"หืม? ที่นี่ดูคุ้นตามากเลย?! "

เขายกแขนขึ้นมาสัมผัสกับหน้าของตัวเองก่อนจะใช้สายตาสังเกตุดูรอบๆ

"ไม่ใช่ว่าที่นี่คือห้องนอนของเราในภพแรกหรอกเหรอ? "

ด้วยความสงสัยเขาลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ

'ในห้องน้ำมีกระจกอยู่จริงๆ ด้วยงั้นที่นี่ก็คือห้องของเราจริงๆ '

ภาพของเด็กหนุ่มผิวดำแดงอย่างคนตากแดดบ่อยที่มีหน้าตาทั่วๆ ไปปรากฏขึ้น

'นี่มันตัวเราจริงๆ แต่แอบขี้เหร่ไปหน่อยนะ'

'เอาเถอะ ยังไงก็ยังมีวิธีนั้นอยู่แล้วหนิ'

เขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว

***

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เขา- ไม่สิ บอย ก็มานั่งทบทวนความทรงจำเล็กน้อย

"วันเวลาก็12 มิ.ย. ปี2017 เป็นหนึ่งเดือนสุดท้ายก่อนเปิดเทอม? "

บอยรู้สึกไม่ชอบใจเล็กน้อยกับการที่เขาจะต้องไปโรงเรียน

"ส่วนเรื่องที่สำคัญๆ ในตอนนี้ก็..."

บอยมองดูรอบๆ ตัว ห้องสี่เหลี่ยมขนาดเล็กที่ชวนอึดอัดกับความสกปรก(ที่มาจากความขี้เกียจของเขาในอดีต)

"ก็คงจะเป็นเงินล่ะสินะฮะฮะฮะ งั้นก็ไม่ได้ยากเท่าไหร่ในเมื่อเรามีความทรงจำส่วนของภพนักพนันและอีกหลายภพที่เกี่ยวกับการใช้สมอง"

"อืม แต่ที่เป็นปัญหาที่สุดก็คงจะเป็นอายุของเรา"

บอยหลับตาใช้ความคิดเล็กน้อย มีหลายสิ่งที่เขาทำได้แต่ติดที่อายุที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของเขา

"ขายของหรอ? มันก็ได้อยู่หรอกแต่เราไม่อยากรอนี่สิไหนๆ ก็อุตส่าห์ได้กลับมาภพแรกทั้งทีต้องใช้ชีวิตอย่างสบายๆ และก็ง่ายๆ สิ "

ก๊อกก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"ไอ้บอยแม่เรียกกินข้าว "

เสียงหวานที่ถูกแสดงออกด้วยความแข็งกระด้างดังขึ้น เป็นพี่สาวของเขาที่อายุห่างกันห้าปีอาเจ๊หวาน

"โอเค....เธอยังขี้วีนไม่เปลี่ยนเลยแฮะ "

"เอาเป็นว่ากินข้าวก่อนแล้วเรื่องอื่นค่อยคิดทีหลังแล้วกัน"

ด้วยขนาดบ้านที่เล็กจิ๋วทำให้เพียงแค่เปิดประตูออกมาก็เจอห้องครัวแทบจะทันที

'...พูดไม่ออกเลยแฮะสงสัยต้องรีบหาตังมาซื้อบ้านใหม่ให้เร็วที่สุดแล้วล่ะ'

"ว้าว! กลิ่นหอมจังมีไรกินมั่ง? "

บอยทำท่าสูดกลิ่นก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้

"แหกตาดูสิมีตาหนิ"

'ว้าว เธอเก่งเรื่องทำให้คนอื่นไม่พอใจแฮะ'

บอยทำหน้าเซงเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงของพี่สาว

"หวาน พูดดีๆ สิลูกเป็นสาวเป็นแส้ "

เป็นคุณนายใหญ่ประจำบ้านที่ดุลูกสาวคนโต

"แล้วพ่อล่ะแม่? "

บอยถาม

"ไปทำงานตั้งแต่เช้ามืดแล้วล่ะจ่ะ เห็นบอกมีงานด่วน"

'เท่าที่จำได้ ที่ทำงานของพ่อไปได้ไม่ดีนักจนต้องยุบบริษัทไปในที่สุด แถมยังค้างจ่ายเงินเดือนจนพนักงานหลายๆ คนต่างก็เดือดร้อนกันทั่วหน้าไม่เว้นแม้แต่พ่อของเราด้วย'

' หลังจากที่พ่อตกงานสถานะทางการเงินของบ้านก็ดิ่งลงเหวเพราะแม่ก็ไม่ได้มีงานทำเป็นประจำอีกทั้งยังต้องจ่ายค่าเล่าเรียนของเราแล้วก็พี่สาวอีก '

'พอคิดถึงความลำบากในตอนนั้นแล้วก็ทำเอาขมที่ปลายลิ้นหน่อยๆ แฮะ พ่อ แม่ แล้วก็อาเจ๊ ไม่ต้องห่วงไป ในเมื่อผมคนนี้ได้กลับมาแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง! '

"....ทำหน้าตาอย่างกับพวกโรคจิตเลยอะ"

"เจ๊ เสียบรรยากาศหมด "

บอยทำหน้าเซงก่อนจะเริ่มทานอาหาร

หลังจสกทานข้าวเช้าเสร็จสาวคนแม่ลูกก็แยกย้ายกันไป

"ซ้ายๆ เออ นั่นแหละ อีกลูกเออ นั่นลูกใหญ่กว่า โอเคๆ พอแล้ว ลงมาๆ "

เสียงสั่งการของพี่สาวจอมเหวี่ยงจบลงที่มะม่วงเขียวเสวยสามลูก

"นี่เจ๊ พึ่งกินข้าวมานะเดี๋ยวก็ขี้แตกหรอก"

บอยพูดเตือนพี่สาวเล็กน้อย

"ขี้แตกห่าไรล่ะ ก็กินอยู่ทุกวัน ไปเอาเสื้อมาเดี๋ยวพี่ไปทำแจ๋วกับฝานมะม่วง "

"จ้าๆ เอาแจ่วน้ำนะ "

"เออ รีบไปๆ "

"เออ เจ๊ เสาร์นี้ว่างปะ? "

หลังจากที่เริ่มกินกันได้ไม่นานบอยก็พูดขึ้น

"หือ? ว่างนะทำไม? "

หวานตอบกลับพร้อมกับหยิบเอามะม่วงเข้าปาก

"ก็ไม่อะไรหรอกจะชวนไปเที่ยวในเมืองหน่อย"

บอยลอบมองพี่สาวด้วยหางตาพร้อมกับหยิบมะม่วงเข้าปาก

"ในเมือง? จะไปทำอะไร? "

"ก็มีเรื่องรบกวนเจ๊นิดหน่อย "

"เรื่องไร? "

หวานทำหน้าสงสัยเล็กน้อย ร้อยวันพันปีน้องชายจอมขี้เกียจของเธอไม่เคยจะร้องขออะไรเธอเลย

"ก็บอยอยากจะหาตังแต่อายุไม่ถึงอะเจ๊ เจ๊รู้กจักใช่มั้ยหุ้นอะ? "

"บ๊ะ?! ตัวแค่นี้ริอาจจะเล่นหุ้น? จริงจัง? "

หวานทำหน้าตกใจเล็กน้อยปนกับความสงสัย

"เห็นอย่างงี้แต่บอยเก่งพอตัวนะเจ๊ "

"รู้ใช่มั้ยว่าต้องมีค่าตอบแทนอะ? "

'อย่าห่วงเลยเจ๊ ค่าตอบแทนอะเยอะจนใช้ไม่ทันเลยล่ะ'

"อยู่แล้วน่า แต่เจ๊ต้องสัญญาก่อนนะว่าจะเก็บเรื่องที่บอยทำเป็นความลับกับพ่อแม่อะ"

"หืมม มันก็ต้องดูก่อนว่าค่าตอบแทนมันคุ้มเสี่ยงหรือเปล่า"

'ยังหน้าเลือดไม่เปลี่ยนเลยนะเจ๊'

"เออ มากพอตัวล่ะน่า สัญญาแล้วนะเจ๊ วันเสาร์นะ"

"เออๆ "

***

'จะว่าไปที่หมู่บ้านของเรามันก็อุดมสมบูรณ์ดีเหมือนกันแฮะ'

"ป้าเอาไมโลกล่องนึง "

บอยบอกป้าแม่ค้าในขณะที่ยังครุ่นคิดเหี่ยวกับบางอย่าง

"ไมโลหนึ่งกล่องได้แล้วจ้า "

"ขอบคุณครับ "

บอยรับไมโลกล่องมาจากป้าแม่ค้าก่อนจะเจาะหลอดแล้วดูดทันที

"เออ ยาย ฉันได้ยินไอ้พงษ์มันพูดเมื่อวานก่อนน่ะว่าฝันเห็นแม่ชีกับหมาสามหัว "

ทันทีที่รับตังจากบอยป้าแม่ค้าก็พูดกับยายแก่ที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

'หืม? ฝัน? หวย? !! จริงสิ! ฮ่าฮ่าฮ่า ทำไมเราคิดไม่ออกนะ?! นี่มันง่ายแล้วก็เร็วที่สุดแล้วสำหรับนักเสี่ยงดวงสมัครเล่นที่คิดจะรวยเร็วๆ '

'ถึงมันจะเป็นหนึ่งในการพนันที่ถูกกฏหมายและเต็มไปด้วยความเสี่ยงก็ตาม แต่มันก็ไร้ความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าเราผู้ที่มีความทรงจำทั้งหมดจากอนาคตอีกหลายสิบปีต่อจากนี้! '

บอยยิ้มกว้างจนคนที่อยู่รอบๆ สับสนและคิดว่าเขาอาจจะเป็นบ้า

ไม่รอช้า บอยรีบวิ่งกลับไปที่บ้านก่อนจะรีบเข้าไปหยิบเอาตังเก็บที่ซ่อนอยู่ออกมาจำนวนหนึ่ง

'คิดว่าแค่นี้ก็คงพอ ยังไงเราก็ไม่ได้คิดจะใช้มันทั้งหมดไปกับลอตเตอรี่ตั้งแต่แรก '

บอยนับเงินในมือได้สองพันกับอีกห้าร้อยก่อนจะเก็บใส่กระเป๋าแล้ววิ่งไปที่หน้าบ้าน

"เจ๊ บอยไปในเมืองแปปนะฝากบอกแม่ด้วย"

บอยตะโกนบอกพี่สาวก่อนจะบิดมอไซค์ออกไปอย่างเร่งรีบ

***

"ลุงๆ มีเลข112114มั้ย? "

บอยถาม

"หืม? ไอ้หนูเอ็งแน่ใจว่าจะเอาเลขนี้? มันสวยก็จริงนาแต่ข้าแนะนำอีกชุดจะดีกว่า เนี่ยกำลังมาเลย- "

"พอๆ ลุง ผมจะเอาตัวที่บอกนั่นล่ะ มีเท่าไหร่? "

"...เดี๋ยวนับก่อน หนึ่ง สอง สี่ มีสี่ เอ็งจะเอาเท่าไหร่? "

"เอามาหมดนั่นล่ะ อะนี่ตัง "

พอได้ของที่ต้องการบอยก็รีบวิ่งจากไปทันที

"อืม รีบร้อนอะไรขนาดนั้น? "

"อืมม หลังจากวิ่งว่อนไปทั่วอยู่นานก็ได้มาแค่แปดใบเอง"

'ก็อย่างว่าโอกาศถูกรางวัลมีตั้งหนึ่งในล้านโชคดีแล้วล่ะที่ในเขตเรามีตั้งแปดใบ'

"ไหนๆ ก็มาในเมืองแล้วเที่ยวเล่นซักหน่อยแล้วกัน"

'....นั่นมัน!'

To be continued

"นั่นมัน! สาวสวย!"

สายตาของบอยหยุดนิ่ง หญิงสาวผมดำอายุราวๆ 26-30 ที่มีหน้าตาและรูปร่างสวยใช้ได้กำลังชื่นชมดอกไม้นานาพันธุ์ภายในร้านดอกไม้ที่ตั้งอยู่อีกฝั่งของถนน

บอยไม่รอช้า ด้วยความตั้งมั่นและเด็ดเดี่ยวเขาเดินข้ามถนนไปอย่างรวดเร็วพร้อมเซ็ทผมให้เข้าที่ก่อนจะเดินเข้าไปในร้านดอกไม้ที่ว่า

"อะแฮ่ม! ดอกไม้พวกนี้สวยดีนะครับ ว่ามั้ย? "

เป็นบอยที่ทำทีเป็นว่าเดินดูดอกไม้แต่ที่จริงแล้วก็เพื่อเข้าใกล้เป้าหมายและพูดคุย

"อ๊ะ?! จ่ะ สวยมากเลย"

หญิงสาวมีท่าทีตกใจเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นสงสัยกับเป้าหมายที่มีอยู่ของบอย

"....เนื่องในโอกาสอะไรงั้นเหรอครับ? "

บอยเหลิอบมองอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะพูด

"จ๊ะ? รู้ได้ยังไงจ๊ะว่าพี่จะซื้อไปเป็นของแทนใจ?"

"ก็พี่สาวดูไม่คุ้นเคยกับการดูดอกไม้เท่าไหร่ เอางี้ดีมั้ยครับ เดี๋ยวผมจะช่วยคุณเลือกดอกไม้แลกกับการเลี้ยงอาหารสักมื้อเป็นไงครับ? "

"อืมม เป็นข้อเสนอที่ไม่เลวเลยนะจ๊ะ เอางั้นก็ได้ "

"งั้นพี่สาวจะให้มันกับใครและเนื่องในโอกาสอะไรล่ะครับ? "

"ก็...เป็นน้องสาวพี่น่ะจ่ะ เธอพึ่งสอบติดม.L เมื่อเร็วๆ นี้น่ะ คิดว่าไงจ๊ะ? "

บอยทำท่าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นอย่างมีชั้นเชิง

"อืมม ดูจากข้อมูลที่ได้มาแล้ว ดอกกุหลาบสีส้มน่าจะเหมาะไม่ใช่น้อย"

"ทำไมถึงเป็นดอกกุหลาบสีส้มล่ะจ๊ะ? "

หญิงสาวถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย

" เพราะนอกจากจะสื่อถึงความสดใสได้แล้วยังหมายถึงความปรารถนา ความหลงใหล ดอกกุหลาบสีส้มเรียกได้ว่าเป็นดอกไม้แห่งการแสดงความชื่นชมยินดี "

บอยเว้นช่วงเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ

"อีกทั้งยังสามารถบ่งบอกได้ว่า“ฉันภูมิใจในตัวเธอ” สามารถให้ได้ถึงเพื่อนและคนรักรวมไปถึงการนำไปแสดงความยินดีกับคนอื่นได้เช่นกัน "

"เป็นไงบ้างครับ? "

"ว้าว เธอนี่รู้เรื่องดอกไม้ดีจริงๆ เลยนะ? "

"ฮะฮะ ก็แค่นิดหน่อยน่ะครับ "

"งั้นเดี๋ยวพี่เอาตามที่เธอบอกนี่เลย คอยแปปนะจ๊ะ "

"ครับผม "

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไปทานข้าวด้วยกันและพูดคุยกคนเล็กน้อยก่อนจะแยกย้ายกันไป

'อืม จบลงด้วยการแลกเบอร์โทรกันสินะ '

หลังจากที่เที่ยวเล่นจนหนำใจ บอยก็กลับไปที่บ้าน โดยปกติแล้วในช่วงวันหยุดของเขาไม่มีอะไรให้ทำมากนัก และแน่นอน

สิ่งเดียวที่เขาทำเป็นประจำก็คือการนอนและอ่านนิยายเพื่อฆ่าเวลาไปวันๆ

'อืม ให้ตายสิ พอย้อนเวลากลับมานิยายที่อ่านค้างไว้ก็กลายเป็นไม่เคยมีอยู่ มันน่าหงุดหงิดนะที่ไม่สามารถอ่านเรื่องโปรดได้น่ะ '

'อืม จริงสิ ช่วงนี้นิยายออนไลน์มันกำลังมารึเปล่านะ? ถึงยังไงก็ตามในเมื่อมันอยู่ในโลกออนไลน์ที่สามารถเข้าถึงได้ตลอดเวลา แม้จะไม่ใช่ช่วงขาขึ้นแต่ก็สามารถดังไเ้อยู่ดี '

บอยมีความคิดเกี่ยวกับการเขียนนิยายเล็กน้อย

"และแน่นอนว่านิยายที่เขียนต้องมั่นใจว่ามันจะทำเงินให้เราได้! งั้นเอาแบบนี้เป็นไง? นิยายในอนาคตที่โด่งดังเองก็มีอยู่หลายเรื่อง แถมสองในสามเราก็อ่านมาเป็นร้อยๆ รอบแล้ว "

"อืมม แต่มันก็ไม่ดีกับนักเขียนเจ้าของเรื่องที่เราจะไปแย่งผลงานมาแบบนี้ "

"งั้นก็ล้มเลิกแผนการเจียนนิยายละกัน "

บอยล้มเลิกที่จะเขียนนิยายอย่างง่ายดาย

เขาใช้เวลาว่างที่เหลือไปกับการนอนทั้งวันโดยที่ไม่ขยับไปไหน

'อืม ไหนๆ ก็ว่างทั้งเดือนแล้ว มาทำไอ้นั่นดีกว่า '

บอยคิดที่จะฝีกฝนลมปราณ แน่นอน ไม่ใช่เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้นเพียงอย่างเดียว แต่เพราะเขาไม่ชอบให้ตัวเองดูขี้เหร่และการฝึกปราณจะช่วยทำให้เขาดูดีเหมือนได้เกิดใหม่เลยล่ะ

'อืมม ทีนี้ก็ต้องมานั่งคิดแล้วล่ะ ว่าวิธีฝึกแบบไหนเหมาะสมกับเราในตอนนี้ที่สุด '

'เอาเป็น การฝึกปราณทมิฬรูปแบบมหาเสน่ห์ก็แล้วกัน ไหนๆ เราก็ไม่จำเป็นจะต้องแข็งแกร่งเหนือมนุษย์มากนัก '

เขาไม่ได้มีความคิดที่จะครองโลก ดังนั้น เขาจึงไม่เลือกที่จะฝึกรูปแบบอื่นที่จะทำให้เขากลายเป็นยอดมนุษย์ที่แม้แต่นิวเคลียร์ก็เป็นได้แค่ฝุ่นทราย และเน้นไปที่การทำให้ตัวเองดูดีมากขึ้น

การฝึกเป็นไปอย่างน่าเบื่อ โชคดีที่มันเป็นการเปลี่ยนกายสร้างร่างเนื้อใหม่ จึงไม่ได้ใช้เวลามากนัก

'อืม น่าเสียดายที่เราไม่สามารถเปลี่ยนมันทั้งหมดได้ในครั้งเดียว เพราะถ้าทำแบบนั้นจริงๆ มีหวังทุกคนได้สติแตกกันแน่ '

บอยตัดสินใจที่จะค่อยเป็นค่อยไปอย่างช้าๆ

วันเวลาเลยผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็มาถึงวันที่นักเสี่ยงดวงทั่วประเทศรอคอย วันที่16 วันแห่งการประกาศผล!

"อืมนี่มันก็เกือบๆ จะสี่โมงเย็นแล้วนะ "

บอยไม่รอช้ารีบเข้าไปเช็คในเว็บฉลากกินแบ่งรัฐบาล

แน่นอน ตัวเลขของรางวัลที่1 นั้นตรงกับที่เขาซื้อมาแบบเป๊ะๆ ไม่มีเคลื่อนซักตัว

'พอดีกับที่จะต้องไปทำเรื่องกับอาเจ๊พรุ่งนี้ด้วย แวะไปขึ้นเงินด้วยละกัน '

วันต่อมา

แน่นอนว่าการเปิดบัญชีซื้อขายหุ้นโดยใช้พี่สาวนั้นเป็นไปอย่างง่ายดายด้วยคำแนะนำของบอย

พอเสร็จเรื่องทั้งคู่ก็ไปขึ้นเงินที่กองสลาก แน่นอนว่าพี่สาวที่ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนถึงกับตกใจจนทำไรไม่ถูก

บอยตีดสินใจนำเงินครึ่งหนึ่งฝากเอาไว้ในบัญชีหุ้นส่นที่เหลือก็เจียดมาเป็นค่าขนมเล็กน้อยและค่าปิดปากพี่สาว

"ว้าวว เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่ได้จับเงินเป็นแสน "

"ฮ่าฮ่า เจ๊ อย่าลืมนะว่าต้องปิดปากเงียบเรื่องนี้เอาไว้จนกว่าบอยจะพร้อมน่ะ"

"เออ ไม่ลืมหรอกน่า "

บอยยกมือถือขึ้นมาดู

'บ่ายกว่าๆ '

"เจ๊ ไปเดินห้างกัน จะได้ซื้อของที่จำเป็นด้วย"

"โอเค อยากใช้ตังพอดี "

หวานทำตาวาวพร้อมกับจูบบัตรเครดิตในมืออย่างคนบ้า

พอเข้ามาในห้างอาเจ๊จอมเหวี่ยงก็รีบขอแยกตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

ส่วนบอยก็ใช้เวลาเดินหาอยู่ซักพักก่อนจะเจอเข้ากับศูนย์แอปเปิ้ล

"สวัสดีค่ะสนใจตัวไหนเลือกเลยนะคะ "

พนักงานสาวพูดขึ้น

"เอ่อ ไม่ทราบว่าที่นี่มี iPhone X รุ่น 256GB มั้ยครับ? "

"คุณลูกค้าสนใจเป็น iPhone X รุ่น 256GB นะคะ ทางนี้เลยค่ะ "

"นี่เป็นรุ่นที่คุณลูกค้าสนใจค่ะ ตัว256ราคาจะอยู่ที่ 46,500 บาทนะคะ โดยจะมีให้เลือก 2 สี คือสีเทาสเปซเกรย์ แล้วก็สีเงิน คุณลูกค้าสนใจรับเป็นตัวไหนดีคะ? "

'ว้าว พนักงานขายนี่เป็นกันทุกยุคเลยสินะ'

"ขอรับเป็นตัว256สีสเปซเกรย์แล้วกันครับ "

"ค่า เดี๋ยวยังไงคุณลูกค้าไปชำระเงินและรอรับของที่เคาเตอร์ได้เลยนะคะ "

"เดี๋ยวครับ "

"คะคุณลูกค้า? "

"แล้วที่นี่มีMacBook Pro 2017 รุ่น 15 นิ้ว มั้ยครับ? "

"แน่นอนค่ะคุณลูกค้า ทางนี้เลยค่ะ พี่จุ๋มๆ 256 สเปซเกรย์ตัวนึงพี่ "

พนักงานสาวหันไปตะโกนพูดกับพนักงานอีกคน

"เอ่อ สองเครื่องเลยครับ "

"อะ ค่ะคุณลูกค้า พี่จุ๋มๆ เอาสองเครื่องๆ จ่ะ ขอบคุณค่า"

พูดจบเธอก็หันมาพยักหน้าให้บอยตามไป

"นี่ค่ะคุณลูกค้า MacBook Pro 2017 รุ่น 15 นิ้วพร้อม Touch Bar และ Touch ID ความจุ 512GB ราคาตัวนี้ก็จะอยู่ที่ 100,900 บาท ค่ะคุณลูกค้า"

"เอาตัวนี้แหละครับ เดี๋ยวยังไงก็จ่ายด้วยบัตรนี้นะครับ"

บอยยื่นบัตรที่พี่สาวพึ่งเปิดให้ในชื่อของเธอมาหยกๆ ให้พนักงานสาว

พอออกจากศูนย์แอปเปิ้ลบอยก็เดินเลือกซื้อของอยู่พักใหญ่ และเมื่อได้ของที่ต้องการมั้งหมดแล้วก็ใช้เวลาที่เหลือในการเดินหาอาเจ๊ที่หายไป

'หืม? นั่นใช่อเจ๊ป่าวหว่า? '

หลังจากที่เดินไปทั่วในที่สุดบอยก็เดินมาถึงร้านกระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดัง

ดูเหมือนว่าข้างในจะมีเรื่องอะไรบางอย่างเกิดขึ้น และหนึ่งในคู่กรณีก็คาดว่าจะเป็นอาเจ๊ของเขาอยู่ด้วย

"นี่คุณ พูดจาหมาๆ แบบนี้ได้ไงวะ? คิดว่าเป็นลูกคนรวยแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ? หน็อย มาพูดจาดูถูกคนอื่นอย่างกับตัวเองดีตายห่า หน้าตาก็งั้นๆ กะหรี่ค่าตัวห้าร้อยยังสวยกว่าคุณอีกมั้งน่ะ บลาบลาบลา "

'ว้าว อาเจ๊แม่งอย่างสุด นี่กะจะด่าจนลูกเค้าบวชเลยมั้ยเจ๊? '

บอยที่ซุ่มดูอยู่ไม่ห่างถอนหายใจ ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไป

"เอาล่ะเจ๊ๆ พอแล้ว เดี๋ยวบอยเคลียร์เอง ไปนั่งก่อนไป "

'แน่นอน แม้ว่าเสียงเจ๊จะดังแสบหูและน่ารำคาญแต่อีกฝ่ายก็ใช่ว่าจะไม่ผิด'

"นี่ไอ้หนู แกคือน้องชายของอีบ้านนอกนั่นหรอ?! ดีแล้วที่มารีบๆ พากันออกไปจากที่นี่ได้ละ รู้ตัวใช่มั้ยว่ากลิ่นคนจนของพวกแกทำที่นี่สกปรกน่ะ"

หญิงสาวที่ถ้าดูจากหน้าแล้วคงอายุรุ่นป้าแต่ถ้าดูจากมือก็คงไม่ห่างจากพี่สาวของเขานักพูดขึ้นด้วยเสียงที่แหลมปี๊ด

'ว้าว ทางนี้เองก็ใช่ย่อยแฮะ คู่ปรับที่ตามหามานานป๊ะเนี่ย? '

บอยหันไปมองอาเจ๊ที่นั่งอยู่ก่อนจะหันกลับมามองคนตรงหน้า

"โห คุณไล่ผม? คุณเป็นเจ้าของที่นี่รึเปล่า? "

"นี่แก!! "

"อ๊ะๆ อย่าพึ่งโกรธสิครับเดี๋ยวหน้าก็แก่เอาหรอก เอ่อ ไม่สิ คงไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นแล้วล่ะเนาะฮ่าฮ่าฮ่า อุ๊บ ขอโทษครับพอดีมันจี้มากเลยเผลอเสียมารยาทไปหน่อย"

'ว้าวดูหน้าเธอสิ เส้นเลือดปูดขนาดนั้นจะแตกมั้ยน่ะ? "

ชายหนุ่มท่าทางขี้เก๊กที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังจะค่อยๆ เดินออกมา

"ที่รักใจเย็นก่อนครับ เดี๋ยวผมคุยเอง คุณไม่ต้องมาลดตัวเพื่อคุยกับคนพวกนี้หรอกนะครับ "

"....ค่ะ เร็วๆ นะคะสาเหม็นกลิ่นคนจน"

"ครับ...นี่ไอ้หนู แกชักจะล้ำเส้นเกินไปแล้วนะถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็รีบไสหัวไปได้ละ "

"ว้าว คุณกำลังขู่ผม? "

"เห้ย แกอยากตายนักเหรอวะ? "

"ฮ่าฮ่าฮ่า นี่ พี่ชาย จะขู่ใครก็ช่วยดูเบอร์หน่อยนะเผื่อชนผิดเบอร์เดี๋ยวได้เจ็บตัวเอานา"

"ปากแกมันวอนตีนมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ งั้นคงต้องสั่งสอนสักหน่อยแล้วล่ะ!! "

พูดจบหนุ่มขี้เก็กก็วิ่งง้างหมัดเข้ามาหวังจะต่อยที่หน้าของบอย

'....หมัดเด็กอนุบาลรึป่าวหว่า? '

หน้าเสียดายที่ฝีมือของทั้งสองนั้นต่างกัน อีกทั้งประสบการณ์ของบอยนั้นก็เหนือกว่ามาก

"หึ่ย ก็แค่โชคดีล่ะน่า!! "

หนุ่มขี้เก็กที่เสียหน้าเพราะต่อยวืดพยายามวิ่งเข้ามาสาวหมัดอีกรอบ

แต่รอบนี้เขาก็ยังไม่สามารถต่อยบอยได้อีกทั้งยังโดนบอยใช้ขาสกัดจนล้มลงไปนอนกับพื้น

"อ้าวพี่ชาย? ง่วงหรอครับ? เอาผ้าห่มด้วยมั้ย? "

"หน็อย!! ไอ้เด็กเวร อย่าอยู่เลยมึง!! "

หนุ่มขี้เก็กลุกขึ้นมาพร้อมกับมีดในมือ คราวนี้ด้วยความโกรธทำให้เขาหน้ามืดตามัวและทำมันไปแบบไม่ยั้งคิด

"....ใช้มีดเลยหรอ? อืมม ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วยมีคนกำลังจะฆ่าผม "

บอยตะโกนเรียกให้คนมาช่วย แน่นอน ว่าหนุ่มขี้เก็กก็ยังคงจ้วงและฟันบอยไม่หยุด แม้จะทำได้แค่สัมผัสกับอากาศก็ตาม

"หยุด หยุดเดี๋ยวนี้แล้ววางอาวุธลง!! "

'ว้าว ในที่สุดตำรวจก็มา เสียเวลาชีวิตไปเยอะแล้วนะเนี่ย'

"ฝากที่เหลือด้วยนะครับคุณตำหนวด พี่ปะกลับบ้านกัน "

"อ๊ะ อือ "

'ว้าว อาเจ๊ว่าง่ายขึ้นมาเฉยเลยแฮะ '

"เดี๋ยวก่อนครับ คุณต้องไปให้การที่โรงพักก่อน"

"อ้าว? พี่กลับไปก่อนเลยนะเดี๋ยวตามไป "

"โอเคๆ อย่าช้านะขี้เกียจโกหกแม่กับพ่อ "

"ค้าบบ ปะคุณตำรวจ "

To be continued