“กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง”
เสียงนาฬิกาปลุกที่โต๊ะของชายคนหนึ่งดังขึ้น ชายคนนั้นตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เเต่ชายคนนั้นรู้สึกว่ามันเป็นวันเดิมเเละความรู้สึกเดิม
“นี่ ฉันจะรู้สึกถึงเธอเเบบนี้ไปอีกนานเเค่ไหนกันนะ”
ชายคนนั้นได้เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอันเศร้าหม่อง ชายคนนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปที่ถ่ายไว้ด้วยกัน เขามีความสุขที่ได้ดูมัน ชายคนนั้นรู้ดีว่าเธอจากไปเเละจะไม่กลับมาหาเขาอีก
“ฉันคิดถึงเธอมากนะเเละฉันขอโทษที่ดูเเลเธอไม่ได้”
ชายคนนั้นได้กล่าวโทษตัวเองเเบบนี้ทุกวัน เเละเเล้วใบหน้าที่เฉยชาก็แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เศร้าหม่อง ดวงตาสีขาวก็เเปรเปลี่ยนเป็นสีเเดง
ในดวงตาของชายคนนั้นก็เต็มไปด้วยน้ำตา เเล้วค่อยๆไหลลงมาที่ใบหน้าของเขา มือที่ใช้จับมือกับเธอในวันนั้น เเต่ในวันนี้เขากลับต้องใช้ปาดน้ำตา
ในห้องของชายคนนั้นมีเเต่ความมืดเเละความรู้สึกอันน่าเศร้า เขาต้องเจอเเบบนี้ทุกๆวัน ซึ่งเขาไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
“อื้ด อื้ด อื้ด” (เสียงโทรศัพท์ที่เปิดโหมดการสั่น)
ปลายสายที่โทรหาเขาคือเพื่อนของเขา ชายคนนั้นได้เเต่เพียงจ้องมองโทรศัพท์ของเขา ชายคนนั้นอยากเก็บซ่อนตัวเอง เหมือนที่เขาเก็บซ่อนความรู้สึกตัวเองไว้ไม่ให้ใครเห็น
“เฮ้ยบาส ช่วงนี้มึงเป็นอะไรว่ะดูเงียบๆ พวกกูโทรไปก็ไม่รับ”
“เออใช่ มึงเป็นอะไรเปล่าเพื่อน โอเคมั้ย”(เสียงเพื่อนอีกคนเเทรกเข้ามา)
“มึงควรออกจากห้องได้เเล้วนะเว้ย เเม่มึงอ่ะบอกพวกกูหมดเเล้วว่าช่วงนี้มึงเอาเเต่เก็บตัวอยู่เเต่ในห้อง”
“มึงออกมาหาพวกกูนะ ตอนนี้ที่สวนสาธารณะ”
“โอเค บาย”
“ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด”(ข้อความเสียงได้หยุดลง)
เพื่อนของบาสได้ทิ้งข้อความเสียงเอาไว้ เเละตอนนี้เขาไม่อยากจะเจอหน้าใคร เหมือนเขาอยากจะหนีไปให้ไกลจนไม่มีใครหาเขาเจอได้
“ก็อก ก็อก ก็อก”
“ลูกหิวข้าวมั้ย เดี๋ยวเเม่ทำกับข้าวให้กินนะ”
เเต่บาสก็เอาเเต่นิ่งเงียบ....
“ฟังเเม่นะบาส”
“ถึงบาสจะไม่เหลือคนที่บาสรัก เเต่บาสยังเหลือคนที่รักบาสอยู่นะ”
เสียงอันอ่อนโยนเเละปนไปด้วยความห่วงใยของเเม่ ได้ผ่านประตูเข้ามาถึงตัวของบาส
“มะ..มะ..เเม่”
เสียงอันหน้าสะอื้นได้เปล่งออกมาเบาๆ เหมือนเขาจะรู้สึกถึงความรักที่เเท้จริง
“ตึก ตึก ตึก”(เสียงเดิน)
“ผมอยากกินผัดกระเพราครับเเม่”
เขาพูดพร้อมเดินไปเปิดประตู ใบหน้าอันเศร้าหม่องก็เเปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาตอนนี้ได้จางหายไปเเล้ว
รอติดตามตอนต่อไป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
