"เธอชอบฉันหรอ? ไอโกะ?"
"อื้ม! ฉันชอบเธอ ชินัทสุ!"
" งั้นก็จีบสิ ฉันจะรอนะ"
"จริงหรอ!? ขอบใจนะ^^"
.
.
.
.
.
"ไอโกะ เธอไม่จีบฉันต่อเเล้วหรอ?"
"ฉันเหนื่อย ฉันจีบเธอมาเป็นเดือนเเล้ว"
"...."
" ฉันถามหน่อยสิ เธอเคยเห็นฉันอยู่ในสายตาบ้างไหม?"
" ฉัน... "
"ไม่ต้องพยายามหรอก ฉันรู้คำตอบมาตลอด เพราะงั้น **ต่างคนต่างอยู่นะ**^^ "
ไรท์เองค่ะ ที่ไรท์เลือกจะเเต่งนิยายเรื่องนี้ เพราะไรท์คิดว่าน่าจะมีหลายคนที่ประสบปัญหาเรื่องนี้ ไรท์เลยอยากออกมาเขียน เพื่อสะท้อนว่า การทำเพื่อคนๆนึง มันลำบากขนาดไหน
เรื่องนี้ไรท์เเต่งเป็นเเนวยูรินะคะ หรือเรียกอีกอย่างว่า หญิงรักหญิง ^^
**เป็นนิยายเรื่องสั้นนะคะ**
ฉันขอเเนะนำตัวก่อนนะ ฉัน ไอโกะ ที่เเปลว่าเด็กผู้เป็นที่รัก! เเต่ฉันนั้นดันไปชอบเพื่อนตัวเองเข้าน่ะสิ เธอมีชื่อว่า ชินัทสุ ฉันก็เพิ่งจะรู้ตัวเองนะ ว่าฉันก็ชอบผู้หญิง เฮ้อ~ฉันพยายามตัดใจเเล้วนะ เเต่มันไม่ได้จริงๆ¡^¡
ฮืออออออ ฉันก็สารภาพไปเเล้วซะด้วยสิ¡^¡
เอาเถอะ ยังไงก็ต้องจีบอ่ะนะ เพราะเธอเป็นคนบอกให้จีบหนิ ถึงจะติดหรือไม่ติดก็ไม่เป็นไร!
ฉันเคยพูดกับตัวเองไว้เเบบนี้
มันเริ่มขึ้นเมื่อ1เดือนที่เเล้ว
ตอนเย็น
ขณะที่กำลังเดินกลับบ้าน จู่ๆฟูมิโกะก็พูดขึ้น
"ไอโกะ! เธอชอบใครกันเเน่!"
"ใจเย็นน่าฟูมิโกะ"
อ่า... นี้เพื่อนฉันเอง! ฟูมิโกะ เป็นเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุดในห้อง(ถึงฉันจะสนิททั้งห้องก็เถอะ;-;;)
"ฉันชอบ... ชินัทสุ"
ถึงประโยคหลังจะเบาก็ตาม เเต่เพื่อนของฉันหูดีมากเเบบมากกกกกกกเลย¡^¡
"...."
"วันนี้รับโทรศัพท์ด้วยล่ะ ฉันจะโทรไป"
"ฮะ.. อ๋อ ได้"
เสียงของเธอเรียบเเละนิ่งมาก ทำเอาฉันเสียวสันหลังวาบเลยTT
" ถึงบ้านฉันพอดี ไปล่ะ"
"อื้อ"
ฉันตอบรับในลำคอ ฟูมิโกะก็เดินเข้าบ้านของตัวเองไป ฉันจึงเดินต่อไปเพื่อจะกลับบ้านตัวเอง เเต่ระหว่างทางฉันดันเจอชินัทสุ
"อ้าว!? ไอโกะ!"
"หืม? ชินัทสุ มีอะไรรึป่าว"
"ป่าวหรอก เห็ยเดินอยู่คนเดียวน่าจะเหงาน่ะ เเล้วนี่จะกลับบ้านเลยใช่ม่ะ เดียวฉันไป-"
"ขอบคุณนะ เเต่ฉันเกรงใจน่ะ"
ก็ขอบคุณที่จะมาส่งนะ เเต่ฉันเกรงใจบวกกับการที่บ้านของฉันอยู่ไม่ไกลมาก
"ถ้าเธอเป็นเเฟนฉัน ฉันจะตีให้เข็ดเลย"
" เอ๊ะ!? "
ถึงฉันจะรู้ว่ามันเป็นเเค่การหยอกเล่นตามประสาเพื่อน เเต่เธอจะรู้ไหมว่าฉันคิดจริง¡^¡
" ก็ลองดูป่ะล่ะ"
ฉันเลยลองเเกล้งกลับไปบ้าง เเต่ผลตอบรับทำเอาฉันจุกจนเเทบจะเอามือไปกุมที่อกเพื่อระบายความเจ็บเเละจุกนี้
"จะเป็นไปได้ไง เราเป็นเพื่อนกันนะ"
"เเต่ฉันดันคิดจริงนี่สิ"
"..."
เอ๊ะ!? เมื่อกี้ฉันพูดไรออกมา? นี่ฉันพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดงั้นหรอ!?
"เธอชอบฉันหรอ? ไอโกะ?"
"อื้ม! ฉันชอบเธอ ชินัทสุ"
โอ๊ยยยยย ต้องหน้าด้านขนาดไหนเนี่ยถึงพูดออกไปได้!!!
"ก็จีบสิ ฉันจะรอนะ"
"จริงหรอ? ขอบใจนะ! ^^"
"อ้าว ถึงบ้านเธอเเล้ว งั้นลากันตรงนี้ ไว้เจอกันพรุ่งนี้^^"
"ฮะ.. อื้ม! ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ"
นี่ระหว่างทางยัยนั้นเดินพร้อมฉันเพื่อมาส่งฉันงั้นหรอ? บ้าน่า! ฉันได้เดินเข้าในบ้าน พร้อมกับพูดประโยคประจำ
"กลับมาเเล้วค่า~~"
เงียบกริบ~
" ฮ่า... ไม่มีใครอยู่สินะ"
ฉันได้เดินขึ้นบันไดเพื่อจะไปห้องของตัวเอง พอก้าวเท้าเข้าเท่านั้นเเหละ
ติ๊ง
เสียงข้อความเข้า ไม่บอกก็รู้ว่าใคร
ฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
" เเชทกลุ่ม?"
... เเชทกลุ่ม...
ฟูมิโกะ: ไอโกะ!
^^^วะ... ว่าไง? :ไอโกะ^^^
ฮาจิเครุ: มีไรกัน?
ฮิโรโกะ: เกิดไรขึ้น?
มิซาโอะ: ค่อยๆคุยกัน
ฟูมิโกะ: เล่ามา ว่าชอบชินัทสุ ได้ไง?
ฮาจิเครู: ว่าไงนะ!?
ฮิโรโกะ: เห๋~??
^^^นี่! ฟังฉันหน่อยสิ :ไอโกะ^^^
มิซาโอะ: เร็วๆ
^^^ เรื่องมันเป็นงี้....:ไอโกะ^^^
ฉันเล่าให้เพื่อนๆของฉันฟัง เเต่มิซาโอะบอกว่า
มิซาโอะ: งั้นก็จีบสิ ยากไร?
^^^ที่ยากเพราะฉันจีบคนไม่เป็นไง! :ไอโกะ^^^
ฮาจิเครุ: เดี๋ยวพวกฉันช่วย
^^^อื้อ ขอบใจนะ!:ไอโกะ^^^
...จบเเชท...
ฉันได้เเผ่หลังของฉันลงบนเตียง เอามือถือวางไว้ข้างตัว เเล้วเอามือวางไว้บนหน้าเพื่อปิดบังทัศนียภาพ ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว อยากอยู่คนเดียวจริงๆ เพื่อที่จะได้ทบทวนในสิ่งที่ฉันทำในวันนี้
เช้าวันรุ่งขึ้น
ณ โรงเรียนหญิงล้วนเเห่งหนึ่ง
ครืน~~
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ!"
ฉันได้เปิดประตูห้องเรียนเเละทักเพื่อนในห้องตามปกติ ฉันเหลือบไปเห็นชินัทสุนั่งกับเพื่อนของเธอ ฉันไม่ได้อะไรมาก
"ไอโกะ! ทางนี้ๆ"
"ฮิโรโกะ อรุณสวัสดิ์"
"อรุณสวัสดิ์"
"เเล้วคนที่เหลือล่ะ"
" ยังไม่มาที จริงสิ! วันนี้ฉันไปเจอหวานใจของฉันด้วล่ะ!"
ฮิโรโกะได้เล่าเรื่องเมื่อตอนเช้าว่าเธอได้เจอกับคนที่เเอบชอบ หน้าตาของเธอในขณะที่เล่านั้นดูมีความสุขมาก ทุกอย่างเหมือนเดิม ไม่มีใครพูดถึงเรื่องในวันนั้น
ฉันได้ทำทุกอย่างให้ชินัทสุ ไม่ว่าจะเอาใจใส่ หรืออะไรก็ตามที่คนเขาจีบกันทำ ฉันทำเเบบนี้ไปเรื่อยๆ เมื่อผ้านไปหนึ่งอาทิตย์เเล้ว ถึงมันจะมีท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง เเต่ฉันก็ไม่ยอมเเพ้หรอก!
.
.
.
.
.
นี่ก็ผ่านมา2อาทิตย์เเล้วนะ ทำไมถึงเธอยังไม่มองฉันเลยล่ะ อ่า...น้อยใจจัง- ไม่สิ! ฉันจีบเธออยู่นะ! เพราะงั้น อย่ายอมเเพ้สิไอโกะ!!
.
.
.
.
.
3อาทิตย์ล่ะนะ ฟูมิโกะ ฮาจิเครุ ฮิโรโกะ มิซาโอะก็ให้กำลังใจฉันเเละคอยเชียร์อยู่เสมอ รู้สึกขอบคุณ4คนนั้นนะ ใจฟูขึ้นเยอะ
.
.
.
.
.
4อาทิตย์เเล้ว!! หรือก็คือ1เดือนนั้นเอง รู้สึกว่ามันเร็วเหมือนกันนะ ฉันเดินทางกลับบ้านด้วยความสดใส เเต่ดันไปได้ยินในเรื่องที่ไม่สมควรได้ยินน่ะสิ
"นี่ๆ ชินัทสุ เธอก็บอกคนคุยเธอไปสิ ว่ายังไม่มีใคร อีกอย่าง เธอก็มีคนที่ชอบเเล้วหนิ"
"ก็ว่าจะบอกในเร็วๆนี่เเหละ"
"เเล้วไอโกะล่ะ ไอโกะกำลังจีบเธออยู่หนิ"
"ไอโกะน่ะ ไม่เป็นไรหรอก เธอคงเข้าใจเเหละ"
"เข้าใจว่า?"
" ฉันไม่ได้ชอบไอโกะซักหน่อย ที่เธอจีบน่ะ ฉันก็มองเธอในฐานะเพื่อนที่ทำทุกอย่างให้เพื่อนเเค่นั้นเอง"
" งั้นหรอ? ตามใจล่ะกัน"
อ่า.... จุกเเฮะ ฉันค่อยๆ ลากสังขารของตัวเองที่ตอนนี้เเทบจะไม่มีเเรงเเล้ว
นี่เป็นบทสนทนาของชินัทสุเเละฮาเนจิ เพื่อนสนิทของเธอ
'ทำไมล่ะ?'
'เธอมันไม่ดีตรงไหนกัน?'
'เห็นเธอเป็นของเล่นหรอ?'
ในหัวของไอโกะตอนนี้มีทำถามเป็นร้อยตีกันในหัว เธอเก็บคำถามเหล่านั้นไว้ เธอจะไม่ยอมถามใครเเน่ เก็บไว้คนเดียวเเบบนี้เเหละ ดีเเล้ว
ฉันถึงบ้านของตัวเองเเละเข้าบ้านไปตรงไปยังห้องของฉัน เปิด-ปิด ประตู จู่ๆ น้ำตาก็ไหลหลงมาอาบเเก้มของฉัน...
"นี่ฉัน....ทำทุกอย่างไปเพื่ออะไร?"
ฉันตัดสินใจปล่อยโหออกมา มันหนักเกินไป ฉันเเบกมันไม่ไหวอีกต่อไปเเล้ว
'ทำไมถึงต้องให้ความหวังล่ะ'
'ไหนบอกให้จีบได้เต็มที่ไง!'
ฉันระบายโดยการปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ จนไม่มีน้ำตาซักหยด
เธอตัดสินใจเเล้ว ว่าพน.เธอจะเลิกจีบชินัทสุต่อ เพราะสิ่งที่เธอทำไปทั้งหมดคงไม่มีค่าอยู่ดี เธอเลยนอนหลับทั้งอย่างนั้น เธอเหนื่อยเกินไป เธอไม่อยากรับรู้อะไรเเล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้น
ไอโกะได้ไปโรงดรียนตามปกติ เเต่ที่ไม่ปกติคือ เธอได้ทำทุกอย่างกับชินัทสุเหมือนเพื่อนคนหนึ่ง ไม่ใช่คนที่เเอบชอบ ไม่ใช่คนที่จีบ จนทำให้เพื่อนๆ ของเธอสงสัยว่า ทำไมถึงทุกอย่างดูเเปลกไป ต่างคนมองตากันเหมือนว่า เรื่องนี้เราไม่ควรเข้าไปยุ่ง
.
.
.
.
.
ผ่านไป1อาทิตย์เเล้ว ที่ไอโกะเลิกจีบชินัทสุ
ชินัทสุ ที่เริ่มจะสังเกตุได้ เลยถามไอโกะ ในระหว่างที่กำลังเดินกลับบ้าน
"นี่ไอโกะ"
"หืม?"
"เธอเลิกจีบฉันล่ะหรอ"
"ฉันเหนื่อย ฉันจีบเธอมาเป็เดือนเเล้ว"
"..."
"ฉันถามหน่อยสิ... เธอเคยเห็นฉันอยู่ในสายตาบ้างไหม?"
"ฉัน..."
"ไม่ต้องพยายามหรอก ฉันรู้คำตอบมาตลอด เพราะงั้น เราต่างคนต่างอยู่นะ^^"
ฉันพูดคำนั้นเสร็จเเล้วเดินออกไปทันที เพราะฉันตัดสินใจเเล้วหนิ ว่าจะเลิกจีบ
" เดี๋ยวสิ! เราเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม? "
"ได้สิ^^"
ฉันตอบกลับไป ทว่าเท้าของฉันก็ยังไม่หยุด หน้าก็ไม่ได้หันหลังกลับไปมอง ถึงหน้าฉันจะยิ้มในตอนที่ตอบชินัทสุ เเต่ในใจ กลับเเหลกไปหมดเเล้ว
'คงอีกนานเลยกว่าจะเปิดใจสินะ'
มันเป็นคำถามเเละคำตอบในเวลาเดี๋ยวกัน
หลังจากนั้นเป็นต้นมา ฉันกับชินัทสุก็เเทบจะไม่คุยกันเลยถึงนัทชิสุ จะเป็นฝ่ายชวนคุยก็เถอะ นิสัยของฉันก็เย็นชาขึ้น ยิ้มยากขึ้น จนเพื่อนในห้องต่างตั้งชื่อฉันว่า'ตุ๊กตาน้ำเเข็ง' คงเพราะ ฉันมีหน้าตาที่คล้ายตุ๊กตาล่ะมั้ง^^
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
