เรื่องนี้เป็นการสมมุติขึ้นมา ถ้ามีเรื่องอะไรที่ผิดไปสามารถชี้เนะให้คำแนะนำเราได้นะคะ

"พี่พริ้นนนนนน!!!!" เสียงแหลมๆผู้หญิงวัยทำงานที่กำลังโบกไม้โบกมือ

"คะ มีอะไรหรือเปล่าเมย์" คนถูกเรียกหันมามองด้วยน่าตาที่ยิ้มแย้มและมองคนที่กำลังเดินมาทางตน

"บอสเขามีงานให้พี่ไปทำข่าวอะ เขากะมาบอกพี่เองอะแต่เขาหาพี่ไม่เจอ" เมย์เงยหน้ามองคนสูงกว่าตนด้วยใบหน้าอมชมพู

"อ๋อ..โอเคค่ะขอบคุณมากเลยนะคะที่มาบอกเดี๋ยวพี่เข้าไปคุยกับบอสต่อเองค่ะ" พริ้นยิ้มให้กับเมย์และกล่าวขอบคุณที่นำเรื่องงานมาบอกกับตน

"ไม่เป็นไรเลยค่ะพี่พริ้น" เมย์ยิ้มให้พริ้นและมองหน้าพริ้นเหมือนมีคำถามอะไรสักอย่าง

"มีไรหรือเปล่าคะเมย์ ถามพี่ได้เลยนะ"

"มีใครเคยบอกพี่พริ้นไหมคะว่าพี่พริ้นสวยมากเลย"

"มีค่ะเมย์ แต่ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ เมย์ชมพี่แบบนี้พี่เขินแย่เลยนะคะเนี่ย55" พริ้นเอามือลูบหัวเมย์อย่างเอ็นดู

"ว่าแต่หลังเลิกงานเมย์มีธุระต่อหรือป่าวคะ?"

"ว่างค่ะ พี่พริ้นมีอะไรหรือเปล่า" เมย์มองหน้าพริ้นด้วยใบหน้าที่เริ่มแดงของตน

"พี่จะชวนเมย์ไปกินข้าวน่ะค่ะ พอดีพี่มีไรจะถามเมย์นิดหน่อย"

"เมย์ว่างค่ะ แล้วพี่พริ้นเลิกงานตอนไหนคะเดี๋ยวเมย์มารอ"

"เดี๋ยวพี่ไปรับเมย์ที่ตึกเองค่ะ พี่น่าจะเลิกก่อนเมย์" พริ้นยิ้มก่อนจะเอานิ้วปัดผมเมย์ไขว่หู

"โอเคค่ะพี่พริ้นเดี๋ยวเมย์จะรอพี่นะคะ" เมย์ค่อยๆเดินออกไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

เหล่าพนักงานบริษัทที่เริ่มพากันซุบซิบนินทา

"นั้นไงมึงยัยพริ้นหลอกเด็กใหม่ไปกินอีกละ"

"มึงยังไม่ชินหรอกูก็เห็นนางหลอกตั้งแต่พึ่งเข้างานละ" พนักงานสาวมองหน้าพริ้นด้วยสายตาดูถูก

"ใช่ๆ กูเห็นกินแต่ผู้หญิงไม่รู้ว่าเคยแตะตัวผู้ชายไหม5555"

"กูว่านางน่าจะเคยแตะนะ เห็นสนิทกับเจ้าของบริษัทขนาดนั้น"

"กูว่ากินกันแล้วชัวร์ป๊าบ" พนักงานเอามือตบกันจนเกิดเสียง

"งานก็ไม่ค่อยเข้า เลิกงานก็เร็วกว่าคนอื่น แต่งตัวก็ผิดกฎ ฉันว่ายัยพริ้นต้องเอาตัวเข้าแลกกับงานแน่นอน"

พริ้นเดินไปยังห้องบอสโดยกำลังเดินผ่านพนักงานพวกนั้น

"นั้นไงเดินมาละ"

พริ้นมองพนักงานด้วยสายตาเหยียด

"เอ้าอีนี่ มึงจะเอาใช่ไหมอีพริ้น"

"มึงอย่าๆ นี่บริษัทนะเว้ย"

"ดูแม่งทำดิ"

"เอาหน่าใจเย็นก่อน"

ก้อกๆๆ พริ้นเดินมายังหน้าห้องของบอสและเคาะประตู

"เข้ามาได้ครับ"

เสียงประตูค่อยๆเปิดออกปรากฎให้เห็นใบหน้าหล่อที่กำลังเซ็นเอกสาร

"อ่าวพริ้นผมกำลังรอคุณอยู่เลย" บอสผายมือไปที่เก้าอี้เพื่อให้พริ้นนั่ง

"ไม่เป็นไรค่ะฉันมาแค่แปปเดียว" พริ้นปฏิเสธด้วยการส่ายหน้าเบาๆ

"555ยังเหมือนเดินเลยนะครับ กับคุณกรเป็นยังไงบ้างครับเนี้ย"

"หมอนั่นปัญญาอ่อนเหมือนเดิมแหละค่ะ มีงานอะไรหล่ะคะฉันมีธุระต้องทำต่อ"

"โอเคครับๆๆ งานครั้งนี้คุณต้องเข้าป่าไปหาข้อมูลน่ะครับ"

"มีใครไปบ้าง" บอสยิ้มให้พริ้นพร้อมกับตอบว่า

"แค่คุณครับ"

พริ้นมองหน้าบอสด้วยสายตางุนงง "คือคุณให้ผู้หญิงอย่างฉันไปคนเดียวหรอคะ"

"ใช่ครับ แค่เข้าป่าไปสำรวจบ้านร้างเอง หาข้อมูลแล้วก็กลับมา มันไม่ได้ยากนะครับ"

"ไอ้กรสั่งมาใช่ไหมเนี้ย"

"คงต้องบอกว่าใช่ครับ" พริ้นมองบอสด้วยหน้าตาที่หงุดหงิด

"โอเคฉันรับงานนี้" พริ้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาละเริ่มโทรหาคนชื่อกร

[helloเพื่อนเลิฟ]

"ลางานคนชื่อสุณัฐชาให้หน่อย" พริ้นบอกชื่อจริงของเมย์ให้กรรู้

[มึงจะกินเด็กอีกแล้วหรอว่ะ]

"ถือว่าเป็นค่าที่มึงให้กูทำข่าวปัญญาอ่อน" พริ้นขมวดคิ้วจนเป็นปม

[ได้หรอว่ะ....เออๆเดี๋ยวให้เลขาโทรไปบอกคนของมึง]

"ต้องงี้แหละ" พริ้นกดวางสายพร้อมเดินออกจากห้องพร้อมเก็บของเตรียมเดินไปรับเมย์