เมื่อฉันลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบกับสภาพห้องที่ไม่คุ้นเคย มันเป็นห้องสี่เหลี่ยม สีครีม มีสิ่งของที่ไม่เคยเห็นมาก่อน และมีกลิ่นที่ไม่คุ้นเคยเลยสักนิด ฉันหลับตาลงอีกครั้งและนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น "ใช่! ฉันตายไปแล้วหนิ! ด้วยน้ำมือของ คาลร์ คนรักของฉันที่แต่งงานกันไม่ถึงปี เพราะฉันถูกใส่ร้ายว่ามีชู้ ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำ ทั้งๆที่ฉันมีพยานและหลักฐาน และทุกคนในวังก็ช่วยฉัน แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ที่นี่คงเป็นสวรรค์สินะ " เมื่อฉันตั้งสติได้จึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง และจะขยับร่างกาย "!!!! โอ้ย ทำไมถึงได้ระบมตัวขนาดนี้นะ." ฉันตั้งสติและมองไปรอบๆ อีกครั้ง และสังเกตตัวเอง " นี่มันอะไรกัน !!! " ชุดแบบนี้ มือที่มีอะไรมาทิ่มและสายที่โยงมา " ! คุณออคยู ฟื้นแล้วหรือค่ะ คุณจำอะไรได้บ้างไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? อ่อ อย่าเพิ่งขยับร่างกายมากนะค่ะ คุณเพิ่งประสบอุบัติเหตุมา หมดสติไป 2 อาทิตย์ได้ค่ะ " ...."แล้วคุณจำได้ไหมว่าคุณเป็นใคร? ".....

!!! หลับไปสองอาทิตและประสบอุบัติเหตุงั้นรึ ไม่สิ ฉันตายไปแล้วนี่ "เอ่อ..คุณเป็นใครค่ะ .แล้วที่นี่ที่ใหน แล้วเมื่อกี้คุณเรียกใครรึค่ะ แล้วฉันเป็นอะไร" ...

"ชั้นเรนาค่ะ ฉันเป็นพยาบาลที่ดูแลคุณอยู่ ที่นี่คือ โรงพยาบาล คุณชื่อ ออคยู คุณถูกรถชนค่ะ"

"! ออคยู โรงพยาบาล รถชน. เอ่อ..ที่นี่ที่ใหนค่ะ"

"หืม โรงพยาบาลค่ะ "

" ไม่ใช่ค่ะ ฉันหมายถึงเอ่อ อาณาจักร ไม่สิ ประเทศ ประเทศอะไรค่ะ!."

"เกาหลีค่ะ นี่คุณจำอะไรไม่ได้เลยรึค่ะ " เสียง ประตูเปิด. ฉันยังไม่ทันได้คิดอะไร ก็มีใครเข้ามาในห้องอีกคน "ลิลลี่?! " ถึงแม้ว่าหน้าตาของเธอจะเปลี่ยนไปแต่ชั้นมั่นใจว่าเธอคือ ลิลลี่ พี่เลี้ยงของชั้นแน่นอน นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่???!!! ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไงกัน? แล้ว ฉันเป็นใครกัน ชื่อที่ถูกเรียก ก็ไม่ใช่ชื่อ ซาเวีย. สถานที่ๆชั้นไม่รุ้จักเลยแม้แต่น้อย "อ๊ะ !!!! ปวดหัว ๆ จัง" เมื่อชั้นเอามือจับที่ศรีษะก็พบว่ามีผ้าพันอยู่ พร้อมกับมีใครเข้ามารีบจับชั้นไว้ เป็นอะไรไหมลูก เจ็บหรือปวดตรงใหนให้รีบบอกมา แต่ชั้นไม่ทันได้เห็นสีหน้าตอนนั้นของเธอ. ชั้นก็หมดสติไป. แต่ชั้นก็รับรู้ถึงความกังวลผสมกับความเป็นห่วงในน้ำเสียงนั้นได้

ออคยู!!!

ชั้นตื่นขึ้นมาอีกครั้งในความมืด และหวังว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจะเป็นแค่ฝันเท่านั้น !แต่ไม่เลย มันคือเรื่องจริง ชั้นมาอยู่ที่นี้ และยังมีชีวิตอยู่และที่แปลกทำไมชั้นถึงฟังและพุดภาษาของที่นี่ได้หละ!?

"เป็นไปได้ไงกัน. มันเกิดอะไรขึ้น"

ยิ่งคิดเท่าไรก็หาเหตุผลไม่ได้ ชั้นพยายามที่จะลุกทั้งๆที่ร่างกายก็เจ็บ จนร้องไห้ออกมา

"ฮือๆๆ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วชั้นเป็นใครกัน!? " !! ออคยู เกิดอะไรขึ้น " เสียงที่ถามไถ่พร้อมกับแสงไฟในห้อง

"ลิลลี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฮือๆๆ"....

"?? ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวแม่จะอธิบายทุกอย่างให้ฟังเอง " ชั้นฟังสิ่งที่ลิลลี่อธิบายมา เขาขับรถชนชั้น เพราะชั้นเข้าไปช่วยคุณยายที่กำลังข้ามถนนและเทอเอาตัวเองเป็นโล่ป้องกันไม่คุณยายคนนั้นถูกรถชน และเธอก็ได้พาชั้นมารักษาตัวที่นี้ ตอนที่มาถึงหมอบอกว่าโอกาสรอดมีน้อยมาก แต่เหมือนมีปฏิหารเกิดขึ้น ชั้นเลยยังมีชีวิตอยู่ และเธอได้สืบประวัติของชั้นมาแล้ว ว่าชั้นเป็นเด็กกำพร้า ทำงานที่ร้านเบเกอร์รี่ คอยช่วยเหลือทุกคนที่ลำบาก มีห้องเช่าเล็กๆ เพียงแค่นี้ก็ยืนยันได้แล้วว่าเด็กคนนี้เป็นคนดี เธอจึงตัดสินใจรับชั้นเป็นบุตรบุญธรรม ชั้นถามเธอ

"ทำไมต้องรับออคยูเป็นบุตรด้วยค่ะ " เธอบอกที่ยอมรับชั้นเป็นบุตรบุญธรรม เพราะเธอรู้สึกผิดที่ทำให้ชั้นเป็นแบบนี้ เดิมทีเธอก็ไม่มีบุตร และที่สำคัญกว่านั้น ชั้นเป็นคนที่กล้าหาญและยอมเสียสละชีวิตของตนเองเพื่อผู้อื่น ทั้งที่อายุยังน้อย. มันเป็นสิ่งที่ตราตรึงใจ กับผู้เห็นเหตุการณ์นั้น หลังจากชั้นฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นก็แน่ใจได้ว่า ชั้นอาจมาอยู่ร่างของคนอื่นที่ได้จากโลกนี้ไปแล้ว ชั้นที่ไม่ใช่ชั้น ได้มาอยู่อีกโลกนึง แล้วหญิงสาวคนนี้มีรูปร่างหน้าตาเช่นไรกัน!?

"ชั้นขอกระจกหน่อยได้ไหมค่ะ" ..

." ไว้หายดีแล้วค่อยดูตอนนั้นก็ได้ จ้ะ ไม่ต้องห่วงนะ อ่อ....แล้วลิลลี่ เป็นชื่อใครรึจ้ะ? "

จะบอกว่าไงหละ เป็นพี่เลี้ยงชั้นตอนอยู่อีกโลกงั้นหรอ เขาคงคิดว่าชั้นมีอาการทางประสาทเป็นแน

่."เอ่อ... ชั้นก็ไม่รุ้เหมือนกันค่ะ ว่าลิลลี่คือใครแต่มันก็เอ่ยออกมาโดยไม่มีอะไรมาปิดกันเลยค่ะ

"...😊 นั้นเรียกชั้นแบบนั้นก็ได้ แต่มีคำว่าแม่ด้วยก็ดีนะ เพราะเราเป็นแม่ลูกกันแล้ว😉" ....

"จริงๆแล้วคุณชื่ออะไรค่ะ เอ่อ คุณแม่.."

" โมลี จ่ะ 😊เอ๋ แต่การพูดของออคยูเหมือนคนสมัยก่อนเลยนะ แต่ถึงยังไง แม่ก็รักเธอนะ. ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ทั้งๆที่เพิ่งจะเจอและได้รุ้จักกัน แต่ทำไมถึงได้รู้สึกผูกพันขนาดนี้กันนะ"

แล้วเธอก็กอดชั้นอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าชั้นจะเจ็บ. ไม่รุ้ว่าทำไม ถ้งแม้จะอยู่ต่างโลก แต่ชั้นกลับรู้สึกอบอุ่นและสบายใจที่ได้อยู่กับผู้หญิงคนนี้ ที่ชื่อ โมลี.....

หลังจากนั้นสองอาทิตย์ ร่างกายของชั้นก็เริ่มหายเป็นปกติ. และนี้เป็นการอาบน้ำครั้งแรกและได้เห็นเรือนร่างและหน้าตาของหญิงสาวที่เป็นเจ้าของของร่างนี้ !! ...... เธอมีเส้นผมที่ยาวสลวยสีดำขับกับผิวที่ขาวเหลือง ดวงตาสีม่วงกลมโต ขนตาที่ยาวงอน รวมๆแล้วเธอเป็นหญิงสาวที่หน้าตาดีเพียงแต่งเติมน้อยนิดก็สวยสง่าแล้ว แต่ร่างกายของเธอนั้นกลับซู้บผอมจนเกินไป หญิงสาวคนนี้น่าจะสูงราวๆ165 ซม.

"ซาเวีย" ก็อคๆ...

"!!!ค่ะ"

"เป็นไรรึป่าว ลูกอาบน้ำเป็นชั่วโมงได้แล้วนะ ขอแม่ดูแผลที่หน้าหน่อย ว่าหายดีรึยัง ไม่ต้องกังวลนะหมอเขารับประกันแล้วว่ารอยต่างๆจะหายแน่นอน"

....อ่า ... ชั้นไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเลยแม้แต่น้อย

"ค่ะ สักครู่ ค่ะ" ชั้นก็ออกมา พร้อมมือของคุณแม่ที่พยายามจะดูรอยแผล ว่ายังคงมีไหม

" โล่งอกไปที ... ไม่มีรอยเหลือเลยแม้แต่น้อย 😊"

ชั้นเห็นใบหน้าที่คลายกังวลนั้น ชั้นจึงกอดเธอไว้เพื่อให้เธอไม่ต้องกังวล. ลิลลี่ ที่ไม่ว่าจะอยู่ในโลกใหน เธอก็ยังเป็นคนที่รักและห่วงใยชั้นเสมอ

"อีกสองวันก็จะได้กลับบ้่านกันแล้วนะ แมเตรียมห้องไว้ให้แล้ว และก็ของที่อยู่ห้องเช่าแม่เคลียร์ให้หมดแล้วนะ "

"...ค่ะ แต่วันที่กลับ อยากจะรบกวนพาชั้นไปสถานที่ๆเคยอยู และทำงานได้ไหมค่ะ"

"ได้สิจ้ะ 😊 อ่อ ลืมไปเลย นี่จ่ะ นี่คือพ่อของเธอ เขาชื่อ แฟรงค์ เป็นชาวอังกฤษ แม่เจอเขาตอนทำงานที่นั้นหนะ ตอนนี้เข้าก็ดูแลและสอนงานให้กับหลานชายสุดที่รักอยู่หนะจ้ะ. 😄" ชั้นก็ใช้เวลาร่วมกับลิลลี่และเรียนรู้สิ่งต่างๆ เธอสอนทุกอยากเกี่ยวกับโลกใบนี้ให้กับชั้น ตอนแรกๆเหมือนเธอจะไม่อยากเชื่อ แต่ชั้นก็บอกไปว่าชั้นจำอะไรไม่ได้เลย เหมือนกับเด็กที่ต้องเริ่มทุกอย่างจากศูนย์ พอถึงวันที่ต้องกลับ คุณแม่ก็จัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมให้กับชั้น จนทุกคนที่เห็นถึงกับนิ่งไป!! แม้แต่ตัวชั้นเองก็เถอะ ตอนที่คิดว่าได้แต่งตัวนิดๆหน่อยก็สวยแล้ว. แต่ไม่คิดเลยว่าพอได้แต่งจริงๆ จะสวยขนาดนี้!!! ชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนพลิ้วๆ กับรองเท้าผ้าใบ และใบหน้าที่ถูกแต่งเติมเพียงอ่อนๆ "wow!. แม่มองไม่ผิดจริงๆ ว่าถ้าลูกได้แต่งตัวจะสวยขนาดใหน ขนาดที่เดินผ่านใครต่อใคร ก็ต้องมองตามอ้าปากค้างหนะ 😆"

"...คุณแม่.." ชั้นเองก็รุ้สึกแบบนั้นเหมือนกันจนพูดอะไรไม่ออก

"ไปจ้ะ รถมารอแล้ว เดี๋ี่ยวเราไปร้านที่ ซาเวีย เคยทำงานก่อนแล้วกันนะ แล้วไปหาอะไรทานอร่อยๆ ส่วนไปที่บ้านเช่าค่อยไปก่อนจะกลีบแล้วกันนะ "

"ค่ะ 😊" ชั้นลืมบอกไปชั้นขอร้องให้คุณแม่เรียกชื่อนี้หนะ เหตุผลก็เหมือนที่เรยกชื่อ ลิลลี่นั้นแหละค่ะ