยไปลืมตาขึ้น..เอะ.. เมื่อสิ่งมีชีวิตตนนั้นลืมตาขึ้นก็ได้เเต่มองไปมองมาลาวกับสับสนว่า นี้คือที่ไดกันเเละข้าคือใครเค้านั้นได้เเต่ลอยไปมาถ่ามกลางความว่างเปล่าวเเละมือมิดเอะทำไมมันไม่เห็นอะไรเลยละด้วยความคิดนั้นอยู่ๆก็มีเเสงสว่างจ้าที่มือทำให้มีเเสงสว่างรอบๆบริเวรนั้นสิ่งนั้นเลียกว่าอะไรกัน?เค้านั้นได้เเต่นั้งส่งสัยงั้นเอางี้ละกันข้าจะเลียกเจ้าว่าเเสงสว่างพอเข้าตั้งชื่อให้สิ่งนั้นว่า เเสงสว่าง เเละเข้าก็ไปตั้งให้อีกสิ่งนึงเเละก็เจ้ามีชื่อว่าความมืดมิดละกัน ความคิดที่จะตั้งชื่อเเละสร้างได้หลังไหลเข้ามาในหัวของเข้า อืม...มีสิ่งที่ข้าอย่ากสร้างเยอะเเยะเลยละ งั้นลองจินตนาการว่ามีก่อนกลมๆก็ได้มีสิ่งที่ใหญ่โตเป็นย่างมากเกิดขึ้น โอ้!!!ข้าสร้างมันขื้นมาหรอเนี้ยหลังจากนั้นเข้าก็ลอยเข้าไปหาสิ่งนั้นเเละเจ้ามีนามว่าดวงดาวเเล้วกัน พอผ่านไปชักพักเอะข้าลืมสิ่งที่สำคัญไปเลยข้าลืมตั้งชื่อในตัวเองหรอเนี้ยเเล้วจะตั้งว่าอะไรละ เข้านั้นได้นั้งคิดไปหลายวันเอาชื่อว่าไลเด้อดีไหมหรืออาริเอลดีอือ ...อะได้เเล้วเอาชื่อนี้ละกันงั้นข้ามีนามว่า ริโอะ ริโอะนั้นได้เเต่นั้งชมเชยชื่อที่ตนนั้นตั้งให้เข้าเอง ข้าได้ชื่อมาเเล้วงั้นไปสร้างดวงดาวต่อดีกว่าริโอะลอยไปหัวเราะไปพอลงมายืนที่พื้นผิวของดาวที่ตนสร้างเข้านั้นได่เเต่ยืนทำไมมันว่างเปล่าวละมีเเต่วัตถุที่เเข็งเเละกลมบางก้อนก็สามเหลี่ยมบางก้อนก็มีรูปร่างหลากหลาย

งั้นเจ้ามีนามว่าดิน(หิน)เเล้วกันเข้านั้นได้จินตนาการสร้างสิ่งของมากมาย นํ้า ต้นไม้ อากาศ ลม เเร่ธาตุ เเละสิ่งที่หน้าอัศรรย์ที่สุดคือพลังเเละเวทมนต์ริโอะนั้นสร้างธาตุต้นกำเนิดขึ้น 9ธาตุคือ ดิน นํ้า ลม ไฟ สายฟ้า ศักดิ์สิทธิ์ ความมืด เเสงเเละ ความว่างเปล่าว.......

การเวลานั้นผ่านไปเนิ่นนานได้มีสิ่งที่ถือกำเนิดขึ้นด้วยพลังเวทที่ริโอะนั้นปล่อยออกมาดาวที่ร้อนละอุสีเเดงฉานมีสีส้มเล็กน้อยเกินขึ้นทำให้ดาวที่ถือกำเนิดตามๆกันส่องสว่างเเละงดงาม..โอ้มีสิ่งที่นาอัศจรรย์เกิดขึ้นอีกเเล้วรอเนี้ยเเล้วทำไมไม่มีสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นเลยละหรือข้าต้องสร้างเองกัน?

พอมีความคิดชุดขึ้นมาในหัวงั้นลองเลยดีกว่าริโอะได้ช่ายพลังของตนสร้างสิ่งมีชีวิตครั้งเเลกงั้นข้าสร้างชัก13ตนเเล้วกัน!! ณ บริเวณนั้นก็เกิดแสงจ้าได้มีสิ่งมีชีวิตถือกำเนิดขึ้น13ตน ทั้ง13ตนได้เเต่มืนงงและสับสนริโอะนั้นคิดในใจฮ่าๆๆชั้งเหมือนข้าตอนถือกำเนิดเลย ริโอะเดินไปหาพวกเข้าเเละพูดว่าไงข้ามีนามว่าริโอะ ผู้ที่สร้างพวกเจ้า สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นได้เเต่มองริโอะด้วยสายตาเป็นประกายเเละยกย่อง ได้มีคนหนึ่งเอยปากขึ้นนายท่านข้าต้องขอขอบคุณท่านที่ให้กำเนิดพวกเรา ริโอะยิ้มเเละมองไปที่สิ่งมีชีวิตตนนั้น อ่า ข้าลืมตั้งชื่อเเละมอบร่างให้พวกเจ้าเสียสนิดเลย

เจ้ามีนามว่า เซเรสเทีย เทพีเเห่งเเสง ก็ได้มีออร่าสีทองอันงดงามห่อหุ้มเซเรสเทียไวก็ได้มีเทพีองเเรกถือกำเนิดขึ้นเส้นผมสีทองแพลตตินั่มดวงตาสีทองราวกับอัญมณีที่สวยงามหญิงสาวผู้งดงามกางปีกสีทองแพลตตินั่มขึ้นได้มีออร่าพวยพุ่งออกมาจากตัวเธอข้าต้องขอขอบคุณนายท่านที่มอบนามให้ข้าด้วยเซเรสเทียได้คุกเข่าข้างนึงลงด้วยความเคารพ ตนที่สองเจ้ามีนามว่า อานาตาเชีย เทพีเเห่งความมืด ออร่าสีดำรายลอมนางวัยได้มีเทพีผมสีดำที่ไร้ที่สิ้นสุดดวงตาสีดำกางปีกสีดำสนิดทั้ง3คู่6ปีกก็ได้มีออร่าเเห่งความมืดรายลอมตัวเธอ ริโอะก็ได้มอบชื่อเเละร่างให้อีก11ตนที่เหลืออยู่จนคบ เทพีเเห่งกาลเวลาโครนอส เทพีเเห่งชีวิตยาวันน่า เทพีเเห่งความรักเละความงามอโฟรไดท์ เทพีเเห่งความตายเอลราส เทพีเเห่งดวงดาวอาเทน่า เทพเจ้าเเห่งสัตว์คาริออน เทพเจ้ามังกรขาวอาริเอล เทพเจ้ามังกรดำอาเอล

เทพเจ้าเเห่งนรกฮาเดส เทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณเเทนาทอส เทพเจ้าเเห่งปีศาจซามาเอล...

เอ้ที่นี้ที่ไหนกันสิ่งมีชีวิตตนหนึ่งลืมตาขึ้นก็ได้เห็นชายหนุ่มผมสีดำดวงตาสีดายืนอยู่ตรงหน้าเธอ..!เธอเลยเอยปากขึ้นนายท่านข้าต้องขอขอบคุณท่านที่ให้กำเนิดพวกเรา เข้ากลับยิ้มให้ด้วยสีหน้าที่มีความสุข ฮา ชั้งเป็นนายท่านของพวกเราที่พิเศษยิ่ง เซเรสเชียคิดในใจข้าจะรับใช้ท่านชั่วนิรันดร์เเละชื่อเเละร่างที่ท่านมอบให้ข้าจะใช้ให้เกิดประโยชน์สุงสุดเเด่นายท่านผู้สูงส่งเอง

กลับมาเวลาเดิม.....

เหล่าเทพทั้ง13ต่างคุกเขาข้างนึงเพื่อเเสดงความเคารพ ริโอะพูดขึ้นนะคอนนี้มีดวงดาวมากมายเกิดขึ้นด้วยออร่าของข้าเเละข้าเลียกพื้นที่เหล่านั้นมาจักรวาลพวกเจ้าจงไปเสร้างสิ่งมีชีวิตในเเต่ละดาวถึงจะใช้เวลานานเเต่ข้าก็ขอในพวกเจ้าสนึกไปกับนั้นนะ เป็นเกียรติยศอันสูงสุดของพวกเราที่ได้ภารกิจเเรกของนายท่านผู้ยิ่งใหญ่ ริโอจะคิดช่างเป็นยิ่งมีชีวิตที่น่ารักเสียจริงจ้านั้นถือกำเนิดขึ้นมายาวนานเเละโดดเดียวมานานนับหลายล้านๆปีข้านั้นชั้งมีความสูขจริงๆมีพลังที่จะทำอะไรก็ได้สร้างสิ่งที่ตัวเองคิดก็เเสนจะง่ายดาย

เอาละข้าจะนั้งรอดูดวงดาวเเละสิ่งมีชีวิตเติบโต เเต่ข้านั้งอยู่จักรวาลที่ว่างเปล่าวได้อยางไรกันข้าสร้างที่อยู่ของตนเองเเล้วกันริโอะสร้างดาวขนาดเล็กเเละสร้างปราสาทของตนาพสพ

ปราสาทโดวาล่า

ริโอะนั้นได้เพามองสิ่งมีชีวิตเเต่ละดาวเขานั้นได้สนใจดาวที่ เทพีเเห่งเเสง มอบชื่อว่าโลกดาวที่ไม่มีเวทมนต์เเต่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีวิทยาศาสตร์ มีเผ่าพันธุ์มนุษย์ ช่างเป็นสิ่งที่มีปัญญาที่ลำเลศการเวลานั้นผ่านไปจนนับไม่ได้มีหลากหลายเผ่าพันธ์ุพวกเจ้าทั้ง13ตนไม่ทำให้ข้าผิดหลังจริงๆ การผจญภัยของข้าก็ได้เริ่มต้นขึ้น ข้าได้ไปดาวที่อยู่ในการดูเเลของเทพที่เทพีเเห่งชีวิตดูเเลอยู่ดาวนั้นมีชื่อว่าชานข้าได้เดินในเมื่องของอาณาจักรเวียล่าผู้คนกับมองมาที่ข้าข้ามีอะไรเเปลกหรอ ริโอะได้อ่านความคิดของมนุษย์คนหนึ่ง

ใครกันชาวต่างชาติหรอกันมันชุดอะไรหรือว่าเป็นขุนนางจากต่างประเทศกัน ริโอะคิดเพราะชุดของข้ามันเเปลกนี้เองนี้คือชุดที่อานาตาเชียทำให้คงต้องหาชื้อชุดใหม่เเล้วสิอานาตาเชียมอบเหรียญที่ใวชื้อของด้วยเเต่ข้าถือคงเดนเกินไปเลยเก็บใวในเวทเก็บของมีอยู่ล้านๆเหรียญทองคำขาวจะพอชื้อชุดไหมคงพอเเหละริโอะได้เดินไปดูรอบก็ได้เจอร้านที่มีคนเต็มไปหมดร้านนี้คงเป็นที่นิยมสินะริโอะเดินเข้าไปพนักงานเเละผู้คนต่างมองมาที่เค้าเเละมีนายหนุ่มผมสีส้มเดินมานายท่านขอรับท่านต้องต่อเเถวนะขอรับ ริโอะจะพูดออกไปว่าอ่อพอดีข้าถึงเคยมาที่ประเทศนี้เป็นครั้งเเรกเลยไม่รู้ข้าต้องขอโทษพวกเจ้าด้วยนะชายหนุ่มพูดถ้าท่านเข้าใจเเล้วก็ไปนั้งรอเลยเลยขอรับริโอะพูดข้าไม่ต้องไปยืนต่อเเถวด้วยหรอ เด็กหนุ่มพูดท่านเป็นชนชั้นสูงข้าไม่กล้าทำเช่นนั้นหรอกขอรับ ริโอะก็ได้หัวเราะฮ่าๆ ไม่ต้องกลัวข้าหรอก เด็กหนุ่มพูดขอรับท่านชั้งเป็นคนที่มีจิตใจดีจริงคนที่ต่อเเถวก็โล่งใจ ริโอะเอยปากว่าเเต่เสื้อผ้าที่ร้านเจ้าราคาเท่าไร? ้เด็กหนุ่มตอบถ้าเเพงสุดก็10เหรียญทองขอรับ ริโอะนั้นมืนงงเเล้ว1เหรียญทองคำขาวพอที่จะชื้อไหมเด็กหนุ่มเอ้ยเกินพอเลยขอรับ เเล้วเหรียญทองคำขาวมีค่ากี่เหรียญทองกันเด็กหนุ่มก็พูดออกไปทันที่ว่า1,000 เหรียญขอรับ ริโอะนั้นตกใจงั้นอานาตาเชียคงให้เงินข้ามาเยอะเลยนะสิ ริโอะพูดงั้นเพื่อเป็นการเสียเวลาข้าขอชื้อเสื้อผ้าทั้งหมดลูกค้าที่ยืนต่อเเถวก็ทำสีหน้าเศร้าๆเเละริโอะก็พูดว่าใครอยากได้เสื้อตัวไหนยิบไปได้เลย

มีมนุษย์คนนึงพูดว่าท่านขุนนางท่านจะจ่ายให้พวกเร่าจริงๆหรอคับ? ริโอจะพูดเเน่นอนสิ เเละหันไปหาเด็กหนุ่มว่าเเต่คุยกันมาตั้งนานเจ้ามีชื่อว่าอะไรกัน ชื่อของข้ารึขอรับ ข้ามีนามว่า โชเวีย ลูกชายของเจ้าของร้านเเห่งนี้ขอคับ ริโอะเอยอ่อหรอข้ามีนามว่า ริโอะ เป็นชื่อที่เปลกเสียจริงท่านคงเป็นชนชั้นสูงของต่างประเทศสินะขอรับ ทำไมเจ้าถึงคิดว่าข้าคือขุนนางตั้งเเต่ที่ข้าเดินมาที่ร้านละ โชเวียตอบก็ดูจากที่ชุดที่ดูเเพงของท่านนะสิสามัญชนคงไม่มีเงินชื้อหรอกคับ ริโอะตอบเป็นเช่นนั้นเองหรอเนี้ย งั้นข้าขอชุดธรรมดาๆชุดนึงเเล้วกัน ขอรับ โชเวียคิดข้าผึ้งจะเลยเห็นชนชั้นสูงที่มีจิตใจดีเนี้ยเเหละ....!!!!!