...คฤหาสน์ตระกูลวิทช์...

หญิงสาววัย 21ปีนั่งกดแป้นพิมพ์ในห้องทำงานเป็นระยะยาวก็ลุกเข้าไปในห้องน้ำหรูเพื่อทำธุระส่วนตัว

“อ่าาา ถึงเวลากินเหยื่อแล้ว”หญิงสาวผมแดงเอ่ยก่อนออกจากห้องน้ำ กินเหยื่อน่ะหมายถึงการไปผับ เพราะเธอคือเสือไงล่ะ

...ณ ผับชื่อดังแห่งหนึ่ง...

หญิงสาวผมแดงเดินเข้ามาในผับ ผู้ชายภายในผับต่างหันมองด้วยเสน่ห์ของเธอนั้น เธอไปสะดุดตากับผู้ชายคนหนึ่ง หล่อมาดนิ่ง เธอเห็นเหยื่อวันนี้แล้วสิก่อนจะเดินไปบอกกับพนักงานชายในผับ

“วันนี้ก็เหมือนเดิมเอาห้องVIP หนึ่งห้อง”หญิงสาวผมแดงพูดขึ้นก่อนจะเดินไปยังห้องวีไอพี

แม่มดสาวสวยคนนี้ มารีน่า วิทช์หรือแมรี่ ตั้งแต่เกิดเธอมีผมแดงสลวยเหมือนปีศาจทำให้เธอไม่มีเพื่อนเลยสักคนเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของผู้นำตระกูลวิทช์หรือคฤหาสน์แม่มดนั่นเอง พ่อแม่ได้ตายไปตอนเธอบรรลุนิติภาวะเพราะนั่นคือคำสาปของตระกูลมายาวนานนับพันปี คำสาปนี้จะส่งผลต่อลูกหลานตระกูลวิทช์ทั้งสิ้น หากผู้ใดมีความรักกับมนุษย์และมีบุตรด้วยกัน จะถูกคำสาปตระกูลโดยจะทำให้แม่มดตนนั้นและคนรักตายไปตอนลูกบรรลุนิติภาวะหรือบุตรอายุครบ18ปีบริบูรณ์ วิธีแก้คำสาปนั้นมีอยู่ว่าคนรักของแม่มดตนนั้นจะมีสายเลือดเทพเจ้า ซึ่งมันเป็นเรื่องยากที่จะหาบุตรของเทพเจ้า…แมรี่รับรู้คำสาปนั้นเธอนั้นฝึกตนเองไม่ให้ไปตกหลุมรักมนุษย์ แต่วิธีที่เธอฝึกมันพิศดารน่ะสิคือการเข้าผับเพื่อจะเจอหนุ่มมนุษย์ให้มากและเธอก็จะหักอกเขา เพื่อฝึกตนเองไม่ให้มีความรักกับมนุษย์เธอจะต้องไม่หวั่นไหวกับมนุษย์หน้าโง่พวกนั้น…

แมรี่ออกจากห้องวีไอพีของตนไปเพื่อจะล่าเหยื่อ เขาเล็งผู้ชายคนหนึ่งไว้หล่อใช้ได้เลยล่ะ เธอเดินมุ่งตรงไปที่ชายคนนั้นพร้อมกับถือไวน์แดงในมือ แผนของเธอนั้นง่ายมากก็แค่แกล้งชนทำน้ำหกใส่เสื้อสูทสีดำนั่น ‘พวกหล่อนต้องรู้จักมารการอ่อยผู้นะคะผู้ชายทุกคนน่ะหลงเสน่ห์ฉันจะตาย’

ร่างเล็กใส่เสื้อสายเดี่ยวสีเลือดหมูกระโปรงสั้นสีดำปล่อยผมแดงสลวยของเธอ แมรี่ไม่รอช้าทำท่าเดินชนกับผู้ชายตรงหน้า สำเร็จ!น้ำไวน์เลอะเต็มแขนเสื้อเลย ร่างหนาก้มมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างงุนงง เขารู้ดีแก่ใจผู้หญิงคนนี้แกล้งชนเขาขนาดนั้นซึ่งเขาจะแสดงทำเป็นไม่รู้แล้วกันอยากดูการแสดงของหล่อน…

“เอ่อ ขอโทษนะคะไม่ได้ตั้งใจค่ะ”หญิงสาวชักสีหน้ารู้สึกผิด ต่างจากผู้ชายตรงหน้าที่ยังนิ่งเงียบไม่พูดอะไรสักคำ

‘เอ้าไอ้นี่หูหนวกรึไงไม่ได้ยินเหรอเนี่ย’หญิงสาวบ่นในใจ

“ถ้าไม่เป็นการเสียมารยาทฉันจะชดใช้เสื้อของคุณให้ฉันมีเสื้อสูทอยู่ที่ห้องวีไอพีค่ะ”หญิงสาวไม่รอช้าเอ่ยเข้าเรื่อง เธอนั้นมีชุดสูทผู้ชายก็เพราะสั่งมือขวาไปซื้อก่อนเริ่มแผนการ…

“ไม่เป็นอะไรครับ ผมมีเสื้ออีกเยอะ”ชายหนุ่มเอ่ยทำให้หญิงสาวงุนงงมีเสื้อเยอะแต่นายคงไม่มีเสื้อเปลี่ยนตอนนี้หรอกมั้ง

“หมายถึงตอนนี้นะคะจะไม่เปลี่ยนเสื้อเลยหรอคะเสื้อเปื้อนขนาดนี้แล้ว”

“ผมมีห้องเปลี่ยนชุดอยู่ชั้นบนครับ”

‘เอ๊ะ ชั้นบนมันเป็นห้องเจ้าของผับนิเขาคงไม่ใช่หรอกนะ…’หญิงสาวคิดในใจก่อนจะเอ่ยถาม

“ชั้นบนสำหรับเจ้าของผับนะคะ”เธอมั่นใจเพราะสืบมาก่อนที่จะมาฝึกซ้อมล่าเหยื่อที่นี่ เจ้าของผับเขาเป็นคนแก่เดินไม่ได้นิ…

“ครับ ผมก็เจ้าของผับนิครับ”ชายหนุ่มกลั้นขำกับสาวผมแดงตรงหน้า

“เจ้าของผับเป็นคนแก่เดินไม่ได้นิคะ”หญิงสาวตอบไปตรงๆทำร่างหนาตรงหน้าเคืองขึ้นมาว่าาเขาแก่ไม่พอยังเดินไม่ได้อีก!!!

“คุณไปฟังอะไรผิดๆมาครับเนี่ย”หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นถึงกับเหวอเธอให้มือขวาของเธอไปสืบมานี่

“งั้นคุณจะชดใช้อะไรผม”ร่างหนากระซิบข้างหูสาวผมแดงก่อนจะจับปลอยผมสีแดงสดของเธอ

“…”หญิงสาวเงียบ ‘แผนล่มครั้งแรกชิบหายแล้ว…’

ร่างหนามองร่างบางตรงหน้าเขายกยิ้มขึ้นก่อนจะเอ่ยว่า

“แกล้งให้เนียนๆหน่อยสิครับ”

“…”ร่างบางยังคงไม่เชื่อกับตา เธอล่าเหยื่อไม่สำเร็จครั้งแรกหรอนี่! สาวผมแดงเห็นสถานการณ์เริ่มไม่ดีเลยจะชิ่งหนีเขารอโอกาสที่คนพลุกพล่านแล้วแทรกตัวหนีไปเธอเห็นร่างหนามองไปทางอื่นเขาจึงเอาโอกาสนี้แหละ หนีออกมาแล้วจ้า… หญิงสาวหันมองร่างหนาที่มองหาเธอก่อนจะเผลอสบตากับร่างหนา เธอหัวเราะคิกๆก่อนจะแลบลิ้นใส่ร่างหนาเหมือนเยาะเย้ย

หนีออกมาได้ก็ต้องโทรหามือขวามารับเธอเพราะรถเธอมันอยู่หน้าร้าน เธอหนีออกมาจากประตูข้างหลัง โธ่เว้ยยหนีออกมาผิดทาง!ระหว่างที่เธอถูกตัดสายจากมือขวาก็รู้แล้วว่าตอนนี้คงต้องเอาตัวเองให้รอดซะแล้วแต่สาวผมแดงต้องช็อคเมื่อเห็นชายหนุ่มเจ้าของผับนั้นตามมาทันแล้ว เธอรีบหาที่หลบหลังรถสปอร์ตคันหรูแต่ใครจะไปรู้รถนี่มันของไอ้เปรตนั่น เธอเห็นเขาขึ้นรถก็โล่งใจเพราะเธอจะวิ่งเข้าผับไปหารถของเธอ หวังว่าไอ้นั่นคงเปิดประตูรถวิ่งตามเธอไม่ทันหรอก

สาวผมแดงหาโอกาสวิ่งไปแต่ยังซื่อบื้อวิ่งผิดทางวิ่งผ่านประตูคนขับ…เธอเห็นอย่างนั้นรีบเร่งฝ่าเท้าเมื่อเห็นข้างหลังของเธอเปิดประตูรถแล้วแต่มันจะวิ่งเร็วได้อย่างไรเขาใส่ส้นสูงตั้ง5นิ้วแต่จะทำยังไงได้เขาจะต้องวิ่ง เธอเตรียมใจเจ็บข้อเท้าไว้เลยพรุ่งนี้ ในที่สุดเธอก็วิ่งมาถึงประตูบานใหญ่2บานเธอเลือกบานที่ใกล้ที่สุดแมรี่ไม่ได้ดูว่าตอนออกมาเขาออกมาทางประตูไหนซึ่งเธอเปิดมันไม่ออกเพราะมันหนักมาก เห็นท่าไม่ดีแล้วข้างหลังเธอเห็นไอ้ผู้ชายนั่นตามมา

สามผมแดงนึกได้เธอเป็นแม่มดนี่ มีพลังแน่แต่แมรี่ไม่ได้ใช้พลังมานานแล้วเพราะแม่ฝากไว้ก่อนตายว่าถ้าใช้พลังเวทย์กับมนุษย์นั้นมากเกินไป ตัวของแม่มดจะกระอั่กเลือดเนื่องจากพลังเวทย์มันย้อนกลับ…แต่ใช้กับสิ่งไม่มีชีวิตคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งเพราะตอนนี้จำเป็นต้องใช้มันหนีไอ้ผู้ชายนี่ เธอลองใช้มือแตะบานประตูสีดำหนาก่อนจะตั้งจิตให้มั่นเพล่งเล็งประตูบานนั้นใช้เวลาไม่ถึงนาทีในที่สุดประตูก็เปิดออก

เธอรีบวิ่งไม่คิดชีวิตแต่ภายในห้องโถงมันมืดเหมือนห้องสี่เหลี่ยมกว้างๆสีดำ เธอตอนนี้มีอาการที่กลัวความมืดกลับมาอีกแล้ว แมรี่เริ่มหายใจไม่ออก ฟุ่บ ร่างบางล้มลงกับพื้นกลางห้องขนาดใหญ่ตอนนี้อาการมันหนักกว่าทุกที…แย่แล้วถ้าเป็นแบบนี้ฉันต้องตายแน่ๆ แมรี่ในตอนนี้ไม่เห็นอะไรเลยมันมืดมากๆเขาไม่รู้ด้วยซ้ำผู้ชายที่ตามเธออยู่ส่วนไหนของห้องนี้ แมรี่คิดว่าถ้าเธอต้องใช้พลังวาร์ปของแม่มด แต่ปัญหาคือมันวาร์ปอย่างไรนะ แมรี่ไม่เคยวาร์ปเธอไม่รู้พลังนี้ตอนเด็กเธอไม่ตั้งใจเรียนเองเลยจำคาถาวาร์ปไม่ได้…

“ชิบหายแล้วจะไม่ไหวแล้ว…”สาวผมแดงพูดเบาๆตอนนี้เธอไม่มีแรงอะไรเลยใกล้สลบแน่ๆไม่ก็ตายเพราะขาดอ็อกซิเจน

‘จะตายไม่ได้โว้ยยังไม่มีผัวเลย’

ร่างหนาถือไฟฉายออกมาก่อนจะเห็นร่างบางในสภาพไม่สู้ดีนัก เจ้าของผับทำอะไรไม่ถูกตอนนี้เขาช้อนตัวหญิงสาวมาไว้บนตัก

“นี่เธอเป็นอะไร”หญิงสาวไม่ตอบอะไรก่อนจะมองหน้าเขาด้วยสายตาอาวร แมรี่คิดอะไรออกแล้วตอนนี้เธอต้องจูบเขาเพื่อเอาอ็อกซิเจน…แต่นี่มันจูบแรกของฉันนะยะ!เอาเถอะจะตายอยู่แล้วค่อยลบความทรงจำไอ้นี่แล้วกัน…แมรี่ยอมกระอั่กเลือดเพื่อสิ่งนี้

หญิงสาวผมแดงใช้แรงเฮือกสุดท้ายจับท้ายทอยผู้ชายร่างหนามาจูบเอาอ็อกซิเจน ร่างหนาตกใจกับการกระทำตรงหน้าแต่เขาก็พอรู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเธอคงไม่ได้อยากจูบเขาหรอกนอกจากจำเป็น

“อืออ”ผู้ชายร่างหนาครางในลำคอเขารับรู้ได้เลยว่าหญิงสาวตรงหน้าตัวสั่นขนาดไหน

แมรี่ผลักจูบออกก่อนจะบอกเขา

“พาฉันออกไปจากที่นี่ที”แมรี่พูดเสียงเบา เขาอุ้มเธอท่าเจ้าหญิงออกมาจากห้องมืดนี้

ข้างนอก

ในที่สุดฉันก็รอดตาย!!ต้องขอบคุณเขายกใหญ่ก่อนลบความทรงจำแล้ว

“ขอบคุณนะคะ…”ตอนนี้เขาดิ้นลงจากการอุ้มแล้ว กลับมามีแรงแล้ว

“หลอกจะเอาจูบหรอ”

“โอ้ย ฉันจะจูบกับนายเพื่อนั่นจูบแรกฉันนะยะ!”หญิงสาวผมแดงหลุดพูดทำเอาผู้ชายตรงหน้าหลุดขำ

“ขำอะไรคะ!”

“เปล่าๆ แต่เธอจูบไปแล้วนะ ต้องรับผิดชอบ”

“จะให้รับผิดชอบยังไงคะ ที่ฉันให้จูบแรกก็ดีแล้ว”

“เธอจูบได้ห่วยมาก”จริงๆก็ไม่ได้แย่มากหรอก…

“…”หญิงสาวผมแดงชักสีหน้าน้อยใจ เธอให้จูบแรกแล้วยังบอกว่ามันแย่อีก ร่างหนาเห็นสีหน้าร่างบางตรงหน้าก็กลั้นขำผู้หญิงผมแดงตรงหน้าเขาจะน่ารักอะไรขนาดนี้

‘หน้าตาก็ดีแต่มารยาทติดลบ ลบความทรงจำก็สิ้นเรื่อง’แมรี่คิดใจ

ร่างบางมองร่างหนาตรงหน้าก่อนจะใช้เวทย์ลบความทรงจำ เธอลบความทรงจำที่เกิดขึ้นในวันนี้ ก่อนจะรีบเข้าประตูอีกบานที่อยู่ไม่ไกลมากนัก เธอหมดอารมณ์ล่าเหยื่อต่อแล้ว หญิงสาวผมแดงเดินหนีมารถแล้วขับมายังคฤหาสน์ ปล่อยให้เจ้าของผับยืนงง

แมททิว เจ้าของผับชื่อดังและประธานบริษัทMT อายุ29ปี เป็นที่หมายปลองของสาวๆแต่เขาเยือกเย็นไม่มีใครกล้าเข้าใคร จนมาเจอหญิงสาวผมแดง…

ตอนนี้แมททิวยืนนิ่งเพราะงงกับการกระทำหญิงสาวตอนนั้นจ้องตาเขาแล้วก็เดินออกมา เขาไม่รั้งเธอไว้ แมททิวได้สติก็เดินขึ้นชั้นบนมาหาลูกน้องคนสนิท

“ต้น มึงหาข้อมูลเกี่ยวกับผู้หญิงผมแดงวันนี้มา” ต้นลูกน้องคนสนิทของแมททิวพยักหน้ารับคำสั่ง

แอด : ทำไมแมททิวถึงยังมีความทรงจำของแมรี่ลูกสาวชั้นนนนอยู่ล่ะเนี่ย🤭

...วันต่อมา...

...9.00น....

ตืด ตืด ตืด

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น

“ใครโทรมาตั้งแต่เช้าเนี่ย ฉันจะสาปแกกกกกก”หญิงสาวบ่นก่อนจะรับสายคนที่มารบกวนการนอนของเธอ

“…”

‘โทรมาไม่พูดบ้าปะเนี่ย’ฉันคิดในใจ

“มีอะไรคะ”

“คุณจำผมไม่ได้แล้วหรอครับ”หญิงสาวงุนงงตอนเธอล่าเหยื่อเธอไม่เคยให้เบอร์ผู้ชายพวกนั้นเลย แต่น้ำเสียงผู้ชายคนนี้คุ้นหูมากคงไม่ใช่ไอ้หน้าหมาเมื่อคืนหรอกนะ…ฉันลบความทรงจำของเขาแล้วนิ!

“…”

“แล้วโทรมามีอะไรคะ”

“หายดีรึยัง เมื่อคืนเธอเหมือนจะสิ้นลมหายใจเลยนะ”แมรี่มั่นใจแล้ว เขาคือเจ้าของผับเมื่อคืนนั่น ‘เวทย์ใช้ไม่ได้ผลแล้วหรอ…’

“ไม่ได้เป็นอะไรแล้วค่ะ…แค่นี้นะคะ”

“เดี๋ยวครับคุณลืมกระเป๋าสตางค์…”

“ห้ะ”เธอรีบลุกตัวออกมานั่งแล้วค้นหากระเป๋าสตางค์แต่มันหาย!

“กระเป๋าสตางค์ฉันไม่นะ”

“มาเอาครับ”

“ที่ไหนคะ”ในกระเป๋าฉันมันมีภาพตอนเด็กที่ฉันขี่ไม้กวาดกับแม่ของฉันเลยนะ!!

“คืนนี้ที่ผับเวลาเดิมครับ”

“ค่ะ”เธอรีบวางสายนั้น

‘เอ๊ะ!ฉันลบความทรงจำแล้วนิ เขาจำได้ยังไง เพื่อความมั่นใจคืนนี้ฉันคงต้องหาเหยื่อใหม่แล้วสิเพื่อทดสอบพลังฉัน

แมรี่มีแผนในคืนนี้แล้วเธอก็ลุกไปอาบน้ำแต่ข้อเท้าเธอมันเจ็บมากน่ะสิ เมื่อคืนฉันวิ่งสุดแรงขนาดนั้นไม่แปลกที่ข้อท้อจะเจ็บปวดขนาดนี้ยังมีรอยแดงอีก

“เจ็บโว้ยฮืออข้อเท้าฉันแดงมาก กระดูกหักแน่เลยฮือออออ”เธอรีบโทรหามือขวาให้ตามหมอแต่ดันไปกดโทรผิด แต่แมรี่ไม่รู้ตัว…

“นี่ตามหมอมาหน่อยสิ กูเจ็บจะตายอยู่แล้ว ฮืออออ”หญิงสาวคร่ำครวญต่อไป

“…”

“นี่ไม่ได้ยินรึไงเต เห้ยยไอ้เตหูหนวกหรอวะ”หญิงสาวคิดว่าตนคุยกับเตมือขวาคนสนิทของเธอ

“…”

“โอ้ยย กูไล่มึงออกแน่ไอ้เตถ้ามึงยังไม่เรียกหมอ”

“…”

“เหอะข้อเท้าเจ้านายมึงมันจะหักแล้วนะเดินไม่ได้เนี่ย”แมรี่ยังโอดอวนต่อไปเธอก็ไม่ใช่ว่าเดินไม่ได้หรอกแค่เดินไม่สะดวก…

“…”

“หูหนวกหรอวะเต หลายงานแล้วนะเว้ยตอนนั้นกูโทรไปตอนจะโดนตาบ้าวิ่งไล่เมื่อคืนก็ไม่รับสายกู ยังสืบข้อมูลผิดอีกกูก็ยังให้อภัยเห็นมึงเป็นเหมือนเพื่อนคนเดียวของกู ไอ้สัสไอ้เตไอ้แก่มึงขึ้นคานตายห่าแน่ถ้ามึงยังไม่พูดตอบกู”

“…ครับผมไม่ใช่เต”

“ห้ะมึงอย่าบ้าหน่อยเลย ดัดเสียงมาหรอเสียงหล่อเชียวนะมึง”หญิงสาวยังบ่นต่อแต่เธอก็เงียบลงก่อนจะมองโทรศัพท์บนมือดีๆ

“เชี่ย โทรหาใครวะเนี่ย”หญิงสาวพึ่งรู้ตัวนั่นไม่ใช่ไอ้เตแต่มันคือไอ้คนเมื่อคืน

“แมททิวครับ ผมชื่อแมททิว ผู้ชายของเธอเมื่อคืนไง”

“บ้า ฉันไม่เอานายเป็นผู้ชายฉันหรอกย่ะ”เธอเห็นเขาหล่อ รวย แต่เขาก็เป็นมนุษย์เธอไม่สามารถรักเขาได้ ไม่สิสิทธิ์ในการชอบยังทำไม่ได้เลย…

“งั้นแค่นี้ค่ะ”

“เดี๋ยวครับคุณเจ็บข้อเท้ามากนะครับ ให้ผมเรียกหมอให้จะดีกว่า”

“ไม่ค่ะ”เธอรีบวางสายของแมททิวอย่างไม่ใยดี เธอโทรหาเตมือขวาคนสนิทให้เรียกหมอให้ครั้งนี้โทรถูกคนแล้ว…

“เตเต้เรียกหมอให้หน่อยย”

“ครับๆตอนนี้ใกล้ถึงคฤหาสน์แมรี่แล้วครับ”หญิงสาวได้ยินอย่างนั้นก็กดวางสาย

-10 นาทีต่อมา-

“มาสักทีไอ้เตกูรอมึงตั้งนาน”

มือขวาคนสนิท เตเต้ หนุ่มหน้าตี๋ใส่แว่น วัย 21ปีพ่อมดตระกูลไท่ ตระกูลวิทช์และตระไท่เป็นตระกูลแม่มดพ่อมดนั่นเองซึ่งในโลกนี้มีแม่มดอยู่ทุกที่นั่นแหละแต่เป็นเพียงแม่มดธรรมดาไม่มีฤทธิ์เดชนอกเสียจากสองตระกูลแม่มดพลังเวทย์ที่อันตราย

“จะนานอะไรแค่10นาที”

“เออๆ ไหนหมอล่ะ”

“กูจะดูข้อเท้ามึงให้ไม่จำเป็นต้องเรียกหมอ แล้วมึงยังเดินมารับกูอยู่เลย”

“ค่าาาา”เอ่ยก่อนจะเดินไปนั่งโซฟสีแดงเข้ม

เตเต้จับข้อเท้าแมรี่ ดูอาการข้อเท้าเธอ

“ไม่ได้ข้อเท้าหักหรอกแต่อักเสบ ข้อเท้ามันแพลงน่ะข้อเท้าเธอถึงบวมใช้เวลา2สัปดาห์ก็หายแล้วเธอไม่ได้เป็นร้ายแรง”พูดก่อนเดินไปหาผ้าพันเพื่อลดอาการบวม

เตเต้พันผ้าเสร็จแล้ว เขาลุกมานั่งข้างแมรี่

“ไปทำอะไรมา”

“ก็เมื่อคืนน่ะสิ มึงไม่ยอมรับสายกูปล่อยกูวิ่งหนีผู้ชาย ด้วยส้นสูง5นิ้วเชียวนะ!”

“ฮ่าๆ”

“ขำบ้าอะไรยะ”

“มึงเก่งนะที่วิ่งมาได้…”

“เออมึงเดินได้ปกติแต่อย่าลงน้ำหนักมาก”

“เคคคค”แมรี่ตอบรับก่อนเธอจะเดินเข้าไปในห้องทำงาน แมรี่ทำธุรกิจร้านอาหารชื่อดังและยังเก่งคอมพิวเตอร์อีก ฉันเป็นแฮกเกอร์แต่ไม่ได้แฮกอะไรมั่วซั่วหรอก…

.

.

.

.

.

.

.

22.00

เธอแต่งตัวเตรียมไปผับ…คืนนี้ฉันแต่งตัวแซ่บเหมือนเดิม แต่ส้นสูงแค่2นิ้วเธอไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่แต่ข้อเท้าเธอยังเจ็บอยู่ ไปสภาพนี่นี่แหละ…

...ผับแห่งหนึ่ง...

ฉันเดินเข้าผับ ทุกคนต่างมองฉันเหมือนเดิม หึๆตานั่นต้องเสียดายฉัน!! วันนี้เหยื่อคนใหม่ฉันคือใครนะเธอมองลาดลาวผู้ชายในคืนนี้ ฉันเดินไปหาผู้ชายเมื่อคืนเชิดๆ

“เอากระเป๋าสตางค์มาค่ะ”

“ครับ”เขายื่นกระเป๋าให้ฉัน ฉันจะเดินหนีเขาไปหาเหยื่อใหม่น่ะสิหึๆ

“ไม่คิดจะขอบคุณเลยหรอ”เขาจับข้อมือฉัน

“ขอบคุณค่ะ!”ฉันไม่อยากยุ่งอะไรกับไอ้นี่แล้วปล่อยฉันไปเหอะ…

“ปล่อยด้วยค่ะ”ฉันสบัดข้อมือ

“…”

“โอ้ยปล่อยเหอะ ฉันเจ็บ…”

“ไม่”

“นายต้องการอะไร”ฉันรำคาญเขาจะตายอยู่แล้วหงุดหงึดชะมัด

“เธอต้องมาเป็นภรรยาฉัน”

“ห้ะ”เธอได้ยินผิดรึป่าว…

“อะไรนะ”

“มาเป็นภรรยาฉัน”

.

.

แอด: กรี้ด หลงเสน่ห์ลูกชั้นแล้วอ่ะดิ